|
2001
|
|
|
Remen
|
egotea
nire etxeko teilatuan musika entzuten egotea baino askoz zoragarriagoa da esan diozu.
|
|
|
Izenik gabeko kaleren batean xahutu nituen Ilunabar hartako eguzkiaren azken printzak, eta nik orduan jakin ez arren, etorkizunak ilunabar gorriz dindatuko zituen ordurarte isilik
|
zeuden
nire desioaren erreka garbiak. Oroitzen naiz kalean zehar nindoala.
|
|
|
Amak esan zidan behin oso gizon ederra zela, baina nahiko inozoa. Nik barre egiten dut, ziur
|
bainago
nire aitatxo ez zela inozoa.
|
|
2002
|
|
|
Egun hauekdirelaeta, nire amarenaurpegian nabarmendunezakeengauza bakarra, sufrimendu itxura eta nekearenaizatenzen. Baina gaurgoizean, alaidago; harenaurpegiederreanezdabetikoa irudikatzen, gaur irribarre ezti bat dago; pozik
|
nago
nire amarenaurpegiaikusirik; hitzhauek ateratzenzaizkit nire mahaspasabihotzetik:
|
|
|
Abiadura hartu eta nire gorputz osoa trenaren trinkili trankulu erritmikoan murgildurik sentitzean uhin lasaigarri batean bildurik aurkitu dut neure burua. Ez dago atzera egiterik, ezta gertakizunak aurreratzerik ere, orain trenaren eskuetan
|
dago
nire izate osoa, bakardadea lagun, edozein arriskutatik salbu.
|
|
2004
|
|
|
Zenbaezinak dira egunez egun, unez une, kasuz kasu, zure ondoan
|
nengoeneko
nire bizialdiaren oroitzapenak, barrua zeharkatzen didaten aldiak. Nire lehenengo zortzi urte eta erdi haietako bihotzeko gomuten txokoa hamaika pozaldiz betea dago; zu ahaztearen atsekabea ezintzen duten gogorapenak dira hauek.
|
|
|
Jajaja! berriro ere barre faltsuarekin Ziur
|
nago
nire mania bat dela! jajajaja!
|
|
2006
|
|
|
TIK TAK, TIK TAK, ez du keinurik egin argiak. Jokoan
|
dago
nire ikasketen etorkizuna, nire bideanondik zula?
|
|
|
Non zaude? Sukaldeko leihotxoa lurrindurik
|
dago
nire hatsaz, zure irudia bidean gora noiz ikusiko igarotzen baitut gau eta egun. Amak gerra garaia dela eta lana egin behar dela dio. Ai Kristobal!
|
|
|
Isiltasunean galtzen naiz gaur ere; egunero bezala, bakarrik
|
nago
nire gela ilunean. Ez ditut argiak piztu nahi, eguzkia mendi artean gordetzen doan arren, eta mugitzeak beldurra ematen dit.
|
|
2007
|
|
|
Urrutiratzen zihoazela, neskatxa gelditu egin da, azkeneko begirada niregana biderazteko, ondoren mutilak egin duen antzera. Baina ez
|
daude
nire erro biluztuei beha, ezta zaharkituriko marrazki esanguratsuari. Iraganari so daude, batu dituen lehenaldiari.
|
|
2010
|
|
|
Hala, Baionara heltzen naizelarik, amatxi geltokian
|
dago
nire besarkatzeko prest. Gero, bere autoan Alduderaino eramaten nau.
|
|
2011
|
|
|
Hor eserleku bat
|
dago
niretzat, plastiko zurizkoa, esanez bezala. Polit hori, zein eder zauden gaur, zatoz nigana?, baina nik badakit, beste askok bezala, nire ipurdia nahi duela, ez besterik. Besteei ez, aulkiari, ordea, nahi duena emango diot eta bide batez, egunkaria irakurriko dut lasai.
|
|
|
pentsatu nuen, bizitza osoa pasa dut pentsatzen bikote hau nire gurasoak direla eta orain, bat batean, ni kolonbiarra naizela eta bi arreba nituela esaten didate. Ez dakit nire benetako ama bizirik egongo den, ez nor den nire aita, ez non
|
dauden
nire bi arrebak. Ez dakit ezer.
