|
2012
|
|
|
–Ez da Jeanengatik, esan
|
zuen
Hélènek?, bi umetzar horiengatik baizik.
|
|
|
–Baita niri ere! , esan
|
zuen
Hélènek barrez?. Sekula pizten ez zen tximinia haren gaineko sugar izoztu eta zurrun haiek balio sinbolikoa zeukaten.
|
|
|
–Ohartu gabe! , bota
|
zuen
Hélènek, eta adats grisaren azpian, haren begiek maleziaz distiratu zuten eta haren ezpainek irribarretxo bihurri bat egin zuten.
|
|
|
–Azken aldian xuhurra baino xuhurrago bihurtu zen eta ahizpaordeak eta biok eskularru pare bat besterik ez geneukan biontzat, azaldu
|
zuen
Hélènek?. Txandaka erabili behar genituen nonbaitera joan behar genuenean.
|
|
|
–Bai, halaxe da, esan
|
zuen
Hélènek?. Baina horretara heldu aurretik, zenbat nahigabe, zenbat malko, ene Jainkoa!
|
|
|
–A! , egin
|
zuen
Hélènek hura gogoratzean dardaratuz?. Bost urte haiek hain izan ziren gogorrak hain ikaragarriak...
|
|
|
–François da, esan
|
zuen
Hélènek erabat zurbil.
|
|
|
–Ez dut uste orain falta egiten diona oporrak direnik, gainera ez lituzke onartuko, okupazio serio bat baizik, iritzi
|
zuen
Hélènek?. Hobe zukeen errotarekin jarraitu balu.
|
|
|
–Colettek? , errepikatu
|
zuen
Hélènek?. Kanpoan da, pentsa...
|
|
|
–Ez nuen maite nire lehen senarra, egia da, esan
|
zuen
Hélènek?. Baina ez nintzen harekin ezkondu neure gogoz kontra.
|
|
|
Emakume honek eskubide guztia dauka mintzo den bezala mintzatzeko. Zurekin ezkondu aurretik, maitale bat izan nuen, esan
|
zuen
Hélènek bere zimurren azpian penagarriki gorrituz?, aste batzuk baizik iraun ez zuen abentura bat. Handik haur bat, neskato bat jaio zen.
|
|
2013
|
|
|
Egun hartan bakarrik hartu
|
zuen
Hélènek kafea, ez zuen lankide erretzaileetako bakar batekin topo egin tren geltokiaren atzealdean eta pentsatzeko tartea izan zuen. Mutil harengan pentsatzen erre zuen ducadosa?, ez ote du beste egitekorik???
|
|
|
–Hélène, ez duzu goserik??. Berdin
|
zuen
Hélènek goserik bazuen edo ez. Ange gose bazen, Angek hondartzatik alde egin nahi bazuen, aski zen.
|
|
2018
|
|
|
Ez dakit nolako geroa izan
|
zuen
Hélène Lagonellek, ez dakit hil zenetz. Berak alde egin zuen aurrena barnetegitik, ni Frantziara abiatu baino askoz ere lehenago.
|
|
2021
|
|
|
–Nireak interesatzen zaizkit –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Harrotasun handiagoa? –esan
|
zuen
Hélènek, harrituta.
|
|
|
–Zer? –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Zu ondo zainduta jaio zinela uste dut nik –esan zuen Blomartek. Eztarrian korapilo bat egin zitzaiola sentitu
|
zuen
Hélènek: hainbeste irribarre egiteak ez du merezi, burla egiten bukatzeko gero.
|
|
|
Zuhaitz batean bermatu zen. Lanbroaz blai zegoen enborra, tanta izoztuak jausten ziren adar garbaletatik; bere gorputzeko zuntz oro zartatzen zuen hotza sentitzen
|
zuen
Hélènek. Bideari ekin zion.
|
|
|
Borondatezko bi eguneko gatibualdia baraurik pasatu genuela pentsatuko
|
zuen
Hélènek, zeharo garbitu zuen gozo denda, gozokien artean mardulenak aukeratuz, trinkoenak: ezti opilak, txokolate tableta handiak, galletatzarrak; haien artean karamelu biguna, banana konfitatua edota pasteltxo garrapinatu batzuk sartzeko gogoari ere ezin izan zion eutsi.
|
|
|
–Apur batean itxaron, bilatuko dizut –esan
|
zuen
Hélènek. Aurkibidean begiratu zuen Rougier:
|
|
|
Denak gaude galduta. Neure burua topatuko dut inoiz?, pentsatu
|
zuen
Hélènek. Zertarako?
|
|
|
–Beharbada garaiz ohartarazi dituzte –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Gerra bukatu da eta oraindik bizirik daude –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Laster helduko dira? –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Begietan malkoak zeuzkan Denisek. " Eta ni?", pentsatu
|
zuen
Hélènek. " Frantzia garaitua da.
