|
2008
|
|
|
ama nagusiaren ingurura bildu ziren. Ernestina eta beste moja guztiak: bi barne egoera, kanpoan
|
egoteko
bi modu definitzen zutenak, espazioa ere bi ardatzen inguruan egituratua iduri?, arranoa ikusten duten txitak ama oilalokaren ingurura biltzen diren bezala. Ama nagusia ere beldurrak zegoen, beharbada, sor Imeldak berea esan ahala, ama nagusia arnasgabe bezala gelditu zen behintzat hiruzpalau segundotan, zer egin ez zekielako itxurapean?, baina, ama nagusi batek bere paperean behar zuelako edo, komunitateak ez zuen harengandik besterik espero?, bere paperari, obligazioari?
|
|
|
Senak agindutako mugimendu batean, mojak –guztiak, Ernestina izan ezik– ama nagusiaren ingurura bildu ziren –Ernestina eta beste moja guztiak: bi barne egoera, kanpoan
|
egoteko
bi modu definitzen zutenak, espazioa ere bi ardatzen inguruan egituratua iduri–, arranoa ikusten duten txitak ama oilalokaren ingurura biltzen diren bezala. Ama nagusia ere beldurrak zegoen, beharbada –sor Imeldak berea esan ahala, ama nagusia arnasgabe bezala gelditu zen behintzat hiruzpalau segundotan, zer egin ez zekielako itxurapean–, baina, ama nagusi batek bere paperean behar zuelako edo –komunitateak ez zuen harengandik besterik espero–, bere paperari –obligazioari– ekin zion; ustezko obligazioak baino lehenagotik, dena dela, gauza arruntagoak zeuden jokoan auzi hartan, ama nagusiari beldurra gailentzen lagundu ziotenak, ausaz:
|
|
2009
|
|
|
ipuina irakurri zuenean; ipuin hartan, mundura zabalik bizi zen arrosondoa, eta barraskiloa, berriz, bere baitan, pentsatzen eta pentsatzen beti: esan nahi baita ipuina, funtsean, bi protagonisten arteko elkarrizketa bat zela, bizitzan
|
egoteko
bi modu laburbiltzen dituena, halako eran, non arrosa halaxe mintzatzen baitzaio barraskiloari, halako batean: –Ez al genieke besteei gure onena eskaini behar?
|
|
|
behin edo behin, haatik, eraman zuen bakarren bat, hala nola Hans Christian Andersenen" Arrosondoa eta barraskiloa" ipuina irakurri zuenean; ipuin hartan, mundura zabalik bizi zen arrosondoa, eta barraskiloa, berriz, bere baitan, pentsatzen eta pentsatzen beti: esan nahi baita ipuina, funtsean, bi protagonisten arteko elkarrizketa bat zela, bizitzan
|
egoteko
bi modu laburbiltzen dituena, halako eran, non arrosa halaxe mintzatzen baitzaio barraskiloari, halako batean: " Ez al genieke besteei gure onena eskaini behar?
|
|
2015
|
|
|
Bazenekien egun hori iritsiko zela, eta hala izan zen. Egun batean bazkaltzen ari zinetela, banandu egin nahi zuela esan zizun, denborarekin elkarrengandik urrundu egin zinetela eta ez zenutela ezer elkarrekin egiten, ezer ere ez
|
zegoelako
biontzako modukorik, orain ez zintuztela ezerk elkartzen, eta onena nork bere bideari jarraitzea zela. Ez zenuen banantzearena entzun ere egin nahi, oraindik ere maite zenuelako; azkenaldian pilatutako erdeinuek, irainek, isekek, umiliaziozko hitz eta keinuek erasan egin zizuten, baina, hala ere, maite zenuen.
|