|
2000
|
|
|
Ni hotzikara porrokatzaile batek zeharkatu nau buruko ile garaienetatik oinetako behatz ttikienaren atzazaleraino, eta aurren aurrena bururatu zait Karmelo kontakatilu hutsa dela eta dena kontatu diola, baina gero kontrakoa pentsatu dut (nik berea sekretupean dudan neurri berean du
|
berak
nirea ere isilpean).
|
|
|
alde batera, ilusioa pizteari eta, bestera, haren ohiturak, haren gabeziak onartu behar izateari ezinezkoa irizten nion. Nola esango nuke, norbaitekin berriro intimitatea, konplizitatea bai, konplizitatea da hitza lortzea ez zitzaidan oraintsu arte bururatu ere egiten, eta hala ere horixe da Rubenekin azken egunotan sentitzen ari naizena, eta banuen berataz zer edo zer idazteko gogoa, eta horri ekingo diot brainstroming gisako batean Rubenek ere antzeko zerbait eragin du nire sentimendu anabasan gaur gauean
|
bera
nire dendara etorri arte:
|
|
|
Ez dakit nola esan. Nire bidaia hau erretrasmititzen ari direlako sentsazioa izan dut, intimitaterik ez banu bezala, eta, Karmelo oraindik ere aski atsegina zaidan arren (azken batean,
|
berak
nire berri duen neurri berean dut nik harena, edo hortxe hortxe, eta, bestalde, mezuan sumatzen zaio ez dela gaiztoz ari, ez dela gustura ari), ez zait batere atsegina egiten beraren begiradapean ibili behar izatea, eta are gutxiago Teresa etxean ez topatzea eta harekin askatu ezin izatea. Eta orain ere Dabidek ere dena kontrolpean...
|
|
2001
|
|
|
Historia luze baten kate-begi izaki, adanismoaren batere arrastorik gabeko talaia batetik begiratzen du bai atzera eta bai aurrera, jasotako talentuak bere hastean eta garbian atxiki ordez, ugaritu eta geroari eskaini nahi baitizkio. Horregatik guztiagatik, ez da nitanoz jardun zale, ez du segundorik galtzen
|
bere
nia puzten, higuin ditu bere burua eta txaloak erantzukizunaren gainetik jartzeko gai diren intelektual ustekoak: niaren gainetik gu jartzea gustatzen zitzaion intelektuala dugu Mitxelena.
|
|
|
Hemen, gaur aurki daitekeen euskal batzarrik lotsaizunezkoenean, Aita Villasante Kortabitarteren ondoren gainera, hitz egitera lotsagabetu naizenez gero, alferrik litzateke baimen eske eta aitzakia bila hastea. Hasi nadin
|
beraz
nire esatekoak esaten, nola edo hala.
|
|
2002
|
|
|
Tokatu! Amaren hitz horretan badago ni kontsolatu nahiaren azpitik
|
berak
niri buruz duen uste oker bezain tinkoa: arazoen bila ibiltzen naizela, konplikazioak gustatzen zaiz  kidala.
|
|
|
|
bere
nia ehundu
|
|
|
Nahiago da, hala ere, sinboloekin segitu, eta EHUren eta UEUren artean bereizi, batzuetan parean jartzeko gainera (unibertsitate hau batetik, eta beste hau, bestetik), eta beste batzuetan lehia akuilatzeko: " Ez, nahiago dut liburu hau UEUn argitaratu, nahiz EHUri esker idatzi ahal izan dudan, berak emandako soldatagatik,
|
berak
nire eskura jarritako baliabide eta informazioengatik, berak utzitako bulego eta ordenagailuagatik, haren izena erabiliz eskuratutako ikerketa proiektu hartan ikasi nuenagatik...". Hitz egiten duena, denok dakigunez, lehenbiziko esaldian gelditzen da, gainerakoa ipuin antzeko alegiaren kedarra izango balitz bezala isilduz, bestea besteok pentsatzen baitugu.
|
|
2003
|
|
|
|
Beraz
NIK EZ, beste gainerako guztiek ikusten zuten Ixabel LARRUGORRITAN.
|
|
|
"  ¿ de qué forma han requerido algunas prohibiciones el precio de cierto conocimiento de sà mismo?" (1991: 47). Kristautasun osoan zehar, nork
|
bere
nia aztertu eta agertzearen eta ni horri uko egitearen artean lotura estua egon izan dela dio. Ilustraziotik aurrera, ordea, nork bere burua lohikerien bila arakatzeko teknika horiek testuinguru ezberdinean txertatuko dituzte giza zientziek:
|
|
|
Ilustraziotik aurrera, ordea, nork bere burua lohikerien bila arakatzeko teknika horiek testuinguru ezberdinean txertatuko dituzte giza zientziek: dagoeneko ezagutza hori ez da izango nork
|
bere
nia ukatzeko, ni berri eta positibo bat eraikitzeko baizik.
|
|
2005
|
|
|
Erantzun nahi izan nion ez zuela zertan lagundurik, bost axola zitzaidala Julio txepel hura, ez niola batere beldurrik, ez begirunerik, eta azken batean
|
berak
niri beldur gehiago zidala nik berari baino...; halere, eztarrian trabatu zitzaizkidan hitzak, eta ez nintzen gauza izan esaten zidan guztiari buruaz baietz egiteko baino.
|
|
|
Isilik itzuli ginen autora; Hondarribitik irten, eta etxera eraman nuen. Geroztik, behin edo behin baizik ez genuen elkar ikusi, zer moduz genbiltzan jakiteko, elkarri animuak emateko, batik bat
|
berak
niri, hondoratua ikusten ninduen eta. Hala eta guztiz ere, aste pare bat edo gaizki pasatuta, zerbait ulertezina gertatu zitzaidan barruan:
|
|
|
"
|
bera
ni baino hogeita hamar
|
|
2006
|
|
|
Ni, hemen. Hau ez da faroa, baina bere laguntasunean nago,
|
bera
nire ondoan dago. Sei.
|
|
|
Hilketa gertatu eta hogeita lau ordura bi karabinero bidali zitiztean Garibaldi zubitik hurbil geneukan apartamendua miatzera. Bi gizonak eskaileretan gora hasi ziren une
|
berean
ni etxeko atea zabaltzen ari ninduan. Etxera sartu gintuan hirurok eta ostikoka hasi ez zituan ba kakalerdo haiek, esanez zer egiten nuen han, nondik atera nuen giltza, bete betean harrapatu nindutela.
|
|
2008
|
|
|
–Tokia, egon, badago, baina kaotikoegia iruditzen zaio
|
berari
nire gela.
|
|
|
Kalean behera, Hannah bisitatzera joatea erabaki dut, bere trenbide ondoko lorategia ikusteko eta
|
berarekin
nire proiektuaren gaiaz hitz egiteko. Hannahk mahaiak eta aulkiak ditu bere lorategian sakabanatuta.
|
|
2009
|
|
|
zure aita beste gizon guztiak bezalakoa zen, bazituen grinak, ahuleziak, denok bezalako egoa, besteok ez bezala mozorrotua agian, inozoak liluratu eta bereganatzen baitzituen; galdetu al diozu inoiz zeure buruari ea benetan hilik ote duzun ama, ez ote zuen ihes egin senarraren etengabeko desleialtasun" mistikoak" jasan ezinik, beharbada Aurovillen ere efeboak eta dontzeila samurrak limurtzen ibiliko zen yoghi zintzoa. ...san, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi
|
berean
ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbi... Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen duen ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta nire aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotzez beterik dago, berriro iradokitzen baduzu aitak bortxatu egiten ninduela, hil egingo zaitut; nik ez dut halakorik esan, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi berean ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbiketa praktika amaigabeak eginez larrutan egin behar dugun bakoitzean, pentsatuz ez dakit zer eroriko zaigula zerutik, gauzarik ederrena balitz ere ez leukake zertan ito gure grina eta gure egoa, bai, egoa, Ananda, ni neu izan nahi dut, ego hutsa; zu zeu, Sara, zu zeu, zeurekeria horretan itoko zara, ez duzu ikusten lakioan erortzen ari zarela, ez duzu ikusten liluramenduaren infernura arrastatzen nauzula; eta gustura asko irristatzen zara nirekin batera, memelo alaena, baina onartu egin behar duzu, obsesionaturik bizi zara, naturalago jokatu behar dugu, normalago, Ananda, hainbeste nahasmen mistikorik gabe; nahasmen mistikoa diozu, milaka urtean milaka pertsona zintzok eta hainbat santuk ondutako jakintzari nahasmen mistikoa deritzozu; beharbada ez dira irakaspen okerrak, Ananda, agian dena egia da, baina gu hemen eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai baitakit nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro ere igoko zara, nahi duzun denbora guztian geratu, lagunduko dizute Iñigo eta besteek euskal zera horretan, eta ni hemen behean zain geratuko natzaizu, bihotz zabalik, ez zaitut gorroto, Ananda, nire bizitzako gauzarik onena zara, baina ezin dizut jarraitu amildegira; amildegi deitzen diozu gailurrari, burugabe horrek, baliteke bakarrik berriro igotzea lortzea, baina zuri loturik nago, zutaz maitemindurik, eta nuke bakarrik egin bidaia hori zurekikoa eten gabe, zu nire bizitzatik ezabatu gabe, eta ez zaitut galdu nahi, maite izan dudan emakume bakarra zara, eta bizitza osoan dudan bakarra; hori desira da, Ananda, hara; ez, Sara, maitasuna da; desira, Ananda, ego hutsa, niri aurpegiratzen didazun berbera.
