|
2015
|
|
|
Otoitzean ari nintzela, landa zabal batean bakarrik ikusi
|
nuen
neure burua. Nire biran jende ugari, era askotara inguratzen ninduela.
|
|
|
18 Ikuskari honek fruiturik gabea zirudien, eta probetxu handi handia egin zidan, haren esanahia aditzera eman zitzaidalako. Eta pixka bat geroago, ia gerra hartan sartua ikusi
|
nuen
neure burua eta konturatu nintzen ikuskari hura munduaren argazki bat zela, eta han zegoen orok armak zituela zirudiela, arima gaixoa zauritzeko. Utz ditzagun Jauna benetan zerbitzatzen ez dutenak, eta ohoreak eta ondasunak eta atseginak eta antzeko gauzak, argi baitago, konturatu ezik, arima sarean harrapatua izango dela; gauza hauek guztiak, behintzat, sarean harrapatzen saiatzen dira; baina adiskideez, ahaideez eta, gehien harritzen nauena, pertsona on onez estutua ikusi nuen neure burua; beraiek ongi egiten zutelakoan, eta ni neure burua nola babestu eta zer egin ez nekiela.
|
|
|
Eta pixka bat geroago, ia gerra hartan sartua ikusi nuen neure burua eta konturatu nintzen ikuskari hura munduaren argazki bat zela, eta han zegoen orok armak zituela zirudiela, arima gaixoa zauritzeko. Utz ditzagun Jauna benetan zerbitzatzen ez dutenak, eta ohoreak eta ondasunak eta atseginak eta antzeko gauzak, argi baitago, konturatu ezik, arima sarean harrapatua izango dela; gauza hauek guztiak, behintzat, sarean harrapatzen saiatzen dira; baina adiskideez, ahaideez eta, gehien harritzen nauena, pertsona on onez estutua ikusi
|
nuen
neure burua; beraiek ongi egiten zutelakoan, eta ni neure burua nola babestu eta zer egin ez nekiela.
|
|
|
Igaro ditudan pertsekuzioetatik handiena izan zela uste dut. Alde guztietatik hain estutua ikusi
|
nuen
neure burua, non ez bainuen aurkitzen beste erremediorik zerura begiak jaso eta Jainkoari deitzea baizik. Ongi oroitzen nintzen ikuskari honetan ikusi izan nuenaz.
|
|
|
gogoa beti Jainkoaz betea izateko agintzen diote eta beharrezko da Harengan izatea arrisku askotatik askatzeko; beste ertz batetik, ikusten du ez dela komeni munduko kontuetan huts egiterik, beren ohorea kontu hauetan jarria dutenei tentaldirik ez ematearren. Nekatua nenbilen, eta sekula ere ezin
|
nuen
neure burua garbitu, ahaleginak egin arren, beti huts egiten bainuen honetan, eta hutsegite hauek, diodanez, ez dira gauza txikitzat hartzen munduan.
|
|
|
Lurra lokatz oso zikin eta kirasduna iruditu zitzaidan, eta zomorro ugari eta gaiztoak zituela bertan. Amaieran hutsune bat zegoen horma batean egina, arasa antzera, eta hantxe estu estuan sartua ikusi
|
nuen
neure burua.
|
|
|
Gurutze bat hartzen nuen eskuan eta Jainkoak egiaz adore ematen zidala zirudien; hala, nik, denbora laburrean, beste bat bihurtua ikusi
|
nuen
neure burua eta ez nintzen haiei aurre egiteko beldur, gurutze harekin guztiak erraz hartuko nituela mende uste bainuen. Eta honela esan nuen:
|
|
|
Egia da, nik Jainkoari eskatu arren, eta bestelako bide baten gogoa izan nahi nuen arren, arima hain hobekuntza handiaz sumatzen nuenez gero, noiz edo behin, esaten zizkidaten gauzengatik edota sartzen zizkidaten beldurrengatik oso nekaturik nengoenean izan ezik, ez zen nire esku nahi izatea, beti eskatzen banuen ere. Nik beste bat ikusten
|
nuen
neure burua gauza guztietan. Ezin nuen nahi izan besterik, eta Jainkoaren eskuetan jartzen nuen neure burua, Berak zekien komeni zitzaidana eta nigan bete zezala nahi nuen bere borondatea gauza guztietan.
|
|
|
Nik beste bat ikusten nuen neure burua gauza guztietan. Ezin nuen nahi izan besterik, eta Jainkoaren eskuetan jartzen
|
nuen
neure burua, Berak zekien komeni zitzaidana eta nigan bete zezala nahi nuen bere borondatea gauza guztietan.
