Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 55

2004
‎Zeren eta, ba ote da tokirik euskal demokrazia horretan espainolak eta frantsesak izaten segitu nahi dutenendako? (...) Hark ez zuen esaten baina hemen arrisku ikaragarri bat dugu euskal demokraziaren izenean etnokrazia edo, are murriztuago, glotokrazia bat sortzeko, askotan Euskal Herria edo euskara bera jainko bihurtu eta hezur haragizko euskal herritarren borondatearen gainetik jartzen baitugu. Horretan ere zaharrak maisu:
2007
‎Erromak hizkuntza, erlijio, lege diferenteenetako jendeak konkistatu ditu; zuzenean inposatu, ez bere hizkuntza, ez erlijio eta ez legerik dio inori guztiz egin. Horren ordez, hemendik aurrera, herri bakoitzak libre du bere foru pribatuan bere jainko eta jainkosak ukaitea; baina, gainera, Erroma eta Inperatorea gurtu dizu: herri eta jendeak oro batzen dituena, kontzientziaren barneraino batu, aparte legioak eta moneta gainaldean, Erromaren eta Inperatorearen kultua izango da, Inperio osoaren lokarri izpirituala,, katholikoa?.
‎Arima germaniarrarentzat Wotan dena, arima indiarrarentzat Buda da, grekoarentzat Zeus, etab., eta guztietan arazoa berdina da. Gaur egun gizakiak berez ez du izaki jainkozko haren argikusmen zuzenekorik (antroposofiaren egitekoa da argikusmen hori berrirabazten irakastea),, aingeru, en modura soilik sumatzen ditu bere jainkoak/ izpirituak. Era bertsuan, herri bakoitzaren ariman kanporatu eta zermugatu dena Izpiritu edo Gogo unibertsalaren alderdi bat da:
‎Hizkuntza bat, non ere ia dena aditz baita, dena egintza; non dena bizia baita eta arian ari baita dena egonik gabe; aditz konjugazio bat kasik denbora gabekoa, dena presente jartzen, iragana oraingotzen, historia poesia bihurtzen duena; lexiko bat, dena denarekin erlazionatzen duena, dena irudi, dena erritmo, etab. Herder-ek hizkuntzazko iruditik nola pertsonifikazio poetikoak, ipuinak, sagak, sinbolismoak loratzen diren erakusten du; nola garatzen den eguzkiaren goizargitzeko iruditik munduaren kreazioaren kontadizoa. Eta erakusten du nola poesia hebrearra, basamortuko bizi esperientziarena, artzain herri baten poesia, herri bat bere buruaren harroa eta bere Jainkoaren usteosokoa, nola bere bere aurrebaldintzetatik bakarrik ulertzen den, nola konparaezina den poesia greko edo erromatar edo nordikoarekin: izpiritu nazional bereki baten bizi eta sentieraren espresio.
2008
‎santuen irudi haiek gertatu izan zitzaizkiola Ernestinari arazo iturri, batean san Mamerto, hurrengoan san Bruno eta santa Zezilia, eta hurrengoan guztiak? santu haien irudiak eta irudien artean irudikatzen zituèn elkarrizketa zentzugabeak oztopo gertatuko balitzaizkio bezala, bere Jainkoaganako bidean; egia zen Ernestinak arazo hura gainditutzat edo ia gainditutzat zuela, halakoa izan baitzen hilabete luzeetako lanaren eta diziplinaren fruitua, frai Millanen aholkuak, teknika psikologikotik asko zutenak, jakintza adar hartarako zaletasun berezia zuen?, hitzez hitz bete izanaren ondorioz, baina egia zen, halaber, bigarren planoan ezkutatzea lortu zuèn errealitateak berriro... Frai Millanek arazoaren sustraietara jo nahi bazuen, baina, hantxe zuen sustraia, hantxe zuen muina, muinera eta sustraietara joz gero aurki baitzezakeen bermeko irtenbidea; halako zerbait bururatu ote zitzaion frai Millani??, bestela ez baitago azaltzerik nola honek zaku bat eskuratu, kaperarantz abiatu, mojak erretiratuak zeuden, bezperak kantatuta gero?, atea ireki, san Mamertoren irudia zakuan sartu, zurezko irudi mugikor bat zen, metro batekoa, frai Millani erori egin zitzaiona, urduri zegoelako, apika, hura maniobratzerakoan?, eta bertatik alde egin zuen isil gordean, lapur bat balitz bezala.
