|
2000
|
|
|
Eta, hargatik, Urbiaingo bakardadean mundu haren falta sumatzen zuelako edo, noiz eta Iruñarat edo Donibane Lohizunerat joaiten baitzen —begi ordeen konpontzeko, liburu batzuen ekartzeko edo Piarres Oihartzabal kapitainarekin egoiteko... edo, baita Pazkoarekin eta Mendekostearekin konplitzeko ere, erraiten zuenean, iduri egiteko, ezen konfesatzera joan behar zuela, nahiz eta gerorat jakin nuen ezen bere konfesione haiek eramaitenago zutela bekatu bat gehiagoren egiterat bertze guztien barkatzerat baino—, ez zen koadroren bat edo bertze ikusi gabe geratuko, ezagutzen ez zuen pintoreren baten studiorat joan behar bazuen ere hartarakotz. Nik harekin joan nahi izaiten nuen batzuetan eta erraiten ere nion,
|
baina
hark beti ihardesten zidan ezen haiek bidaia tipiak zirela eta nik bidaia handi bat merezi nuela, Pisarat eta Galileoren jaioterrirat lehenik, eta Pariserat gero.
|
|
2012
|
|
|
Emma negarrez ari zen, «ene monsieur Lheureux txintxoa» ere deitu zion.
|
Baina
hark beti «Vinçart zital» haren aitzakia jartzen zion. Bestalde, ez zeukan xentimorik ere, orain inork ez zion ordaintzen, bere lepotik jaten ari ziren, bera bezalako dendari pobre batek ezin zezakeen abantzurik egin.
|
|
2015
|
|
|
Honetaz hitz egiten saiatu naiz, kultura ezberdintasunaren gainetik dagoen harreman kontua dela esan diot,
|
baina
hark beti dauka beste zerbait argumentatzeko parada... Maitasun itsu eta ero batek hitz egiten du bere ordez, ederra dena, bai, baina bere baitan, nik uste.
|
|
2016
|
|
|
Madarikaziotzat hartuko duzu,
|
baina
Hark beti dauka arrazoi bat.
|
|
2017
|
|
|
1987an ikasketak bukatu, eta fakultate berri honetan ginen hurrengo urtean. Koldo Mitxelenaren eskolen atzetik etorri nintzen Gasteiza,
|
baina
hura beti ari zen eskolak maila bat goragoan ematen. Inoiz ez nuen irakasle izan.
|
|
|
–Eo! Nora naraman??, esan diot nik,
|
baina
hura beti tiraka, jaramonik egin gabe, eta halakoren batean jiratzen da eta dio: –Eseri hortxe!?.
|
|
|
Izerdiak sikatuta eta bizikletak alde batera utzita, beste jolasen batean hasita geundela iritsiko zen Sukia bere bizikleta txiki gorrian; ahituta etorriko zen, ezinean bezala, bizikleta bizkor ibiltzeko tresna ez baina garraiatu beharreko zama balitz bezala. Inork ez zuen txaloka hartuko, inork ez zion zer moduz galdetuko, ailegaera mikroan kontatuko edo lasterketako gorabeherarik aipatuko;
|
baina
hark beti izango zuen gogoan lasterketa hasierako ihesa, aintzazko une labur baina zinezko hura, amaierako azken postua bezain egiazkoa zena.
|
|
|
Bizitzako egunik tristeena Eguberritan erabilitako lurrin pote bat jaso zuenekoa etorri da ondoren, bere buruaz errukitzen zenean ohi zuenez, eta niri beti iruditu zitzaidan trauma izateko adinako entitaterik ez zuen pasadizoa, areago hirurogeiko hamarkadan gertatua izateko etorkin familia baten baitan.
|
Baina
hark beti amaitzen zuen kontakizuna halako moduz non ezinezkoa baitzen sentitu zuen abandonua zeure ez egitea: “Oraindik ez dut jakin norena izan zen nirea izan baino lehenago, baina gertuko norbaitena behar zuen”.
|
|
2023
|
|
|
Aitak aurreikusi zuen Martinek zelibatua zuela eraman eta zuela bere haserrea gainditu, Luterotarrek haserrekortasuna baretzeko arazoak zituztelako (Erikson, 1958). Jainkoa adiskide izan nahi zuen,
|
baina
hura beti haserreturik zegoela iruditzen zitzaion Luterori. 1530ean Jeronimo Weller i idatzi zionez, meza berria ospatu ostean tristura jabetu zen bere buruaz, eta tristura hori ezin izaten zuen gainetik kendu.
|