2008
|
|
aita santua botila horretan, leiho txiki horretatik niri begira??! Ulertezina zirudiena ulertu ondoren, baina, hura ez zen ikusten zuèn lehenengo argazkia, azken batean?, guztia ulertu
|
zuen
izeba Ursulak, itxuraz, baita huraxe zela dentistaren aholkua betetzen hasteko ordua ere, nola ez, bada, ardo hura edan, baldin eta, dentista jaunaren gomendioaz gain, aita santuaren bulda eta baimena bazituen, ardo tantarik ez dastatzera behartzen zuèn zina haustea zilegitzen ziona: izebak berak egindako zina, uholdeak aitona eta astoa eraman zituèn egunean!?, eta hala, hari zurrutadatxo bat eskatu eta Marchais jaunak ardoa zerbitzatu zion kopa txiki txiki batean; eta izebak kokazko ardoa probatu, hagin ingurua harri bihurtua sentitzen bazuen ere (izeba Ursulak simil hura erabili zuen behinik behin, asentesia k eragin ziòn sentipena deskribatzeko), ez zitzaion tragoxka hura hartzeko eragozgarri gertatu?, eta beste bat eskatu zuen, hainbeste gustatu zitzaion ardo berezi hura?
|
|
Alferrik, zeren, lepoa jiratu eta atzera begiratu zuen arren, Beñardok ez baitzion aurrera egiteari utzi, non ote izebaren magala, aitaren haserrealditik gorde zezakeèn babesgarri bakarra??, aurrera eta aurrera; halaxe aurkitu zen, ordu laurden baten buruan, baserrian, eta halaxe aurkitu
|
zuen
izeba Ursula sukaldean. Besarkatu zuen, izebaren gorputza Beñardoren beldurraren neurriko molde barnehustu bat zen, munstroa (haziz eta haziz doan beldurra beti bihurtzen da munstro beldurgarri) bere baitan doi doi biltzen zuena, baita paralizatzen eta indargabetzen ere?, kontatu zion izebari kontatzekoa; entzun zion honek arreta osoz, bai, baina baita gauzak bere lekuan jarriz ere?. Aitari errespetua zor diok, eta orain ere egin duk egitekoa alproja horrek?!?
|
|
Horregatik
|
zuen
izeba Ursulak buruan Nazario, Beñardo eskarmentuan sar zezakeèn pertsona bakartzat zuelako: ohi ez bezala, baina, Nazario ez zetorren bakarrik, bi gizon lagun zituela baizik.
|
|
Horregatik
|
zuen
izeba Ursulak buruan Nazario, Beñardo eskarmentuan sar zezakeèn pertsona bakartzat zuelako: ohi ez bezala, baina, Nazario ez zetorren bakarrik, bi gizon lagun zituela baizik.
|
|
Alferrik, zeren, lepoa jiratu eta atzera begiratu zuen arren, Beñardok ez baitzion aurrera egiteari utzi –non ote izebaren magala, aitaren haserrealditik gorde zezakeèn babesgarri bakarra? –, aurrera eta aurrera; halaxe aurkitu zen, ordu laurden baten buruan, baserrian, eta halaxe aurkitu
|
zuen
izeba Ursula sukaldean. Besarkatu zuen –izebaren gorputza Beñardoren beldurraren neurriko molde barnehustu bat zen, munstroa (haziz eta haziz doan beldurra beti bihurtzen da munstro beldurgarri) bere baitan doi doi biltzen zuena, baita paralizatzen eta indargabetzen ere–, kontatu zion izebari kontatzekoa; entzun zion honek arreta osoz, bai, baina baita gauzak bere lekuan jarriz ere –" Aitari errespetua zor diok, eta orain ere egin duk egitekoa alproja horrek...!" esan zion izebak, eta ilobak:
|
|
aita santua botila horretan, leiho txiki horretatik niri begira...?! Ulertezina zirudiena ulertu ondoren, baina –hura ez zen ikusten zuèn lehenengo argazkia, azken batean–, guztia ulertu
|
zuen
izeba Ursulak, itxuraz, baita huraxe zela dentistaren aholkua betetzen hasteko ordua ere –nola ez, bada, ardo hura edan, baldin eta, dentista jaunaren gomendioaz gain, aita santuaren bulda eta baimena bazituen, ardo tantarik ez dastatzera behartzen zuèn zina haustea zilegitzen ziona: izebak berak egindako zina, uholdeak aitona eta astoa eraman zituèn egunean! –, eta hala, hari zurrutadatxo bat eskatu eta Marchais jaunak ardoa zerbitzatu zion kopa txiki txiki batean; eta izebak kokazko ardoa probatu –hagin ingurua harri bihurtua sentitzen bazuen ere (izeba Ursulak simil hura erabili zuen behinik behin, asentesia k eragin ziòn sentipena deskribatzeko), ez zitzaion tragoxka hura hartzeko eragozgarri gertatu–, eta beste bat eskatu zuen, hainbeste gustatu zitzaion ardo berezi hura... egin ere, egin baitzuen onarpen keinu nabarmen bat, ezpain bilduak aurreratu eta burua goitik behera behin eta berriz higituta.
|
2009
|
|
nahiz eta bere bide hartan amona Ursula izan zuen oztopo, amona Ursula beti mintzatzen baitzen euskaraz, atera ere, halaxe ateratzen zitzaion, barru barrutik?, baita, denborarekin, gaztelaniaz ulertzera iritsi zenean ere: esan nahi baita Regina gogor saiatu zela Ursula beretakoa egiten, beti modu onean, nolanahi ere, Reginak bai baitzekien zer nolako balioa
|
zuen
izeba Ursulak Nazariorentzat, honek izugarri estimatzen baitzuen izeba, gurtu ere, gurtzen zuen, bere arrakastaren elementu ezinbestekotzat zuen neurrian?, alferrik; Ursula, izan ere, herriko, baserriko?
|
|
gaztelania hutsean, alegia... nahiz eta bere bide hartan amona Ursula izan zuen oztopo, amona Ursula beti mintzatzen baitzen euskaraz –atera ere, halaxe ateratzen zitzaion, barru barrutik–, baita, denborarekin, gaztelaniaz ulertzera iritsi zenean ere: esan nahi baita Regina gogor saiatu zela Ursula beretakoa egiten –beti modu onean, nolanahi ere, Reginak bai baitzekien zer nolako balioa
|
zuen
izeba Ursulak Nazariorentzat, honek izugarri estimatzen baitzuen izeba... gurtu ere, gurtzen zuen, bere arrakastaren elementu ezinbestekotzat zuen neurrian–, alferrik; Ursula, izan ere, herriko –baserriko– emakume bat zen, bertan erro sakonak bota eta sekula hiritartuko ez zena, halako eran, non berehala aurkitu baitzuen Regina enean ere bere tokia eta bere zeregina, lorezainaren a... utz iezadazu arrosak eta zaintzen, aspertuko naiz etxe honetan bestela...," Lupus" izeneko etxeko txakurraren ardura ere –baserriko txakur bera zen, Nazariok herritik ekarri zuena eta biziki estimatzen zutena," latina ere bazekielakoan" – bere gain hartzen zuen bitartean.
|