Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 118

2000
‎Aitonak, orduan, bere tailertxoa eman zion, josteko makinak konpontzeko eta saltzeko zeukana. Sasoi hartan miseria handia zegoen bazterretan, eta jendeak saldu egiten zuen etxeko josteko makina piezaren bat izorratutakoan. Konpontzeko modurik ez zuten izango; salduta, txatarratarako izanda ere, egun batzuetarako janaria erosteko adina emango zien.
‎" O la la!", esklamatu zuen; Xan, ura goian behean xurrupitan, zurrun eta zozotuta zegoen;" utzi hortxe", esan zion emakumeak;" nora zoaz?; sartu, sartu, pixka bat lehortuko zara"; azentu arraroa zuen, frantsesa zen agian. Xanek ez zuen etxea busti nahi, emakumeak ordea, insistitu egin zuen. Komunera lagundu zion, besoan zauri bat zuela ikusi zion.
‎Poltsikoak hutsik zituen-eta, ez zuen hura atzemateko interes partikularrik; hala ere, hura zen ohitura. Eta, edari iragarki txiki bat zuen etxe aurre batean gelditu zenez, painuelodun emakume batek: " Ostatua han da", esan zuen," elizaren ondoan"; eta, Xan harantza zihoala, emakumeak lagundu zion:
2001
‎Eskolak ez zuen etxekoen martirizatzeko eskubiderik, ez, ez eta ez: haurrei bezala, dakigunaz aritzea eska diezagutela argiki, ez gutxiago.
2002
‎Gustukoak zituen bere etxearen kontenplaziozko patxadaldi labur haiek, atsegin zuen jabegoarekiko harrotasun nardagarria. Aurrean zuen etxea berea zuen, eta ez zekien zer zuen bereago harrizko eraikin zaharkitu hartan, beheko zati osoa hartzen zuen botika, ala goiko solairuetan zegoen ostatua. Periko entzun zuen alboko kaletik gora pasatzen, eta kontrako aldetik kairantz abiatu zen, bai baitzekien beste serenoa, Totorika, sona handiko edatunetakoa zela herrian eta apo apoan agertzen zela bazterrotatik inork birritan deitu barik.
2004
‎Gabeziak sortu saminetik gogoratu zuen Marckek Carlos ezagutu zuen gaua. Erosi berria zuen sofa gorrian, gorriegian, eserarazi zuen etxera eraman zuen iluntze hartan. Marcki gorputzak bat batekotasunez eragiten zion pasioaz gain, Carlosek halako xamurtasun beroa sortu zion, deslai eta bakarrik ikusten zuelakoz, hirian galdutako country boy a, eta country boy ak beti izan zituen gustuko, bereaz bestelako bizimodu hark, beti jende bertsuaren artean egote hark, jakin mina pizten ziolakoz.
‎Ikurrina utzi eta amari agur egitera," Ez besarkatzera, unerik latzenetan ere ez baikinen gure etxean horrelako maitasun erakustaldien zale, sartzera deliberatu nintzen" aitortuko zion Marcki;" Ikurrina ere laxatu nuen, baina atzetik zetorren jendearen bultzada xuabe batek berzuzendu ninduten, jolaseko tren bat deskarrilatzen hasten denean kolpetxo batez karriletan sartzen den bezala". Berriz ikurrinari heltzearekin bat, atzera begiratu zuen etxea nola urruntzen zitzaion ikusteko, gero eta urrunago, gero eta lausoago, jendearen korronte epelak aurrera akuilaturik.
‎Epeltasunak bere baitara bilarazi zuen. Hura zuen etxea, txapa hura, betikoak ziruditen eltze haien bor borra, lurrina, alkohol usaina tabernatik sukalderaino.
