Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 137

2017
‎Sentiberatasunik gabeko gizona da, zakarra, pentsatu zuen izebak. Ondoren, beste azalpen hoberik emateko ezinean ikusi zuen bere burua.
‎Puskasi txikitako oroitzapenak etorri zitzaizkion burura. Herriko lagunekin elurretan jolasten ikusi zuen bere burua, irrifartsu, korrikan alde batetik bestera lagunei elur bolak botatzen.Orduak egoten ziren arropa lodien babesean fikziozko gauetan. Eta gero etxera bueltatzen ziren, beheko suaren berotasunera.
‎Elizak ordua jo zuen beste behin. Heinrich-ek gailur garai batean bezala sentitzen zuen bere burua. Egia:
‎Eguzki galdatan belaunikaturik ikusi zuen bere burua, lautada bateko lur lehortu pean zerbait bilatzen. Txukuna zen haren lana, prestua eta maratza, jaioberria orrazten den moduan baztertzen zuen lurreko hondarra pintzel batez.
‎Goizeko saioan ondo merezitako garagardo botila esku batean eta urrutiko agintea bestean. Erronka egina zuen bere buruarekin: partidua bukatu baino lehen Bestearen izena gogoratzen bazuen, irabazi egingo zuten.
‎egin zuen bere buruaz beste.
‎Baina gorago esana dagoen bezala, gizaki sexuduna bilakatu zen Juanito, eta hasiera batean onanismoarekin konformatzeko lain ateratzen bazuen ere, momentu batera iritsita kanpaina jotzea ez omen zitzaion aski itxuraz, eta etapa berri baten atarian igarri zuen bere burua egun batean ideia batez erditu zenean.
‎Hondartzako erlojuak atzeratuta zebiltzala konprobatu zuen bezain laster, pixkanaka ibiltzen hasi zen, hurrengo egunean bere mezua idazteko leku egokia finkatzearren. Aharrausi pare bat ere bota zituen bota, eta momentu batean kezka guztiak pilatu bazitzaizkion ere, leku bat erabaki zuen bere buruarekiko. Ez zen oso orijinala baina horretan orijinaltasunak ezer gutxi du inporta.
‎Aitak begia kliskatu zidan. Lehenaz gain, txotxongilo bihurtu zuen bere burua, hatz lodiarekin eta erakuslearekin bere ahoko axal eroria gorantz tinkatuz," ikusten zer esaten nizun?". Hobe kapitain siku batekin bidaiatu, kapitain irribarretsu batekin baino.
‎eta biluzik ikusten zuen bere burua
‎Hura entretenigarriagoa zen eskola baino, baina ikasi beharra zegoen edozein modutan. Nerabeak ataka zailean ikusten zuen bere burua: tornulari bilaka zitekeen ikasketak azken bururaino eramanez gero, edo bestela, aitaren bideari jarraiki, nekazaria izango zen.
‎Sasoi hartan, Bobeten lorpenak txiki utziko zituen txirrindulariak, Jacques Anquetilek, lehen agerraldiak egin zituen. Erlojupekoetan eman zuen bere burua ezagutzera, erlojuz kontra maisua baitzen Anquetil. Baina itzuli handiak ere begiz jo zituen Normandiako ilehoriak.
‎Alpeetako etapa handiaren atarian, Geminianik zeraman maillot horia. Anquetilek, bere aldetik, ondo ikusten zuen bere burua eta Briançon eta Aix les Bainsen artean jo zuen. Baita gogor jo ere.
‎Denboraldiaren hasieran Pelissierrek egindako esfortzua ez zen nahikoa izan taldea onik ateratzeko. Italiara, Baracchin lehiatzera, joateko taldea bilatu beharrean ikusi zuen bere burua Anquetilek eta gauzak horrela, Coppiren taldeak, Bianchik, aterpe eman zion.
‎Maddik bazekien hori guztiori; azken boladan maizago errepikatzen zizkioten argudio horiek, baina berak ez zeukan heldua izateko presarik ez eta mundua edo bizitza sortzeko premiarik; nahiko zuen bere amets ulertezin horiei interpretazio logiko bat bilatzearekin eta ezuste horretan aurkitu zuen bere burua goiz batean, bere izterrak kolore gorriz margotuak aurkitu zituenean.
‎Dena zen anabasa bere buruan, kolpe bat zuen kokotean, burmuinak lehertzekotan eta mingaina lakarra. Altxatu, txukundu zuen bere burua hala nola eta lastoak eta zikinkeria gainetik kendu ostean baserritik atera eta eguzkiari uko eginez frontoirantz abiatu zen.
‎Azkenean, ekaitzak indarra galdu zuenean, hegaztiaren sen fidagarriak hegoaldera eraman zuen berriro. Lurralde ezezagun batera iritsi zen, eta inoiz ikusi ez zituen hegazti arrotzez inguratuta aurkitu zuen bere burua. Azkenean, sufrimenduek ahituta, lokazti berde eta atsegin batean lurreratu zen atseden hartzeko.
2018
‎Nazi Wehrmacht edo armadak Frantzia okupatu zuenean Delbo Buenos Airesen zen Louis Jouveten antzerki konpainiarekin. Ideologikoki, komunistatzat zuen bere burua. 1932tik Frantziako Komunista Gazteen Emakume Ligako kide zen, eta bere senarra ere, George Dudach, partiduko kide zen.
‎Zerraldoaren barruan aurkitu zuen bere burua. Klaustrofobiako atake mutiri baten ondoren, norbaitek (inoiz badare) entzungo ziola uste nahi izan zuen, bere burua lasaitu nahi izan zuen.
‎Orain, hainbeste desiratu izan zuen betierekotasun osoa zuen bere burua madarikatzeko. Eternitate sorta bat berarentzako bakarrik, eternitate guztiak.
‎Sean Horek, Murdochen enpresako kazetariak, egunkari horien joko zikina salatu zuen bere buruaz beste egin baino lehen. Gordin deskribatu zuen bere bizimodua:
2019
‎Denak pasatzen uzten zuten. Harritzekoa zen zein ondo ikasi zuen bere burua defendatzeko modua.
‎Rangelek isilpean gozatu zituen, eta atzera eraiki zuen Queirós deabru horrek kolpetik suntsitu zion amets hura guztia. Eta, halaxe, berriro ere neska gaztearen alboan ikusi zuen bere burua, alokatuko zuen etxean, eta ametsetako urre guztiekin apaindu zuen bientzako maitasun habia hura. Loteria ere tokatu zitzaion, eta irabazitako guztia zeta eta bitxitan gastatu zuen, bere emazte eder Joaninharentzat.
‎Huraxe egingo zuen. Konbentzitu zuen bere burua mina zuela eta hasi zen aieneka. Hasi bazen, hasi zen.
‎erdi marikoitzat hartzen zuen bere burua. Emakeriak iruditzen zitzaizkion.
‎Bertatik edaten zuen eta bertatik eraikitzen zuen bere izatea. Kosmos ikuskera honetan murgildurik zegoela, euskal gizakiak, euskaraz egiten zuen gizon emakumeak alegia, ez zuen bere burua naturako jaun eta jabetzat hartzen, mundua ez baitzen berea. Bera mundukoa zen, munduko eta naturako izaki bat gehiago.
‎Thomas Quick aztertu zuten psikologoen agirietan ikus zitekeenez, terapia saioei esker berreskuratu zituen Thomasek haurtzaroko oroitzapenak. Saio horietan eraiki zuen bere burua serieko hiltzaile moduan.
‎" Factory" kontrakultura sinboloaren zuzendariak ez zuen bere burua artistatzat hartzen; avant garde pertsonaia erakar garria eta xarmagarria izatea laket zitzaion. Katalizatu nahi izan zituen mitoak, izuak, eta New Yorkeko gizarte goibel eta snob baten fetitxeak.
‎Bai erantzun zuen, autoritate kutsua zuen doinua ateratzea kostatu zitzaiola, ohikoa izaten zuen bere buruarekiko konfiantzak huts egin balio bezala, normala bestalde, ezen kasuak aurrera egin heinean, oraindik urrutiegi argibideren bat izatea eta, zalantza gehiago ekarriko zizkion, eta, horrek, jakina, oreka izatea zail jartzen duen estresa sortuko zion, ondorioz ahulezia psikikoaren zantzuak ezinbestean pairatzera behartuz. Inspektorea jabetzen zen gertatzen zitzaionaz, hots, batzuetan adorearen beheraldia, besteetan ahotsa behar beste baino gehiago igotzea, ahuleziatik babesteko adarra jo beharra, sarritan egonezina, gauero hiru ordu eskas lo egitea, eta kasua argitu arte burua horretan bakarrik izatea; betiko kontua.
‎Lisa abandonatzeagatik soilik epaitu zuten, sexu gehiegikerien salaketa alde batera utziz, Lisa txikiak berriz oroitzapen lazgarri haiek epaimahai baten aurrean kontatu behar ez izateko. Erruduntzat aitortu zuen bere burua, eta hiru urteko kartzela zigorra ezarri zioten.
‎Roxane Gruenheid detektibeak hartu zuen salaketa ikertzeko ardura eta, desagertutako pertsonen saileko beste agente batzuekin, Eunsoon Junen etxea bisitatzera joan ziren, East Richmond Heights auzoan. Atea zabaldu zien gizonak Larry Vanner bezala aurkeztu zuen bere burua, eta Eunsoon Junen nobioa zehaztu zuen. Eunsoonen nondik norakoak jakin nahi zituztela galdetu ziotenean, etxean ez zegoela erantzun zien, arazo psikologikoak zeuzkala eta garai hartan Oregonen zegoela klinika batean, terapia jasotzen.
‎Ghana betean. Mundu aberatseko maite zuen bere burua horrela izendatzea... ordenagailu, mugikor, tauleta eta gainerako tramankulu informatiko higatuen, hautsien eta ustez bezain alferkeriaz konpondu ezinen biltoki bihurtua zen Afrika sortaldeko hiriburua.
2020
‎Margolaria zen, eta Londresen bizi izan zen. Han egin zuen bere buruaz beste 1945eko udazkenean, hain zuzen ere. Suizidioa hautatu zuen; ordurako, surrealistek egina zuten suizidioaren aldarria ere.
‎" ut dicebat Navarrus" argi utzirik. Lyonen, berriz, Michael Villanovus nortasuna erabili zuen etab.; ezkutuan zebilen pentsalariak, ordea, beti nafartzat jo zuen bere burua, eta bere aburuengatik hiltzen jakin izan zuen lehenengo intelektualetariko bat izan zen.
‎Bestalde, Joan Lopez de Lazarragari egin beharreko opariaren nolakotasuna erabakitzekotan zegoen. Gure amaren esanetan bere lehengusu urruna ez omen zen oso ondasunzalea, letrak maiteago zituen-eta, poeta eta guzti zuen bere burua, edozein huskeria gogotik onartuko zukeen opari gisa. Nire aitak, ordea, halako gizon handiustekoen artean ohiturazko ziren moduko opari bat egitea erabaki zuen badaezpada, inola ere errefusatu zuen fideltasun probantza bat.
‎Alabaina, non eta nola eskuratu lursail errendagarri guztiok. Aitak aitortu zidan aspalditik ari zela hegoaldeko lurretan bila, Ebro ibaiaren bazterretatik gertu gertu emankorrenak zirenez, tratutan ibili ohi zen bertako lagunei galdezka menturaz merkataritza alde batera utzi eta bilakatu behar zuen bere burua.
‎Hark ezagutu eta maite gintuen. Salto eta buelta hasi zen gure inguruan, eta izugarrizko poza zuen bere burua jai eguna gozatzeko aske ikusirik. Baina Tom erabat triste zegoen, eta konfiantza galdurik esan zidan:
‎Hura infernua izan zen Iñaki gurearentzat. Han, etxetik urrun, pailazo anker batzuei obeditu beharrean, ulertzen ez zuen hizkuntza batez egiteko behartuta, eta baserrian utzitakoen oroitzapenek bihotza kiskaltzen ziotela, kartzela batean bezala sentitzen zuen bere burua.
‎" Maitasuna ez dago nire zorroan", esan zuen behin, erromantizismoa baztertuta. Zorrotz bezain hotz deskribatu zuen bere burua: " Ni agertzen naizen bezalakoxea naiz.
‎Hitz horiekin, eta penaz, mintzatu zitzaigun behin, Eugin, lagun nafar baten ama, euskaraz ez zekiela azaltzean. Andreak Esteribarko Ibarrekoak zituen arbaso guztiak; abizenak ere euskaldunak eta, hala ere, no vasca tzat jotzen zuen bere burua. Ez zekien euskaraz, ez zen euskalduna, ergo ez zen vasca.
‎Sole babestuta eta eskertuta zegoen arren, ez zuen bidezko jotzen bikote gaztearen bizitza baldintzatzea. Urteak gorabehera, sasoiko ikusten zuen bere burua, bizitzeko gelditzen zitzaiona benetan bizi nahi zuen, ez zuen inoren menpe egon nahi, are gutxiago traba bihurtu. Hilabete horietan, esnatu zitzaion urteetan lozorroan izandako ideia:
‎Zerga jakin batzuk ez zituen ordaintzen, baina ez zuen zergen sistema arbuiatu. Hiritar zintzotzat zuen bere burua, gustura ordaintzen zituen herri bideak egin ahal izateko zergak. Esklabotza eta Mexikoren aurkako gerra sendotzeko zergak ordaindu beharra izan zen inolaz ere onartu ez zuena, eta horrexeri egin zion zehazki uko.
‎Bestalde ez zen oso hiztuna. Behin ere ez zuen bere buruaz hitz egiten. Guretzat haren bizia Dukesan sartu zen egunean hasten zen.
‎Alderantziz, oso gizon zentzuzko eta praktikoa zen. Bere eginkizuna denen onerako zela sinesturik zegoen, eta, bere barruan, hango biztanleen arimetan Mendekoste su txinparta bat pizten ikusten zuen bere burua, eta erlijio sentimendu gartsu baten uhin aldia altxatzen, mendietatik jaitsiaz mutur batetik besteraino, lurralde handia piztu eta itsasoan zipriztinduriko irla guztietara zabalduko zena. Bere begi gris atsegin haietan ez zen basati itxurarik, baizik eta erabaki lasai batek eta bera zuzentzen zuen Goi Agintearengana zuen fede izugarri batek gidatutako begirapena.
‎Gizon zuri bati moztu zion burua, eta oihanak bakarrik eskain ziezaiokeen gordelekua. Horregatik, barreneko herrietara itzuli eta Fanfoa eta beste dozena erdi bat inguru hil zituen, eta ingurumari haietako buruzagi izendatu zuen bere burua.
‎Eskuak dardarka zituen eta zigarroa ezpainetara eramaten ez zuen asmatzen. Bizitza asko maite zuen, eta segundo batez, muinak kanpoan zituela ikusi zuen bere burua, ontzigainean ahospez etzanik.
‎Aldendu eta gero, zer zuen gizon hark galdetu zuenean, legena zela esan zioten... Berehala jaitsi zen gelara eta xaboi desinfektatzaile batez garbitu zuen bere burua. Egunaren buruan sarritan errepikatu zuen zeregin hori, ontziko beltzik gehienak era bateko nahiz besteko ultzera txarrak baitzituzten.
‎Sherpentzat ezezagunak ziren hitz berriak ahoskatuko zituen sherpa bihurtu zuen bere burua kanpoan igarotako urteetan eta behin berriturik, umetan urratutako bidexketan gora hiriko kume gisa irudikatzen zuen bere burua.
‎Sherpentzat ezezagunak ziren hitz berriak ahoskatuko zituen sherpa bihurtu zuen bere burua kanpoan igarotako urteetan eta behin berriturik, umetan urratutako bidexketan gora hiriko kume gisa irudikatzen zuen bere burua.
‎Mutur zikin koldar!" zeharo erneaturik Otsozerrik. " Akabo gure ametsa, akabo gure bizitza." eta herioren izuak baino sortzen ez dituen marruen zurrunbiloaren menpe utzi zuen bere burua erortzen.
‎Haren ikusmiran, behin baino gehiagotan aurkitu zuen bere burua dotoreziaren balio unibertsalaz pentsatzen, nola dutxatu gabe, xaboi gutxi dastatutako aurpegiz, izainen laztanek odoldutako bernadun ume batek, laino artera aterki zabal eta koloreduna eskuetan abiatzerakoan Europako dotorezia neurri guztiak erraz hautsi zitzakeen, nola europar askoren dotoreziarako mugak diruz ezin diren konpondu, eta ea agian, Tseringek bezala, belarra ortozik zapal...
‎" Han datoz, ni banoa" eta irribarrea beste une baterako ezkutatuz, Laksumek jauzia egin eta bidexkatik ateraz, banbuen artean gorde zuen bere burua. Hasieran geldi, arnasari eutsiz, muinoetatik oihanera otsoa jaisten zenean berak eta basoxkako beste biztanle guztiek eusten zioten bezala, oin hotsak hurbildu arte itxaron zuen.
‎Eta nolabaiteko aldaketa sumatu zuen bat batean bere egokeran: astunagoa sumatzen zuen bere burua, lurrari helduago bezala, ordura arte aterki hegaldietan inoiz sentitu ez zen bezala, beste guztien pare nolabait esateko. Albora so egin eta... aterkia desagertua zen!!
‎Elsa' k ispilluan begiratu zuen bere burua: bere illea narratx iruditu zitzaion, eta bere masaillak zurbil.
‎Nazka nabaitu zuen bere buruarekiko. Egia, egia garratza, gauza ageria zitzaion:
‎Hamar miñutuz aztertu zuen bere burua, eta ez zuen ezer konprenitzen.
‎Ahaztu, berriz hasi, berriz jaio ahalean. Baiña funtsean, eta Elsa ez zan huntaz ohartzen, ez zuen bere burua sendatu nahi, ez hau denen gaiñetik behintzat: Elsa' k zigortu egin nahi zuen Luc; ez ikusiaz eta ez kasorik egiteaz, Luc' engan pentsatzen zuen, zauritzeko itxaropen izpi bat irazeki nahi zuen.
‎Begirada hura, ederraz gain (eta beti zan ederra Elsa' ren begirada, beti triste, eta beti olerkitsu), tentatzaille iruditu zitzaion Pierre' ri. Hunek arras galdua sumatzen zuen bere burua: bere odolak goitik beheraiño zirakien.
‎Halere gogor izan zitzaion aitor hura ez egitea. Argi orizta hartan ederrago ikusi uste zuen Elsa' ren begitartea; eta oso nekez gobernatzen zuen bere burua. Elsa' ren aulkiaren atzetik besoa pasa, eta besarkada azkar batez buru maitatu hura bere soiñera bil... Hura ezin egona!
‎Malkoak ixuri nahi zituen, eta hauek berriz ere azaldu ez. Asalduz beterik atxeman nahi zuen bere burua, baiñan aitaren oroitzapena aurrean bizi bizirik ikusirik ere, ez zan asaldatzen.
‎Aitaren arnasa asaldatuago, desberdiñago eta zaratatsuago egin zan. Ohituta zegoen Pierre Meunier, apezak eta osagilleak egon ohi diran bezela, jendea azken hatsetan ikusten; baiña Epailleko goiz hartan ez zan berdin Pierre' rentzat, eta aisa somatzen zuen bere burua ohe illun kirats hartan etzanik, eta arras ezindurik. Behin ere ez bezela laztu zan; ez tristuraz, bildurrez baizik; eta, amaren erreguek bortxaturik, bedeinkatzen hasi zan, pittin bat toteldurik, eta hainbestetan esandako otoitzak nekez birresanez.
‎Soiñekoa kendu zuen, eta era berean zapata marroiak, sedazko galtzerdiak eta gonagontza arrosa; eta, bi pieza soilletan, berriz joan zan ispillu aurrera. Saihetsetik eta aurrez aurretik begiratu zuen bere burua, behin eta berriz, orpoak altxatuz eta altxa gabe; eta oraindik ere gorputz hura desiratzeko moduan zegoela iruditu zitzaion. Baiña bere pozak laburki iraundu zuen, kiñu batek argiro adierazi zuenez.
‎Ez zuen, hitz batez, alargun bakar zoritxarreko bat ikusi, Berendia alargun ez ezaguna; Elsa' ren hauzokoa baizik. Ez zitzaion burutik pasa, azkenik, laugarren aldiz deitu zuela, eta hori zentzugabekeria zala; ez zuen bere burua farragarri atxeman, nahiz Elsa' ren ukoa eta aldegiña gauza nabarmena izan.
‎Luc' en irteerak aspaldi hartan gero eta maizago gertaturik ere, haietara ohitu ez baiña mindu eta mingostu egiten zala nabaitu zuen. Nahitaezko bakardade harekiko gero eta minberago eta sendiberago igartzen bide zuen bere burua.
‎" Oraingoz... bi hillabeterengatik...". Zenbatetan harrapatu zuen bere burua" oraingoz" hitzari datxekon gogoeta idor eta elbarritzaille hortan azpiraturik. Baiña, dirua orain?
‎Egia esateko lehendik ere galdua zuen, hiztunari begiratu beharrean Elsa' ri so egiten ziolako. Hau bazkaldegitik irtendakoan, eta, Pierre' k etxe arrotz batean harrapatu zuen bere burua. Zer zan aldaketa hura?
‎Giroa ketsu, eziña ia ia. Pierre Meunier' ek ez zuen oraindik guztiz ondo ulertzen walon hizkera hura; eta hortan flamendarrago antzematen zuen bere burua: Flandre' ko herriskarik galduenean ez zitzaion hau gertatzen.
‎Elsa' ren begirada berriz islatzen zan aurrean, zingiraren ispilluan; Elsa' ren besoa heldu uste zuen zorionik bizienean bidexka illun haietatik ixilka biak pasean; Elsa' ren algara alaiak entzun uste zituen ur xirriparen erasian gaillen... Eta malenkonia eder eta epel hari uko egiñik, alde egin zuen bere burutik, iges egin zuen egia esateko.
‎Alainen amaren etxean sartzea ere lortu zuen. Gasaren kontsumoa irakurtzera zihoan teknikotzat pasarazi zuen bere burua eta Alainen amak sinetsi zion. Jakina, etxeko aretoan zelatatze gailuak arazorik gabe instalatu zituen.
2021
‎Hortaz, Rachmaninoven ordez, eta nire haurtzaroan hain gogoko, eta aspaldi honetan nahikotxo ahaztuta nuen arren, berriro ere oso interesgarria, liluragarria, nire haurtzaroko sasoirik gogorrenetan bezala aspaldion ikaragarri ere lasaigarria egiten baitzait suertatzen ari zaidan Satie, batez ere Trois Gymnopédies famatuak, bertan, bere lan gehienetan bezala, iradokizun bakarra noten neurria omen da, Satiek ez die sorterriari, naturari edota inolako giza sentimenduei inolako doinurik eskaintzen, Satieren doinuak matematika hutsa dira, musika gordin gordina, inolako gehigarririk gabekoa. Berak esan bezala musika konposatzea entzutea baino gogokoago zuen, askotan kaleidofonoa bezalako tramankulu bat erabiltzen zuen, notak harrapatzeko asmotan, azken finean soinu ehiztari hustzat zuen bere burua.
‎Edonola ere, mugitzeko beharra zuen eta itzuli bat egin zuen Redin eta Medialunatik Ezkaba mendiari eta iparraldeko auzoei begiratzeko. Udaberriaren indarraz bete nahi zuen bere burua. Redinen jende gutxi zebilen.
‎Zein aldakor sentitu zen! Ordu bat lehenago erruki sentitzen zuen bere buruarekiko eta momentu hartan liberatuta eta edozertarako prest zegoen. Berak ahal zuena eginen zuen, gertatuko zena gertatuko zela.
‎Eta, odola galduaren galduz, heriotza hurbil zuela sentitu zuenean, begiak zerurantz goititu eta eskuak bildurik, eskerrak eman zizkion Jainkoari, bere indarra, bere bertutea, bere pazientzia eta garbitasuna aipatuz, eta otoituz onar zezan bere odola, Haren agindua betetzeko eta Haren Semearenaren ohoretan isuria, zeinaren bitartez uste osoa baitzuen bere bekatuak oro garbituko zitzaizkiola eta Haren haserrearen oroimenetik ezabatuko. Eta" Har ezazu, Jauna, zure ontasunari esker berrerosia izan den arima hau!" erranez, ahuspez erori zen lurrera, eta gaiztoak hainbat kolpe eman zizkion han; eta, emakumeak hitza eta gorputzaren indar oro galdu ondoren, zoritxarreko hark indarrez hartu zuen bere burua defendatzerik ez zuen emakumea.
‎Alabak, jakinik behin gauza bat egin eta gero alferrik direla aholkuak, erran zion Jainkoa laudatzen zuela guziagatik; eta, ikusirik ama hain arrotz berekiko, nahiago izan zuen obeditu, bere buruaz urrikaldu baino. Eta, hainbertze zorigaitz arintzeko, jakin zuen Fortuné Infantea eri zela, hil hurran21; baina ez zuen sekula oinazerik azaldu, ez amaren eta ez bertze nehoren aitzinean, eta hainbertze behartu zuen bere burua, non malkoek, bihotzean gorderik nahitaez, odola isurarazi baitzioten sudurretik; halako moduan, ezen bizia galtzeko perilean egon baitzen. Eta biziberritzeko, heriotzarekin trukatuko zukeen harekin esposatu zen.
‎Bertze aldetik, hilaren gorputza Cardonara bidali zuten. Amadourrek ez zuen bere burua asko zaindu bi gorputz haiek ateratzeko ahalegina egitean, eta mairu aldra handi batek inguratuta kausitu zen; eta ez zuenez nahi harrapa zezaten ere, berak emazteki hura harrapatzen jakin ez zuen bezala, ez eta Jainkoarengan zuen fedea hautsi harenganakoa hautsi zuen moduan, eta jakinik Granadako erregearengana eramaten baldin bazuten krudelki hilen zutela edo giristinotasunari uko eg... Horrela hil zen gaizo Amadour, eta zituen bertuteek merezi zuten bezain dolutua izan zen.
‎Ordura arte jantzita eraman zituen jantziak morroiak utzitako zakuto batean sartu zituen eta ohatilaren buruan utzi zituen. Goitik behera beltzez jantzita ikusi zuen bere burua, fraideek janzten zuten bezala ia, escapularium edo kutun baten faltan.
‎Mutilak ohatzearen gainean bota zuen bere burua. Eutsi ezinez, negarrari eman zion denbora luzez, tartean, atta, atta, xuxurlatuz.
‎Bai. Abdul, erran ezak Bardeetatik nora joaten ahal garen Abdulek posibilitateak adieraztera behartuta aurkitu zuen bere burua.
‎Jon gelditu zen eta lanari ekin zion heldu berriekin, denak azkar eta erneak ziren euren eginbeharretan. Baina gomuta zaharra itzuli zitzaion, ezin zuen bere burutik kendu Lurrean kaioren bat edo beste ikasteko asmoz egon litekeela, baita Erbesteratua zelarik Txiangen laguntza ukan izan balu zenbat gehiago jakingo lukeen orain pentsatzea ere.
‎Buztanaren bihurketa arras gaizki joan zitzaion Pellori, bere sumindua eta errabia zirela kausa. Gain buruka joan zen bizkarra emanik basati baten antzo, jaitsiera alderantzikatuan hertsi zuen bere burua, bere irakaslea zegoen nibeletik hogeita hamar metro azpitik hatsanka edo hatsestuka.
‎Arroka beste munduetarantz irekitzen den ate erraldoia eta gogorra bailitzan suertatu zitzaion. Kolpearekin batera sentitu zuen izualdia itzela izan zen, eta itzala egin zen, ilunpean ibili zen noraezean, eta gero, zeru arraro batean galdutzat ikusi zuen bere burua, arraroa, ahazten, oroitzen, ahazten; beldurti eta triste eta damuturik; izugarri damuturik.
‎Bere senera etorri zenean, ilunduta jada, Ilargiaren argipean eta ozeanoan abandonaturik kausitu zuen bere burua. Bere hegal narras eta zapaztoek berun lingoteak ziruditen, alta bada, ur jotzeak sorrarazten zion arrangura gaitzena.
‎Haizeak orroz astindu zuen bere burua, ikaragarriro. Orduko ehun kilometrora, ehun eta hogeita hamar, ehun eta laurogei eta are zaluago oraindik.
‎Doi doi egunsentiaren ondoren gertatu zen, Jon Salbatore Kaiok orduko hirurehun eta hemezortzi kilometrora erauzi zuen bere burua zuzenean, Janarietako Saldoaren erdi erdian, begiak itxita, haizearen eta lumen orroek asaldatuta. Probidentziarako Kaioak bere alde izan zuen behingoarengatik, inor ez baitzen hilik gertatu.
‎Amak bazekien erregek esan nahi, bere alaba maiteenari jai handi bat egingo ziola nahi zuela esan; neskatoak ordea sinistu egin zituen eguzkia ezkutatuko zuen hauts hodeia sortuko zuen ganadu taldearena eta gainerako guztiak. Printzesak guztiz uste handia hartu zuen bere buruaz eta harrotu egin zen erabat. Hala eta guztiz ere, errege ahaltsuaren alaba maiteena baitzen, inork ez zizkion zuzentzen uste horiek.
‎Gaspar Ruiz, denetan handienak, zutik, burua makurtuta zeukan. Eguzki beheratuak itsutu egiten zuen zertxobait, eta dagoeneko hiltzat ematen zuen bere burua.
2022
‎Danièleren etxe berrian, hain zuzen. Horma sendoa zeharkatu zuen inongo zalantzarik gabe, eta logela batean aurkitu zuen bere burua. Altzari ederrek argizari usaina botatzen zuten, eta armairuaren ispilu atzean kokatu zen une batez, zur beroak eta mirail hotzak sortzen zioten kontrastea gozatzeko.
‎Xabierrek ikara arin bat nabaritu zuen gorputzean. Berehala gainditu zuen; aldizka gogoaren gainbehera etortzen zitzaionean ez zuen bere burua jausten uzten. Kafe bat behar zuen.
‎Bidaiaria ere suerteko zegoen atzo, eta bisitari saldo baten barruan aurkitu zuen bere burua Louisbourgeko gotorlekua ikustera joan zenean: Kanadak 149 urteko independentzia ospatzen zuen, hain zuzen ere, atzo, uztailak 1 Eta otu zitzaion gehienak britainiarrengandik askatu zirenekoa ospatzen ariko zirela, baina frantsesdun gutxi batzuk ere baziren tartean, eta haiek erdipurdiko independentzia moduko bat ospatzen ariko zirela pentsatu zuen, duela 250 urteko setioa, eta XVIII. mendean, oro har, beren arbasoek jasandakoei buruz entzuten ari zirenak entzunda.
‎Hamabortz gezi ukaldiz zauritua zen turkiarrak, berriz, ikusiz ez zitzaiela baliagarri ez batari eta ez bertzeari, ontzietarantz jo eta errezibi zezaten galdegin zuen, bera bakarrik baitzen laurogei haien artean ihes egitea lortu zuena, baina zaldun traidoreak errefusatu egin zuen. Baina berak, biziki ongi baitzekien igerian, itsasora bota zuen bere burua, eta hain ongi moldatu zen, non ontzi ttipi batean hartu zuten, zeinetan, handik denbora batera, bere zaurietatik ere sendatu baitzen. Eta atzerritar gaixo hari esker jakin ahal izan zen benetan agitu zen guzia, kapitainaren ohorez eta haren lagunaren lotsarako, zeinaren gaiztakeria handiak, Jainkoaren nahiz gizonen alderakoak, nolanahi ere heriotza merezi zuela estimatu baitzuten bai Erregek eta bai gertatuari buruzko zurrumurrua entzun zuen jende on orok. Baina itzuli zelarik hainbat kontu faltsu eman zuen aditzera, eta hainbat opari egin zuen, non ez baitzen zigorraz bakarrik libratu, baizik eta, sehi izatea ere merezi ez izanagatik, haren kargua ere ukan baitzuen.
‎Baina damak, ez baitzen gibelera gelditzekoa erantzuten, aitzinera egin zezan galarazi eta geldiarazi egin zuen bat batean, segurtatuz berak ez zuela nehoiz bere senarra ez bertze nehor, eta ez zezala neholako esperantzarik izan. Zaldunak ez zuen bere burua errefusatutzat hartu arrapostu horrengatik, eta ondotik ibili zitzaion biziki garizuma erdira arte. Nolanahi ere, emaztekia fermu aurkitu zuen ez bera ez bertze nehor ez maitatzeko asmoan; baina gizonak ezin zuen sinetsi, senarraren dohain eskasak eta damaren edertasun handia ikusirik.
‎Roncex eko andereak, Thouars eko frantziskotarrenean zegoela, hain presatua ikusi zuen bere burua bere zereginak egitera joateko, non, batere behatu gabe komunontzia xahu zegoen ala ez, jarri egin baitzen, hain leku lohian, ezen ipurdi mazelak eta jantziak oro zikindu zituen, halako moduan, non, sokorri galdez oihu egin eta garbitzen lagunduko zion emazteren baten eske hasi zelarik, gizonak jin baitzitzaizkion zerbitzuan, eta biluzgorri eta emazteki bat ager litekeen egoerarik maku...
‎Ez zuen ezagutzen, baina zerbaitek erraten zion nonbait ikusi zuela. Gazteak aurkeztu zuen bere burua.
‎Aurreko salaketa berbera errepikatu zuten. Berriro Zuriñe gaixoak defendatu behar izan zuen bere burua. Okerrena izan zen sorginkeriagatik eta bekatari ohiturengatik auzia egin nahi izatea.
‎Iluntz instantean Beduinoaren etxolara joanik, guztiz unatua baitzegoen, lo geratu zen seko. Itzarri zenean, bakarrik aurkitu zuen bere burua, beduinoa zen.
‎1414ko maiatzean ezbehar lazgarri bat gertatu zen. Salomonek, ezizenez Carrasco, Gortean zerbitzari," tailladara" bota zuen bere burua eta itota hil zen. Carlos IIIak, suizidei buruzko garaiko usadioei jarraiki, agindua eman zuen Aragoi ibaira bota zezaten, Caparroso aldean, eta agindu hori bete zuen Bertholot de Baztan Probestuaren ordezkariak, eta 58 sueldo kobratu zituen.
‎Honek ere onartu behar zuen gazteak bere jatorriaz, Baskoniako handiki baten seme bezala, baita bere eskarmentuz al Andalusen, aproposa izan ahal zela postu hartarako. Epaile zaharrak, konturatu gabe, bere kasuen adibideak ematen ikusi zuen bere burua.
‎Ez zen batere barregarria izan. Gorrotagarria iruditu zitzaion, eta gorrotagarria iruditu zitzazkion, baita ere, haren aurpegiko irria eta erdizka ikusi zizkion hortz berdexkak eta nola begiratzen zion beti bularrei aurpegiari begiratu ordez, nola joaten zen Edwarden soa bere gorputzean behetik gora eta nola, halere, hiena ero baten moduan barre egitera behartu zuen bere burua. Ardo kopa erdi hustua laga eta esan zuen:
‎Keniarra Ujunwari begira zegoen. Ahots apalean esan zion Edwardez gain beste zerbaitengatik ere zegoela haserre eta Ujunwak begirada aldendu zuen bere buruari galdezka hitz egokia" haserre" ote zen.
‎Jarduera hura bukatutakoan, idiskoa berriz ere larrainera eraman zuten lauren artean, katea berriro askatu eta gero. Begiak estalirik edukita, Gorrik salduta sumatzen zuen bere burua, ez zekien ongi nondik nora zihoan eta horren ondorioz, ez zuen aurkakotasun handirik egin; bere burua eramaten utzi zuen. Era horretan, aise samar hurbilarazi zuten kamioiaren arrapalaraino.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia