2000
|
|
—Esker mila, seme: ez
|
nuen
zuganik gutiago igurikitzen... —eta, begiak goiti jasotzen zituela, erantsi zuen—:
|
|
Eta gogatsu nindoan eta sinetsirik nengoen ezen Jainkoak gidatuko zituela gure urratsak, nola gidatu baitzituen ene konbertsione iduriko hartan, Antonio Ibarbia ene bidean jarriz. Eta nola oroitu nintzen egun haietan Miguel de Sandovalez, Salamancan ezagutu
|
nuen
zure lagun hartaz, zeina ere baitzen Utopiaren defendatzaile sutsu! Eta nola oroitu nituen haren hitzak!, Alfonso de Valdésen testu batetik ekarriak:
|
|
Eta erran zioan aitari... zuen berraitona Alberti, alegia: " Jaso
|
nuen
zure gutuna, zeinak zure asmoen berri eman baitzidan, eta jaso dut, halaber, gure zerbitzu sekeretuen informazinoa, zuri eta zure familiari buruzkoa". Aitak besagainak goratu eta begiak zabaldu zitian, galdetu nahi balu bezala:
|
|
Denak ari omen zineten bera izorratu nahirik. Pentsatzen ahal duzu nolako ikara hartu
|
nuen
zu atzo dendara ailegatu eta garbitu nahi izan zintuztela erratean.
|
2002
|
|
ez
|
nuen
zure irribarrea ezagutzen.
|
2003
|
|
–Baina nik, ez dakit, Karlak esan zidanean afarira etorriko zinela, zerbait sentitu nuen. Inoiz baino guapoago egon nahi
|
nuen
zuretzat. Inoiz baino alaiago, jatorrago, sinpatikoago.
|
|
–Ez da gauza bera. Uste
|
nuen
zuk ondo ulertzen zenuela.
|
|
–Oskar deitzen naiz. Amonaren agendan aurkitu
|
nuen
zure helbidea eta agian alokatzeko logelaren bat izango zenuela pentsatuta etorri naiz. Amonak asko hitz egiten zuen zutaz.
|
2004
|
|
Banekien zer pentsatuko zenuen. Horregatik hitz egin nahi
|
nuen
zurekin. Baina telefonoa ez da biderik egokiena gauza hauetarako, nire ustez, beharbada...
|
|
–Atzokoa kolpe latza izan da niretzat. Poz handia hartu
|
nuen
zu berriz ere nirekin zeundela ikusita, poz handiegia beste ezer susmatzeko. Orain konturatzen naiz sobera ona zela hura egia izateko.
|
|
Neu arduratu nintzen egoitza berria abiatzeaz. Eta hantxe ezagutu
|
nuen
zure ama...
|
|
–Gogo handia
|
nuen
zu ezagutzeko. Ibarra askotan mintzatu izan zait zuri buruz.
|
|
–Gehiago espero
|
nuen
zugandik.
|
|
–Pentsatu
|
nuen
zuk entzun behintzat egingo zenidala.
|
2005
|
|
–Ez
|
nuen
zure senarra ezagutzen; berak deitu zidan, nirekin hitz egin beharra zuela esanez. Bera gelditu zen berriro deitzekotan, baina ez zuen deitu, eta orain badakit zergatik.
|
|
–Telefonoz hitz egin dugu –emakumeak ez zuen inolako espresiorik aurpegian, zain jarraitzen zuen– Iñigo zure nebaz hitz egin nahi
|
nuen
zurekin.
|
|
Pare bat asterako kanpora zindoazela esan zenidan orduan. Txinparta arraro bat asmatu
|
nuen
zure hitzetan. Halako ezinegon deseroso bat.
|
2006
|
|
negar egiten
|
nuen
zutaz oroitzean
|
|
–Lur jota ibili zen garai hartan, eta ez dakit nik nahikoa egin
|
nuen
zure amari laguntzeko; orduantxe hasi nintzen ni ere Sebastianekin eta ez neukan denbora nahikorik... Hainbeste urteren ondoren...
|
|
–Egunkari ebakinak –azaldu zuen Anek– Haietako batean zure izena agertzen denez, erabaki
|
nuen
zurekin hitz egitea. Bordeleko polizia egoitza nagusira deitu dut, baina zure zenbakia eman nahi izan ez didatenez, telefono gidan bilatu behar izan dut.