2005
‎lotsa zen, hiriaz, hiriko jendeez, manifestariez, poliziez, guztiez. Nahiago zuen etxean gelditu, semeak alegia deus ez ekartzen zizkion errege eta printzesen mundua azaltzen zuten aldikariak hostokatuz. Bat batean, nehoiz ez ezagututako bizitzeko izua, duda eta disgustua sentitzen zuen bere baitan, hautsiko zela iruditzen zitzaion, zurubitik uretara jauzi eginen zuela behin betiko:
‎Ingeniariak hiriburuan daudelako epelean enbatak portu osoa hondatuagatik, pentsatu zuen Laxarok. Guardak ekarritako Renault 4an sartu zen, eta trenbide azpiko tunelerako bihurgunea hartu zutelarik argia ikusi zuen etxeko sukaldean, maite nauela oraindik emakume horrek.
2007
‎Bestela, Groseko etxea beti hutsik daukagu. Inbertsio bezala erosi genuen, agian seme alabentzat, baina alabak Aieten erosi zuen etxea, eta semeak Ategorrietan.
‎Migelek inoiz ez zuen etxetik kanpo hainbertze denbora eman eta horregatik, beharbada, bere lagunarekin solasteko gogoa piztu zitzaion aspaldiko partez. Azken aldiko giro hotza desegiten hasteko tenorea bazuela uste zuen, eta ez zitzaion musika baino aitzakia egokiagorik bururatu bere gogoaren berri Ainhoari aditzera emateko.
‎Aitaren aita zen baina amak zaindu zuen hil aurreko hemeretzi urteetan. Gangrenak hankak janak zizkion arren, batailak irabaztera ohitutako jeneral baten antzera gobernatzen zuen etxea zaharrak. Gero, gehiago zahartu zenean, burua erabat galduta, hitz egiteari utzi zion.
2009
‎Atzetik joan nintzaion, zer egingo nuen, zer esango nion, bete betean jakin gabe. Jaranan bizi zela ikusi nuen; non bizi zen, han sartu zen, errentan izan behar zuen etxeko atarian, kaiaren gain gainean. Ataria aztertu nuen, eta hurrengo goizean bertan itxarongo nuela erabakita joan nintzen.
‎Inazio Jauregiri, elizatik irten, frontoiraino etorri eta pilota kendua zion bezperetan jokatzen ari zelakoz. Azkar egin zuen etxe baratzearen bedeinkazioa. Sukaldera igan zen Marrusekin eta gurasoekin.
‎Begiak jaso zituenean Don Telmoren muturra ikusi zuen aurrez aurre, milaka zulotxotarik arnas hartzen zuen sudur hura, bereagana etorki. Orduan amak oihu egin zuen etxetik, Don Telmo tentetu egin zen, eta mutikoak ere leihoan ikusi du ama, paper bat inarrosten zuela. Don Telmok zilarrezko kateari tira zion, ezin zuen atzamarrekin zabaldu, labana atera zuen, urratu egin zen, hortzekin libratu zuen, eta ordua ikusirik etxe barnean sartu zen berriro.
2010
‎Astelehenean hitzorduaren ordua iritsi bitartean urduri egon zen, bazekien anaiari traizio egiten ari zitzaiola, berriro. Ilunduta jo zuen etxeko atean. Dardarka ireki zion, buruz ondo ikasita zituen hark ulertzeko moduan esan behar zizkionak.
‎Ez zen Veronique azaldu ordea. Etsi zuenean, blai, ospitalekoek emandako diruarekin ordaindu zuen etxerainoko taxia.
‎Zabaldu zituen begi biak azkenerako! Ikusi zuen etxean gertatzen ari zen tragedia. Hor zihoan arreba, gurditxoa erosketez mukuru aparkalekuan barrena.
‎Errenteriako periferian bizi zen Jose Zarate, Beraun izeneko langile auzoan. Urteak Buenos Airesen eta New Yorken eman ondoren itzultzea erabaki zuen, eta huraxe zuen etxea, langileen herri txiki hartan...". Horrela hasiko zuen liburua.
‎Enekoren eta honen anaien lagunak, eta akaso ezezagunen bat ere bai, oharkabean sartua. Gaztetxe itxura zuen etxe hark. Hainbatek logela bat okupatu zuten, jantziak lurrean utzi eta ohe arrotzean atseden hartzearren.