‎ekintza bat, beharbada –frai Millanen beraren ekintza ausart bat–, zalantza guztiak baztertuko zizkiona. ...illanek garbi ikusten zuen –garbi ikus zezakeen, behin eta berriz gertatuaren konstatazio hutsa zèn heinean– santuen irudi haiek gertatu izan zitzaizkiola Ernestinari arazo iturri, batean san Mamerto, hurrengoan san Bruno eta santa Zezilia, eta hurrengoan guztiak... santu haien irudiak eta irudien artean irudikatzen zituèn elkarrizketa zentzugabeak oztopo gertatuko balitzaizkio bezala, bere Jainkoaganako bidean; egia zen Ernestinak arazo hura gainditutzat edo ia gainditutzat zuela, halakoa izan baitzen hilabete luzeetako lanaren eta diziplinaren fruitua, frai Millanen aholkuak, teknika psikologikotik asko zutenak –jakintza adar hartarako zaletasun berezia zuen–, hitzez hitz bete izanaren ondorioz, baina egia zen, halaber, bigarren planoan ezkutatzea lortu zuèn errealitate... Frai Millanek arazoaren sustraietara jo nahi bazuen, baina, hantxe zuen sustraia, hantxe zuen muina, muinera eta sustraietara joz gero aurki baitzezakeen bermeko irtenbidea; halako zerbait bururatu ote zitzaion frai Millani...?, bestela ez baitago azaltzerik nola honek zaku bat eskuratu, kaperarantz abiatu –mojak erretiratuak zeuden, bezperak kantatuta gero–, atea ireki, san Mamertoren irudia zakuan sartu –zurezko irudi mugikor bat zen, metro batekoa, frai Millani erori egin zitzaiona, urduri zegoelako, apika, hura maniobratzerakoan–, eta bertatik alde egin zuen isil gordean, lapur bat balitz bezala.
2009
‎era guztietako materialak nahaski pilatzen. Halakoz, bada, arbasoengandik heredaturiko Jainkoa desmuntatu beharra legoke, askok ulertuko badu behintzat?, hondarren artean berriro Jainkoaren bila hasteko; bakoitza bere Jainkoaren, sakratuaren, bila (seguruenik litzatekeena ja Jainkoa deitu anitz ekibokorekin ez bada).
‎Baina Gandiaga bere burura, bere Jainkora, bere euskaldun kontzientziara, estreina urrundu eta gero itzuli egin duen bide luze baten buruan heldu da.
‎Bigarren belaunaldia bakarrik, Egiptotik atera gabekoa, sartuko da Kanaanen, libertateaz, hots, lurraren jabetzaz gozatzera. Moisesi berari Jainkoak aberria, askapen martxa luzearen helmuga, urrundik ikusteko bakarrik egingo dio grazia berezia (Dt., 32, 52).
‎bezala azaleratzen badira Elorri ko poesiaren batuketan. Elorri platonikoa da, ez dago lurrera orientatua, geroago egongo den moduan, han lurrean bertan Jainkoa, transzendentzia ikusi ahal izateko oraindik. Horregatik Elorri teinka batean dago lurrari lotzearen (Gandiaga berezkoa) eta lurrari ihes egitearen (Seminarioan eskolatua) artean.
‎Are, ez du inon ikusi nahi historian. Bera Jainkoarekin Naturara mugatuko da, familiara, gizarte pobrera. Jainkoaren historia baten ideia jasangaitza zaio.
‎Natura, Jainkoa bezalaxe, gozoa edo terriblea izan daiteke: gizon emakumea nolako, bere Jainkoa halako, esan ohi da. Baina Jainkorik ez badago, ez dago, kito:
‎Jainkoa gabe, berriz, dena biurtzen zaigu tajugabeko. Giza-aurrerapenak berak Jainkoa gabe eztu nondik norarik? (198).