|
|
2012
|
|
|
Ez nekien zer erantzun. Han
|
zegoen
nire aurrean, bere ile kizkur eta begi urdin eder haiekin. Begiratzen zidanean...
|
|
2014
|
|
|
Irrikaz
|
zaude
nire zanbulu bakoitzari so eginez.
|
|
|
Hamaikaaldizegingenuenbiokfutbolean, etxe azpikoplazan, hondartzan, mendian... Makinabat trikimailu erakutsizizkidan.Egitennuen jokaldi politbakoitzeko,. Mundiala, Marina!, esaten zidan, eta mundial sentitzennintzen. ...ealortzen zuen.Gogoandutberemagaleaneserietabelarrira nola esaten nion. Aitona, nik, handitan, Errealeanjokatu nahidut?. Berakirribarre egiten zidan; bainairribarrezoragarriharenatzeanbazegoentristurapuntubat, inoizizan ezzuenbiloba mutikoarenfaltakeragitenziona.Orduanezzuen pentsatzennikErrealeanjokanezakeenik, mutilen taldenagusiabakarrikbaitzeukanburuan.Baina denbora pasaahala, gero etaharroago
|
zegoen
nitaz, baibaitzekienberebilobakere, neskaizan arren, berakbezalaxebizizuelafutbola, etahark ere, berak bezalaxe, odolean zeramalafutbola. Pixkana pixkanakonturatu zen, gainera, gauzak aldatzenzihoazela, ezzelaberegaraianbezala; eta neskokerefutboleanjokagenezakeela, berebilobakuttunakere, neskaizanarren, Errealeanjoka zezakeela.Gogoan dut, Errealeanlehendabiziko aldizjokatunuenegunean, partidaamaituostean, besarkatzenninduenbitarteanesanzidana:. Diru gabebainaizarrakgurekindaude?. Askogustatu zitzaidan; gu bionabestiazenLauTeilatu, txikitan ni lokartzeko erabiltzen zuen abestiabaitzen.
|
|
2015
|
|
|
Oso soineko polita zela, jantzita ere politagoa zela, eta zortea izan genuela: erakusleihoan
|
zegoena
niretzat txiki samarra zela, baina bazutela handixeago bat biltegian, nire neurrikoa. Desesperazioak eragindako ironiaren menpe, nire artean nioen:
|
|
|
Banoa, gustura, Urtezaharra eta Urteberria ospatzera. Amaren irribarreak dena esan dit harro
|
dago
nitaz, eta ni ere harro nago neure buruaz.
|
|
2016
|
|
|
Hizketan hasi zait. Oso mediku ona omen naiz, eta oso harro omen
|
dago
nitaz. Ospitalearentzat, luxua omen da ni bezalako mediku batek bere zerbitzura lan egitea.
|
|
|
Alabei begira nago: osorik daude biak; osorik
|
nago
ni ere. Gizon arabiarra atzera begira dago, berriro, baina oraingoan, barrezka ari da, norbaiti barrezka ari zaio.
|
|
2017
|
|
|
Lan asko ematen Hemen
|
nago
ni gaur Olerki hau idazten.
|
|
2019
|
|
|
Ez zegoen jende asko parke hartan, eta banku batean eseri nintzen eguzki pixka bat hartzeko. Banku hartan eseri eta berehala konturatu nintzen mutil bat
|
zegoela
nire alboan eserita. Pixka bat arraroa egin zitzaidan mutil hura, bere munduan balego bezala mokoka ogiei ari ziren usoei begira.
|
|
|
Kolore gorriz margotutako zure azazkalen soinu biziak kokatu nau berriz zure diskurtso sutsuan. Parez pare ikusi ditut zure azazkal gorri perfektuak eta ia desagertzear
|
dauden
nireak, koloregabeak. Hatz puntak barnerantz eraman ditut, lotsatuta, eta ohartu naiz are moreagoak bihurtu direla nire eskuetan lotsagabeki nabarmentzen diren zain beldurgarriak.
|