|
|
|
Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen duen ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta nire aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotzez beterik dago, berriro iradokitzen baduzu aitak bortxatu egiten ninduela, hil egingo zaitut; nik ez dut halakorik esan, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi berean ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbiketa praktika amaigabeak eginez larrutan egin behar dugun bakoitzean, pentsatuz ez dakit zer eroriko zaigula zerutik, gauzarik ederrena balitz ere ez leukake zertan ito gure grina eta gure egoa, bai, egoa, Ananda, ni neu izan nahi dut, ego hutsa; zu zeu, Sara, zu zeu, zeurekeria horretan itoko zara, ez duzu ikusten lakioan erortzen ari zarela, ez duzu ikusten liluramenduaren infernura arrastatzen nauzula; eta gustura asko irristatzen zara nirekin batera, memelo alaena, baina onartu egin behar duzu, obsesionaturik bizi zara, naturalago jokatu behar dugu, normalago, Ananda, hainbeste nahasmen mistikorik gabe; nahasmen mistikoa diozu, milaka urtean milaka pertsona zintzok eta hainbat santuk ondutako jakintzari nahasmen mistikoa deritzozu; beharbada ez dira irakaspen okerrak, Ananda, agian dena egia da, baina gu hemen eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai baitakit nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro ere igoko zara, nahi duzun denbora guztian geratu, lagunduko dizute Iñigo eta besteek euskal zera horretan, eta ni hemen behean zain geratuko natzaizu, bihotz zabalik, ez zaitut gorroto, Ananda, nire bizitzako gauzarik onena zara, baina ezin dizut jarraitu amildegira; amildegi deitzen diozu gailurrari, ...san, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi
|
berean
ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbi...
|
|
|
Baina gero eta bakartuago geunden, Ananda; nik jada ez nuen harremanik nire lagunekin, are gutxiago garai bateko mutil adiskideekin, jeloskor jartzen zinen-eta haiekin irteten banintzen; gurasoen etxetik agertu ere ez nintzen egiten, zugatik utzi nuen familia, ama minduta zegoen nirekin, nebak hezurrak hautsi nahi zizkizun, eta ez zuen egin halakorik, bazekielako inoiz ez niola barkatuko, eta zuk hura guztia ego hutsa zela zenion, ego hutsa; ez, Ananda, haiena ere maitasuna zen, maitasuna ez baita elur garbia, maitasunak lohi orbanak baititu, gurasoek ere maite naute eta neuk ere maite ditut, ez noski zuk zeure aita eta zeure ama bezala, hutsunetik maite baitzenituen zuk eta nirekin bete nahi baitzenuen haien hutsunea, nik gurasoak modu arruntean maite ditut, gorrotoa eta gatazka ere tartean direla, nebarekin berebiziko eztabaidak izanez, maitatuz eta gorrotatuz, bai; hasieran, gurasoak biziki eskertu zizuten nire alde egin zenuena, nolabait salbatu egin baininduzun, mundu berri bat zabaldu baitzenuen nigan, lehen haren susmorik ere ez nuen mundu bat, gurasoak harro zeuden nire aldaketaz, baina urrundu egin ginen haiengandik, horrek min egin zien, zuk ez zenituen onartzen amaren erlijio ohiturak eta aitaren nahiz Kandidoren ateismoa, gu elizaz ezkontzea gustatuko zitzaion amari, edo gutxienez epaitegian, ados, niri ere bost axola hori, baina ulertzen diet; igandeetan haiekin bazkaltzera agertzea gustatuko litzaieke, noizbehinka gutxienez, baina zuk beti uko; jada gurasoek ez zuten aipatu ere egiten ardorik eta okelarik gure aurrean, gure elikadura modua onartua zuten, eta hala ere zuk ez zenuen mahaian eseri nahi hilotzak jaten dituen jendearekin, eroso ez zeundela antzematen zitzaizun, gero eta urrunago geunden mundutik, gu bion artekoa gaixotasun bihurtzen hasi zen, eta areagotu egin zen Iñigo eta horiekin juntatu ginenetik; halako batean, gaizki sentitu nintzen egoera hartan; nebak zu uztera behartu nahi ninduen, eta ipurtzulotik hartzera bidali nuen, harrezkero ez diot hitzik egin, ez zintudan galdu nahi, Ananda; baina orain ni neu izatea baino ez da nire helburua, ez dizut askorik eskatzen, ba; gurasoekin tarteka marteka egoteko beharra sentitzen dut eta nebarekin berriro eztabaidatzekoa eta kontraesanak aurpegiratzekoa eta ETAren bortxakeria muturrera botatzekoa; umeak baldin baditugu, gustatuko litzaidake aitona amonekin jolas daitezen, baina zuk ez zenuke onartuko arraza berriaren oinordekoak garbia ez den jendearekin nahasterik, hori ez da normala, Ananda, zerbait gaixoa dago horretan guztian, zu pertsona onbera zara, asmo garbiko haur baten antzekoa, horregatik ulertu behar didazu, zoriontsu izan gaitezke, eta zuk diozun Kailas espiritualera iritsi ere bai, eta Hiru Erregeen Mahaian ernaldu gure umeen haziak, zergatik ez, ederra izango litzateke, zuk niri atzetik bueltan eman eta gero aurrez aurre elkar besarkatu, animalien grina eta eguzkiaren garbitasun elurrezkoa bateratuz. Bai, nahi dut hori, Ananda, baina aldi
|
berean
ni neu izaten utzi behar didazu, bizimodu normal bat nahi dut, lagunei telefonoz deitu, haiekin noizbehinka geratu, nola doakien jakin, familiarekiko harremana berreskuratu; besteek ere badaukate zer erakutsirik, ez yoghiek soilik, Ananda, zatoz, jar ezazu burua nire bularren gainean, honela, honela, ikusten zein ongi gauden.
|
|
|
Denbora hartan guztian behin baino gehiagotan sumatu nuen Pilar guri begira etxeko leihoren batetik edo zegoela zegoen lekutik. Nik ez nuen egundo ikusi bera, baina
|
berak
ni behin baino gehiagotan ikusi ninduela iruditzen zait.
|
|
|
Hasteko, behintzat, izena ipintzea otu zitzaidan, Hagintxo, sabel inguruan ematen dizkidan haginkadengatik. Begira ezazu zer nolako laguna dudan, hil ere elkarrekin hilko baikara, bat batera edo
|
bera
nire ostean, azkenengo unean ere ez omen zaio-eta kortesiaz jokatzea ahaztuko.
|
|
|
Eta bestetik, ez nuelako aita tristetu gura: zer sentitu behar zuen
|
berak
ni hor hil osterako jantzia egiten ikustean egunero. Pozik nago hartutako erabakiaz, bete betean asmatu dudala uste dut; eskerrak jostunari, hein handi batean.
|
|
|
Nor, eta amuna. Ez dakit zer egiten zuen
|
berak
ni jaio aurreko asteetan, baina erraz asko imajina dezaket izeko Marirekin haurdun zegoela nola ibiltzen zen gogoratuta. Bere ardurapean jarraitu zuten untxitegiak, oilatokiak, txerriak eta ortuak, sukaldeko eta etxeko ardurekin batera, jakina.
|
|
2010
|
|
|
Ez genuen asko hitz egin. Ni ez naiz oso berandu oheratu zale, eta
|
bera
ni baino askoz beranduago iristen zen beti. Egunean zehar ere ez genuen gehiegi elkar ikusten.
|
|
|
Hasieran tesi zuzendaritzat Deustuko Unibertsitateko irakasle bat hartzeko asmoa nuen, ikaskideak izan ginen garaian oso ongi moldatzen ginelako, nahiz eta
|
bera
ni baino zaharragoa izan eta klaseetara gutxitan etorri, ikastola batean lanean ari zelako. Gainera, horrela ez nuen matrikula aldaketarik inora egin behar izango, bertan ikasi bainuen Euskal Filologia.
|
|
|
Bera errudun sentitzen zen nirekiko. Saizarbitoriaren ustez nik neure eleberri propioak idatzi behar nituen, eta
|
bereez
nik ikerketa egiteari denbora alferrik galtzea irizten zion. Hasieran ez nuen uste benetan ari zenik, txantxetan ari zela uste nuen, baina azkenean konturatu nintzen baietz, egiatan zioela zioena, eta noraino zen apala horregatik.
|
|
|
Ordua bete baino lehen Eva Forest agertu zen.
|
Berarekin batera
nik ondo ezagutzen nuen neska bat zetorren, Isa, Yoyes Gonzà ¡ lez Katarain etakide famatuaren ahizpetako bat. Anaren mutil laguna haien anaia zen.
|
|
|
" Zuk atera duzu gure taldeko ohorezko matrikula bakarra", esan zidanean ezin izan nuen sinetsi.
|
Berak
nik baino askoz gehiago merezi zuen. Talde hartan baziren karreran zehar irakasgai anitzetan maiz" sobresaliente" atera zuten bizpahiru neska.
|
|
|
Bularrak haizez bete eta ia ito arte hodi batetik putz egin behar izan nuen gaitasun anaerobikoa neurtzeko, gero erreflexuen egoera nolakoa den jakiteko egiten diren inozokeriak, eta, ondoren, era guztietako galderei erantzun. Horrek ez zion
|
berari
niri buruzkoak galdetzeko oztoporik sortu, izan ere, kultur teknikariaren ofizioaz etengabe jardun zitzaidan galdezka, interes zintzoa erakutsiz, ez dena guai iruditzen zaienen memelo kutsuaz.
|
|
|
Kortesiaz daukadan kontzeptuak bultzatuta, sofa ohe hartan lo egiten ez niola utziko esan nion. Gaizki ulerturik sor ez zedin, berehala erantsi nuen esan nahi nuena, egongelan egingo zuena neu izango nintzela alegia,
|
berak
nire gelan egin zezan. Nahiz hasieran enbarazu gehiegi sortzen ari zitzaidala esan zidan, nire konbentzimenduak proposamena onartzera eraman zuenez, berehala antolatu ginen.
|
|
|
2007ko iraileko politika orokorreko eztabaidaren ondoren, RodrÃguez Zapaterorekin negoziatzen saiatu nintzen. Baina behin eta berriz uko egin zion ETArekin negoziatu zuen hura
|
bera
nirekin negoziatzeari. Ez zuen Eusko Jaurlaritzako Lehendakariarekin sinatu nahi izan Batasunarekin izenpetzea onartu zuen akordio hura bera.
|
|
|
Haren entzumena nahiko nuke, ttuff ttuff xumea aditu eta hartan dabilenarengana zer suman hurbildu zaidanerako. Hantxe geldi, fist fistka hitz egin dugu biok aldi batean, baina lastima!, nik berari baino
|
berak
niri gehiago ulertu didalakoan utzi nau.
|
|
2011
|
|
|
Aitzitik. Eta errezeloa dut niri berarekin gertatzen zitzaidana gertatzen zitzaiola
|
berari
nire hainbat konturekin.
|
|
|
|
Berak
nitaz zer pentsatuko zuen, auskalo. Eta jakiteak, axola askorik ez.
|
|
|
Neskak esku bat eramaten du nire sexura, bi eskuak jartzen ditut nik haren ipurmasailetan, zurrun trinkoak ditu, artean gizenik biltzen hasi gabeak? eta,
|
bera
nire kontra estuturik, etzaten laguntzen diot.
|
|
|
Hori esanda, bere esku biakaz ene aurpegia hartu eta musuak ematen hasi zitzaidan. Gero ene gorputzari atzera bultza egin, lur gainean etzan eragin,
|
bera
ene gainean jarri eta igurtziak egiten hasi zitzaidan. Ez nintzen estutu.
|
|
|
Madrilerat bertze batek eramaten zuen. Nik nire kotxia uzten nion eta
|
berak
neri bere furgoneta. Nik kargatzen nion tabakua ez bainuen jakitia nahi non nuen nik tokia.
|
|
|
Besteen bila igo nintzenean neskarekin zetozen. Gero
|
bera
nirekin etorri zen eta berehalaxe azaldu zen Arakama. Esan nion bertan zeudela eta haien bila nindoala.
|
|
|
Pixkanaka ordaintzekoak. Hitz egin nuen aitarekin eta esan zidan nik erabaki behar nuela, baina
|
berak
ni han geratzea nahi zuela. Hortaz, gehiegi pentsatu gabe, onartu egin nuen.
|
|
|
Bi fardel egin nituen eta zaku zahar eta zikin batean sartu nituen.
|
Berak
ni baino izutuago zeuden; izan ere, poliziak, fardel batekin ikusi orduko, miatzen hasten ziren. Oiartzungo autobusa hartu eta handik baserrira bidez bide igo nintzen.
|
|
|
Niri Julenek literatur liburuak uzten zizkidan, ematen zizkidan irakurtzera.
|
Berak
nik baino sei urte gehiago zituen eta orduan, nik 15, 16, 17 urte nituela, bera gizon heldua zen eta apaiz egiteko zorian zegoen. Eta apaiz egin zenean ere bai, liburuak uzten zizkidan.
|
|
2012
|
|
|
begiratzen diot eta
|
berak
niri, buztana astintzen du,
|
|
2018
|
|
|
–Truka ditzagun aiztoak, eta
|
berea
niri eman ondoren, nirea jaso zuen lurretik. Nire aiztoak idazkiak zeuzkan aho bietan.
|
|
|
Handik aurrera behin baino gehiagotan ikusi nuen bizarra kentzen, betiere ispilua eta kandelaren laguntzaz, baina
|
berak
niri galderarik egiten ez zidan bezala, neuk ere ez nion bitxikeria haren zergatiaz galdegin. Are gehiago, sekula ez nion inori usadio haren berririk eman, ezta Damianen laguna izateagatik laineza zidan Martini ere.
|
|
2019
|
|
|
–Irakats iezadazu, bada. Nik nahi nukeena da nirekin ezkontzen den neska nire gustukoa izatea eta
|
bera
nirekin zoriontsu izatea.
|
|
|
–Anek, belarria erne, niri begiratu, bekainak jaso eta irribarre egin du. Nahiago luke
|
berak
nire aita eta Karmen liatuko balira, baina ez dut uste aitak inolako interesik edukiko duenik amodio kontuetan nahasteko.
|
|
|
Ane gorritu egin zen eta burua makurtu zuen, berarengan ohikoa ez zen gauza. Haren etxera lo egitera joateari utzi nion eta
|
berak
niri hitzik esateari utzi zion. Zurrumurruak zabaldu ziren Ane jolas orduetan beste neska batzuekin komunera joaten zela, eta horrek izugarri jeloskor jartzen ninduen.
|
|
|
Hain ederra, hain bikaina. Nola egon zitekeen
|
bera
ni bezalako batekin, hain erdipurdikoa, hain txikia, hain normala.
|
|
|
Kezkatu egin zen ni hala ikusita, banku batean eserarazi ninduen. Dena kontatu nion eta
|
bera
ni lasaitzen ahalegindu zen. Asko sentitzen zuela esan zidan, imajina zezakeela nire nahigabea, Joseanek ere beste batzuekin engainatzen zuela bera.
|
|
|
Hortik, eta inguruko gizonekin nuen atarramendu eskasetik... Baiki, kontakizun hartan bazegoen zerbait, begien aurrean izan arren, erabat ikusezina zitzaidana baina aldi
|
berean
nire gabeziak ezkutatzeko balio zuena.
|
|
|
Edo Txetxurekin maiteminduta nagoelako eta
|
bera
nirekin ez. Edo idiotak besterik ez ditudalako inguruan, niri zer gertatzen zaidan ezin dutenak inola ere konprenitu.
|
|
2020
|
|
|
Aspaldi egon behar nuen hilda. Azkenean, lehenago hilko da
|
bera
ni baino ere...
|
|
|
Kezkatzen hasirik eskolan egin nuen neska lagun minari, Armindari aipatu nizkion.
|
Bera
ni baino aurreratuagoa zen; ez nintzela tximinoa bezain iletsua izanen asaskatu zidan, eta berak ordukoz hilabeteko odolak bazituela kontatu.
|
|
|
" Parean suertatzen garelako izaten gara hautatuak... baina Sebastian nire esku utzi zutenean ni ez nintzen suertatu inoren parean, urte batzuk igaroak ziren
|
bera
nire parean suertatu zenetik". Manuelak baztertu nahi zuen zorioneko burutazioa berriro ere han zebilkion errondan.
|
|
|
Gertakari hau, berari kontatu nion San Mamesen oraintsu. Sekula ez zait ahaztuko hain gertu ikusteak sortu zidan zirrara eta
|
berak
niri nola begiratzen zidan. Ziur asko, astronautek antzerako zerbait sentituko dute Ilargitik Lurrari begiratzen diotenean...
|
|
|
Aipatutako kazetariarekin izan nuen istiluaren sasoi bertsuan, gauza askoz politagoa gertatu zitzaidan Juanito jokalariarekin.
|
Bera
ni baino askoz gazteagoa zen eta Real Madrilen hasi berria. Santiago Bernabeun partidu bat jokatu eta gero, bostekoa eman zidan eta bere andaluziar ahoskera bereziarekin hauxe esan zidan:
|
|
|
Ni ugari aldarrikatzen ditu posmodernoak,
|
bere
ni kameleoitarrarekin.
|
|
2021
|
|
|
Lagunak ez du seme alabarik; nik, berriz, seme alabak ditut eta berari arraroa egiten zaio hori. Sekula ez ditu ikusi erretratuan izan ezik, probintzian baititut amarekin, eta hori ere arraro samarra da gure artean, alegia,
|
berak
nire seme alabak sekula ikusi ez izana. Nolabait ere berak ez du arazorik, tentazioari amore eman eta pikutara bidal baitezake den dena; nik, ordea, ezin dut.
|
|
|
Gehitxo edanez gero, hobe taxian itzul  tzea. Kalera jaitsi ginen, bada,
|
berak
nire besoa askatu gabe, harik eta taxian sartu ginen arte. Jatetxe parean, berak ordaindu zuen taxia, eta berriro besotik heldu zidan, eta ez ninduen askatu atetik sartzean ere.
|
|
|
Urak eta suak hartuta heldu nintzen,
|
bera
nire zain zegoen, kezka aurpegia zuen.
|
|
|
Kasua argitzen nuenean, kasuak
|
berak
ni eta harreman guztiak garbitzen ez bazituen, bederen, atseden hartuko nuen. Beharbada, Germanekin batera; handik urrunaraziko nuen, zaindu egingo nuen.
|
|
|
|
Bera
nire atzetik igo zen, burua atera zuen, gero gorputz enborra, eta orduan sinetsi ezinik begiratu zidan.
|
|
|
Bidezkoa zen, halaxe egin zuen
|
berak
niregatik, alargundu nintzenean.
|
|
|
Isilik begiratu nion, eta
|
berak
niri. Batak besteari begiratze hura elkarri adore emateko modua zen, ondoren etorriko zena iragarri ohi zigun.
|
|
|
Ramonek aholkatu bezala, hartu ninduten bi gizonei gezurretan ibili nintzaien; Parisen nuen arreba bat bisitatzera nindoala esan nien, eta arrebak
|
berak
niretzako moduko lan bat aurkitua zidala. Ramonek hala aholkatua zidan; hobe nuela inorekin gehiegi ez fidatzea eta nire benetako egoeraren berri ez ematea.
|
|
2022
|
|
|
" Hiri zer pasatzen zain?". Edo
|
berak
niri egitea.
|
|
|
Guapo!". Zeren nik Javierri guapo esaten diot batzuetan, maita nazala nahi dudanean, baina berak ez dit ezer esaten, berak ez dit hots egiten,
|
berak
nire pausoak lanpasean entzun arte itxaroten du atea irekitzeko eta beti esaten dit: " Zer nahi du Lea Txikik orain?".
|
|
|
Eta nire psikoanalistak psikoanalista izateari uztea ez da oso litekeena,
|
bera
nirea beste inorena ez izatea, bera eta biok elkar maite duten bikotearen eguneroko bakean, eta ni sendaezina izatea gaurgero ez dagokio nire psikoanalistari, eusteagatik ordaintzen diot, ez ahaztu hori, bere metodoez fidatzen den psikoanalistaren rolari eusteagatik, izan ere zein izango litzateke nire sendabidearen zoria nire isilaldien eta berriketa monotonoaren aurrean berak etsiko balu, ez da...
|
|
|
...izateko, zeren bata ongi ez dabilenean bestea ere gaizki dabil, biak ere zein baino zein zoritxarrekoagoak izan ondokoari zoritxarra eragiteagatik, begi bustiek istanteko kutsatuak, hasperenak, eskuetako dardarak, bihotzeko zimikorik txikienak, bi izatearen efektu esponentziala, hil arte, bi ahizpak ere erorketa librean, gauza guztien gainetik elkar maite dutenak beste aukerarik izan ez dutelako,
|
bera
nirekin batera hemen egotea nahiko nuke atearen aurrean zaintza egiteko hurrengo bezeroa etorri arte, berandu dabil berriz ere, aita etorri arte Daniellek ezkutuko lana egin liezadan, aita, hona neska hau, honexekin jotzen dut larrua bezeroen aurrean, beharbada zeuk ere egin duzu inoiz larrutan berarekin, begira iezaguzu gelatik irten aurretik, Jainkoari hel egin aurretik, haren zigorra nire gain...
|
|
|
...zimur eta ile urdinen premia du, bezeroen gehiegizko hogeita hamar urteena, kitzikagarri izango banaiz, boteretsu izango banaiz, haien biguintasuna behar dut, eta gainera emakumeak beti dira gizonak baino zaharragoak, baita adin berekoak badira ere, eta Mathieuk larrua jotzen didanean ez dut ezer senti  tzen, ezer ere ez, bere indarraren eta forma gihartsuen deserosotasuna baino ez, eta badirudi
|
berari
nire indar eta forma gihartsuak ez zaizkiola deseroso egiten, ez, gazteei gogortzen zaien moduan gogor  tzen zaio zakila, batere arrazoirik gabe, nonbait uste du halaxe dela gauza, zakila gogortzen zaio eta kito, partekatzen dugun gaztetasunaren kontua, hari zakila gogortzen zaio eta nik ez dut ulertzen nire sexuari hain egokitua den sexu horren funtzioa, egur zati bat iduri, protesi bat, bibra...
|
|
|
...n despertsonalizazioaren arrazoiari, nire aita nire bezeroak bezalakoa da eta nire bezeroak nire aita bezalakoak, ama ni bezalakoa da eta ni ama bezalakoa naiz, baina bai egia da azkenean galdu egiten naizela ispilu joko horretan, azkenerako ez dakidala nor naizen beste norbait izan beharraren izan beharrez eta ez dakidala zeu nor zaren ere zu beste baten batentzat hartu beharraren hartu beharrez,
|
beraz
nire burua bakarrik ikusteak ez nau beldurtzen, baina bai bakarrik egoteko aukera ez izateak, jende gehiegi dabil nire inguruan berekin jende gehiago dakartenak aldi berean, eta ezin dizut zuri ezer ezkutatu jaun maitagarri hori, gustura oheratuko nintzateke zurekin baina esan beharrik ez izatea ere gustura hartuko nuke, baina bai badakit, horretarako gogoa baldin badut da zu nire aita bezalakoa ...
|
|
|
Eta kontu bera da beti belearekin, eszenatoki bera aldiro, bezero gehien gehienekin bezala, nork bere modua du zakila gogortzeko, orgasmora eramango dituen astinaldiak eta hasperenak egiteko, lehenbizi berokia erantziko du, galdezka hasirik, larrua jotzea gustatzen ote zait, nahi ote dut
|
berak
ni miazkatzea eta non miazkatzea nahiko nukeen, erakusteko eskatzen dit, ea zenbateraino zabaldu ahal ditudan hankak eta zenbat denbora iraun dezakedan horrela, hankak zabal, eta orduan nik erakutsi egiten diot, hona noraino heldu naitekeen, pozik honenbestez, ez, pixka bat gehiago zabaldu behar dituzu eta gero bizkarra okertu, burua atzera eraman eta kulero txikiak alboan utzi, eta beharbada sab...
|
|
|
...eta haurren ondoan, ni alabatzat hartuko nindukeelako eta gainerako guztiek egingo lizkidaketen jestuak egingo ez lizkidakeelako, gizon osasuntsu eta orekatua izango litzatekeelako, inoiz izango ez dena izan dadin ordaintzen dudan psikoanalista, eta berak erabakia du egunen batean gizon bat nitaz maiteminduko dela eta ni hartaz, hori gauza jakina balitz bezala, maitasuna halabeharra balitz bezala,
|
beraz
nik nahi ala nahi ez gizon bat aterako zait bidera eta bere zaldiaren gainean hartu eta eraman egingo nau, besoetan hartuko nau eta hankak airean ditudala, lauhazkan abiatuko gara biok batek daki zein batasun eternalerantz, eta, dudarik gabe, bera bezalako gizon bat izango da, osasuntsu eta orekatua, eta zer dela-eta luke horrela izan psikoanalista jauna, ongi dakizu ez nukeela gizon hori nahiko ...
|
|
|
...irea, nire amarena da, zeren zahartzean haren larbaren tamaina hartu du, beherantz hazi da altxapeka eta lurrari atxiki zaio amak baino hobeto egiteko beldurrez, horra, ez da amak baino hobeto egin behar, batez ere hura bere txikitasunak hiltzen badu, era horretara baliteke amak bere burua haur batek gainditua ikustea, zeinari konpainia leiala eskatu baitzion aita putatik putara zebilen bitartean,
|
beraz
ni baino lehen ama sendatu litzateke, bestela ez dut uste gauza batere efikaza izango zenik, aski litzateke amaz behin bakarrik pentsatzea nire burua atzera amarena izateko, lehenago ere esana dudala uste dut, bizkarrean eta besoetan daramat ama, lepotik zintzilik eta nire oinetan mataza eginik, aldi berean diren eta ez diren era guztietara daramat, horra zergatik egin lidaketen zintzurra, larrua... Eta inguruan ditudan gizonen kohortearen artean badira medikuak ere, osasun gaietan jakintsu diren horietakoak, horiek nire sexuaz arduratzen dira, beren buruaz seguru, zientziari eta tresneria ginekologikoari guztiz emanak dira zernahiri bezain arin, eta ni ohean bezeroekin etzanik, edo diban batean keixuka, edo irakasleen belaunetan kulunkan, gora begira etzanik ni larrubizirik eta sabaiari begira, hankak zabalik, oinak burdina zuriko euskarrietan ditudala, ia larrubizirik, medikua nitaz noiz arduratuko zain, nire kasuaz, nire kasua zoro infektatuaren kasua da, eta gero jela, eskularruak eta azterketaren hoztasuna, harraskagailua eta medikuaren hitzak, guneari buruzko esplikazioa, nik aldizkari medikuek erakusten dutenaren bitartez baizik irudikatu ez nezakeen hori, eta dena ongi dagoela ematen duela esango dit, uteroaren lepoak ez duela anomaliarik ageri, beharbada gorri samar dagoela baina besterik gabe, eta gero galdetuko dit egunean zenbat bezero ikusten ditudan, sei zazpi, egunaren eta umorearen arabera, senaren kontrakoari une horretan diodan erresistentzia preziatuaren arabera, eta esango dit emaitzak astebete barru izango ditudala, telefonoz hots egingo didatela testak positiboak baldin badira eta hiru hilabete barru berriz ikusiko nauela, eta beharbada usteko duzu ni lasai nagoela honenbestez, puta zirrikitua normal dudalako, hein batean lanez gainezka besterik ez, gorritasuna da lekuko, baina ez, hitzordu bakoitzaren amaieran aurretik esana didatena berriz esateko eskatzen baitiet, izan zintzo sendagile jauna, nola da posible ni normal egotea, hiltzeko zorian nagoela tematsu esaten ari natzaizu, eta nola izan liteke normala nire sexua, enkontru sare baten barruan galdurik dago ezagutzea posible ez den neurriraino, eta horrela nire sexuaren zorigaitzetik nire buruaren zorigaitzera igarotzen gara, eta hobeko duzu zorigaitzak zenbait pilularen bidez arindu, automatismo eta autista klaska horietan ez berriz erortzeko, pilulak behar ditut, batzuk egunez pizteko eta beste batzuk gauez lo egiteko, asko behar ditut, zeren nirea bezalako berriketari eustearen indarrez azkenean oreka biokimikoa galdu egiten da, baina hori ere ez da inoiz gertatuko, gertatu ezin litekeena da, baina gertatu ezin litekeen hori guztia aurreikustearen indarrez sinapsien puntan daukat heriotza, ez dakit horiek nola isilarazi, eta zinez esaten dizut burmuin hau ez dudala nirea, nire amarena da, zeren zahartzean haren larbaren tamaina hartu du, beherantz hazi da altxapeka eta lurrari atxiki zaio amak baino hobeto egiteko beldurrez, horra, ez da amak baino hobeto egin behar, batez ere hura bere txikitasunak hiltzen badu, era horretara baliteke amak bere burua haur batek gainditua ikustea, zeinari konpainia leiala eskatu baitzion aita putatik putara zebilen bitartean, beraz ni baino lehen ama sendatu litzateke, bestela ez dut uste gauza batere efikaza izango zenik, aski litzateke amaz behin bakarrik pentsatzea nire burua atzera amarena izateko, lehenago ere esana dudala uste dut, bizkarrean eta besoetan daramat ama, lepotik zintzilik eta nire oinetan mataza eginik, aldi berean diren eta ez diren era guztietara daramat, horra zergatik egin lidaketen zintzurra, larruazala erauzi, suntsitu egin ninduketen artean sehaskan nengoenean, sarraskitu egin zuketen amaren txakur haginkadek markatu zuten guztia, laurdenkatu egin ninduketen hezur huts utzi arte, eta amak bere karga pisua uzteko azalerarik izango ez zukeen unean bera ez beste izango zatekeen pertsona bihurtuko nintzatekeen, dudarik gabe hilik nengokeen baina egina nukeen balentria, inoren alaba ere ez izatea, amari panpina kentzeko garaia zatekeen, bai, amak kaiolako txoriak bezalakoak dira, baten bat behar dute aurrean kantuan hasiko badira, horra zergatik egoten diren luzaroan ispiluaren aurrean beren buruei begira, eskuetako orban ilunak kontari, beren zorigaitza kontu kontari aurrean auditorio bat balute bezala, auditorio horrek haiekin batera negar egin balu bezala, herriko puta izatetik kargugabetu balituzte bezala, eta elkarri begiratzen diote begiradaren bat bereganatzeko eta seguru egoteko begirada horiek beti hortxe izango dituztela betiere ezkutatu nahi izaten dituzten zimurren historietan pausatzeko prest, elkarri begiratzen diote berdin baten konpainia izateko eta batak besteari esateko zein krudela den bizia, inor ez denean ere ikusiak izateko exigentzia inposatzen dute, bata besteari esaten diote kaiolako bizi hauxe dela egin ahal duten bakarra, zeren denborarekin handik lekutzeko behar den indarra galdu dute eta gaurgero bizia ez dago murruetako izerdi artean hazten diren kakalardoen mikrokosmoan baizik.
|
|
|
Eta inguruan ditudan gizonen kohortearen artean badira medikuak ere, osasun gaietan jakintsu diren horietakoak, horiek nire sexuaz arduratzen dira, beren buruaz seguru, zientziari eta tresneria ginekologikoari guztiz emanak dira zernahiri bezain arin, eta ni ohean bezeroekin etzanik, edo diban batean keixuka, edo irakasleen belaunetan kulunkan, gora begira etzanik ni larrubizirik eta sabaiari begira, hankak zabalik, oinak burdina zuriko euskarrietan ditudala, ia larrubizirik, medikua nitaz noiz arduratuko zain, nire kasuaz, nire kasua zoro infektatuaren kasua da, eta gero jela, eskularruak eta azterketaren hoztasuna, harraskagailua eta medikuaren hitzak, guneari buruzko esplikazioa, nik aldizkari medikuek erakusten dutenaren bitartez baizik irudikatu ez nezakeen hori, eta dena ongi dagoela ematen duela esango dit, uteroaren lepoak ez duela anomaliarik ageri, beharbada gorri samar dagoela baina besterik gabe, eta gero galdetuko dit egunean zenbat bezero ikusten ditudan, sei zazpi, egunaren eta umorearen arabera, senaren kontrakoari une horretan diodan erresistentzia preziatuaren arabera, eta esango dit emaitzak astebete barru izango ditudala, telefonoz hots egingo didatela testak positiboak baldin badira eta hiru hilabete barru berriz ikusiko nauela, eta beharbada usteko duzu ni lasai nagoela honenbestez, puta zirrikitua normal dudalako, hein batean lanez gainezka besterik ez, gorritasuna da lekuko, baina ez, hitzordu bakoitzaren amaieran aurretik esana didatena berriz esateko eskatzen baitiet, izan zintzo sendagile jauna, nola da posible ni normal egotea, hiltzeko zorian nagoela tematsu esaten ari natzaizu, eta nola izan liteke normala nire sexua, enkontru sare baten barruan galdurik dago ezagutzea posible ez den neurriraino, eta horrela nire sexuaren zorigaitzetik nire buruaren zorigaitzera igarotzen gara, eta hobeko duzu zorigaitzak zenbait pilularen bidez arindu, automatismo eta autista klaska horietan ez berriz erortzeko, pilulak behar ditut, batzuk egunez pizteko eta beste batzuk gauez lo egiteko, asko behar ditut, zeren nirea bezalako berriketari eustearen indarrez azkenean oreka biokimikoa galdu egiten da, baina hori ere ez da inoiz gertatuko, gertatu ezin litekeena da, baina gertatu ezin litekeen hori guztia aurreikustearen indarrez sinapsien puntan daukat heriotza, ez dakit horiek nola isilarazi, eta zinez esaten dizut burmuin hau ez dudala nirea, nire amarena da, zeren zahartzean haren larbaren tamaina hartu du, beherantz hazi da altxapeka eta lurrari atxiki zaio amak baino hobeto egiteko beldurrez, horra, ez da amak baino hobeto egin behar, batez ere hura bere txikitasunak hiltzen badu, era horretara baliteke amak bere burua haur batek gainditua ikustea, zeinari konpainia leiala eskatu baitzion aita putatik putara zebilen bitartean, beraz ni baino lehen ama sendatu litzateke, bestela ez dut uste gauza batere efikaza izango zenik, aski litzateke amaz behin bakarrik pentsatzea nire burua atzera amarena izateko, lehenago ere esana dudala uste dut, bizkarrean eta besoetan daramat ama, lepotik zintzilik eta nire oinetan mataza eginik, aldi berean diren eta ez diren era guztietara daramat, horra zergatik egin lidaketen zintzurra, larruazala erauzi, suntsitu egin ninduketen artean sehaskan nengoenean, sarraskitu egin zuketen amaren txakur haginkadek markatu zuten guztia, laurdenkatu egin ninduketen hezur huts utzi arte, eta amak bere karga pisua uzteko azalerarik izango ez zukeen unean bera ez beste izango zatekeen pertsona bihurtuko nintzatekeen, dudarik gabe hilik nengokeen baina egina nukeen balentria, inoren alaba ere ez izatea, amari panpina kentzeko garaia zatekeen, bai, amak kaiolako txoriak bezalakoak dira, baten bat behar dute aurrean kantuan hasiko badira, horra zergatik egoten diren luzaroan ispiluaren aurrean beren buruei begira, eskuetako orban ilunak kontari, beren zorigaitza kontu kontari aurrean auditorio bat balute bezala, auditorio horrek haiekin batera negar egin balu bezala, herriko puta izatetik kargugabetu balituzte bezala, eta elkarri begiratzen diote begiradaren bat bereganatzeko eta seguru egoteko begirada horiek beti hortxe izango dituztela betiere ezkutatu nahi izaten dituzten zimurren historietan pausatzeko prest, elkarri begiratzen diote berdin baten konpainia izateko eta batak besteari esateko zein krudela den bizia, inor ez denean ere ikusiak izateko exigentzia inposatzen dute, bata ...irea, nire amarena da, zeren zahartzean haren larbaren tamaina hartu du, beherantz hazi da altxapeka eta lurrari atxiki zaio amak baino hobeto egiteko beldurrez, horra, ez da amak baino hobeto egin behar, batez ere hura bere txikitasunak hiltzen badu, era horretara baliteke amak bere burua haur batek gainditua ikustea, zeinari konpainia leiala eskatu baitzion aita putatik putara zebilen bitartean,
|
beraz
ni baino lehen ama sendatu litzateke, bestela ez dut uste gauza batere efikaza izango zenik, aski litzateke amaz behin bakarrik pentsatzea nire burua atzera amarena izateko, lehenago ere esana dudala uste dut, bizkarrean eta besoetan daramat ama, lepotik zintzilik eta nire oinetan mataza eginik, aldi berean diren eta ez diren era guztietara daramat, horra zergatik egin lidaketen zintzurra, larrua...
|
|
|
Eta amari begiratzeko simetria honetaz nazkatu nintzenean, ni amari begira eta
|
bera
niri eta biok ere bata besteari irainka, zeren elkarren antza genuen, nonbait jesturen bat egin nion aitari, tira, jestua egin nuela uste dut zeren lehenengo porrot egin behar izaten da bizia hein honetaraino gorrotatzera heltzeko, eta gauzak niretzat bestela izan zitezkeen aitaren barregarrikeria hura tarteko izan ez balitz, haserraldietan niri amaren izenez hots egin, suminak aitari ahantzarazi...
|
|
|
...atzen zaizkit eskuak zeren hotzago da, gauza gutxiago inplikatzen du horrek eta gainera burua beste inon ibili nezake, berriketan, bizialdia izan litzatekeen saga irudikatzen, adibidez, edo, bezeroaren hatsanken ordez, filosofiako irakaslearen arnasestuak irudikatzen, irakaslea niri egia errebelatzera balihoakit bezala, edo psikoanalistaren hatsankak irudika  tzen, haren dibanean etzaten bainaiz
|
bera
nirekin elkartzera balihoa bezala, alegia, lanbide honetan ikusiko ez ditudan gizon horiengan guztiengan pentsatu nezake, haiek ez baitira putetara joaten, haiek ez, haiek nahiago dituzte liburuak, hitzen eta kontzeptuen bidez gozatzen dute, hartzen dute atsegin, botere gosearen eta betiereko itzuleraren izarretako espazioaren bidez, haiek ez dute nigan pentsatzen, astunegia natzaie haragiz, hand... Eta ez pentsa nik arau horri ihes egiten diodanik, espezierik okerreneko emakumea naiz, emakumeak bezala jokatzen duen emakumea, hankak gurutzatzen ditudanean ezkutuka ageri den azpiko galtza gorri txikiaren detailerik inork ez dezan galdu seguru dagoena, inorentzako sekreturik ez duen emakumea, ez, burutik pasatzen zaidan guztia unean bertan erakusten du nire larruazalak, nire ideien segida istantean bertan islatzen zait aurpegiko azalean, nire pentsamenduak pudorerik gabe hedatzen dira, inork haiek gidatzeko moduan, puta naiz eta halaxe dagokit, hari batetik zintzilikatutako txotxongilo bat, baten batek bere zakilaren muturrarekin darabilena, inork ez dezala pentsa nire haur  tzaroa gaztelu zoragarri dorre altuekiko baten zimentu izan zenik, eta handik etsaia etortzen ikusi zitekeela konkistagai zen erresumaren mugak urrunago eramateko, ezta hurrik eman ere, gehiago da hezurdura erdibidean gelditutako bat bere portzelanazko hauskortasuna baizik eduki ez duena, hautsezko destinu bat baizik ez, eta nolanahi ere zer pentsatu asko dago, espazio huts gehiegi bete behar da, hortxe da nire aitaren Bibliako gatzezko estatua, desegiten ari da pixkanaka pixkanaka urtaroen joanarekin, edo hiltzen diren izarrak, hilagatik ere haien argia ez zaigu hemendik hiru milioi urtera baizik helduko, japondarren asotsa Tokion, jendetza garrasika irudi azkarren bidez ikusia, goitik, King Kongen gailurretik hiriari gainbegira eta haren urratsak, lehenengo urrats bat eta gero bestea, zorutik ikusiak erakutsiz, iheska doanaren ikuspegitik, hortxe nire lehengusinaren eskizofrenia, koloreek hitz egiten diote, eta horra nire zorigaitzaren ezdeusa galaxien talkarekin alderatuz gero, edo bere bidean planetak suntsitzen dituzten zulo beltzak eratzearekin alderatuz gero, horra zergatik ez duzun nigandik istoriorik espero behar, edo salaketa bat, zer pentsatu asko baitago, eta ni ez naiz heltzen gauza guztiak esatera, zeren niri ideia bat baizik ez zait heltzen, ahoz gora etzandako putaren ideia, koito baten aukera eskainka bi hitzorduren artean, hankak Japoneraino zabalik, munduko azken muturreraino, non eguna gaua den eta gaua eguna, eta puta hau izan ninteke ni baina izan liteke ni ez izatea, izan liteke beste inor, izan liteke nor edo zer denaren irudi izoztua bezeroen bidean gurutzatzea, zernahi izan liteke, oinetakoa jantzitako oina edota piztiaren begirada, emakume hordiaren abandonoa edota horri higuina dion beste emakume baten erresisten  tzia, baina bai, egia da berezitasunak ditudala, zaletasunak, badira gauza batzuk gustatzen zaizkidanak eta beste batzuk higuin ditudanak, eta txortan egiten dudanean, adibidez, nahiago dut txakurtxoaren jarrera, aukeran nahiago dut horma zikinari begirako txakurtxoa izan, atzean bi organok bat egiten dutela, gorputzetik aparteko bi sexu, giza borondate batekin ikustekorik ez balute bezala, ikustekorik ez nirekin, nire buruarekin, nirea ere ez dena zeren bat egite horretatik albait urrunen baitago nire burua, gogamenez, esan nahi dut, ez naute ni bereganatzen, ezta nire zirrikitua ere, emakume izateaz duten ideia bereganatzen dute, emakumearen sexuaren jokamoldeaz duten ideia, baina bost axola hori zeren txakurtxoaren jarrera honetan errazagoa zait bezeroak ez besarkatzea, haiek nire gainean daudela ez dut pentsatu beharrik, eskuz laztandu nazakete, asko gustatzen zaizkit eskuak zeren hotzago da, gauza gutxiago inplikatzen du horrek eta gainera burua beste inon ibili nezake, berriketan, bizialdia izan litzatekeen saga irudikatzen, adibidez, edo, bezeroaren hatsanken ordez, filosofiako irakaslearen arnasestuak irudikatzen, irakaslea niri egia errebelatzera balihoakit bezala, edo psikoanalistaren hatsankak irudika  tzen, haren dibanean etzaten bainaiz bera nirekin elkartzera balihoa bezala, alegia, lanbide honetan ikusiko ez ditudan gizon horiengan guztiengan pentsatu nezake, haiek ez baitira putetara joaten, haiek ez, haiek nahiago dituzte liburuak, hitzen eta kontzeptuen bidez gozatzen dute, hartzen dute atsegin, botere gosearen eta betiereko itzuleraren izarretako espazioaren bidez, haiek ez dute nigan pentsatzen, astunegia natzaie haragiz, handiegia, eta hitz egiten hasten naizenean batzuetan gogaikarriegia naiz, ohar inkoherenteak eta ezordukoak egiten ditut, desiratua den gorputz honi buruzko oharrak dira guztiz gehienak, behar den guztiaz osatutako gorputza eta bat egiten ez duena hala ere, aldi batetik bestera, egun batetik bestera, gorputz hori inoiz ez da lehengoa bera, gehiegi oroitarazten dit nire ama larba, amorru biziz tiranizatzen eta indar betez erdeinatzen dut, halako batean ihes egin banio bezala.