‎Ez derrigor zalantzak zituelako (horiek ere ukatu gabe), zentzua ikusi ikusteko baino; bere fedearen zentzua egiaztatzeko, ez besteentzat, baina beretzat. Ez da pentsatu behar, fededunek pentsatzen dutela berak Jainkoaren jabegoan daudela, fedearen zentzuaz seguru eta lasai. Beste fede modu batzuekin edo fedegabeziekin kontrastean, Bitorianok bere fedearen zentzuak zentzurik al zuen, fedearen zentzua bere kasu konkretuan zein zen, auzikatzen zuen bere buruagaz.
‎Sokratesek, Atenas eta atenastarren babesaz arduratzen ziren Jainkoak arbuiatu eta, Jainko bat guztiz berria irakasten ei zuen, hiriarena gabe mundu guztiaren Jainko abstraktua, gizon emakumeen arazoez axolagabea, eta horrela gazteak perbertitzen eta inmoralismo sofistikoa oinarritzen omen zuen. Bakarrik, antzinate zaharrak astaperrexil zukua edatera kondenatu du Sokrates hori bere Jainkoarekin (horregatik Platon Jainko bat filosofikoa bai, baina hiriaz asko eta gehiegi ere arduratsu batera itzuliko da), eta modernitate berriak, alderantziz, bere Jainko humano zaharra ahaztu eta filosofikoki perfektu bat alfer alferrikakoa aitortu du.
‎Sokratesek, Atenas eta atenastarren babesaz arduratzen ziren Jainkoak arbuiatu eta, Jainko bat guztiz berria irakasten ei zuen, hiriarena gabe mundu guztiaren Jainko abstraktua, gizon emakumeen arazoez axolagabea, eta horrela gazteak perbertitzen eta inmoralismo sofistikoa oinarritzen omen zuen. Bakarrik, antzinate zaharrak astaperrexil zukua edatera kondenatu du Sokrates hori bere Jainkoarekin (horregatik Platon Jainko bat filosofikoa bai, baina hiriaz asko eta gehiegi ere arduratsu batera itzuliko da), eta modernitate berriak, alderantziz, bere Jainko humano zaharra ahaztu eta filosofikoki perfektu bat alfer alferrikakoa aitortu du.
‎Kontzeptu oinarrizko bat honetan guztian komunitatearena da. Komunitateak sortzen d (it) u bere Jainkoa (k), eta, komunitatearekin, komunitatearen aurka, komunitateari buruz, komunitatean sortzen dira krisiak edo abandonoak ere.
‎Alabaina, izatea ez da horko, axolarik ez zaigun zerbait. Gizakia da izaki bat, bere izatea (eta, ondorioz, izatea oro har) esentzialki axola zaiona, bere ardurarik behinena bere izatea duena, eginkizun horrek egiten duena bera; burutu gabekoa munduratzen dena, bere izatea berak egin beharra daukana, eta nolakoa bere izatea eta bere interesak, halakoa duena bere mundua (ren izatea), halakoa duena azkenean bere Jainkoa ere. Goethek esana da, nolakoa izan bat, halakoa izaten du Jainkoa.
‎Baina kultura katolikoko lurraldeen espezifikoa, Jainkoaz eta erlijioaz eztabaidan jardutean dena nahastea da: behiala Jupiter, Kaiserra, Kaiserraren aldarea eta legea, Inperioa, unibertso guztiz hierarkikoan denak bat egiten zuen bezala, hala berean Jainkoa, Aita Santua, Eliza, Elizaren morala, denak bat egiten jarraitzen du mentalitate katolikoan (erromatarrean). Erlijioa beti Inperioa (ren erlijioa) da; inondik ere ez fede protestante indibiduala, pertsonala.
‎Behin batean iturriak bere espiritu edo jeinua zuen, zubipeko errekak bere laminak, mendiak bere Jainkoa (edo bera zen Jainkoa haranekoentzat), haitzeko kobazuloan Dama bat bizi zen; lurra Ama Handia zen, argiari edo egunari Zeus/ Deus/ Dies zeritzon, hodei zartadan Odin errebelatzen zen. Jainko bat zegoen tribuaren artatzeko, Jainko bat familiaren zaindari, Jainko bat erien begirale, merkatarien bidelagun; Jainko bat ogiarena, ardoarena, artzainena, errementariena.
Berak Jainkoaren bidea ikusten du gauza hauetan. Zergatik ipini zion bidean neskatxa hori?
‎aupa, aupa eta aupa? aurrera, aurrera eta aurrera!; huraxe baitzen kontua, aurrera eta aurrera egin behar zuela, nora ez bazekien ere, zeren bera Jainkoaren eskuetan jarri baitzen, azken batean, eta Jainkoak erabakiko baitzuen erabaki beharrekoa; eta, aurrera eta aurrera zihoala, trenak atzean uzten zituen trenbideko zutoinak eta kableak, baserriak eta basoak, artzainak eta artaldeak, guztiak uzten zituen atzean, berak. Adak?
‎jainkozko musika paregabea, bihotzaren atabalak pun pun eta pun pun; gero, bat batean, arnasa betean hartu eta ezpainak mugitu zituen hiru aldiz, barruan zituèn eta halabeharrez isildu behar zituèn oihuei bide emateko ahaleginean: aupa, aupa eta aupa... aurrera, aurrera eta aurrera!; huraxe baitzen kontua, aurrera eta aurrera egin behar zuela, nora ez bazekien ere, zeren bera Jainkoaren eskuetan jarri baitzen, azken batean, eta Jainkoak erabakiko baitzuen erabaki beharrekoa; eta, aurrera eta aurrera zihoala, trenak atzean uzten zituen trenbideko zutoinak eta kableak, baserriak eta basoak, artzainak eta artaldeak... guztiak uzten zituen atzean, berak –Adak– gero eta aurrerago egin ahal izateko, aurrerakako ihesaldi etengabean edo aurrerakako mozkorraldian, au... ongi jokatzen ari zela gaizki jokatzen ari zen arren...?!; baina, guztiaz ere, ez al zen itota sentitzen zenaren lehen betebeharra eta lehen obligazioa arnasa hartzea?; zer besterik egin zuen berak, bada!; eta, halere, arratsaldeak aurrera egin arau, kezkatzen hasi zen, ez galdera berriak etorri zitzaizkiolako, ziurki, baizik eta aurreko eta betiko galderak trinkotuz joan zitzaizkiolako, Adaren inguruabarrak nolako, galderak ere halako; Adari, izan ere, gero eta gutxiago falta zitzaion billeteak markatzen ziòn helmugako hiriburura heltzeko, gero eta gutxiago falta zitzaion arratsaldeari gau bihurtzeko:
2010
‎Hara zertara iritsi naizen: gutun labur bat egin nahi nizun, bertan Jainkoaren existentziaren aurkako argudioak zehaztuz, gogoratu zure irri autoaskiak min egin zidala?, eta azkenean neure bizitzaz eta gure bizitzaz idazten nabilkizu, barkatuko al didazu, Gabino! Baina zuk ohitua behar duzu jendearen aitortzak entzuten, eta entzungo al diozu zure anaiari berea!
‎Badakizu zer esaten duen? Bera Jainkoa balitz, anai arreba bakoitzari bere oparitxoa egingo liokeela: Teofilo Mariari tanke bat, Damasori teleskopio bat, Domingori abioi bat, Maria Bibianari tona bat sendagai, Adari zetazko jantzi bat, eta zuri?
‎Beraz, ekar diezadatela, arnasestuka, hotzikarak jota burutik behera; bere besoetan jar nazatela, bere oinetara makurtu; eta negar egingo du, eta negar egingo dugu, eta garbi hitz egingo du, eta kontsolatuko naiz, eta nire bihotza berean hustuko da, eta berak nire arima hartuko dit, eta nik bere Jainkoa.
‎Gas bonbez beteriko bonbaketari bakar bat gidatzean, hiritarrei airea, argia eta bizia kentzeko gaitasun erabakigarri guztiak biltzen dira, bakealdian milaka intendentziatan sakabanatuta daudenak. Sinatzen duen lekuan belarra hazteari utziz, zeru goietan, bakarrik bere buruarekin eta bere jainkoarekin, bere buruzagi jasankor nagusiaren, Estatuaren, pribilegioak dituen bonba jaurtitzaile apala egile hauek iradokitzen duten lider, inperiala, da?.
‎Badakizu zer esaten duen? Bera Jainkoa balitz, anai arreba bakoitzari bere oparitxoa egingo liokeela: Teofilo Mariari tanke bat, Damasori teleskopio bat, Domingori abioi bat, Maria Bibianari tona bat sendagai, Adari zetazko jantzi bat, eta zuri... zuri txokolatezko gozoki bat".
‎Hara zertara iritsi naizen: gutun labur bat egin nahi nizun, bertan Jainkoaren existentziaren aurkako argudioak zehaztuz —gogoratu zure irri autoaskiak min egin zidala—, eta azkenean neure bizitzaz eta gure bizitzaz idazten nabilkizu, barkatuko al didazu, Gabino! Baina zuk ohitua behar duzu jendearen aitortzak entzuten, eta entzungo al diozu zure anaiari berea!
2013
‎Baina, artean ere, Pedrok min asko zituen, ubelune batzuetatik zetorkiona zen lehena, orkatilako junturetatik zetorkiona zen bigarrena? eta bera Jainkoa ez izatetik zetorkiona zen (hura ere bai, beharbada) hirugarrena?, eta bere min haietatik aritu zitzaion arrebari, mespretxuz:
‎Baina, artean ere, Pedrok min asko zituen –ubelune batzuetatik zetorkiona zen lehena, orkatilako junturetatik zetorkiona zen bigarrena... eta bera Jainkoa ez izatetik zetorkiona zen (hura ere bai, beharbada) hirugarrena–, eta bere min haietatik aritu zitzaion arrebari, mespretxuz:
2014
‎600 Ib., 217: Jesusen propioena bere Jainko Aitaren kontzeptua da; baina, cette haute conception de la divinité [Jésus] ne dut nullement au judaïsme?. Renanen ildoko Jesus hori izango da, juduen arerio sakatsa(, juduak?
2016
‎Darwinek zozokeriatan ez aritzeko erregutu zien, elohimdarrak nehork ez zituelako ezagutzen eta norbait izatekotan, agian bera izan zitekeen, itxura arruntekoa izateagatik eta bereziki hebrearren aroen ondoko bakarra izateagatik. Elohimdarrek adierazia Bibliaren aurkako erreakzioa baizik ez zela luzatu zien, erlijioa eta bere Jainkoaren izatearen suntsitzailea, kondairaren bidean Erek, Habil, Sap eta prekondaira guzia bazterrean uzten zituena. Testu sakratuetan idatzitako guziak aro berezi batean idatziak izan zirela erantsi egin zien, eta izkiriatua izan zena irudi bat baizik ez zela.
‎Zozokeria bat zirudien. pairatutakoa egia eta ikusgai izan arren, ukaezina, beraz, hori ez zen zalantzan ezartzen zena, bere jainkoaren semetasuna baizik, eta hori biziki subjektiboa zen. Halere, hori zen bera erailtzeko arrazoia, erregeen errege bezala agertzen zelako eta bertako boteretsuei horixe zitzaien onargaitzetan onargaitzena.
‎Sapi berdin. Adan eta Ebari gutiago, batez ere, bakoitzak bere jainkoa antzemateak esan nahi baitzuen haiek ere haiena berraurkituko zutela, munduko lehenbiziko gizon emazteak izaki.
‎Nahiz eta bere helburua lortu eta bera eta bere familia salbatu, Noe, halako sarraskiak ikusirik, erabat ahalketu egin zen, bere Jainkoa hainbestera iristea ez zuelako sekulan uste. Baina guti ezagutzea zen, ADN a denen baitan betiko sartua delako.
