|
2011
|
|
|
Zergatik samintzen nauzue hainbeste musika oldarkor arnastuek zuen exaltazio zorabiatuekin harmoniak bere argudio harrigarriak oinazea eta penaren gainetik dituenean eraikitzen, madarikazio bat ote dagoen azkenean sormenaren labirinto zehaztu ezinetan hor, zigiluz hertsitako adileku besteratuetan, esaidazu zergatik, Johann Sebastian, zure esakera bakoitzak bortizki naraman otoitzaren erpinean
|
legokeen
heriotzera, amets bat bailitzan edo agian loaren azken nagia, zor genien haientzat errukirik ez denean gelditzen hortxe musika batzuen lanturua baizik, esaidazu non dauden galdutakoak zer sonata edo zer adagiotan trabatuak, gu eta haien artean misterio izugarriaren itzala baizik ez denean gelditzen.
|
|
2015
|
|
|
Ohi bezala, eskuan fusilatzeko aukeratuak izan ziren presoen zerrendak zeramatzaten. Galerian lerrokatuta
|
zeuden
heriotza zigorraren eskaera fiskala zuten presoak, nire lagun aita seme haiek barne. Funtzionarioa mahaitxo batera eseri, puru bat mantso mantso atera, zigarroa piztu eta erretzen hasi zen, zupada luze eta sakonak ematen zituelarik.
|
|
|
Behin batean, sarean arrainik zegoenetz ikustera pulunpatu nintzeneko, pargo tipi bat antzeman nuen sarean trabatua; haren inguruan bildurik, karramarroak ari zitzaizkion begiak jaten. Bai ordea, arraina geldirik zegoen, ez zuen dar dar ere egiten bizirik izanagatik, brankiak aldika hantu egiten zituen-eta; hantxe
|
zegoen
heriotza noiz helduko, ezinago duin, aladura krudelenean egonagatik ere!
|
|
2017
|
|
|
Kiratsa, haragi ustela eta zonbiak, alde batetik, baina bestetik baita bakea, sekula bukatzen ez diren zelai berdeak edo itsaso urdin amaigabeak, zenbat irudi eta zeinen desberdinak imajinatu ere ezin dugun heriotza errepresentatzeko, pentsatu du. Alde batetik gero eta ohituago
|
gaude
heriotzarekin, egunero ikusten dugu teleberrietan, baina, beste alde batetik, esperientzia gero eta arrotzagoa zaigu, onartu nahi ez ditugun beste gauza askorena bezalaxe.
|
|
2020
|
|
|
Bakeroak normalean onak izaten ziren eta indioak gaiztoak. Ehunka indio hiltzen zituzten, asko eta asko zaldi gainean ziztu bizian zihoazela, eta han erortzen ziren zilipurdika lurrera; baina, hori bai, odol tantarik ez zen isurtzen inoiz, ez
|
zegoen
heriotza lazgarririk.
|
|
|
" Aire eta metala zara; gurea zara; gainerakoa, zure gorputz hustutakoaz jabetu dena, tristezia alegia, zurea duzu. Eraman ezazu isilik karga hori,
|
dagokizun
heriotza, heroiarena, heldu bitartean."
|
|
|
Xabier Leteren obra guztia
|
dago
heriotzaren inguruko aipamenez zipriztinduta. Egunetik egunera orduen gurpilean
|
|
|
(1968) liburuko poemetatik Egunsentiaren esku izoztuak (2008) liburuan idatzitakoetaraino zeharkaldia egiten du heriotzaren gaiak. Gazterik idatzitako poema liburuan jada
|
badago
heriotzaren gaineko kontzientzia, denboraren iragatearena, bidaiaren amaierarena. " Egunsentiko andrearen esku hotza" darabil Letek heriotzaren metaforatzat 1968an idatzitako liburuan, eta Egunsentiaren esku izoztuak izena jarri zion 2008an argitaratu zuen azken liburuari.
|