|
|
Gupida apur bat ere egon zitekeen erabaki horretan, eta, zergatik ez esan, mirespenak gizendutako harrokeriatxoa. Sakonxeago joanez gero, baina, beharbada gehiago baloratzen
|
nuen
zure adiskidetasunak zekarkidan onura –ez onura materiala, ez nuen maila akademikoan abantailarik lortzeko inongo asmorik–; axola gehiago zitzaidala zure adiskidetasuna esan nahi dut, zure insistentziak sortzen zidan gogaidura baino.
|
|
halako suertatu ez balitz ez zen gertatuko holako, Txinako tximeletaren hegaldia eta lurrikararen teoria hori dena, badakizu. Nik ez
|
nuen
zuregana hurbiltzeko keinurik egin; zuk ere ez zenuen niganako pausorik eman; baina nirekin zegoen lagunak jo zuen irakasle jaunagana, aurreko ikasturteko tratu jatorra gogoan seguru asko, eta horrela sortu zen solasa, gu hirurok bildu gintuena. Bestela ere egin genuen topo, lehentxeago edo geroxeago, eta, hortaz, ezin esan bizitzaren norantza aldarazi zigun ustekabe horietakoa izan zenik; baina handik gutxira, gizalegeak hartaraturik edo kafetegian ezer hartu nahi ote genuen galdetu zenigularik, nire lagun hura izan zen ezetz esan zuena, ezinbesteko mandatu bat egitera joan behar zuela eta; nik, berriz, baietz.
|
|
Ez dakit zu altxatu zinen lehenago edo ni, zereginak izango genituen batak zein besteak. Oroitzen naiz, baina, muxu doi bat eman zenidala masailetan, ezagunen arteko adeitasunezko agurra, besterik gabe, baina halako berotasun bat sumatu nuen edo sumatu uste izan
|
nuen
zure agur keinu horretan, barruko joranari eutsi edo jaregin tentsioan bazeunde bezala. Nire irudipenak ote dira?
|
|
Gorputz osoarekin heldu nion muxuari, zure mingaina behartuz kolorez eta formaz aldatzera nire ahoaren barruan, eta gero zure ahoaren barruan neurea behartu nuen, labain baino labainago, zital. Entzun egiten
|
nuen
zure protesta itoa, muxua benetakoa balitz bezala. Nire belarri ondoan zure ahotsa, arnasestuka, ez dut, eten puntuak, Aitor egin nizun negar, zer zure erantzuna, eta nik laga, besterik ez, laga, behin eta berriro, mesedez, arren, utzidazu.
|
|
Muxuaren azken berbak txistuaren zarata lizunekin idatzi nituen, haginka eta zaunkaka. Edozein bazter arakatu nahi
|
nuen
zure gorputzean eskuak bertan sartzeko, nire hankak zureekin laztandu nahi nituen, giltzarekin lotu eta giltza leihotik behera bota. Lortuko nuela uste nuen, inoiz izandako fantasiarik hoberena izango zela.
|
|
Hala ere baietz esan nizun. Entzun egin nahi
|
nuen
zure historia. Zeure buruaren errukirik gabe ari zinen.
|
|
Oso erabaki erraza, nola ez dut lehenago pentsatu okurritu zitzaidan. Zergatik egon behar
|
nuen
zure gosez nire buruko minentzako aspirinarik ere ez bazeneukan. Gorrotatu egingo zintudan.
|
2007
|
|
–Izutu ez; ez
|
nuen
zu izaterik espero, eta horregatik izan da. Uste nuen lagunen bat izango zela.
|
|
Ederki zihoan, ba, dena. Uste
|
nuen
zu ere niri begira hasia zinela, baina ez dakit non neuzkan emakume zentzu argi horiek, nire amak esaten duen emakume sen zorrotz hori.
|
|
Nik barru barruan neukan azkeneko aukera hauxe zen, Josu. Nahiz eta zuk beste emakume bat maitatu, nik, ezkutuan eta isil isilik bada ere, berdin berdin jarraituko
|
nuen
zu maitatzen. Orain, ordea, aukera hori ere kendu didazu.
