|
2008
|
|
|
Eta Ernestinari, biluzi balute
|
bezala
sentitu behar zuen nobiziak, kosta ahala kosta gorde nahi zuèn sekreturik barrukoena kanporatu baliote bezala, berriro egin zion bihotzak eztanda eta berriro jarri zitzaizkion masailak sutan?
|
|
|
Eta Ernestinari –biluzi balute
|
bezala
sentitu behar zuen nobiziak, kosta ahala kosta gorde nahi zuèn sekreturik barrukoena kanporatu baliote bezala– berriro egin zion bihotzak eztanda eta berriro jarri zitzaizkion masailak sutan... baina suak agerian utzi zuena –ama nagusia, haatik, nekez ohar zitekeen xehetasun hartaz, hain zen mehea eta hain ilunaren ertzekoa biak bereizten zituèn bospasei metroko tartearen argitasunaesan nahi baita ezetz esan ziola ama nagusiari, ozenki esan ere, oihuaren ozentasunaz bere beste gabezia eta ezintasun guztiak –galdua dagoenak bere buruaren galera du ostertz– maskaratu nahian edo.
|
|
2009
|
|
|
garbia, inondik ere, garbiegia ere bai, agian? horregatik ematen baitzituen ematekoak, eta horregatik hartzen hartzekoak; Reginak, batzuetan, ume galdu bat
|
bezala
sentitu behar zuen bere seme hura, are gehiago haren jaioteguneko pasadizo hura oroitzen zuenean, txoriak leihotik sartu ondoren hormaren kontra jo zuenekoa, bertan seko geldituz, kointzidentzia hura, amari amatasun eta babes sentimenduen areagotzea ekarri behar zizkiona, premonitorioa eta adur txarrekoa zitekeelakoan; horregatik, Domingorekin noiznahi ama ama sentitzen zelako, bi aldiz ama, aleg... Domingok. Gabinok?
|
|
|
Domingok eta Teofilo Mariak izeba Ernestinari zuzendutako begiradetan garbi islatzen zen bakoitzaren aldartea: Domingok pozik zirudien, Teofilo Mariak desgorara; Domingok, beraz, izebaren interbentzioa olatu bat
|
bezala
sentitu behar zuen, aurrera egiteko aprobetxatu behar zuena, Teofilo Mariari aurrea hartuz, adibidez:
|
|
|
Domingok eta Teofilo Mariak izeba Ernestinari zuzendutako begiradetan garbi islatzen zen bakoitzaren aldartea: Domingok pozik zirudien, Teofilo Mariak desgorara; Domingok, beraz, izebaren interbentzioa olatu bat
|
bezala
sentitu behar zuen, aurrera egiteko aprobetxatu behar zuena, Teofilo Mariari aurrea hartuz, adibidez:
|
|
|
etxeko poza zen –beti mugimenduan eta beti planak egiten–, baina baita etxeko negar malkoa ere, guztiak mareatzen zituena, bai etxean bai ikastetxean, ez baitziren bakanak gurasoei handik ere igortzen zizkietèn oharrak, tinta gorriz idatziak, portaera txarragatik; Domingo, beraz, ume problematikoa zen, bera zegoèn tokian ezkutatzen baitzen haize zurrunbiloa; ume bihurria zen arren, baina, bihurgunerik gabekoa zen: garbia, inondik ere, garbiegia ere bai, agian... horregatik ematen baitzituen ematekoak, eta horregatik hartzen hartzekoak; Reginak, batzuetan, ume galdu bat
|
bezala
sentitu behar zuen bere seme hura, are gehiago haren jaioteguneko pasadizo hura oroitzen zuenean, txoriak leihotik sartu ondoren hormaren kontra jo zuenekoa, bertan seko geldituz, kointzidentzia hura, amari amatasun eta babes sentimenduen areagotzea ekarri behar zizkiona, premonitorioa eta adur txarrekoa zitekeelakoan; horregatik, Domingorekin noiznahi ama ama sentitzen zelako –bi aldiz ama,...
|
|
2010
|
|
|
–Hil nahiago nuke, etxean sartu baino, baina??; amak, beraz, porrotaren tonetako zama sentitu behar zuen bizkar gainean, gilletteak ezerezean utzi baitzion, beste gauza askoren artean, Romanak Domingori buruz iragarria, semea etxera damututa itzuliko zela, aitarekin berraskiditzeko; ama apainzalea zen, lumarik ederrenez janzten den hegaztiaren parekoa, soinekoetan eta sonbreiruan ere igartzen zitzaion hori: une hartan, baina, lumatutako hegazti batek
|
bezala
sentitu behar zuen, defentsarik eta zeresanik gabe; azkenean, kanpoko txirrina jo eta neskameetako bat etorri zen;. Ongi etorri, etxekoandre, esan zion neskameak alaikiro; gero, amaren konplimenduzko esker onari itxaron ere gabe, galdetu zion:
|
|
|
" Hil nahiago nuke, etxean sartu baino, baina..."; amak, beraz, porrotaren tonetako zama sentitu behar zuen bizkar gainean, gilletteak ezerezean utzi baitzion, beste gauza askoren artean, Romanak Domingori buruz iragarria, semea etxera damututa itzuliko zela, aitarekin berraskiditzeko; ama apainzalea zen, lumarik ederrenez janzten den hegaztiaren parekoa, soinekoetan eta sonbreiruan ere igartzen zitzaion hori: une hartan, baina, lumatutako hegazti batek
|
bezala
sentitu behar zuen, defentsarik eta zeresanik gabe; azkenean, kanpoko txirrina jo eta neskameetako bat etorri zen;" Ongi etorri, etxekoandre" esan zion neskameak alaikiro; gero, amaren konplimenduzko esker onari itxaron ere gabe, galdetu zion: " Egia al da Romanari Kristoren zauriak egin zaizkiola eta Ama Birjinak arrosario bat eman diola opari?";" Arduratu maletez lehendabizi" erantzun zion amak, lehor antzean.
|