|
|
|
Eta ez pentsa nik arau horri ihes egiten diodanik, espezierik okerreneko emakumea naiz, emakumeak bezala jokatzen duen emakumea, hankak gurutzatzen ditudanean ezkutuka ageri den azpiko galtza gorri txikiaren detailerik inork ez dezan galdu seguru dagoena, inorentzako sekreturik ez duen emakumea, ez, burutik pasatzen zaidan guztia unean bertan erakusten du nire larruazalak, nire ideien segida istantean bertan islatzen zait aurpegiko azalean, nire pentsamenduak pudorerik gabe hedatzen dira, inork haiek gidatzeko moduan, puta naiz eta halaxe dagokit, hari batetik zintzilikatutako txotxongilo bat, baten batek bere zakilaren muturrarekin darabilena, inork ez dezala pentsa nire haur  tzaroa gaztelu zoragarri dorre altuekiko baten zimentu izan zenik, eta handik etsaia etortzen ikusi zitekeela konkistagai zen erresumaren mugak urrunago eramateko, ezta hurrik eman ere, gehiago da hezurdura erdibidean gelditutako bat bere portzelanazko hauskortasuna baizik eduki ez duena, hautsezko destinu bat baizik ez, eta nolanahi ere zer pentsatu asko dago, espazio huts gehiegi bete behar da, hortxe da nire aitaren Bibliako gatzezko estatua, desegiten ari da pixkanaka pixkanaka urtaroen joanarekin, edo hiltzen diren izarrak, hilagatik ere haien argia ez zaigu hemendik hiru milioi urtera baizik helduko, japondarren asotsa Tokion, jendetza garrasika irudi azkarren bidez ikusia, goitik, King Kongen gailurretik hiriari gainbegira eta haren urratsak, lehenengo urrats bat eta gero bestea, zorutik ikusiak erakutsiz, iheska doanaren ikuspegitik, hortxe nire lehengusinaren eskizofrenia, koloreek hitz egiten diote, eta horra nire zorigaitzaren ezdeusa galaxien talkarekin alderatuz gero, edo bere bidean planetak suntsitzen dituzten zulo beltzak eratzearekin alderatuz gero, horra zergatik ez duzun nigandik istoriorik espero behar, edo salaketa bat, zer pentsatu asko baitago, eta ni ez naiz heltzen gauza guztiak esatera, zeren niri ideia bat baizik ez zait heltzen, ahoz gora etzandako putaren ideia, koito baten aukera eskainka bi hitzorduren artean, hankak Japoneraino zabalik, munduko azken muturreraino, non eguna gaua den eta gaua eguna, eta puta hau izan ninteke ni baina izan liteke ni ez izatea, izan liteke beste inor, izan liteke nor edo zer denaren irudi izoztua bezeroen bidean gurutzatzea, zernahi izan liteke, oinetakoa jantzitako oina edota piztiaren begirada, emakume hordiaren abandonoa edota horri higuina dion beste emakume baten erresisten  tzia, baina bai, egia da berezitasunak ditudala, zaletasunak, badira gauza batzuk gustatzen zaizkidanak eta beste batzuk higuin ditudanak, eta txortan egiten dudanean, adibidez, nahiago dut txakurtxoaren jarrera, aukeran nahiago dut horma zikinari begirako txakurtxoa izan, atzean bi organok bat egiten dutela, gorputzetik aparteko bi sexu, giza borondate batekin ikustekorik ez balute bezala, ikustekorik ez nirekin, nire buruarekin, nirea ere ez dena zeren bat egite horretatik albait urrunen baitago nire burua, gogamenez, esan nahi dut, ez naute ni bereganatzen, ezta nire zirrikitua ere, emakume izateaz duten ideia bereganatzen dute, emakumearen sexuaren jokamoldeaz duten ideia, baina bost axola hori zeren txakurtxoaren jarrera honetan errazagoa zait bezeroak ez besarkatzea, haiek nire gainean daudela ez dut pentsatu beharrik, eskuz laztandu nazakete, asko gustatzen zaizkit eskuak zeren hotzago da, gauza gutxiago inplikatzen du horrek eta gainera burua beste inon ibili nezake, berriketan, bizialdia izan litzatekeen saga irudikatzen, adibidez, edo, bezeroaren hatsanken ordez, filosofiako irakaslearen arnasestuak irudikatzen, irakaslea niri egia errebelatzera balihoakit bezala, edo psikoanalistaren hatsankak irudika  tzen, haren dibanean etzaten bainaiz bera nirekin elkartzera balihoa bezala, alegia, lanbide honetan ikusiko ez ditudan gizon horiengan guztiengan pentsatu nezake, haiek ez baitira putetara joaten, haiek ez, haiek nahiago dituzte liburuak, hitzen eta kontzeptuen bidez gozatzen dute, hartzen dute atsegin, botere gosearen eta betiereko itzuleraren izarretako espazioaren bidez, haiek ez dute nigan pentsatzen, astunegia natzaie haragiz, handiegia, eta hitz egiten hasten naizenean batzuetan gogaikarriegia naiz, ohar inkoherenteak eta ezordukoak egiten ditut, desiratua den gorputz honi buruzko oharrak dira guztiz gehienak, behar den guztiaz osatutako gorputza eta bat egiten ez duena hala ere, aldi batetik bestera, egun batetik bestera, gorputz hori inoiz ez da lehengoa bera, gehiegi ...atzen zaizkit eskuak zeren hotzago da, gauza gutxiago inplikatzen du horrek eta gainera burua beste inon ibili nezake, berriketan, bizialdia izan litzatekeen saga irudikatzen, adibidez, edo, bezeroaren hatsanken ordez, filosofiako irakaslearen arnasestuak irudikatzen, irakaslea niri egia errebelatzera balihoakit bezala, edo psikoanalistaren hatsankak irudika  tzen, haren dibanean etzaten bainaiz
|
bera
nirekin elkartzera balihoa bezala, alegia, lanbide honetan ikusiko ez ditudan gizon horiengan guztiengan pentsatu nezake, haiek ez baitira putetara joaten, haiek ez, haiek nahiago dituzte liburuak, hitzen eta kontzeptuen bidez gozatzen dute, hartzen dute atsegin, botere gosearen eta betiereko itzuleraren izarretako espazioaren bidez, haiek ez dute nigan pentsatzen, astunegia natzaie haragiz, hand...
|
|
|
...o oso gutxitan, kontsultara sartzean eta handik irtetean besterik ez, bion arteko negozioa, ni katean mizkatzeaz hizketan eta bera gogoz kontra begira dagoen voyeur a, bi perbertitu elkar ukitzen saiatzen ez direnak, barkagarri denaren mugetan, esaten denaren eta egiten ez denaren arteko orekan, eta, beraz, biok batu gaitzakeen gauza bakarraz jarduten dugu, nire zorigaitzaz, nire larba zoriaz, non
|
berak
nirekin bat egiten baitu ni handik ateratzeko asmotan, baina muinean ezin du ezer egin, zeren ni laster hilko bainaiz, denbora litzateke horretarako, denbora asko baino gehiago deskubritzeko nire pausoen azpian nola irekitzen den zorua, hitz asko baino gehiago lirateke nire erorikoa ezereztatzeko, ni neu ez izatea litzateke, ez hain nire ama, nire amak bere burua hiltzea litzateke, hark bere buru...
|
|
|
...aitu zuen, ohe azpian ezkutatu nuen liburu baten orrien artean, eta gauero liburua irekitzen nuen ostia hura oraindik han zegoela seguru egoteko, biribiltxo zuri eta hauskor bat zen, barruan ezer ere ez zeukala susmatzen nuen, zergatik umiliatu behar zuen, bada, Jainkoak han barruan bizitzera, halako umiliaziorik, eta ondoko igandean, mezatara abiatu aurretik, ostia hartu eta aitari erakutsi nion,
|
bera
nire konplize izateko, aita, begiratu zer egin dudan, begiratu zer ez dudan egin, eta zin dagizut ia jo ninduela, sakrilegio bat da esan zidan, eta egun hartan pentsatu nuen nire lekua egon zitekeela zentsuratu behar diren gizonen ondoan, hantxe egon behar nuela jakin nuen egun hartan.
|
|
|
...iekin hankartea arakatzen ari zitzaidanean, begiak itxirik nengoen, min egiten baitzidan, eta orduantxe, gehiago nahi ez nuenean, aitaren ahotsa aditu nuen, munduaren bukaerako ahots bat nire izena esan zuena, eta harrezkero bizia ordu arte ez bezalakoa izan zen, nire aurpegiaren irudi uzkurtua gure artean ezarri zenetik, hamar urte edo gutxiago izango nituen hori gertatu zenean, hamar urte nituen
|
beraz
nire lehen hobena egin nuenean, harrezkero ez nintzen aitaren alaba izan, eta egun hura amaren eguna zen, gogoan dut kanpoan bero egiten zuela, eta lotsa eta maiatzeko eguzkia gauza bera bihurtu zitzaizkidan, amarekin egon nukeen eta zoriontsu agertu bera ama nuelako, berarekin egon nukeen eta, aldiz, mutil harekin egotea hautatu nuen zeren adin hartarako nahiago nituen gizonak itsuskeria baino, ...
|
|
|
Eta inondik ere horixe duzu ni nerabe garaian anorexiko bihurtu ninduen arrazoia, hein batean horixe izan zen arrazoia, nire aitaren historia horiek, ez nuen lortzen zegokion tokian aita jartzen eta bestalde
|
berak
niri toki bat ematea nahi nuen, bai, historia horiengatik izan zen dudarik gabe, bere maletan irudikatzen ninduen, haztearen arriskuez eta zaharren maitasuna galtzeko arriskuez ohartarazten zidan, esaten zuen adinduek gorroto dutela beren miseria seme  alabengan ikustea, eta hamabi urte nituenerako arrotz nintzaion neure buruari, arrotz heltzeko bidean zen haragi honi, nik uste besteren batekin...
|
|
|
Hasierak hala moduzkoak izan ziren, noski, baina orain, ekinez eta jarraituz (euskaltzainak baikara), sinkronizazio guztizkoa lortu dugu, eta biok batera jotzen dugu orgasmoaren zoriona (zilegi bekit metafora). Goizean goizik,
|
bera
ni baino bost minutu lehenago irteten da lanera, eta arratsaldean, berriz, ni bera baino bost minutu geroago heltzen.
|
|
|
arinak eta karrankariak, txitxarrak bezala?. Gero etortzen zen doinu sor eta kartsua,
|
berak
nire biolinak deitzen zuena.
|
|
|
Larruazal hori, hemen bereziki, Rabaten, orain bereziki, abuztu minean, ez da posible. Eta ni igerian nabil, eta
|
bera
nire gorputzean, jarioan. Blai, izerditan ni.
|
|
2023
|
|
|
Terek arropa narrastua kentzen lagundu zion eta gorputza garbitu zion ume bati bezala, ohean sartu zuen, izara garbien artean, Tereren lo jantzi politenarekin, dena brodatua, ezkongai arreotik aterea. Tere, ai, Tere..., hik ez dakin zeinen tuntuna izan naizen; bere altzoan eseri nindinan, ilea banatu zidanan, askatzeko, eta nik askatu, eta nire azpian zerbait gogorra nabaritzen hasi nindunan, traba egiten zidanan, eta nik heldu, poltsikoan egur zatiren bat edukiko zuelakoan, eta nik hura kendu egin nahi, eta
|
bera
niri laztanka, eta gero, Tere... eserleku hartan etzan ni, eta arropa ingurura bota, jao, Rozina, a judi, di su bili judi, oso ezkutuan geundenan, eserlekua urki artean zegonan, adarrak ia lurrerainokoak, eta inor ez inguruetan, eserleku hura bidetik urrun, nik berari alkandora tarratatu, eta berak niri titietan musu, gerritik gora biluzik nengonan, burua titi artean sartu zidanan, eta gero beher... Mila moja, di ste Ljubovali, asaldatzen zen Tere.
|
|
|
Hortxe behean, sotoan, gonak jaso ditinat, arratsaldean parkean bezalaxe, ez dakin zeinen indartsua den, jaso egiten nindinan, eta jaitsi eta igo eta jaitsi eta igo, bere zer hura sartu sartuta... eta ni, inozoa, poltsikoan egur zatiren bat zuelakoan, esaten zuen barreka Rozinak maindire garbien artean, Tereren parpailetan bil bil eginda; eta nik egur zati hari heldu, oso leunkiro, noski, poltsikoan eskua sartzeagatik haserretu ez zedin, ez nekinan zer zen, eta ni bi eskuekin bila eta bila, gona artean neukanan eta ukitu egin ninan, oso emeki, konturatu ez zedin, orain gora, orain behera, gora, behera, gora, behera... poliki eta kontu handiz, ea zer ote zen, eta gero eta gogorragoa zunan, zera, hau ez dun egurra, esan ninan ahots ozenez, esku artean neukanari begira, gero berari begiratu nionan, begiak itxita zeuzkanan, arnaska, gehiago, esan zinan, gehiago, neuk ere egingo dinat... eta eskuak gora eta eskuak behera jardun nindunan, indar gehiagoz, bizkorrago, zoratu egin ninan, eta ni neu ere bai... ...xaldea zaintzeko, anaia guztiak hemen, Ameriketan; neuk ere egin ninan negar pixka bat, eta gero esan nionan aurrerantzean ez zela gehiago bakarrik egongo eta egunen batean etxera itzuliko ginela, eta inoiz ez nuela hain ondo pasatu, zertarako eskatu ba barkamena; bihar joango gaitun kapilaua ikustera, gero izebekin hitz egingo dinat, hala esan nionan berari ere; burua besarkatu nionan, laztanduz,
|
berak
ni lehen laztandu ninduen bezala, burua musukatu eta magalean hartu nionan, berriro ireki zidanan brusa, ugatzak masailaren kontra estutu, negar egiteari utzi, gonak ireki, mingainarekin izter artean bidea egin, izter artean, hortxe... ai, orain zer, orain zer, esan nionan, eta berriro arropa kendu eta etzan egin nindunan, neure gainera erakarri ninan... haizea zebilenan eta urkiak bihurritzen zi... Tere, ai, Tere... eta lurrera erori gintunan, lurrean bertan jo geninan berriro...
|
|
|
Ez gara autoestimua eratuta dugula jaiotzen; denborarekin sortzen da, ingurunearekin dugun harremanaren bidez eta harreman horien emaitzen bidez. Nerabe batek besteengan islatuta sortzen du bere irudia eta balorazioa, eta, aldi berean, besteek islatzen dieten horrekin osatzen du
|
bere
Ni-aren ideia. Autoestimua ez da jaiotzetik datorkigun zerbait.
|