|
2008
|
|
Zure aitormenik ez nuela espero esan dut, baina agian espero
|
nuen
zure aitormena; ez nauzu prestatuta harrapatu, hori da kontua. Ikusten zaitudan hurrengo aldian besarkatu, eta musu emango dizut.
|
|
–Ez
|
nuen
zure modukorik espero.
|
|
–erantzun zion fraideak?. Nik ere sentituko
|
nuen
zure kasuan. Baina zuk, zeure borondatearen mugimendu batez, ama nagusiak agindua bete zenuen, eta hori da inportanteena.
|
|
–Ez
|
nuen
zure bisitarik espero, esan zuen, kemenik gabe, begirada sabai aldean galduta.
|
|
–Zer gutxiago! –erantzun zion fraideak– Nik ere sentituko
|
nuen
zure kasuan. Baina zuk, zeure borondatearen mugimendu batez, ama nagusiak agindua bete zenuen, eta hori da inportanteena.
|
2009
|
|
–Ez naiz ausartu. Nahiago
|
nuen
zure zain egon.
|
|
Biziki eskertzen dizut laguntza. Zer eginen
|
nuen
zu gabe! Eta dena bukatu da, Gregory.
|
|
–Eta gainera, nik uste
|
nuen
zuk ere umeak nahi zenituela. Orain ni naiz interesatu bakarra, ala?
|
|
Bai, lehen ikusi dut, patata tortilla jaten. Uste
|
nuen
zuk gonbidatu zenuela, aurreko egunean hain abegitsu portatu zinen berarekin?
|
|
–Deitu nuen, koskorrak berotzen hasia zitzaidan emakume hura, baina tonu apala mantentzen saiatu nintzen?, ez al
|
nuen
zurekin hitz egin. Ez al zara zu Arantxa Valois?
|
|
–Bai, arrazoi duzu, baina nola pentsatuko
|
nuen
zure Santa Isabel Hungariakoa zera?? –Maria Bibianak.
|
|
–Guztia ikusi nuen, bai, kasualitate hutsez, eta orduantxe erabaki
|
nuen
zurekin hitz egitea.
|
|
–Nahiago horrela. Ez
|
nuen
zure piztu nahi, emakume bat zela bide.
|
|
Jaso
|
nuen
zure maila.
|
|
–Guztia ikusi nuen, bai, kasualitate hutsez, eta orduantxe erabaki
|
nuen
zurekin hitz egitea.
|
|
–Bai, arrazoi duzu, baina nola pentsatuko
|
nuen
zure Santa Isabel Hungariakoa zera...? –Maria Bibianak.
|
2010
|
|
Zuen gurasoekin hautsi eta Domingorekin joan behar ote nuen? Hori ere ez zen, bada, irtenbide egokia, hain ikusten
|
nuen
zure gurasoen eta nire arteko zorren balantza neure aldera makurtuta?
|
|
deitzen zion don Anizeto kalonjeak?, gizon erretxin jainkogabetzat; zu gizon galdua zinen, zinez, Baroja bezalako autoreak irakurtzen bazenituen!; oi, nola eskatu nion une hartan Pagoagako Ama Birjinari zure bihotza aldatzeko miraria: uda lehorreko euri jasa baino gusturago hartuko
|
nuen
zure konbertsioa, bai horixe!
|
|
–orain idazten ari natzaizuna horixe besterik ez baita, zurekin irudikatutako solasaldi mozorrorik gabeko bat? zuri egun batean, agian, helaraziko dizudana, ikusiko dugu??; karta eskuratu nuenean, berriz, zu bihotzekoak jota bat batean hil eta handik bizpahiru hilabetera iritsi zitzaidan hura, ezustean, don Fausto Txopitearen bidez?, pentsatu
|
nuen
zure ideiak errespetatzea zela zu errespetatzeko modu bakarra: ez nizula erantzun behar, alegia, zeren zuri erantzutea zu bizirik zeundela aitortzeko era bat baitzen, eta zuk ez zenuen ez Jainkoagan ez beste bizitzan sinesten?
|
|
Gero, neskameak koñak frantses bat atera, ez zu eta ez ni ginen erretzaileak?, eta bizpahiru kopa edan genituen. Nik, baina, buru buruan
|
nuen
zurekin zernahiz hitz egin nezakeelako konfiantza, eta, halako batean, koñak frantsesa ere ez zegoen sobera halako giro berezi baten sorreran?, barrutik hasi nintzaizun hizketan. Gerran izan nuèn esperientziaz aritu nintzaizun.
|
|
Bada, horrelakorik ez! Eta azkenean ez
|
nuen
zugana jo. Zeren, zugana jo izan banu, azalpenen bat eman bainizun, halako batean.
|
|
Ez al zara gogoratzen? Geroztik beti zelatan egon behar izaten
|
nuen
zurekin oheratzen zen bakoitzean.
|
|
–Nik uste
|
nuen
zure bikotekidea zela.
|
|
–Asko sentitu
|
nuen
zure emaztearena, esan dit, egiazkoa zirudien ahoskeraz.
|
|
Eta nik emango nuke bera dela. Ez
|
nuen
zure emaztea ezagutu, baina neska eder bat ikusten dut orain zure atzean, zuri besarkatuta, beste isilune bat egin du Arjun Babak, baina nire musu adieragabearekin egin du topo?. Ez zaitez izutu, zoaz ispilu baten aurrera eta egiozu irribarre, zuri bidea erraztera etorri baita, berriz elkarrekin egongo zareten lekura eramatera.
|
|
Orain ohartzen naiz itsutu egin nintzela, eta ez dagoela ikusi nahi ez duen itsutasuna baino okerragorik. Nire Damiano zahartzen hasia zen, eta haren oinordeko perfektua ikusi
|
nuen
zugan; istripuaren ondorioz neronek sekula eman niokeen seme eta oinordekoa. Horrela, bi aldiz pentsatu gabe eta inori ezer esan gabe, abian jartzeko ordua ailegatu zenean, abereak kamioietan sartu zituztenean, geure roulottera eraman zintudan.
|
|
" Harrezkeroztik beste begi batzuekin begiratu nion epaiketari. Batetik, beste ezer baino gehiago nahi
|
nuen
zure zigorra, irrika biziz espero nuen, horrek behin betiko garbi utziko zuelakoan nire errugabetasuna, Juancarren aurrean, eta neure buruaren aurrean ere bai. Bestetik, baina, zu ere biktima errugabe bat zinela sentitzen hasi nintzen.
|
|
" Epaileak zure zigorra jakinarazi zuenean, inoiz baino garbiago ikusi nuen gizonen justizia ez zela jainkoaren justizia; gizon errugabe bat zigortu zutela, eta zeuk ordainduko zenuela neurea ere bazen bekatua. Horregatik nago zurekin zorretan, beste alde batetik mila aldiz madarikatu zaitudan arren; eta horregatik nahi
|
nuen
zurekin egon, barkamena eskatzeko.
|
|
Zuen gurasoekin hautsi eta Domingorekin joan behar ote nuen? Hori ere ez zen, bada, irtenbide egokia, hain ikusten
|
nuen
zure gurasoen eta nire arteko zorren balantza neure aldera makurtuta...
|
|
Hara zer esan zenidan, Damaso...!; hirian, baina, infernuko hauspoaren parekotzat zuten Baroja —" el ogro de Bera" deitzen zion don Anizeto kalonjeak—, gizon erretxin jainkogabetzat; zu gizon galdua zinen, zinez, Baroja bezalako autoreak irakurtzen bazenituen!; oi, nola eskatu nion une hartan Pagoagako Ama Birjinari zure bihotza aldatzeko miraria: uda lehorreko euri jasa baino gusturago hartuko
|
nuen
zure konbertsioa, bai horixe!
|
|
Gero, neskameak koñak frantses bat atera —ez zu eta ez ni ginen erretzaileak—, eta bizpahiru kopa edan genituen. Nik, baina, buru buruan
|
nuen
zurekin zernahiz hitz egin nezakeelako konfiantza, eta, halako batean —koñak frantsesa ere ez zegoen sobera halako giro berezi baten sorreran—, barrutik hasi nintzaizun hizketan. Gerran izan nuèn esperientziaz aritu nintzaizun.
|
|
Zurean, bestalde, ez zenidan gutunari berari buruzko asmo garbirik erakusten, zeuretzat idatzi ote zenuen asaskabide gisa, nire izena baliabide literario gisa hartuta, edo niri bidaltzeko asmotan ote zinen, nahiz eta zalantza batek —niri min egiteko beldur baitzinen, antza— lausotzen eta erdibiditzen zuen zure benetako intentzioa: "... orain idazten ari natzaizuna horixe besterik ez baita, zurekin irudikatutako solasaldi mozorrorik gabeko bat... zuri egun batean, agian, helaraziko dizudana, ikusiko dugu..."; karta eskuratu nuenean, berriz —zu bihotzekoak jota bat batean hil eta handik bizpahiru hilabetera iritsi zitzaidan hura, ezustean, don Fausto Txopitearen bidez—, pentsatu
|
nuen
zure ideiak errespetatzea zela zu errespetatzeko modu bakarra: ez nizula erantzun behar, alegia, zeren zuri erantzutea zu bizirik zeundela aitortzeko era bat baitzen, eta zuk ez zenuen ez Jainkoagan ez beste bizitzan sinesten... harik eta, denborarekin, iritziz aldatu —ezerezari, ezer ez den heinean, berdin zaizkio hala begirunea nola begirune falta— eta erantzutea erabaki dudan arte, zuregatik ez ezik —galderak, azken batean, erantzuna du zor, eta karta batek beste bat—, niregatik ere bai, halako kontzientzi azterketak primeran etortzen baitira noizean behin —zuk ere halaxe aitortzen duzu zeurean—, norberak bere bizitzan ordena pixka bat jartzeko; zuk, gainera, ederki hustu zenuen zeure barrua, eta ez esan orain nik ez dudala zuk egin duzuna egiteko eskubiderik:
|
|
Bada, horrelakorik ez! Eta azkenean ez
|
nuen
zugana jo. Zeren, zugana jo izan banu, azalpenen bat eman bainizun, halako batean.
|
2011
|
|
Eta, bat batean, irri karkaraka hasi zinen zu, baita ni ere jarraian, disimulatzen ahalegindu banintzen ere, hain ikusten
|
nuen
zure aita amorruaren mende. Borzpasei segundoren buruan, baina, aitak ere, giroak edo kutsaturik, amorrutik barre zaratatsura egin zuen?
|
|
Egunkariak erostera nindoala zuri esan eta haiekin gosaltzera joan nintzen eta tesiari buruzko azalpenak eman nizkien. Aitzakia bat asmatu eta zure etxera jo nuen korrika; goiza zure ondoan eman nuen, burusi eta bigungarrien artean etzanik; bazkaltzeko zerbait erosi nahi nuela esanda alde egin
|
nuen
zure ondotik eta Nadiaren atzerriko lagunekin bazkaldu nuen. Bi aldiz bazkaldu eta afaldu nuen larunbat horretan, jarraitu nuen.
|
2012
|
|
Bakarrik gelditu ginenean, zuzen eta serio etorri zinen nigana, eta zertan nenbilen galdetu zenidan. Ez
|
nuen
zure galdera ulertzen. Irribarre egin nizun.
|
|
–Izan
|
nuen
zure etxeko sutearen berri. Juliak betartea ilundu zuen?. Pare bat aldiz deitu nizun, baina telefonoa ez zebilen.
|
|
–Nahi duzun bezala. Xabierrek hasperen egin zuen?. Erran dizudan bezala, Dasilva ikusi
|
nuen
zure emaztea hiltzen. Baina ez dizut erran nola egin zuen.
|
|
Errefuxiatu kanpamentua jarri
|
nuen
zure bularrean.
|
|
Maite
|
nuen
zure aita, eta geure burua maite dugu;
|
|
–Ez
|
nuen
zure ezaupidea egin nahi, jarraitu dut?, inguruan miresle samalda joriegia duzulako, eta beldurrez nengoen ez ote nintzen haien erdian guztiz oharkabeko izango.
|
2013
|
|
Atzera begira egiten dudan beste alferrikako hausnarketa baten ostean, onartzen dut banekiela zure ahizpak eta zure lagunek ere parrandan jarraitu nahiko zutela, hain zuzen horregatik zeuden han auto stop egiten. Beraz, ondoko herriko jaietara gindoazela esan izan bagenie, ziurrenik gure planera elkartuko zitzaizkigun; baina, nire neurekoikeria neurekoienean, ez
|
nuen
zurekin nengoen momentu hura beste inorekin partekatu nahi.
|
|
Klaseak emateko alokatu nuen bulegoa Ibai eta bere lagunak biltzen ziren tabernatik oso gertu zegoen, eta klaseak amaitu ostean ia egunero joaten nintzen bertara, sartu irten bat egitera bazen ere. Nabari
|
nuen
zuri ez zitzaizkizula atsegin Ibai eta bere lagunek zituzten ideia erromantiko iraultzaile haiek, eta beti jarrera kritikoz entzuten zenituela haien hitzaldiak. Ni, ordea, Ibairen ikuspuntuak txundituta uzten ninduen beti, bere ziurtasuna eta hainbeste gaiz hitz egiteko aisetasuna miresten nituen.
|
|
Igande goizetan, ohean biluzik geunden bitartean, munduko arazoez hitz egiten genuen, Ipar Korean interesatzen hasia zeunden, eta liburutegian aurkitzen zenituen liburuei eta argazkiei buruz hitz egiten zenidan. Pizza eskatzen genuen bazkaltzeko eta barre egiten
|
nuen
zure poesia iraultzaileari buruz, askatasun hitza poema guztietan aipatzen zenuelako, eta beste zerbait idazten noiz hasi behar zenuen zirikatzen zintudan, Danielle Steelen liburu erromantikoak bezalakoak edo Harold Robbinsen edo Gilbert Pattenen abenturazko istorioen antzekoak adibidez.
|
|
Grease dantzatu genuen urtean, John Travolta eta Olivia Newton John imitatu genituen urte hartan, nire bikotea izan zinen. Nik ez
|
nuen
zurekin dantzatu nahi. Bettinorekin dantzatu nahi nuen.
|
|
Ez nuen, esate baterako, eskuan nuen edalontzia aurreko hormaren kontra jaurtiki eta esaldi borobilik botako,, ez nuen horrelakorik espero? esate baterako edo, hau ez
|
nuen
zugandik espero?, bestela. Horrelakorik egin ordez, alabaina, zutik jarri eta gelan alderik alde ibilian has nintekeen, edo erabat kontrakoa bestela, kontzentrazio handia eskatzen duen zerbait eskuekin egiten, zapatei lokarriak atera eta berriro sartzen, adibidez, edo horiei begizta bikoitza egiten.
|
|
–Nik ere irakurri
|
nuen
zure saio hori, erantzun zuen Garibaldik. Biok geunden orain zutik, iraganean haztamuka ibiltzeko mugitzea derrigorrezkoa bagenu bezala?.
|
|
–Elkarrekin egon ginen azken aldian, bidaia atsegina egin
|
nuen
zurekin, Nérac etik Nabarrenkoxera, gure erregek manatuta.
|
|
Ez nintzen genealogistarik, edo dena delako ikerlaririk? bilatzen ahaleginduko, baina baliagarritzat jo
|
nuen
zure dokumentu ofizial apurrak batzea. Ahal bazen, nire kabuz lortuko nituen, izebaren altxorra berriro lardaskatu behar izan gabe.
|
|
Atzo, hilak 13 zituela, jaso
|
nuen
zure gutuna, joan den hileko 27an igorri zenidana. 14 egun behar izan ditu, orotara, nire eskuetara heltzeko.
|
|
Oraintxe jaso dut zure gutuna, eta goiz osoan lotuko natzaio haren erantzuna idazteari, aurretiaz ikusten baitut esan behar dizudana lerro gutxi batzuetan biltzerik ez dudala izango. Zure eskaerak harritu egin nauela aitortu behar dizut; ez
|
nuen
zugandik espero. Ez pentsatu haserre nagoenik, alabaina, bakarrik adierazi nahi baitizut ez nuela uste zure aldetik halako galde egiteen beharrik izango zenik.
|
|
–Nire edertasunari aurpegi eman zenion lehenago ere, eta nire moldeei dagokienez, zuregana nuen jokamoldea zakarkeriaren mugetan zegoen beti, gutxienik; zurekin berba egiten nuen guztietan, berriz, gogo gehiago izaten
|
nuen
zuri min emateko, kontrakorako baino. Orain zintzoa izan; nire lainezagatik miretsi ninduzun?
|
|
–Esperantza izaten irakatsi zidan, esan zuen Darcyk?, neure buruari ia sekula utzi ez nion moduan esperantza izaten. Nahikoa ezagutzen
|
nuen
zure izaera zera jakiteko, erabat eta atzeraezinezko moduan nire kontra erabakita egon bazina, argi eta garbi aitortuko zeniokeela Lady Catherineri.
|
|
–Okerreko moldeak erakutsiko nituen orduan, baina ez nahita, ziur diotsut. Inoiz ez
|
nuen
zu engainatzeko asmorik erabili, baina sarritan nire bizitasunak okerreko bidetik eramango ninduen beharbada. Zenbateraino gorrotatuko ote ninduzun gau horrez geroz!
|
2014
|
|
Ene, zer egiten duzu hemen, zenbat denbora eta abar, mozorro ona zinez, hartzen dizut bada Fridaren traza eta bli eta bla, eta ezagutzen al duzue elkar, begira hau nire lagun Z da, eta orain itxaron segundo bat segituan nator-eta berriz. Z rekin bakarrik gelditzen naiz eta esaten dit, oso modu nazkagarrian jokatu behar izan
|
nuen
zurekin, lehen ez didazulako begiratu ere egin, baina esango nuke beste bizitza batean affaire bat izan genuela guk biok, ezta??.
|
|
–Bai, konpondu dut. Baina ez kezkatu, ez
|
nuen
zure laguntzarik espero.
|
|
Bitxia da: uste
|
nuen
zure gisako gizonak Wall Streeten sortuak eta heziak zirela. Hara, Detroiteko nire lagun minenetako baten emaztea zure hirikoa da.
|
|
–Ez dakit, oraindik ez dut ulertu, nik begira jarraitu nuen?. Geroztik ezin dut lorik egin pilularik gabe; gainera, sinesten ez badidazu ere, estimu handitan
|
nuen
zure anaia, begirada makurtu eta eskua iletik pasatu zuen. Nekatua ematen zuen eta betazpi sakonak ageri zituen.
|
|
–Hemen nago, maitea, zure ondoan. Ezin
|
nuen
zu ikusi gabe luzaroago egon, eta etortzea erabaki dut. Zu niretzat dena zara.
|
|
–Konfiantza
|
nuen
zugan. Zuri laguntzeko nengoen han!
|
|
–Zoritxarrez, ezer gutxi dakigu eztanda hari buruz, erran zuen Asiainek?. Itxaropena
|
nuen
zuk informazioa eman zenidala.
|
2015
|
|
–Ez al zara konturatzen? Nik hil
|
nuen
zure aita.
|
|
Paperontzietan aurkitzen nituen egunkarien orrietan izan
|
nuen
zure eta zure kamarada berrien berri. Eta ezin zaharragoa zen munstroen pare jartzeko zerabilten prosa ainubea.
|
|
–Sentitzen dut, Oto. Nik uste
|
nuen
zure aita sifili txar batek eraman zuela?. –Zure amarekin oheratzen zelako, noski?.
|
|
Lo susta ederra bota, masajea hartu, eta gainera niri kontuak agindu? Ez
|
nuen
zugandik horrelakorik espero, Oto. Birrin zaitzala tximista baten zartailuak!?.
|
|
Larunbat goiz horretan jaso
|
nuen
zure mezua. Telefonoak modu berezi batez jo zuela iruditu zitzaidan.
|
|
Bidaiatzeko beste modurik ez zegoela uste
|
nuen
zu ezagutu aurretik. Turismoa erlojuaren kontrako bataila galdua baino ez zela.
|
|
–Jakin mina
|
nuen
zu ikusteko, erran zion Maisuari.
|
|
Behin pentsatu
|
nuen
zu zinela nire benetako ama, amama. Zenbat urte izango ote nituen?
|
|
Hori ama batek bakarrik egin zezakeela uste nuen, umearen mina baretzea. Horregatik pentsatu
|
nuen
zu zinela nire benetako ama, amama.
|