|
2007
|
|
|
Hizkuntzaren funtzio pedagogiko zehatzetara etorrita, jarraian, Lochek" hizkuntzaren funtzio emantzipatzaile" bezala ezaugarritzen duena aztertuko dugu, hain zuzen berori hezkuntzaren antropologia filosofikoaren perspektibatik biziki interesgarria delako. Azken batean," hezkuntza", hark hasieratik azpimarratzen duen bezala," egituraz eta halabeharrez dago emantzipazioaren helburuaren esanetara", alegia, hezkuntzak funtsean gizabanakoaren" bere kabuz jokatzeko gaitasuna" edota" adin nagusitasuna" sustatu nahi du122 Hezkuntzaren helburu antropologiko hori, alabaina, ezin daiteke planteatu
|
ere
egin hizkuntza kontuan hartzen ez bada, ze, azken batean, berorri esker bakarrik ahal ditzake gizakiak bere erreakzio automatiko edo instintiboak akzio intentzional edo kontzienteetan eraldatu. Hizkuntzaren zeregin askatzaile hori, zehazki, protesta, kritika, eztabaida edo proiekzio programatikoa gisako hizkuntz formetan zertzen da, baita asmoa eta ebazpena, erantzukizuna eta erabakia, aitorpena eta promesa, deia eta erregua gisako hizkuntz kategorietan.123
|
|
|
Horren haritik, eta aurrekoa osatuz, zera dio berriz ere Bollnowek: " Gizakia, hain zuzen hitz egiteagatik, erantzukizun moraleko pertsonalitate batean bilakatzen da" 170 Kontua da gizakiaren izaera bera, baita berorren garapen intelektuala eta etikoa, ezin direla kontsideratu
|
ere
egin hizkuntzatik at." Gizakiaren pentsatzea eta gizakiaren moralitatea", honela Liebrucks," gizakiaren linguistizitatearekin daude erlazionaturik" 171 Hori horrela bada, alabaina, hezitzaileak —gizakiaren garapen integralaren helburupean— ezinbestean aztertu du ere hizkuntz pedagogiaren eta hizkuntz (ar) en ikas irakaskuntzaren alde etikoa....
|
|
|
Beste hitzetan esan dezakegu, aurrekoa zehaztuz, gizakiaren humanizazio prozesuak suposatzen dituen —eta elkarren osagarri diren—" munduaren" zabaltzea (kanpora begira) eta" ni" aren sakontzea (barrura begira) ezin daitezkeela kontsideratu
|
ere
egin hizkuntzarik gabe. Horregatik esan dezakegu" formazioa hizkuntzan eta formazio gizatiarra", Menzeren hitzak gure eginez," modu bereiztezinean datozela bat":
|
|
|
Azpimarra dezagun, hasteko, hizkuntzak hezkuntzarako duen esanahia eta garrantzia, egiaz, gizakiaren berezko linguistizitatean oinarritzen dela: gizakiaren izaera propioa eta pentsatzeko gaitasuna, finean, ezin daitezke kontsideratu
|
ere
egin hizkuntzak bertan jokatzen duen papera kontuan hartu gabe, alegia, gizakia bera bestelako izaki bizidunekiko gehien bereizten duen hizkuntzaren funtzioa aintzat hartu gabe. Gizakiak, alabaina, etengabeko prozesu batean garatzen du bere nortasuna, eta, horrexegatik, hizkuntzaren garrantzi antropologikoak ez du bakarrik zerikusia haren hominizazioarekin baizik eta baita beraren humanizazioarekin ere.
|
|
2010
|
|
|
Ezeren aurretik, baina, interesgarria dirudi abiapuntu horren funtsean dagoen planteamendu filosofikoa gogora ekartzea, zein, finean, Herderren pentsamendu antropologikoan sustraitzen den. Bada, berorren arabera, eta Schlieben Langeren hitzetan," gizartea, hizkuntza eta elkarrekintza aldi berean sortu dira", eta, horrexegatik," ez du batere zentzurik horien artean lehentasun historikoa finkatu nahi izateak" 151 Kontua da, hortaz, gizartea ezin dela existitu
|
ere
egin hizkuntzarik eta elkarrekintzarik gabe eta, modu berean, hizkuntza bera ere hasieratik dagoela gizartean kokatua eta elkarrekintzara zuzendua. Horregatik dio Coseriuk:
|
|
2011
|
|
|
etxeak euskarri eta baldintza fisikoak eta materialak eskaintzen dizkigu bizitzeko, eta hizkuntzak, berriz, baliabide sinbolikoak eta kulturalak. Jatorrizko mintzairan sozializatua izan den gizakiak bigarren edo hirugarren hizkuntzan egiten duen ekarpena, sormena, ezin da alderatu
|
ere
egin hizkuntza hartan egiten duenarekin.
|