|
2017
|
|
|
Izan ere amatasun bajak dakartzan lau hilabeteko eszedentziak berak dakarren hutsunearen ardura indibidualizatzera heltzen dira. Indibidualizazio hau amatasun bajak, ez ordezkatuz, eta ordutegi partzialean dauden
|
emakumeen
lan karga berdina mantenduz islatzen da. Horrela, gaiarekiko organizazioen, inplikazio, bakarra, emakumeak postu eta lan eremu konkretu batzuetatik baztertzean datza.
|
|
2019
|
|
|
Europako besteherrialde batzuekin alderatuta, hegoaldeko eremuetan, baliabide publikoak erabili ordez,, familiak? bere gainhartu izan du zaintzaren pisua, etxeko emakumeen bidez. Orain ere, horrela den arren, hau da, orokorreanemakumeen gain jartzen diren lanak izanik ere,
|
emakumeak
lan karga bikoiztu eta lehengoaz gain, lan merkatuanemakumeen presentzia handitzen doan heinean, zaintzaren inguruko eta familia barneko rolen eta eginkizuneninguruko aldaketa ematen ari da (batez ere, emakumeek horretarako erabiltzen dituzten ordu kopuruetan),, familiak, triangelu honetan betetzen zuen funtzioa jaitsiz (Arrieta et al., 2018).
|
|
2020
|
|
|
Negoziazio kolektiboa ezinezkoa da praktikan, eta horrek, aldi berean, eragin gutxiago du komunikabideetan eta iritzi publikoak eragiteko ahalmenean, tartean emakumeek egiten dituzten lanen kapital sinboliko urriagoa delako. Erakunde publikoek (ikus III. Kapitulua) ez lukete zerbitzuen pribatizazioa eta azpikontratazioa onartu behar, horrek
|
emakumeen
lan karga handitzen duelako lan ordainduan eta ez ordainduan eta haien soldatak murrizten dituelako; hortaz, emakumeen kapital ekonomikoa eta sinbolikoa murrizten ditu eta biolentzia materiala eta sinbolikoa handitu. Bestetik, pribatizazioa eta azpikontratazioa egiten den sektore hauetako askotan emakumeak dira nagusi (erresidentziak, garbikuntza, eskoletako jantokiak, osasungintza,...) eta erakunde publikoek datu guzti hauek badituzte, ez da ezjakintasunetik egiten.
|
|
|
Marina Sagastizabal
|
emakumeen
lan karga denetarikoek haien parte hartze politiko berariazkoan duten eraginaz arituko zaigu LISIPEren 8 ale honetan. Hiruki gatazkatsua k azkenaldian puri purian dabilen gai baten inguruan hitz egiten digu:
|
|
|
bi lan mota horiek ordaindutakoa eta musu truk egiten dena emakumeek duten parte hartze politikoan ere badute eragina. Egileak argiki erakusten du
|
emakumeek
lan karga handiagoa dutela, gizonek baino lan handiagoa egiten dutelako, eta horrek denbora gutxiago uzten die, eta uzten diena politika egiteko eta espazio publikoa hartzeko denbora zatitua eta ezegonkorragoa da. Hori da, hain zuzen ere, hainbat autorek aspalditik erakutsi digutena, ez soilik Miesek, Federicik, Hartmannek, Delphyk, Morenok edo Haugek, baita gure artean ditugunek ere.
|
|
|
Emakumeen parte hartzea lan merkatuan sustatu bai baina, aldi berean, lanaren sexu banaketa zalantzan ez jartzea kontziliazio politiken filosofia da. Politika hauen arabera, familia eta lan ordaindua uztartzea emakumeen “ardura indibiduala” da; hortaz,
|
emakumeek
lan karga bikoitza aurrera eraman behar dute, doppia presenza ren protagonistak bilakatuz, esango dute italiarrek. Izan ere, egoera hau ez da bi lanen batuketa hutsa, bi lanak aldi berean eta espazio desberdinetan burutu behar baitira; beraz, etengabe saltoka ibili beharra dago eremu batetik bestera eta kezka batetik bestera.
|