|
2001
|
|
|
Hauek, ordea, ehunka aldiz esanak eta entzunak ziren dagoeneko eta soinua lagun bizi zirenak ere iraunkor agertu dira behin eta berriz. Jenobeba
|
bera
bertsotan, Arrueren liburuaz baliatuz J.K. Zapirainek eman zigun.
|
|
|
Eta Arestik, horren oraintsuko dugun Arestik, hainbeste ezagutu dugun Arestik, hain ozenki mintzatzen zen Arestik, contra esto y aquello maiz aski, utzi du pasarte ilunik ugari. Bat aipatu dizuet lehen, eta hori baino zailago diren ate giltzarik gabeko gehiago ez litzateke, noski, gaitz izango
|
bere
bertso nahiz prosan topatzea.
|
|
|
Hortik kanpora ere, balegoke besterik. Aresti ez zen, parnasiano modura, zizel lanean aritzen
|
bere
bertso eta hitz lauzkoekin. Edota, horrela ari bazen ere, bere gisara ari zen, ez besterenera.
|
|
2010
|
|
|
Ez ote dira ba Landuchioren hiztegiko estado o altura de uno, estadua azaldu zenetik ateratako analogia hagitz berriak, estatu berdin gizabetea delako apaindura horiek? Eta nori bereak ukatu gabe, zenbat egin ote zaie geroztik Xahoren, Azkueren, Orixeren, edo On Manuelen
|
beraren
bertso eta idazlanei. Eta Antonio Zabalaren arimak nola gordea ote dauka Berdabioren xaldi aztaltxuri hau bere ukuiluko xokoren batean?
|
|
|
Bestela, zer zentzu lukete zortzi urte gerozagoko istiluok? Ez bada Berdabiok
|
bere
bertsoan Elamako hilketa salatu ondoren berpiztuak izatekoa. Testiguek zera baitiote:
|
|
2011
|
|
|
Baina bestetik, bazuela barne bat, barne izate bat nahiko urratua eta nahiko bihurria. Eta gainera berak erraten du
|
bere
bertsoetako batean, erraten du Jainkoa eta ni deitzen den konposizio batean erraten du, bera, oso gaztetatik izan zela beti bekatorosa eta bizitu zuela bere bekatari eta gisa txarrekoa izatearen kontzientzia hori modu zaurigarri batean. Eta horrek kulpagarri egiten zuela bere burua Jainkoaren aurrean.
|
|
2012
|
|
|
Ganbara deitzen diogu buruari, memoriaren gordailuari. Ustu ezin zan ganbara titulua eman zion Antonio Zabalak Txirritaren bertso eta pasadizoekin osatu zuen liburuari, lehendik Txirritaren
|
beraren
bertso batean oinarri hartuta.
|
|
2019
|
|
|
Ados, ez nuen Jainkoaren babesa, ez nuen maitale baten geriza, baina ongitxo nekien antzaren antzekoa izan behar nuela, lotara biltzen direlarik beren gorputza habia zaiela, burua beren hegaletan babesten dutela, eta nik ere neukanarekin etsi behar nuela. Mari Xorren antzera?. Ez dakit Vinson eta Byron izenen artean dagoen eufoniagatik izan zen, baina Nekatoenera bidean oroitu nuen, behin batez, literatura erromantikoko irakasle aditu bat makurkeriaz salatu, Siberiara zigortu, eta ziega ilun batean giltzapetu zutela, edateko eta jateko ezer gutxirekin; baina emakumeak buruz baitzekien Lord Byronen Don Juan obra osoa,
|
bere baitan
bertsorik bertso errusierara itzultzen hasi zen, eta bertsook gogoan atxikitzen; noizbait ere, irakaslea ziegatik itsu eta ahul irten zelarik, itzulpen osoa adiskide bati xehe xehe errezitatu zion, eta horixe da gaur egun errusieraz daukaten bertsio kanonikoa. Antzeko zerbait sentitzen hasia nintzen ni Vinson jaunarekin, bizirauteko arrazoi sentimental bat bederen.
|
|
2021
|
|
|
Lagunak bere urrats luze, setatsu eta bakartiarekin neurtzen zuen hiria; kafetegirik aldendu eta kez beterikoenetan ezkutatzen zen, berokia eta kapela arin erantzi, baina lepo inguruan uzten zuen bufanda argi itsusia; bere ile xerlo gaztaina koloreko luzeak kiribiltzen zituen atzamarretan, eta gero mugimendu zakar batez ilea harrotzen zuen bat batean. Orriak eta orriak betetzen zituen bere kaligrafia zabal eta bizkorrarekin, eta oldar biziz ezabatzen; eta hiria ospatzen zuen
|
bere
bertsoetan:
|