|
|
|
Beti izan nuen Jaunaren mesede handi handitzat, eta altxor handi handia delakoan nago, eta Jaunak berak ere askotan ziurtatzen zidan. Nik beraganakomaitasunean haziz ikusten
|
nuen
neure burua; Beragana joaten nintzen neke hauetaz guztiez kexatzera; beti irteten nintzen otoitzetik kontsolaturik eta indar berriak harturik. Haiei kontra egiten ez nintzen ausartzen, txarrago zela ikusten nuelako, apaltasun gutxi nuela iruditzen zitzaien-eta.
|
|
|
Batez ere gertatu zitzaidan behin nik sinesgarritasun handia ematen nion baten inguruan bildu zirela zenbait pertsona, eta arrazoizkoa zen nik sinesgarritasuna ematea; izan ere, nik batekin bakarrik tratatzen nuen arren, eta hark agintzen zidanean besteei hitz egiten, batzuk besteekin sarri mintzatzen ziren nire erremedioari buruz, biziki maite nindutelako eta engainatua izango ote nintzen beldur zirelako. Nik neuk ere beldur handi handia izaten nuen otoitzean ari ez nintzenean; otoitzean ari nintzenean eta Jaunak mesederen bat egiten zidanean, berriz, ziur ikusten
|
nuen
neure burua. Uste dut bost edo sei zirela, guztiak Jainkoaren zerbitzari zintzoak.
|
|
|
17 Bada, bakarrik nengoela, asaskaldi bat norbaitekin izateko inor ondoan ez nuela, ezin nuen ez errezatu ezta irakurri ere, deabruak engainatuko ote ninduen halako atsekabez eta beldurrez izuturik dagoen pertsona baten antzera baizik, guztiz asaldaturik eta nekaturik, neure buruaz zer egin ez nekiela. Atsekabe honetan ikusi
|
nuen
neure burua batzuetan eta askotan, baina ez dut uste hainbesterainokoan. Honela egon nintzen lau edo bost ordu, ez zeruko eta ez lurreko pozik niretzat ez zela, Jaunak nahigabeetan utzita, milaka arriskuren beldur nintzela.
|
|
|
2 Nik ez diet kontra egingo, letradunak eta espiritualak direlako, eta badakitelako zer dioten, eta Jainkoak bide askotatik eramaten dituelako arimak. Nirea nola eraman duen esan nahi dut orain eta irakurtzen nuenari kasu egitearren zein arriskutan ikusi
|
nuen
neure burua; gainerako gauzetan ez naiz sartuko. Argi ikusten dut bat egitera iritsi eta hortik aurrera igaro ez den arimak, hau da, liluramendu eta ikuskari eta Jainkoak arimei egiten dizkien gainerako mesedeetara igaro ez denak?, esandako hori hoberentzat izango du, nik egiten nuenez; eta hartan gelditu banintz, uste dut ez nintzela sekula iritsiko oraingo honetara, nire iritziz engainua delako.
|
|
|
7 Kalte handia egin zidan gorputzeko begiekin izan ezik ezin ikus daitekeela ezer uste izateak, eta deabruak lagundu zidan hala sinets nezan eta ulertarazten ezinezkoa zela eta burura etorriko zitzaidala eta deabrua izan zitekeela eta honelako gauzak, beti gelditzen baitzitzaidan barruan Jainkoa zelako ustea eta ez zela burutazioa. Hala ere, nire gogokoa ez zenez gero, gezurtatu egiten
|
nuen
neure burua; eta inori horretaz kontsulta egiten ausartu ez nintzenez gero eta berriro ere ziztaka zetorkidan ez zegoela gaizki halako pertsona ikustea eta ez nuela hori eginda ohorerik galtzen, irabazten baizik, eta horregatik itzuli nintzen solasaldi horretara eta beste une batzuetan beste batzuetara ere bai, urte asko baitziren jostaldi kaltegarri horretara jotzen nuela; ez neritzon nik, horre... izatez zen bezain txarra, sarritan ez zela ona ikusten banuen ere; baina haietako batek ere ez zidan ekarri diodan honek bezalako barreiatzerik, oso atxikia bainengoen harengana.
|
|
|
Neure sentsualitatearen atsegin eta banitateari gehiago begiratzen nion neure arimaren onari baino. Moja izateko pentsamendu on hauek noizbehinka etortzen zitzaizkidan eta gero joan egiten ziren, eta ezin
|
nuen
neure burua berotu erabakia hartzeko.
|
|
|
Deabruak jartzen zidan buruan, bizitza guri gurianeramanez gero, erlijioko nekeak nituela jasan. Honen aurka Kristok igaro zituen nekeekin babesten
|
nuen
neure burua, ez baitzen horrenbestekoa nik Beragatik halako batzuk eramatea; Berak lagunduko zidala eramaten, pentsatuko nuen?, baina xehetasun honekin ez naiz gogoratzen. Tentaldirik aski izan nuen egun hauetan.