‎Gabrielak atea ireki zionean Oliveirak pentsatu zuen etxera itzultzea moduko bat zela hura. Zakurrak Oliveiraren inguruan itzuli bat egin zuen eta Gabrielaren atzean jarri zen berriz zelatan.
‎Txakur txiki bat atera zen andrearen hanka artetik eta, Oliveirari itzuli bat egin ondoren, etxean sartu zen erdi oinez erdi brinkoka. Zaunka egin zuen etxe barrutik.
‎Eneko bezala biziko zen, lastaira handi bat lurrean botata, gela diskoz eta liburuz josia, katu pixontzi bat eta txoko zabal bat bere idazmakinarentzat. Paula ekarriko zuen etxera, musuak emango zizkion sudur okerrean, berriketan jardungo zuten gaueko ordu txikiak arte.
‎Utzi zuen etxea, utzi zuen dena,
2011
‎Agintzen jarraitzen zuela berretsi behar. Ez nekien noraino iristen zen bere aginte hori, eguna ematen eta geratzen zitzaion bizitza emango zuen etxeko hormetatik harago zabaltzen zen ezin jakin. Aginteaz, gainera, kontua ez da soilik eremua, botere eremua, boterearen sakonera baizik, zenbaterainoko den agintariaren eskuduntza pertsona eta ogasunen gainean.
‎Festetako aldizkarirako amaitu berria zeukan artikulua irakurriko nuenetz, “tasun” gehiegi ikusten zizkiola, laguntza beharrean omen zen. Etxean zeukala artikulua, “Etorriko? ”, horixe erregutu, agindu, gutarik inork espartina sartu ez zuen etxe hartara. Aurkatu nion, saiatu nintzen, irakasle ibiltzeak ez zidala idazteko talenturik ematen.
‎Mahai guztiak hutsik, zokoenekora. Errobiren lehen diska ipini zuen etxeko seme gazteak, musika ekipoa zeukan taberna bakarra zen.
‎Topatuko zuen etxeaz gogoetan ari zen, bere amaren etxearen antzeko bat, sukalde inguruan eta sukaldeko irratiaren eta egutegiaren inguruan ardaztutako etxe antzinako horietako bat espero zuen agian. Mariano Ferrer zen irratia orduan eta Seaskakoa edo Caja Laboralekoa kalendarioa; mantelinaz estalitako telebista ipur zabalak, ohe-buruko katedralizioak, souvenir nostalgiko merkeak baina urrunetik ekarriak, Lladró etxeko zeramikaren bat, anai arrebek konpartitu eta borrokan egiten zuten gela ohe bikidunak, bodegoiren bat korridorean, alfonbra itsusi samarrak, entziklopedia gorrilunak egur iluneko bibliotekatan, kulunkaulki bat aukeran, amona haiekin bizi zen kasuetan; mesanotxe bana eta lanparatxo bana kanonak aginduta bezala ohearen alde banatan, lanpara sofistikatuak agian, elektratresnen denda bat zeukaten Zeberioren gurasoek bere garaian...
‎Zehatzagoa litzateke Fede itsu geratzen ari zela esatea. Taxian egiten zuen etxetik argitaletxerako bidea, eta han doi doi aurkitzen zuen bere bulegorainokoa, automatikoki, ongi ikasia zuelako. Idoiak argitaletxea lehen aldiz bisitatu zuenean, estonatuta geratu zen:
‎Goiz batez, aspaldikoa zen berripaper bat topatu zuen etxea utzi zion lagunak birziklatzera jaitsi ez zuen paper mordoiloan.
2012
‎Aitak harro kontatu zuen etxean nola lagundu zion Alberto Zuriarrainek semearentzat lanpostua lortzen, zeinen erraz konbentzitu zuen Giza Baliabideetako arduraduna tipo hari kontratua ez berritzeko eta Josu hartzeko, zergatik eta tipo hark Zuriarrain gainerako enplegatuak bezala tratatzen zuelako. Badakizue, esaten zien aitak etxekoei, hainbeste urteren ondoren, Zuriarrain ez da edonor.