‎Noeren semeen leinukoak, nor bere ondorengo eta herrien arabera, ugaldu egin ziren, besteekin batera erabaki garrantzitsu bat hartu arte, hiri bat sortu behar zutela eta haren erdian zeruraino iritsiko zen dorre bat, batez ere, ospetsu izan zitezen. Noeren jatorrikoak zirela nabari zen, kasta berekoak, hark ere ospe beragatik Jainkoari nehork egin nahi izan ez zion lana beregain hartu zuen, herriko traidoreetan traidoreena bilakatu arren.
‎Handia zen eta belaunetaraino iristen zitzaion. Neskaren anaia une hartantxe ez agertzea eskatu zien bere jainko pagano guztiei. Ez zen eroso sentitzen eta ez zuen gogo handirik maitasuna egiteko, horretan zihardutelarik anaia ager zitekeelako.
‎Egun berritsuegia zuenean ez zen erraza hura jasatea, batez ere auto baten barruan, inora ihes egiterik ez zegoenean. Josebak arratsalde hartan horrelako bidaia ez izatea erregutu zien bere jainko eta jainkosa guztiei.
2017
‎–Ehun eta hogei urte hartu zitian, Zorba, fedea zuelako. Bere Jainkoa aurkitu zian eta ez zian beste ezeren antsiarik. Baina guk, Zorba, ez zeukaagu horrela haziko gaituen Jainkorik; beraz, piztu zak sua, faborez; hor dauzkak muxar batzuk, egin zak zopa bero eta gizen bat, piper eta tipula frankorekin, guri gustatzen zaigun moduan.
‎Gizon bat ikusten dudan bakoitzean bihotzak farrasta bat egiten zidak, batere axolarik ez didala itxura egiten badut ere. . Begira?, esaten diat neure artean,, triste horrek ere jan egiten dik, edaten dik, maitatzen dik, beldurra dik; horrek ere badik bere jainkoa eta bere deabrua, horrek ere hanka luzatuko dik eta beste guztiak bezala hori ere lurpean ehortziko ditek, gogor gogorra, txitxareen bazkatako... Gaixoa!
‎Dena den, laster nabarmendu zen, kristautasunaren estalpean, jendeak bere jainkoak gurtzen jarraitzen zuela, eta, era berean, euren etxeetatik mugiarazi ostean milpetara (sailetara) itzultzen segitu zutela. Hala, tokiko jainkoen aurkako erasoa, apaldu beharrean, bizitu egin zen denborarekin.
2019
‎Inter faeces et urinam nascimur. Hain da handia kristautasunak emakume gorputzari dion higuina, non onartzen baitu bere Jainkoa ahalkez hiltzea, baina jaiotzaren orbana kentzen baitio: ekialdeko Elizaren Efesoko kontzilioak, Mendebaldekoaren Laterango kontzilioak, biek berresten dute Kristo birjina batengandik jaioa dela.
‎Haragia ez ezik guztiz beharrezko existentzia bat ere sortu duela pentsatzen duenez, justifikaturik sentitzen da atzera begira; eskubideak, ordea, ez dira okupazio bat: egunak beteko baditu, segida eman behar dio bere ongile lanari; sentitu nahi du ezinbestekoa dela bere jainkoarentzat; abnegazioaren engainua, ordea, agerian geratzen da modurik zitalenean: emazteak eginkizunik gabe utziko du ama.
‎Hain zuzen, amodioak errebelatzen du klixe zuria bezain hutsala den irudi negatibo hitsa, eta amodioak ematen dizkio ezaugarri positibo eta argiak; amodioari esker, kontingentziari ihes egin eta beharrezko bihurtzen dira emakumearen begitartea, haren gorputzaren biribilak, txikitako oroitzapenak, garai batean isuri zituen malkoak, soinekoak, ohiturak, unibertsoa, bera den guztia, berak daukan guztia: opari zoragarri bat da emakumea, bere jainkoaren aldarearen oinetan.
