2013
|
|
Zuhaitz Okerra Obaba errekako presa baten ondoan zegoen, eta hantxe zuen bere erdigune zehatza,
|
bere
Leku Nagusia, Adrian gazteak, Gipuzkoako zerrategi handieneko semeak. Haren bizitzan baziren beste leku batzuk ere, hala nola Donostiako La Salle kolegioa —han egin zuen batxilerra—, Bilboko Ingeniari Eskola —karrerako hiru urte—, edota Bartzelonako ospitalea —hainbat egonaldi—; baina bere buruak, bere oroimenak, saihestu egiten zituen, esku zuhurrak oholetik ateratzen diren iltze puntak bezala.
|
|
Auzoak estimatzen zituen, eta ez zitzaion axola haietako edonorekin garagardo bat edo kafe bat hartzea; baina nahiago zuen bakarrik ibili. Askotan, tabernan edo zineman zegoela,
|
bere
Leku Nagusira hurbiltzeko beharra sentitzen zuen, eta harantz jotzen zuen edozein aitzakiarekin.
|
|
Huraxe zen momentua. Zerrategira itzuliko zen,
|
bere
Leku Nagusira. Baina bizitzera, arrakasta izatera.
|
|
Adrianen bizitza erabat aldatu zen zerrategira itzuli eta aitarenak izandako ardura batzuk bere gain hartu zituenean. Egun batean, Pirinio mendietara joaten zen basomutilekin, eta asteak pasatzen zituen han haien lanak antolatzen; hurrengoan, aitari eta kontulariari laguntzen zien makina berri bat erosten; hurrenagokoan, estalpe bat eginarazten zuen
|
bere
Leku Nagusian, presaren eta Zuhaitz Okerraren ondoan, eta jostailuak zein altzariak egiteko teknikak estudiatzeari ekiten zion.
|
|
Adrianek
|
bere
Leku Nagusian eraikitako pabiloiak sukaldea, logela eta salatxoa zeuzkan tailerraren ondoan, eta udako egun askotan hantxe gelditzen zen gaua pasatzera altzariren batekin edo jostailuren batekin lanean aritu ondoren. Gaua beroa baldin bazen, utzi babes hura ere, eta Zuhaitz Okerraren azpira jotzen zuen tapaki batekin, eta han etzaten zen, geldi geldirik, hotsak entzunez:
|
|
Burokratek ez zeukaten presarik. Noizean behin, egoera jasanezina zitzaionean,
|
bere
Leku Nagusiko tailerrean sartu eta altzari batekin aritzen zen, edo jostailuren bat lantzen. Gero, Zuhaitz Okerraren azpian etzan, eta gauari itxoiten zion.
|
2015
|
|
Huraxe zen momentua. Zerrategira itzuliko zen,
|
bere
Leku Nagusira. Baina bizitzera, arrakasta izatera.
|
|
Adrianen bizitza erabat aldatu zen zerrategira itzuli eta aitarenak izandako ardura batzuk bere gain hartu zituenean. Egun batean, Pirinio mendietara joaten zen basomutilekin, eta asteak pasatzen zituen han haien lanak antolatzen; hurrengoan, aitari eta kontulariari laguntzen zien makina berri bat erosten; hurrenagokoan, estalpe bat eginarazten zuen
|
bere
Leku Nagusian, presaren eta Zuhaitz Okerraren ondoan, eta jostailuak zein altzariak egiteko teknikak estudiatzeari ekiten zion.
|
|
Adrianek
|
bere
Leku Nagusian eraikitako pabiloiak sukaldea, logela eta salatxoa zeuzkan tailerraren ondoan, eta udako egun askotan hantxe gelditzen zen gaua pasatzera altzariren batekin edo jostailuren batekin lanean aritu ondoren. Gaua beroa baldin bazen, utzi babes hura ere, eta Zuhaitz Okerraren azpira jotzen zuen tapaki batekin, eta han etzaten zen, geldi geldirik, hotsak entzunez:
|
|
Funtzionarioek ez zeukaten presarik. Noizean behin, egoera jasanezina zitzaionean,
|
bere
Leku Nagusiko tailerrean sartu eta altzari batekin aritzen zen, edo jostailuren bat lantzen. Gero, Zuhaitz Okerraren azpian etzan, eta gauari itxoiten zion.
|
|
" Zuhaitz Okerra Obaba errekako presa baten ondoan zegoen, eta hantxe zuen bere erdigune zehatza,
|
bere
Leku Nagusia, Adrian gazteak, Gipuzkoako zerrategi handieneko semeak. Haren bizitzan baziren beste leku batzuk ere, hala nola Donostiako La Salle kolegioa —han egin zuen batxilerra—, Bilboko Ingeniari Eskola karrerako lau urte—, edota Bartzelonako ospitalea —hainbat egonaldi—; baina bere buruak, bere oroimenak, saihestu egiten zituen, esku zuhurrak oholetik ateratzen diren iltze puntak bezala.
|
|
Auzoak estimatzen zituen, eta ez zitzaion axola haietako edonorekin garagardo bat edo kafe bat hartzea; baina nahiago zuen bakarrik ibili. Askotan, tabernan edo zineman zegoela,
|
bere
Leku Nagusira hurbiltzeko beharra sentitzen zuen, eta harantz jotzen zuen edozein aitzakiarekin.
|