‎Arnasa sakon hartu eta ispilu parean geneukan koadroa zuzen jarri nuen goizero bezala. Begira ematen zidan koadro okertu orok, baina nik margotu nituenetatik etxean zintzilik geneukan bakar hark zuzen arraio behar zuen etxetik ateratzerako. Zuzen jarri beharra neukan, zuzen zegoenean ere.
‎Badaezpada beste bi pasatzen utzi eta hirugarrenean igo zen. Aspaldi behar zuen etxean! Lasaitu egin zuen bospasei bidaiari bazirela ikusteak.
2013
‎Urte hartan berean, Aste Santuko bakazioak baino pixka bat lehentxeago, anaiaren lagun batek telefonoz deitu zuen etxera. Aitak hartu zuen eta, istanteko, aurpegiko kolorea mudatu zitzaion.
‎– Eta Amalia Ibarzabal zertara joan da zuen etxera?
‎– Esadazu, gaur goizean esnatu zarenetik ertzainen patruila zuen etxera iritsi den arte zer egin duzu?
‎Ez nion etxetik irteten utzi, ni hamabosgarren egunean kalean banintzen ere. Batek baino gehiagok usteko zuen etxean nuela hilotzik, hilotza zaintzen ari nintzela. Ez nion inori ezer erran, herrian geratzen ziren apurrek ni bizirik ikusten ninduten, eta kito.
2014
‎– Enbarazu? Arren, Mari Karmen, zuen etxean zaudete!
‎Amak hondartza aldameneko etxe berriaz hitz egin zienean, saltoka hasi zen Xabi. Jaiotetxe zaharra zen bizitzan izan zuen etxe bakarra. Eta ez zen gutxi, baina ez zen munduari harro erakusteko modukoa:
‎Aita gauez etxeratzen zen garaia etorri zitzaion gogora Xabiri, ezkaratzean sartu aurretik entzuten zuela etorreran, patrikan zintzilik zeraman giltza mordoiloari esker. Atea danbateko batez itxiko zen, malguki indartsu bat baitzeukan ixteko, eta atearen goialdeko beirategiak durundi egingo zuen etxearen egurrezko egituraren baitan. Ate aurrean giltza egokiaren bila jardungo zuen unetxo batez, eta atea zabaldu ondoren (ez lehenago) garbituko zituen oinak etxean sartu aurretik.
‎Zaila zen ebazten bietatik nor zegoen zoriontsuago, bata opariarekin edo bestea opariarekin asmatu izanarengatik. Liburua aspaldi izango zuen etxean beharbada, liburu ahaztuen artean galduta, eta haurra itsasoari buruz galdezka entzunda oroituko zen.
‎Derrepente Gotzonek bereganatu zuen etxeko arreta osoa. Sartzean, irtetean, delituaren bila ibiltzen zitzaizkion ehiza zakurrak.
‎Eta haren begirunearen bitartez egiaztatzea, ama uste baino pertsona jakintsuagoa zela. Zeren amak politikaz gutxi hitz egiten zuen etxean, baina ez etxetik kanpo...
‎Gorroto zuen etxe utzi eta likits hartan bizitzea. Ez zen bere maitearentzako etxe duina.
‎Zeharo baztertuta zegoen Xabi. Amorru pixka bat sentitzen zuen etxera iristen zenean, nahiz eta bere lehentasunak argi eduki; hobe esanda, bere lehentasun bakarra: Oihana.
‎Zakurrak ihes egin zuela esan zuen etxean. Ohiko galdera inozoak egin zizkioten, ea zeri begira ote zegoen bera, ea ez al zuen auzo inguruan bilatu, ea betiko galtzea nahi ote zuen.
‎Ondoeza baretzeko, atsedenik gabe gimnasia egiten zuen etxean. Korridorean aurrera eta atzera bi edo hiru ordu egunero, Xabi bizkar gainean hartuta flexioak ondoren, eta lurrean etzanda egiten zituen bestelako ariketa bitxi batzuk, amaitzeko.