‎Montherlanten begietan, maitalea ama bezain kaltegarria da; eragotzi egiten dio gizonari bere baitan jainkoa piztea; emakumearen patua, Montherlantek dioenez, bizitzaren immediatotasuna da, sentsazioz elikatzen baita, immanentzian laketzen, eta zorionaren mania baitu: hartan giltzapetu nahi du gizona; ez du sentitzen bere transzendentziaren bulkada, ez du handitasunaren senik; haren ahultasunean maite du amorantea, eta ez haren indarrean; penetan, eta ez bozkarioan; armarik gabe nahi du maitalea, zorigaiztoko, amorantea bera bere miseriaz konbentzitu nahi izateraino, begi bistakoaren kontra ere.
‎gizon horietako bat da; badu egiteko bat, eta guztiz emana dago egiteko horri, halako moldez non harengan gizontasunak bere burua gainditu eta goresten baitu, jainkotzeraino: bera jainko gisa sagara dezaten lortzen badu, ez da mistifikazio bat; izan ere, osoki gizon den gizon oro jainko bat da; merezi du, beraz, emakume baten abnegazio erabatekoa. Mendebaldeko aurreiritziz beterik, Katek lehenbizi errefusatu egiten du mendekotasun hori, atxikia baitzaie bere nortasunari eta existentzia mugatuari; poliki poliki, ordea, bidea zabaltzen dio biziaren emari handiari, barrenean sar dakion, eta gorputza eta arima ematen dizkio Ciprianori.
‎Lurreko hierarkietatik harago jartzen zenez, ez zuen sentitzen sabai lasaigarri bat buru gainean, San Joan Gurutzekoak sentitzen ez zuen bezalaxe. Biek ala biek gau bera zuten, argi izpi berak, ezerez bera beren baitan, eta betetasun bera Jainkoarengan. Noizbait, gizaki guztiek sexu bereizketaren gainetik jarri ahal izango dute urguilua, beren existentzia librearen loria zailean, eta emakumeak orduantxe izango du modua bere historia, arazo, duda eta esperantzak gizadiarenak direla kontsideratzeko; orduantxe saiatu ahal izango da bere bizitzan eta obretan errealitate guztia agerrarazten, eta ez bere burua soilik.
‎Kreazioaren koadroaren aurrean gelditu ziren: bertan Jainkoa hodei batzuen gainean azaltzen zen, maiestate handiz; behean, berriz, paradisua izan zitekeena, mota guztietako animaliekin, Adan eta Eba ere bai, zoko batean aparte.
‎Bitartean, artega, sosegua aurkitu ezinik ikusi du Kurloik Jabar goiz guztian. Marmarka mintzo da, bere jainkoaren ikurraren aurrean ahuspezten eta gelan itxita bueltak ematen, kaiolatutako otso baten gisara. Aginduak eman dizkie bere konfiantzazko gizon batzuei, Kurloik ulertu ez dituenak, eta zain geratu da, gorputzean ihes egin nahi duen deabru bat gordeta.
‎–Hori gertatuko balitz, hauetako bat ipurtzuloan ipinita, kaxatik dinamita kartutxo bat hatu eta sartzearen imintzioa egiten du?, parez pare bere Jainkoa ikusteko parada izango likek behingoz.
2020
‎Esaera da ez daitekeela izan aldi berean Jainkoaren eta deabruaren, baina han ez zen Jainkorik, edo, izatekotan, Jainko usteko deabru ugari. Gaur egun ere alde bateko edo besteko nahi gaituzte, uztarripeko idi, gurdizainaren aginduen esperoan.
2021
‎Holroyd entseatzen zen argitzera zer erlijio sinesmenetakoa zen, eta, bereziki whiski zurrutean aritu ondoren, sermoiak botatzen zizkion sineskerien eta misiolarien kontra. Azuma zik, hala ere, iskin egiten zion bere jainkoen gainean eztabaidatzeari, horretara akuilatu arren.
‎Lehenago gurtu zituen jainko guztiak urrun zeuden. Londresko jendeak ezkutatu egiten zituen bere jainkoak.
2023
‎Desberdinak ginen hala ere. Haren portaera makurrak, haren jarrera etsiak bere jainkoak bidaltzen zizkion proben aurrean odola irakiten jartzen zidaten.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia