|
2015
|
|
|
Lanean j arraituko dut, Euskal Herrian kokatutako presondegietan gertatzen direndiskriminazioetan barrenduta, azken urteotako aldakuntzak miran; eta, halaber, giltzapetutakoemakumeen agentzian murgilduta, haien ekintza eta eraldaketa ahalmenei buruzko hutsuneagainditzeko asmotan. Urratsez urrats, espetxe sistemaren bidegabekerien inguruko ezagupenaareagotu nahi dut eta ekarpenen bat egin
|
emakume
preso sozialei buruzko bestelako ikuspegienhedapenean; betiere, errespetua, aintzatespena zein elkartasuna oinarri hartuta, baita ñabardureihelduta ere. Ardatz dut aktore sozialak euren bizitzen funtsezko protagonistak direla, nahiz eta, batzuetan, ekintzarako eta eraldaketarako aukerak gutxiagotzen dituzten testuinguruetan egon.
|
|
|
Zehatz mehatz, kopuruak honakoak dira: banakako hogei elkarrizketa
|
emakume
preso sozialei, eta taldeelkarrizketa bat haietako lauri; banakako nahiz taldeko sei elkarrizketa kartzelatako langileei (hiru gizartelangile, bi hezitzaile, hiru irakasle, bi jurista eta psikologo bat); banakako nahiz taldeko sei elkarrizketaemakume presoekin lan egiten duten elkarteetako kideei; eta banakako hiru elkarrizketa EPPKko kide ohiei.
|
|
|
Hainbat arrazoiek aztergai hori lantzea behar beharrezkoa egiten dutela esango nuke. Leheniketa behin, kontuan hartu behar dugu
|
emakume
preso sozialak nahiko ezezagunak direla euskaljendartearen zati handi batentzat; eta, horrenbestez, beraien bizipenak, oro har, ahaztutako nahizgutxi jorratutako ikerketa eremuak direla. Beraz, bai ikusezintasuna bai ezjakintasuna agerikoakdira.
|
|
|
Argi dago, inolako ezbairik gabe, kartzela sistemarenbaitan gauzatzen diren bidegabekeriak ikertzea eta salatzea nahitaezkoa dela; baina funtsezkoada ere harago joan daitekeen begirada feminista ahalbidetzea, biktimizatzailea suerta daitekeenedozein ikuspuntu bazter utzita.
|
Emakume
preso sozial gehienak zaurgarriak diren edobazterketa egoeran dauden taldeetakoak dira5, eta, horrela izanik, iruditeria kolektiboakezgauzak, ezjakinak edo abileziarik gabeak izango bailiran ikusten ditu; errealitatea osoezberdina izan arren. Hortaz, garrantzitsua da bestelako norabide batzuetan lan egitea etaagentziaren dimentsio anitzetan sakontzea.
|
|
2016
|
|
|
Artikulu honek oinarritzat du egun lantzen ari naizen doktore tesia; hau da, Kartzela, genero erakundea: emakume presoen bizipenak, erresistentziak eta estrategiak ikerketa1, jomuga duena
|
emakume
preso sozialen esperientzietan barrentzea eta haien agentzia nabarmentzea. Baina, era berean, ohargarria da horrek aurretik egindako beste ikerlan bat duela abiapuntu; hain zuzen, taldean burututako Mujeres ex presas:
|
|
|
3 Guztira, hogeita hamasei elkarrizketa osatu ditut: banakako hogei elkarrizketa
|
emakume
preso sozialei/ preso sozial ohiei, eta talde elkarrizketa bat haietako lauri; banakako nahiz taldeko sei elkarrizketa kartzeletako langileei (hiru gizarte langile, bi gizarte hezitzaile, hiru irakasle, bi jurista eta psikologo bat); banakako nahiz taldeko sei elkarrizketa emakume presoekin lan egiten duten elkarteetako kideei; eta banakako hiru elkarrizketa EPPK Euskal Preso Politikoen Kolektibo...
|
|
2017
|
|
|
6 Zehatz mehatz, kopuruak honakoak dira: banakako hogei elkarrizketa
|
emakume
preso sozialei, eta talde elkarrizketa bat haietako lauri; banakako nahiz taldeko sei elkarrizketa kartzelatako langileei (hiru gizarte langile, hiru irakasle, bi gizarte hezitzaile, bi jurista eta psikologo bat); banakako edo taldeko sei elkarrizketa emakume presoekin lan egiten duten elkarteetako kideei; eta banakako hiru elkarrizketa EPPKko kide ohiei.
|
|
|
Etorkizunera begira, ikerketaren zenbait alderditan gehiago sakondu nahiko nuke, Euskal Herrian kokatutako presondegietan gertatzen diren diskriminazioetan barrenduta, azken urteotako aldakuntzak miran; eta, halaber, giltzapetutako emakumeen agentzian murgilduta, haien ekintza eta eraldaketa ahalmenei buruzko hutsunea gainditzeko asmotan. Urratsez urrats, espetxe sistemaren bidegabekerien inguruko ezagupena areagotu nahi dut eta ekarpenen bat egin
|
emakume
preso sozialei buruzko bestelako ikuspegien hedapenean; betiere, errespetua, aintzatespena zein elkartasuna oinarri hartuta, baita ñabardurei helduta ere. Ardatz dut aktore sozialak euren bizitzen funtsezko protagonistak direla, nahiz eta, batzuetan, ekintzarako eta eraldaketarako aukerak gutxiagotzen dituzten testuinguruetan egon.
|
|
|
Artikulu honek oinarritzat dauka bukatu berri dudan doktore tesia; hau da, Kartzela genero erakunde bezala: genero bereizkeriak, erresistentzia praktikak eta agentzia Euskal Herrian espetxeratutako emakumeen artean ikerketa (2016), jomuga izan duena
|
emakume
preso sozialen esperientzietan barrentzea eta haien agentzia1nabarmentzea. Aitzitik, era berean, ohargarria da horrek aurretik egindako beste ikerlan bat duela abiapuntu:
|
|
|
Hainbat arrazoiek aztergai hori lantzea behar beharrezkoa egiten dutela esango nuke. Lehenik eta behin, kontuan hartu behar dugu
|
emakume
preso sozialak nahiko ezezagunak direla euskal jendartearen zati handi batentzat; eta, horrenbestez, beraien bizipenak, oro har, ahaztutako nahiz gutxi jorratutako ikerketa eremuak direla. Beraz, bai ikusezintasuna bai ezjakintasuna agerikoak dira.
|
|
|
Argi dago, inolako ezbairik gabe, kartzela sistemaren baitan gauzatzen diren bidegabekeriak ikertzea eta salatzea nahitaezkoa dela; baina funtsezkoa da harago joan daitekeen begirada feminista ere ahalbidetzea, biktimizatzailea suerta daitekeen edozein ikuspuntu bazter utzita.
|
Emakume
preso sozial gehienak zaurgarriak diren edo bazterketa egoeran dauden taldeetakoak dira5, eta, horrela izanik, iruditeria kolektiboak ezgauzak, ezjakinak edo abileziarik gabeak izango bailiran ikusten ditu; errealitatea oso ezberdina izan arren. Hortaz, garrantzitsua da bestelako norabide batzuetan lan egitea eta agentziaren dimentsio anitzetan sakontzea.
|