|
|
|
" Ez dute hain bizkor ezer jango", pentsatu
|
zuen
Hélènek. Soroa oti erauntsiaren ostean baino suntsituagoak zeuden Manseko dendak.
|
|
|
Kotxean leku bat onartu zuenean ere, depositua beteta zegoela uste
|
zuen
Hélènek. Edozelan ere, ez zen damutu alde egiteaz; Denise oso adeitsu egonda ere, sobera sentitzen zen etxe gainpopulatuan.
|
|
|
–Ostera bat egitera noa ni –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Eta bihar Paris. " Zergatik ni bere aurretik?", pentsatu
|
zuen
Hélènek. Eguzkiak eta goseak zorabiatua zen baina ez zuen janaria eta itzala izateko gogorik.
|
|
|
–Bai. Bere umeak pot egingo du ez baduzu eramaten –esan
|
zuen
Hélènek, mehatxu aireaz.
|
|
|
–Igo zaitez –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Ez –esan
|
zuen
Hélènek. Holandarrari irribarre egin zion– Agur.
|
|
|
–Nora doaz? –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Logura nintzen –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Eskerrik asko! –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Kamioira altxatu zuen andre zaharra. Neska kamioiaren ertzetik agertu eta eskutik erakarri
|
zuen
Hélène.
|
|
|
Beste emakume batek, axolagabe, oka egiten zuen, kamioiaren muturran. " Zer egingo diogu ba...", pentsatu
|
zuen
Hélènek. Oinak erretiratu, ahalik eta urrutien, eta oka egin zuen bidoien artean.
|
|
|
–Inork ez luke sinetsiko igandea dela –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Zergatik ez? –esan
|
zuen
Hélènek; atezuan jarri zen; bazekien Denisek zer pentsatzen zuen, bazekien Jeanek zer pentsatuko zuen; zeruertzera begira hasi zen: " Arrazoia zenuen, ez daukagu elkarrekin ezer egiterik".
|
|
|
–Zer aldatzen du horrek? –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Neure burua –esan
|
zuen
Hélènek. Bere eskuari begiratzen zion, eskulekuaren gainean.
|
|
|
–Geuk hala nahi badugu da kontua –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Lagunduko dizut –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Askotan aldrebes informatzen dira –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Ziur nago Marcel zoriontsu izateko konponduko dela –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Ulertzen dut –esan
|
zuen
Hélènek. Bostekoa eman zion– Bihar deituko dizut Bergmann-en erantzuna esateko.
|
|
|
Zikina zegoen, herdoilduta; berniz beltzak eskualdi urdina eta berdea ikusten uzten zituen; baina makina ona zen oraindik. " Hara eramango dut", pentsatu
|
zuen
Hélènek. Bizikleta galgatu zuen; bulebarreko beheko aldean jende multzo nahaspilatsu bat zegoen zurezko hesi baten aurrean.
|
|
|
–Hala ematen du –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Sasoi hartan, Parisen geratu nahi nuen –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Itxaron pixka batean –esan
|
zuen
Hélènek, barre apur bat egiten zuelarik– Dena ez da bukatu.
|
|
|
–Bai –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Astelehenerako... –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Nahiago dut Luxenburgeko lorategia –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
irudi frantses tipikoz josita. Orain, Montmartren eta Montparnassen ez da alemana baino entzuten –xanpain gozoz bete
|
zuen
Hélèneren kopa– Geroago etorri dut.
|
|
|
–Iragana ez da inoiz berpiztuko –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Mesede bat eskatu behar dizut –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Ez dut ezer askorik ezagutzen –esan
|
zuen
Hélènek; ahaleginak egin zituen– Latindar auzoan dantza egiteko leku bati buruz berba egin didate.
|
|
|
–Ez da egia izango? –esan
|
zuen
Hélènek. Txundituta begiratu zion Yvonneri:
|
|
|
–Zer jazo da, zehatz mehatz? –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Berehala noa –esan
|
zuen
Hélènek. Berokia jantzi zuen– Non elkartuko gara?
|
|
|
Ezin dut sinetsi! –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Ni ez naiz Yvonne –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
umezurtz baten itxura zeukan jada. Hartza hartu eta poltsan sartu
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Zergatik? Zergatik?", pentsatu
|
zuen
Hélènek, etsipenaz. Negarrez ari zen, baina besteen antzera geratu zen mugitu ezinik, eta begira.
|
|
|
–Zure ama ikusi dut –esan
|
zuen
Hélènek; lagunaren alboan belaunikatu zen– Poliziak oso adeitsuak izan dira; gaixorik zegoela ulertu eta bakean utziko dute. Zu ez arduratzeko esan du.
|
|
|
–Ez zaitez tuntuna izan –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Ikus dezakezu, ez dago uniforme larregirik –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Gerra da –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Alaiagoa al da Berlin? –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Musikariek gerra aurreko doinu bat jotzen ziharduten, eta ahaztua zuen zerbait esnatu zitzaion bere baitan: goxoa eta epela zen, eta tupustean hamaika punta zorrotzez erdiratzen
|
zuen
Hélène. Azken egunak.
|
|
|
–Ez –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Atsegin handiz –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Besoetan hartu ninduen eta dantza egin genuen, banderek zart egiten zuten zeru urdinaren pean; gizona zutik zen tauladaren gainean; berak berba egin eta mundu guztia kantuan ari zen. Niri dagokit, pentsatu
|
zuen
Hélènek, estututa, nire iragana da. Berlinera eramango dut.
|
|
|
Bien pausoak batera ziohazen, eta halarik ere gorputz bakoitza bakarrik geratzen zen. " Besoetan nauka", pentsatu
|
zuen
Hélènek. Ispiluari begiratu zion.
|
|
|
–Denda arpilatzearen beldur dira –esan
|
zuen
Hélènek. Ozen erantsi zuen– Oso adeitsua da zure aita ni eramateagatik!
|
|
|
Zeru urdina zegoen txalet itxien gainean eta jendea astebururako joana zela zitudien. " Akabo", pentsatu
|
zuen
Hélènek," betiko". Betiko gelditu zen han, gaztainondoen gerizpean, ezti eta kakaoaren usaina giroan; betiko hiri murgilduan, bera ere amodio galduaren mamuan murgildua.
|
|
|
–Seguru –esan
|
zuen
Hélènek. Blomart andreak eman zion zauriaren berri.
|
|
|
–Ez –esan
|
zuen
Hélènek; Yvonneren armairuko beroki argia eta soineko ederra etorri zitzaizkion burura– Pitin bat edukiko du, baina ez berehala.
|
|
|
–Lenfant, d’Orsel kalea 12 –errepikatu
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Bai –esan
|
zuen
Hélènek. Zalantza egin zuen– Jendeari laguntzen diozue.
|
|
|
Kezkatsu dago; bakarrik dago... Ez dut maitatzen jakin, pentsatu
|
zuen
Hélènek. Pentsatu zuen:
|
|
|
Kotxera igo ziren. Bolantea hartu
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Hau da gau ederra! –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Batez ere alhadurarik ez izan –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Ez horregatik –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Eta ez badu nahi? Arnasa sakon hartu
|
zuen
Hélènek; aurpegia sutan zeukan; laino batek mundutik baztertzen zuen, han geratu zen bere begirada, nikel distiratsuari itsatsita. " Errefusatzen banau, harremanari utziko diot, ez dut berriro ikusiko", atea bultzatu zuen; berogailu batek durundi egiten zuen gela baldosatuaren erdian; oihal ziratuz estaliriko mahaietan eserita zegoen jendea.
|
|
|
–Norbaiten bila nabil –esan
|
zuen
Hélènek, txutxu mutxuka. Hondoko mahai batean bakarrik eserita zegoen gazte bati bota zion begia; ez zen jaten ari, itxaroten zegoela ematen zuen eta liburu bat zeukan aurrean zabalik.
|
|
|
–Agian –esan zuen Hélènek–, nahiko bazenu... –tuntun itxura izango
|
zuen
Hélènek, oin bat eta bestearen gainean zanbuluka– Hauxe da, etxera ez dut orain itzuli nahi gurasoek eurekin afaltzera behartuko nautelako eta horrek gogaitu egiten nau. Baina bizikleta bat daukat patioan eta oraintxe bertan behar dut...
|
|
|
–Oso ondo pasatzen ari naiz –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Benetan eskertzen dizut! –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Erantzun barik irribarre egin
|
zuen
Hélènek. Blomarti so egin zion Paulek, galdezka bezala:
|
|
|
–Pate pixka bat eta xerra patatekin hartuko dut –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Zergatik ez zure etxean? –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
–Ez da egia –esan
|
zuen
Hélènek. Sorbaldak altxatu zituen– Senperrenak egiten dituzu jabetza defendatzen eta komunista zara.
|
|
|
–Aberats zikinei ez lapurtzeko arrazoirik ez dut ikusten –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Itxura atsegina eta apur bat ironikoa zuen oraindik. " Lau urte banitu bezala", pentsatu
|
zuen
Hélènek, pixka bat haserretuta.
|
|
|
–Zer esan gura duzu? –esan
|
zuen
Hélènek.
|
|
|
Hélène aurkeztu nion eta, noizean behin, elkarrekin hartzen zuten tea nire gelan. Ene amak artega jartzen
|
zuen
Hélène; ene amari" gaztea" iruditzen zitzaion Hélène, baina estimatzen zuen.
|
|
|
–Eta zer egin behar dut bizikletarekin? –esan
|
zuen
Hélènek.
|