‎Zaila zen etxean takikardia izatea, ez bazen mugimendu arraro batean, arin makurtzean, estropezuak, gerria ohi ez den moduan jiraraztean. Gutxitan izan zuen etxean, azterketetarako ikasten inoiz ez. Momenturen batean pentsatu zuen hori zela ganoraz egin ahal izango zuen gauza bakarra:
‎Artean zurbil zegoela esan zioten, kolorerik gabe, etxera joan nahi zuen galdetu zioten, lagunduko ziotela tren geltokira. Irenek ez zuen etxera joan nahi, zertarako etxera, inoiz ez zuen takikardia bi izan egun berean, bata bestearen ostean. Eutsiko zion, ordu pare batez, hiru.
‎Patio berezi bat zeukan etxeak barruan, Mortadelo, labirintoa etxea Irene Arrias umearentzat, Asterix. Askozaz geroago jakin zuen etxe horretan egon zela hasierako ikastola, Algortako lehenengo ikastola, etxe partikularretan egiten zenean, Ipurbeltz, 1965ean beharbada. Hilabete baino gehiago ez zen egon bertan ikastola, ezin zen hilabete baino gehiago egon etxe berean, Kipe lapurra, poliziak jakiten zuen bestela, informazioa pasatzen zieten.
‎Lotan geratzen ari zen harrizko petril baten gainean. Ez zuen lotan geratu nahi, ez zuen etxera sartu nahi, Algorta pentsatzen jarraitu nahi zuen. Basagoiti etorbidera atera zen atzera.
‎Varsoviara nahi zuen umeak, nebarekin, etxetik joan. Nebak ezin izan zuen etxera bueltatu ordea, ez zeukan dirurik, astirik ere ez, erraz imajina liteke zelan egingo zuen lan Varsovian, zenbat.
‎lanetik botatzen zituztenak, arrazoirik gabe, ageriko arrazoirik gabe, etxean atxilotzen zituzten gau horretan bertan, zain izaten zituzten agenteak etxean, fusilatzeko, gulagetarako. Avramek erabaki zuen etxera ez itzultzea gau hartan beraz, kaleetatik ibiltzea, nora ezean... Gero pentsatuko zuen zerbait, topatuko zuen moduren bat.
‎Horrelako sosegu une batean gogoratu zuen Irenek ia 14 urte lehenago postetxean topatu zuen umea. Nola eraman zuen etxera, nola uda, nola ikastola gero. Ikastolatik deitu zuten eguna ere gogoratu zuen, azaroaren 8a.
‎Urtebete geroago, urte bi geroago ere bai, alaba zaindu behar izaten zuenetan, bainatu, paseatu, bakarrik, Ibon lanean zegoenetan, 14 urte lehenago postetxean topatutako beste ume hori gogoratzen zuen askotan Irenek. Bere umearen keinuetan ikusten zuen, aurpegieran, gogoratzen zuen nola eraman zuen etxera postetxetik, nola igo zituzten eskailerak, lehenengo egunak etxean, egun arraroak, uda gero, uda ere arraroa baina ez hainbeste.
‎Etxera ezin zuen, amarenera beharbada... Algortako beheko aldetik sartzeko eskatu behar zion agian, etxetik ahalik eta urrunen, baina ez zuen pentsatu, ohiturari jarraitu zion, oraindik sinesten zuen etxea normal topatuko zuela, okerren bat zela, nahastu egin zela baten bat.
‎Oinez hasi zen Irene Arrias. Berehala helduko zen bidegurutzera, Alangobarrira, berehala ikusi ahal izango zuen etxeko ataria. Aldats gogorra Alangobarri, autoa erdian geldituz gero eskuko frenoa behar duena:
‎Ulertu zuela iruditu zitzaion Ireneri: mutilak ere ezin zuen etxera joan, ez zekien oso ondo zer egin behar zuen... Ez zioten elkarri ezer esan, ezin zioten elkarri ezer esan...
2015
‎Agian aski litzateke moderatua zela esatea. Mozkortzeko delibero irmoa hartua zuen etxeko atarian sartu zenean. Igogailuaren zain zegoela botila ireki zuen plastikozko zorrotik atera gabe.
‎Zuazok taxi bat hartu zuen etxera itzultzeko eta eguerdia pasatuta esnatu zen, ajeturik eta pozik, aspaldian ez bezala. Pozarekin nahastuta, dosi txikian bazen ere, desasosegu printza bat zebilkion barrenean.
‎Gainera, Lagun ezin izan zuen etxean bakarrik utzi, zakurrak, jabeak bezala, ezin baitzuen bakardadea eraman. Aurreko batean Martin etxera itzuli eta dena txikituta aurkitu zuen.
2016
‎Martin, batxilergoa egitera Iruñera etorri aitzin Estellerritik atera gabea, hiru anai arrebatatik gazteena zen, puskaz gazteena. Haurra zelarik hil zitzaien aita, eta anaia nagusiak hartu zuen etxeko ardura; ama Aranaratxera ezkondutako alabarenera aldatu zen. Unibertsitatean hasi baino lehen batetik bestera ibili ohi zen, baina Ameskoara itzultzen zen aldiro.
‎Domezain eseri zen mahaiburuan, ezker eskuin zituela Martin eta Salvatore. Erretilu bete uraza ekarri zuen etxeko andereak.
‎Bi aste lehenago izan ziren Luis eta Martin azkenekoz bertan. Luisen izeba Paulak ere txalet bat zeukan kolonia hartan, Estherrek lan egiten zuen etxearen ondo ondoan.
‎Whiskia edaten segitzen zuten errodajekoek Martin Mendi pentsioko tabernaren ataritik igaro zenean. Zaratarik egin gabe ireki zuen etxeko atea, zuzenean joan zen sukaldera irratiaren marmarra entzun zuenean. Galtzerdi bat saretzen ari zen Irene.
‎Hi ibiltzen hasia hintzen, jostailu bat hintzen niretako, jostailua eta lotura. Arratsaldero eskola ondoren joaten ninduan zuen etxera. Izeba Irene arrunt gutxitan etortzen zuan herrira, ordukoan hiletaren bat kari izanen zuan.
‎Zinemako iduria izan zitekeen emakumezko baten eskua gizonaren iletxoetan, batzuetan ezin izaten zituen bereizi jasotako eta bizi izandako oroitzapenak. Tanta guztiak dastatuz burutu zuen etxerainokoa. Birritan egin zuen urtzintz eskaileretan.
‎Akordatzen al zara? Aitak jakin zuen etxe ondoko tabernan zeundela billarrean jolasten eta bertara joan zen, kirioak airean, haserre, nagikerian izango zinela pentsatuta. Baina, tabernan sartu eta ohartu zenean tximistaren parekoa zinela billarrean eta jendea adi adi zegoela zuri begira, bizkarretik heldu eta bozkariotan esan zuen:
‎Franco bizirik zegoen artean, baina gutxi falta zitzaion diktadurari. Ailegatu zelarik, lehenik eta behin Antsosolora egin zuen ostera, hainbeste urtetan ikusi gabe zuen etxera, zeina hutsa eta arrotza begitandu zitzaion Frantziskoren eta Karmenen faltarengatik. Gomutatu zen bere haurtzaroaz, anai arrebez inguratuta, eta irudikatu zituen Txomin senarra eta umeekin batera igarotako uda argitsu haiek.
‎Hiru egunen buruan, urriaren 8ko goizean, Txomin Letamendik automobil bat zain zuen etxeko atarian. Bi motozikleta alde banatara.
‎Ia agurrik egin gabe, automobiletik irten eta oinez egin zuen etxera Txomin Letamendik, bere pentsamenduetan katramilaturik. Bazekien Karmele kezkatsu aurkituko zuela, eta berak berri txarrak baino ez zituela.
‎Huraxe izan zen berarentzat zigorrik handiena. Egunero ikusten zuen etxeko leihotik, ez atzera ez aurrera baporea, zura usteltzen zitzaiola, ezinbestean.
2017
‎Iruñea hotza zen, Bilbo baino askoz hotzagoa. Eta etxetik, Begorekin partekatzen zuen etxe horretatik, ateratzean, beti igo behar izaten zituen lepokoak hotzari ihes egiteko. Ahotsa zuen alde, badaki, belusezko ahots erakargarria, irratirako telebistarako baino hobea.
‎Ez udaltzainek eta ez beste inork ez zidan horretaz ezer esan, eta ez nuen ezer jakin. Pare bat asteren buruan, beste eskale batek hartu zuen etxetzat ohol gaztelua, eta hura handik egoztea nekezagoa egin zitzaien udaltzainei. Aurrekoak baino oldarkorragoa zen eskale hura, eta udaltzainetako bati sudurra hautsi zion ukabilkada batez.
‎Hogei urte zituen. Zazpi urte lehenago, 1980ko goiz batean, Rosa Morenok, nire amamak, xiringa bat aurkitu zuen etxeko aterki ontzian. Garbiketa egiten ari zen, guardasol koadrodunaren hagaxken artean trepeta hura ikusi zuenean.
‎Ozta ozta altxatzen zen dosiaren bila joateko. Gero eta denbora gehiago igarotzen zuen etxean, ohean, mantapean. Altzoan hartzeko erregutzen zion amari.
‎Aitzurraren puntarekin bultzatu zuen fuerte eta zaunka egiten hasi zen. Ixabelek orduan pilota bat ekarri zuen etxe barrutik, eta ahalik eta urrutien botatzen hasi zitzaion bakean utz zezan, baina aldiro etortzen zen pilota zulo ertzean uztera, maitemindu begiradarekin. Uhala jarri zion eta terrazako barandara lotuta utzi zuen.
‎Ixabel atzetik joan zen bere izena xuxurlatuz, eta gertu izan zuenean, salto batez uhala zanpatu zuen bera ere harrituta utzi zuen iaiotasunez. Madalenen irudia inbokatu behar izan zuen etxerainoko bidean, han egotearen arrazoia bera zela eta ez beste inor, ez beste inor, ez beste inor.
‎Zezena baino indartsuago. Gaur arratsaldean zuen etxetik pasako naiz aldaxkekin, ongi iruditzen bazaizu.
‎Clementek txistu jo zuen etxeko atea ireki bezain pronto, eta Nievesi keinua aldatu zitzaion, sotilki, baina nik nabaritu egin nuen, irri ezdeus batek irten zion, lasaituzkoa edota pozezkoa iruditu zitzaidana. Pentsatu nuen agian ordura arte ez zela ongi egon nirekin, eta bat batean traban sentitu nintzen.
‎Ez zuen etxeko telefonoaren beharrik. Total:
‎Boltsoa emozioz lehertuko zitzaidala uste izan nuen. Baina ondo aguantatu zuen etxeraino. Nik ere bai.
‎Eta “Zuek biok hemen”, Enekoren gela hustu eta nirearen azpiko ohea zabalduz. Egun pare batean egokitu zuen etxea amonaren beharretara. Zaintzailea barne.
2018
‎– Eta non hartu duzu ostatua? Pena handia ematen dit zuen etxe paretik pasatzen naizen bakoitzean, eta pentsatu gero zure familiari gertaturikoa. Nola dago zure aita?
‎Azkenean amak bidali zuen etxetik. Giuliak maletak eta eraman beharreko guztia prest zituen, eta ahal bezain azkar alde egin zuen, gurasoek iritziz aldatu aurretik.
‎Lehentasunak garbi edukitzea komeni da. Ludopata ezaguna da Gabriela, igogailua zuen etxe bat eskatu ziona Udalari bere senarra zenaren poemen egile eskubideekin inolaz ere ordaindu ezin zuena. Alargundu zenetik hona bingoan eta pattarrean xahutzen ditu bere egunak eta diru pixarrak.
2019
‎Istripua baino lehen, aititak zorro beltz handi bat ekartzen zuen etxera elizatik. Gela ilunean uzten zuen beti.
‎Haren asmoen kontra egiteak errebantxa izaten zuen ia beti, momentuaren arabera: edo erdeinuzko erantzuna emango zizun, edo ukabilkada joko zion mahaiari, edota ateari danba eragin eta alde egingo zuen etxetik ordu batzuetarako. Giltza sarrailan sentitu, eta erne paratzen ginen, baina bera zuzenean joaten zen lotara mokadurik jan barik.
‎Herrian ez zegoen etxe handirik, ez Gregorioren semeak pentsatu bezalakorik behintzat. Gregorioren bigarren semeak kontrolatu ezin zuen etxe bat erosi nahi zuen, zenbat gela zituen ere ez zuen jakin nahi, zenbat sukalde, zenbat bainugela...
‎Santutxuko zuen etxeko liburutegian hazi nintzen.
2020
‎Ez dakit beste emakume hark nola hartuko zuen gaitzarena, baina aitak bere familiaren babesa bilatu zuen azkenean. Orduan erabaki zuen etxea erostea.
‎Arratsaldero joaten nintzaion etxera, irrati nobela entzuten zuen, Simplemente María, Santanderretik Madrilera neskame joandako gazte baten gorabeherak, aberrazio galanta, hantxe egoten nintzen. Gero prakagin batengana joan nintzen ikastera, mahoizko galtzak egiten zituen, tindu anilaren usaina izaten zuen etxeak. Orain Eizaguirre okindegia dagoen tokian bizi zen, azkeneko pisuan.
‎Behea jo zuen amak, “Vda. de Estívariz” plaka jarrarazi zuen etxeko atean, brontzez. Bazkaritarako gure etxera ekartzen hasi ginen, ez zuen ganoraz jaten, gehiegi edaten zuen, “el agua pa’ los peces” erantzuten zigun kargu hartuz gero.
‎Badakit, emakume, gizon, queer, femme, butch, drag queen, drag king, guztiak nirekin pentsatzen masturbatzen zaretela. Badakit zuen etxeko zakurrak ere nirekin pentsatuta masturbatzen direla etxeko kuxinekin igurzterakoan, eta zuen katuak kapatzen dituzuenean niretzat direla haien azkeneko pentsamenduak.
2021
‎Urez emokatu arroila batera jauzi egin zuen: besuinaren maldatik 4x4 berde bat begietsi zuen, abandonatu berri zuen Etxera zuzentzen, burrunbaz.
‎Zenbat urte ez zuela ariketa fisikorik egin? Bazekien ez zuela ihardukiko, ez zen prest, ez zuen Etxea utzi behar, han ongi zen, preso baina ongi. Egunean behin sartzen zioten janariarekiko katilua gelan, astean bietan dutxa bat bazuen eta filmak ikusiz ausatzeko tauleta txikia zeukan eskumenean.
‎Baztanen dago, denbora batez bederen Azpilkuetan zuen etxea eta yoga irakasle zen Elizondon. Ez zituen Medikuntza ikasketak bukatu.
‎Noiz? Zergatik eta nork sartu zuen Etxea deitzen zen egoitza tepu hartan. Eskakizunez eskakizun zebilen jauzika, izpirituaren deboila gelditu ezinik.
‎Bidegurutzean bertan, baziren beste bi, Aitzgorriko transformadorearen ondoan, pixka bat aurrerago; han zen Olaztikoa eta, gero, beheratxoago, partzoneriatik iristen den ura sartzen den tokian bertan, han beste bi, eta haietako bat eskua kanpoan zuela. Hara joan zen koinata, ahuntzen bila, eta ikusi zuen eta izuak hartuta alde egin zuen etxera. Esan zidaten nola ageri ziren gorpuzkiak, eta ea ekarri behar zituzten lurra ematera.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia