|
2000
|
|
|
Bazekien gizonak zioen informe hura ez zela osasun informe bat izango, ezpada informe judizial bat, eta berak handik hara esan zezakeenak bere pena larritu baizik ez zuela egingo... Eta, guztiarekin, gizon hark, eta beste saripekoek, egun haietan jarraitu, berari buruz asko bazekiten ere, ez bide zekiten printzipala, ez bide zekiten Henri zela bila zebilena; Henriz, baina,
|
berak
sekulan ez zien informazio koskorrenik emango.
|
|
2005
|
|
|
Ez nion ezer esan, baina, nire ustez,
|
berak
sekula lortutako lanik ederrena ezkutatu zuen horrela jokatu zuenean, eta liburu eder bat edo kanpandorre gotiko bat erretzen deneko zirrara bera nabaritu nuen neure barnean. Zurztasunaren antzeko sentipena nagusitu zitzaidan oihal gaineko errekaren irudi eder hura ezabatzearekin batera.
|
|
2006
|
|
|
Bere bulegoa bezain distiratsua, batetik, Idazlea erudito handia baitzen, eta bazekielako bere hitzari bristada eta txinparta ateratzen; bestetik, Idazlearen eskura baizik ez zegoen, inork bere buruari ez eta Idazleak bereari permititzen ahal zion heterodoxia inbidiagarri –inbidiagarri, modu ez batere osasungarrian– batekoa; loturarik gabeko pentsamendu aske eta jatorrizko baten lekukoa ere iruditzen zitzaion, beti bezala, desinhibitua, estilo garatukoa, bururatua. Hitz batez, Gizon Handia tripak jaten zegoen, bekaitzaren bekaitzez, Idazleak artikulu bat izenpetzen zuen bakoitzean bezala, Idazleak
|
bera
sekula izango ez zen bezalakoa izatea lortu zuelako; bazegoen psikoanalisiari uzteko moduko zerbait maitasun gorrotozko harreman honetan, ondorengo datua ezagutuz gero hobeki ulertuko den bezala: Gizon Handia, artean, guztiz sinetsirik zegoelarik ezen berari, zen tokikoa izateak zehaztu, markatu ziola bizimodua, are bizitza bera ere, eta aldi berean, Idazlea sinbolizatzen zuen gizaseme klasekoa izatea galarazi, errealitatea zen Idazlea kasik bere herri berekoa zela, bere herriaren ondo ondokoa, zehatz esateko, eta hori zela-eta mila bider gehiago ere jaten zituen tripak Idazleak artikulu bat izenpetzen zuen bakoitzean.
|
|
2011
|
|
|
Ezagutzen nuen edo, hobeto esanda, banekien nor zen. Auzokoa zen, hazi nintzen auzokoa, eta umetatik nengoen ikustera ohituta, ez ordea berarekin hitz egitera, ez bainintzen
|
berarekin
sekula solasean aritu egun hartako goizeko zortziak arte, nire oroimen gero eta fidagaitzagoaren arabera bederen.
|
|
2013
|
|
|
Uste dut amak berak kutsatua zidala, haren tripan nintzenetik. Hain eder kontatzen zioten, hainbertze kolore han, eta
|
bera
sekula joan gabea!
|
|
2016
|
|
|
Esan beharrik ez da, ziurrena, lankide bat baino gehiagok Karmelerekiko erakarpena sentituko zuela, hain zen oraindik gaztea eta liraina, baina
|
berak
sekula ez zion inori utzi laguntasunaren muga zeharkatzen. Urtebetetze festetara ere, gonbidatu arren, oso gutxitan agertzen zen.
|
|
2020
|
|
|
Arretaz, miraz jarraitzen ditu gure kulturari buruzko dibagazioak, gure irakurketen aipu handiusteak, gure azken poemen errezitaldi inprobisatuak. Miresmenez,
|
berak
sekula erdietsiko ez duen zerbait balitz bezala, eta nik ordea bera miresten dut, Hiber miresten dudan bezala. Bizitzari errotua bizi delako, disfrutatzen dakielako.
|
|
|
Gure arteko maitasun intimoaz jabetzen da, badaki ondo jakin ere bera ez dela ez bata ez bestearekin maitasun ia orgasmiko horretaraino sekula helduko.
|
Berak
sekula sumatu ez zuena, ordea, nik bera ezkutuan miresten nuenik zen. Hogeita hiru urte geroago berdin jarraitzen dugu:
|