|
|
|
10 Nik ezin nuen eraman hori, Jainkoaren Elizan on handia egingo zuela iruditzen zitzaidalako, eta, beraz, orain duen kargua izan zezala nahi nuen; hala ere, gotzain aulkia eman ziotenean, gero berak esan zidanez, ezinegon handi handia izan nuen, zama oso astunaz ikusten nuela iruditzen baitzitzaidan, eta ezin
|
nuen
neure burua baliarazi ezta baretu ere, eta gure Jaunari gomendatzera joan nintzen korura. Haren Maiestateak baretu ninduen berehala, bere zerbitzu handirako izango zela esan baitzidan, eta halaxe dela dirudi.
|
|
|
Ordurako eragotzirik nuela uste nuenean, hona non bidaltzen didaten mezulari bat udalaren gutunarekin; han esaten zenez, udalak bere gain hartzen zuen haiei beharrezkorik ezer falta ez dakien laguntzeko konpromisoa, eta, bestalde, Ervías doktoreak esana dudana hartzen zuen bere gain, eta bi aita agurgarri hauen gutunak ere jaso nituen erregu gartsuz. Ni, ordea, beldur nintzen hainbeste ahizpa onartzeko, gertatu ohi denez, hara joango zirenen aurka bandoren bat sortuko zela uste nuelako, eta baita haiek mantendu ahal izateko gauza ziurrik ikusten ez nuelako ere; izan ere, eskaintzen zutena ez zen nahitaez behartzen zituena; horregatik, nahasmen handian ikusi
|
nuen
neure burua. Gero konturatu nintzen deabrua zela, Jaunak adorea emanik, halako koldarkerian sartua ninduen, non Jainkoagan inolako usterik ez nuela baitzirudien.
|
|
|
6 Bada, pertsona ezerez hau aingeruzko arima hauen artean zegoela, nik halako itxura hartzen bainien, ez zidatelako esan gabe uzten inolako hutsegiterik, barrukoak baziren ere; eta Jaunak egiten zizkien mesedeak eta ematen zizkien desira gartsuak eta askapena oso handiak ziren; haien pozbidea bakardadean bizi izatea zen, eta horrela baieztatzen zidaten sekula ez zirela asetzen bakarrik egoteaz, eta horrela oinazetzat zuten bisitak hartzea, senideenak baziren ere; ermita batean egoteko aukera gehien zuen hura zen zoriontsuena. ...en zituen ondasunak; ez gero izango zena burutik pasatzen zitzaidalako, orduan ezinezkoa zirudielako, hura irudikatzeko oinarririk ez baitzen; izan ere, zenbat eta denbora gehiago igaro, orduan eta gartsuagoak ziren arimaren bati on egiteko nire desirak; eta askotan, altxor handi bat gordeta zuenaren eta hartaz guztiek goza dezatela nahi eta banatzeko orduan eskuak lotuko balizkiote bezala ikusten
|
nuen
neure burua; nire arima horrela zegoela uste nuen, Jaunak urte haietan egiten zizkidan mesedeak oso handiak baitziren eta hori guztiori gaizki erabiltzen nuelakoan nengoen. Neure otoitz eskasez zerbitzatzen nuen Jauna; beti saiatzen nintzen ahizpek beste horrenbeste egin zezaten eta arimen ona eta Elizaren ugaritzea bilatzera zaletu zitezen; eta haiekin harremanak zituztenak beti geratzen ziren onerako gogoaz.
|
|
|
2 Gero hain grazia handiagatik Jaunari eskerrak ematen nengoela, ez
|
nuen
neure burua inola ere haren duin ikusten eta, sentimendu handiaz esaten nion Jaunari, halako graziak emango bazizkidan, ea zergatik uzten ninduen bere eskutik hain kaskarra izan nadin, aurreko egunean neure bekatuengatik damu handia izan bainuen, gogo gogoan nituela. Argi argi ikusten nuen Jaunak bere aldetik zein oparo jarri zuen oso haurra nintzenetik, beragana eramateko bitarteko oso eragingarriez eta guztiak izan zirela alferrik.
|
|
|
Espiritu Santuaren izan bedi berorrekin eta nire ariman. Ez dakit nola ez dioten eman ongi ez nengoela idatzi nuen gutun oso luze bat, Medinaren bidez bidali nuena; han gaizki eta ongi hitz egiten
|
nuen
neure buruaz. Oraingoan ere luzatu nahi nuke eta gutun ugari ditut idazteko, eta hotzikara pixka bat sentitzen dut, launakako sukarraz nagoen eguna delako.
|
|
|
5 Gaixoak biguntasunez ez dituela tratatzen eta kontu hori gezur beltza da, handia baita haren karitatea. Nik ere, ene aita, estu ikusi
|
nuen
neure burua honen aurretik nagusi karguan zegoenarekin, izan ere, ohoreari ukitzen ez dion bitartean ez da ezer gertatzen, eta egin eginean ere han, mundurako bide bidea izanik. Ohorea dela-eta dioten hori aitzakia besterik ez da, hura medikuek beraren osasunerako esanik etorri baitzen.
|