Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 196

2000
‎Baina hemen ere hitzak eta hitzen itzalak nahasten zaizkigu, zeren eta zenbatetan ez ote nuen ikusi Mundu Berria eta Mundu Zaharra zuhaitzaren eta huntzaren eredurat, halako moldez, non erran baitzitekeen ezen Mundu Zaharraren huntzak inguratzen zuela Mundu Berriaren zuhaitza, eta kentzeko guztia kentzen eta edoskitzen ziola anitzetan, harik eta iharturik uzten zuen arte?
‎Eta, ai, nola sufritzen nuen ikusten nuelako bere sosegu hartarik kanpoan, suge beltz hura denboraren gorputzean kiribildu balitzaio bezala eta ezin hertsikiago hertsiko balu bezala eta ito...!
‎Zer ez nuen ikusi, eta zer ez ikasi, jaun André, ikuskizun ikaragarri hartan! Izan ere, kantuen eta lantuen mundu honetan maizago ukitzen gaitu, maleruski, lantuak kantuak baino... eta ukitzen gaitu, halaber, batzuetan, izurriak.
‎Eta nik hura ikusten nuen eta gezur hura baizik ez nuen ikusten, eta oihu egin nahi izan nuen, baina hura ez zen ene ordua.
‎" Mignon!", oihukatu nuen, ezin larrikiago, laguntza eske: " Galtzak falta zaizkit!" Baina Mignonen itzala baizik ez nuen ikusi ahal izan, atearen bertzaldean jada, ziztu bizian zihoala, bere pieza bakarreko soinekoarekin eta bere zapatekin. Eta berriro iraungi zitzaidan buruko argia eta berriro ikusi nuen neure burua osin hondargabe baten aitzinean...
‎ondoko pabiloi batetik, zakur bat saingaka ari zitzaidan. Ez nuen ikusten ahal, hesi batek bereizten baininduen harengandik, baina niganaino ailegatzen zen haren oldartu beharraren mina. Neure burua distantziaren bidez babesteko sen irrazionalari amore emanez, kontrako espaloira jo nuen urrats bizi urdurian, eta hortik txartelperaino segitu nuen, aitzin gaueko kolpearen ondoriozko maingueria herrestan neramala.
‎Leonardo di Caprio bonboi melengaren portreta," Titanic" filmearen pasarte batean. Astebete lehenago ez nuen ikusi, etxe horretan lehenengoz sartu nintzenean. Harritzekorik ez, sala izan baitzen egun horretan Klararen bizitegian urratu gabe utzi nuen atal bakarra.
‎Ez nuen ikusi bulegoko atea irekitzen.
2001
‎Asteburua iritsita ere ez nuen ikusten ordea. Mendira joaten zen gehienetan.
2003
‎Gizona bera ordea ez nuen egundaino ez aurkitu ez mintzatu. Ontsa gogoan dut bada noiz eta non nuen ikusi eta entzun lehen aldikotz,. Gerlaz eta Bakeaz. Paueko hirian eman zuten Frantziako Aste Sozialean izan baitzen.
‎Malco ez zegoen aretoan. Ez nuen ikusi. Ate asko zeuden hirugarren pisuan eta ate horietako batean egongo zen Malco.
‎Galdeketa zeraman poliziak agindu zion baten bati, gazteetako bati, eusteko niri hanketatik, aurrena, eta gainean esertzeko, gero. Baina nik ez nuen ikusterik izan nork egin zuen eta, gainera, huraxe izan zen irribarre bat eskaini zidan sozial bakarra, gizatasun apur bat erakutsi zidan bakarra.
‎Ezkondutakoan, ohiturak aldatu nituela. Berak ez zuela ostiralero Greta nola garbitzen nuen ikusten geratu nahi. Uste dut garai hartan ez nuela imajinatu ere egiten noizbait ezkontzea onartuko nuenik.
2004
‎Puntu batera zuzenduta zeukaten begirada. Nik ere harantz zuzendu nituen nire begiak; ez nuen ikusten ezer, baina bazegoen zerbait gazte haientzat interesa zeukana.
‎–Nik hala ikusi nuen. Edo igual ez nuen ikusi, baina itsasoa zen, seguru. Holako azpijokoak egiten dizkizu pozak.
‎Oihu batean botatako aginduak, bota astunen zalaparta, zakur asaldatuen zaunkak, Alme ibar lokartuaren gainera oldartu ziren. Atzera begiratu nuen, baina gazteluaren masa beltza besterik ez nuen ikusi, oraindik hurbilegi: errepidea sigi saga jaisten zenez, ezin azkarregi urrundu.
‎Thompson metraileta bat zen, kargadore zirkularrekoa. Orduraino Ipar Ameriketako gangsterren filmetan baizik ez nuen ikusi Tommy erraten zioten arma izugarri hura.
‎Nire parean igarotzen ziren auto guztiei susmagarri irizten nien. Harrigarriro, jendarmerik batere ez nuen ikusi. Saihetseko zauria taupaka nuen eta zailtasunez hartzen nuen arnasa.
2005
‎Joder, nola ez ote nuen ikusi. Noski, tipoak hamar urte daramatza lau horma artean bahiturik eta zer izango du ba buruan?
‎Gure atzetik igaro zen bigarren erasotzailea ez nuen ikusi, baina bai entzun; jatetxeko atetik sartu zen. Gu atean gelditu ginen zain, isilik, geldi, zurrun.
‎Etxe aurrean gau osoan piztuta dauden farola horietako bat zegoen, etxea eraiki zutenek bertan jarrita. Giltzak esku batean eta coca cola botila bestean, atea oso hurbil izan nuen arte ez nuen ikusi, baina ikusi bezain azkar jakin nuen zer zen atean iltzatuta zegoena, odol tantak zerizkiola: bihotz bat zen.
‎Nik ez nuen ulertzen zelako etxea zen harena. Nik ez nuen ikusi.
‎Nik, pelikuletan ikusita, ispilu txiki bat hartu nuen komodatik eta erdi zabalduta zeukan aho parean ipini nion. Lurrinik ez zen sortzen, edo nik ez nuen ikusi behintzat.
‎Errepideko marra edo seinalerik ez nuen ikusten, elurrak estaliak zituen. Guztiarekin ere, aurrera jarraitzen nuen.
2006
‎Goizaldean etxeratu nintzen, mozkor arraildurik. Ez nuen ikusi. Atzetik eraso zidan.
‎Inoiz ez nion sumatu dardaririk den mendrena, ezta duda txikiena ere, bere eskutan utzitako malerusekin. Kondenatuen oihu lazgarriek soldadurik zailduenaren belarriak mintzen zituztenean ere, behin ere ez nuen ikusi ene aitaordearen aurpegia aire nekatu axolagabeaz arintzen. Kontrara, Estefaniarengandik ez bezala, ez dut gogoan sekula haren zaflako edo ostikorik jasorik.
‎Bular aldean, berriz, hiru lau zauri. Eskailerapean ez nuen ikusi barrika, Jehanek hor gordetzen ohi zuena.
‎Egun berriaren lehen argi printzak sartzen ari ziren kaperako ate irekitik. Begiak sobera behartu gabe ikusi nuen ikusi nahiago ez nuena. Frantziskok Sebastian zuen gainean eta Mixelek Nikolas; bi zintzur eta bertze hainbertze sastagai larru-azala urratzeko prest.
‎Nire tokitik, gorputz bat baizik ez nuen ikusten ahal. Mixelena zen.
‎Torlojuak kontu handiz laxatu eta gurdian kokatu genituen ispiluak. Kanaberarik, ordea, ez nuen ikusi. Ziprianok jaitsi zituen, baina bistan ez ziren ageri, ez oholen tartean ezta aterpean ere.
‎Handik aurrerago erreka ibai bihurtzen zela esan zuen Carvallok, zabaltasuna hartzen hasten zela. Kutxa handi bat beste ezer ez nuen ikusi txaluparen gainean.
‎Unetxo batean baizik ez nuen ikusi Mirra biluzik. Hala ere, burmuinaren zokondoetan, betiko marraztuta geratu zitzaizkidan haren sorbaldak, bularrak, zilborra, eta aldaka hezurtsuen artean huntz orriaren antzera zabaltzen zen bilo iluna.
2007
‎Kalean zehar nenbilen, nora gabe, ordura arteko nire suerte txarra deitoratuz, etxejabe guztien izaera maltzur eta gaiztoa madarikatuz, gertatutakoaren errepaso laburra eginez. Burua iraganean izateagatik orainean baino gehiago, ez nuen ikusi nire kontra jo zuen emakume txiki, lodi eta bular handi bat. Lurrera erori nintzen, zerraldo, baina nire kontra jo zuen pakebotea ez zen horregatik dardaraz hasi.
‎Orduan gertatu zen: bizkarretik inguratu zitzaidan eta beranduegi izan arte ez nuen ikusi.
‎Gonbidatuak ere, musikaren etenaldi luzeegiarekin harrituta, niri begira zeuden orain. Asier ez nuen ikusi, baina ziurrenik hor nonbait egongo zen, niri begira bera ere. Ahopeka kantatzeari utzi nion, etsiturik.
‎Horixe gertatu zitzaidan niri gau hartan, sei garagardoen gau gogoangarri hartan, eta gerora etorritako gauetan ere: oroitzapenak, errealak zein asmatuak, pilatu zitzaizkidan, eta zalantzarik gabeko geroa baino ez nuen ikusi nire aurrean. Eta hor nengoen ni, dimisio gutun bat idazten eta agur esaten azken lau urte horietako nire bizimoduari.
2008
‎Tostara jaitsi nintzen ostera, eta garai onean, ia erori bainintzen uretara. Aurpegi gorritu eta amorratu haiek besterik ezin izan nuen ikusi momentuz, batera eta bestera kulunkan lanpara ketsuaren argitan; eta begiak itxi nituen berriro ere iluntasunera ohitzeko.
2009
‎Atea zabalik zegoen eta serio sartu nintzen. Agian astelehena zelako, baina ia bisitaririk ez nuen ikusten hobi errenkada haien artean. Erdiko etorbide nagusiaren ertzetan hiru edo lau informazio kartel zeuden.
‎Kopeta bustia nuen. Ez nuen berak izerdia nola lehortzen nuen ikusterik nahi.
‎–Uste nuen ikusiz ikasiko zenuela. Tronpatua nintzen.
‎Ilunpe zikin hartan ez nuen ikusten ahal. Sumatu nuen, alabaina, Armagnac izutua buruarekin baietz egiten:
‎Erdeinua ikusi uste izan nuen ikusten ez nituen begietan.
‎Ez genuen ez pistolarik ez bertzelako su armarik ekarki. Pika bakarrik ere ez nuen ikusten neure inguruan. Sastakaiak eta ganibetak, ordea, eskura genituen, eta horiek erabiltzeko erabakia.
‎Nahi gabe ere haren nahia egina nuen ikusi gabeko denbora horretan: ez zitzaidan nor zer nintzen ahantzi.
2010
‎esaten zuen izebak?? baina Benjamin Mariak sortzezko gaixotasuna zuen, eta gaixotasunak eragozten zion ahate itsusia zenari zisne ederra izateko posibilitatea, baita zisne itsusia zenari ahate ederra izatekoa ere, munstro bat baizik ez zenak, nik ez nuen ikusi, baina ederki oroitzen dut Adaren aurpegia, Benjamin Maria aipagai genuen bakoitzean!, ahaterik eta zisnerik itsusiena behar baitzuen, aldi berean, isustasuna bera, alegia?, bai ahatearen eta bai zisnearen begiek ere berdin berdin ikusi behar zutena, itsusi baino itsusiagoa.
‎–Bai, ez. Egia esanda, ez nuen ikusi.
‎–Ez nuen ikusi, gainera erori nintzen arte.
‎–Ez, ez nuen ikusi, ez bera ez beste inor. Lehen ere esan dizut ez nuela deus ikusi.
‎Baina begira iezaiozu ondo. Dena egiteko dauka eta nik dena nuen ikusteko.
‎–Agian errezatzen ariko zen, ez dakit, ez nuen ikusten, lurrean jarri zen.
‎Aitorpen horren ondoan, txikikeriak besterik ez ziren nik kontatzeko neuzkanak, baina nahi nuen ikus zezan beste batzuek ere maite genuela Felixin, ez berak adina noski, baina bai lagun bat estimatzen den tamainan; Arranora nola etortzen zitzaigun azaldu nion, zenbat laguntzen zigun...
‎Ez zuen akatsik ala? Bazituen, bai, baina hasiera hartan, nire oharkabeko maitemintze prozesuan nolabait esanda, ez nuen halakorik ikusi, edo ez nuen ikusi nahi izan. Beharbada komenientziazko itsutasun partzial eta aldi baterako hori da amodioa posible egiten duten baldintzetako bat.
‎Eta izeba esaldi harekin mintzatu zitzaigunean ere, ez nintzen gutxiago izan, laster bai laster antzeman bainion bere arrazoibidean jarri zigùn segadari. ...tsusi den zisnea ederra izan zitekeela ahatearentzat ere, baldin eta zisnea ahatea bazen —" Bakoitzak bere aldekoak atsegin" esaten zuen izebak—.. baina Benjamin Mariak sortzezko gaixotasuna zuen, eta gaixotasunak eragozten zion ahate itsusia zenari zisne ederra izateko posibilitatea, baita zisne itsusia zenari ahate ederra izatekoa ere, munstro bat baizik ez zenak —nik ez nuen ikusi, baina ederki oroitzen dut Adaren aurpegia, Benjamin Maria aipagai genuen bakoitzean! — ahaterik eta zisnerik itsusiena behar baitzuen, aldi berean —isustasuna bera, alegia—, bai ahatearen eta bai zisnearen begiek ere berdin berdin ikusi behar zutena, itsusi baino itsusiagoa.
2011
‎Heriotza zigorren liburutzarra ixten ari nintzen, funtzionarioa ostera mostradore atzean sumatu nuenean. Begiz begi neukan baina ezin nuen ikusi, hain bainengoen txunditurik artean, eskuetan neukan liburuan atzemandakoarekin.
‎Kamera barroteen artean sartu eta argazki bat atera nahi nion hango piztia bikoteari. Bat enfokatzen nuen bitartean, bestea hurbildu zitzaidan, eta ez nuen ikusi. Nire sandalia irekien artetik kanpora arrosa kolorez ageri ziren behatzak gai interesgarritzat hartuz, animaliak atzaparrarekin behatz haiek bereganatzeko keinua egin zuen.
‎Eskuetako hezur zuriak ikusita jabetu naiz: marrazkietan ageri zaion sega zorrotza espero nuen ikustea haren eskuetan, baina ez darama ezer.
‎–Aizue, atzo zer aurkitu nuen ikusi nahi? –galdetu zien Pipek, misterioz, eta harean sartu zuen pala?.
2012
‎Hitz haiek esan zizkidan eta ez nuen berriro ere ikusi. Bueno, hitz haiek bota zizkidanean ere ez nuen ikusi, entzun bakarrik egin nuen. Kontzentratuta, giltzak egiten ari nintzen eta ez nuen atzera begiratu ere egin.
‎Baina senarra bazen, senarra bazen ez nuen ateratzeko inolako asmorik. Ez nuen ikusi ere egin nahi, zendu zela esan zidatenean barkatu nizkion denak, ez lehenago.
‎Bere edertasun paregabearen egun argitsuenetan, ez dut uste Berenize maite izan nuenik. Nire izatearen bitxikeria arraro hartan, nire sentimenduak ez ziren inoiz izaten bihotzekoak, eta nire grinak adimenekoak izaten ziren beti. Goizean goizeko grisean, basoko eguerdiko itzal korapilatuetan, liburutegiko gau isiltasunean, Berenize igaro, eta nik ez nuen ikusten Berenize bizia, arnasa hartzen zuena, ametsetako Berenize bat baizik; ez lurreko izakia bailitzan, lurrari atxikia, haren abstrakzio baten gisara baizik; ez mirestekoa, baina aztertzekoa; ez objektu maitagarri, aitzitik, espekulazio ulergaitz baina nahasi baterako gai. Eta orduan, orduan, dardarka jartzen nintzen haren aurrean, eta zurbildu egiten nintzen inguratzen zitzaidanean; hala ere, minaren minez, haren egoera eroria eta tamalgarria deitoratzen nuelarik, gogoan izaten nuen luzaroan maite izan ninduela, eta, une gaizto batean, ezkontzaz mintzatu nintzaion.
‎»Ezeri erreparatzeko ere nahastuegia nengoen hasieran. Handitasun ikaragarri haren eztanda besterik ezin nuen ikusi. Neure onera itzultzen hasi nintzenean, ordea, begiak berez joan zitzaizkidan beherantz.
‎Kanoan zihoazenak gogor ahalegindu ziren gure eskopeten tiromenetik alde egiten, eta, Ostiralek bizpahiru tiro egin zien arren, ez nuen ikusi inor jo zuenik. Ostiralek kanoetako bat harrarazi nahi zidan haien atzetik joateko, eta neu ere oso kezkatua nengoen haien ihesagatik; izan ere, beren herritarrengana gure berri ematera itzultzen baziren, berrehun edo hirurehun etor zitezkeen kanoetan, eta gu irentsi, kopuruagatik besterik ez bazen.
‎itsasoa mendien neurriraino altxatu zen, eta hiruzpalau minuturo gainera erortzen zitzaigun. Ingurura begiratu eta hondamena besterik ez nuen ikusten. Gure ondoan ainguratuta zeuden bi itsasontzik, zama arintzeko, zubi ondoko mastak moztu behar izan zituzten, eta gure itsasontziko gizonek oihuka esan zuten, gure aurrean, milia bateko tartean, aingura botata zuen itsasontzi bat hondoratu egin zela.
‎Neure burua horrela prestatu ondoren, betaurreko luzeak hartu eta mendian gora abiatu nintzen, zer aurkitzen nuen ikustera. Berehala konturatu nintzen, betaurrekoari esker, hogeita bat basati zeudela han, hiru atxilotu eta hiru kanoa, eta, itxuraz, haien zeregin guztia zela hiru gizakien gorputz haiekin garaipen asealdi on bat egitea; jaialdi basatia benetan, baina, nik ikusi nuena ikusita, besteetan egin ohi zutena, besterik ez.
‎Baina nire bizitzaren gorabeherez eta munduan bizimodua aurrera ateratzeko nituen baliabide eskasez gogoeta egin ondoren, Lisboara joatea erabaki nuen, eta han Brasilgo lursailen egoeraz informaziorik eta nire auzoaren berririk lortzen nuen ikusi, arrazoiak bainituen uste izateko hark aspaldi hildakotzat joko ninduela.
‎Ez nuen ikusten inguruan hesi bat egitea beste konponbiderik, eta ahalegin handiz saiatu nintzen, bizkor bukatu beharra nuelako. Dena den, goldetutako lur zatia txikia zenez gero, eta uztari egokitua, hiru astetan gutxi gorabehera erabat hesiz inguratua izan nuen, eta animalia batzuei egunez tiro eginez, eta gauean zakurra, ateko zutoin bati lotua, zaunka aritzeko zaindari jarrita, etsaiek laster utzi zuten lekua, eta alea indartsu eta ongi hazi zen, eta bizkor hasi zen heltzen.
‎Ez nekien, gainera, zer egon zitekeen beste aldean, mendebalekoan esan nahi dut?, eta ez nuen arrisku gehiagotan ibiltzeko asmorik. Beraz, erabaki nuen goizean itsasbazterretik urrundu gabe mendebalerantz bidea egitea, eta errekaren bat aurkitzen ote nuen ikustea, nire ontzi arina ezkutuan uzteko eta behar nuenean berriro hartzeko. Itsasertzetik gertu hiru milia edo antzeko zerbait aurrera egin nituenean, iritsi nintzen milia bat inguruko sakonera zuen itsasarte edo badia bikain batera, ur laster txiki edo errekatxo bihurtu arte estutuz zihoana.
‎Atera nuen ondorioa izan zen, ziurrenik, ekaitzaldian itsasontziak hondoa jo zuenean, itsasoa horren harrotua zegoenez gero, eta etengabe ontziari ura gainera etortzen zitzaiola, gizonek zutela hura jasan, eta bata bestearen kontra jarrita itoko zirela, uraren etengabeko danbatekoen ondorioz, urpean egon balira bezalaxe. Zakurraz gainera, ez zegoen beste ezer bizirik ontzian, eta ez nuen ikusi urak alferrik galdu gabeko ondasunik bat ere. Bazeuden edari biziz betetako upel batzuk sotoko behealdean, itsasbeherak ura jaitsarazi zuenean ikusi ahal izan nituenak.
‎Berriro geratu nintzen erabat lur jota. Hori froga garbia izan nuen ikusteko ezen izadiak berak, izaki arrazoidunak Jainkoaren ezagupenera bultzatzen dituen arren, eta Jainkoaren izate gorena goretsi eta omentzera, gure izatearen ondorioz, Goi argiak besterik ezin duela aditzera eman Jesukristoren ezagupena, eta guretzat lortutako salbazioarena, eta hitzarmen berriaren Bitartekari eta Jainkoaren jarlekuaren aurrean Ararteko izatearena. Berriro diot, Goi argiak besterik ezin ditu ideia horiek ariman ezarri; eta horrenbestez, Jesukristo gure Salbatzailearen Ebanjelioa, Jainkoaren Hitza alegia, eta Jainkoaren Izpiritua dira, bere herria gidatu eta santu egiteko Hark eskainiak, gizonen arimen ezinbesteko argitzaileak, Jainkoaren ezagupen salbatzailea eta salbaziorako bidea lortzeko.
‎Beste piztiak, suaren distirarekin eta fusilaren zaratarekin izutua, itsasbazterrera egin zuen igeri, eta lasterka joan zen etorritako bidetik mendian gora, eta horren urrutitik begiratuta, ezin izan nuen ikusi zer zen. Berehala konturatu nintzen beltzek animaliaren haragia jan nahi zutela, eta nik espero nuen nire oparitzat hartuko zutela; izan ere, seinaleak egin nizkienean animalia har zezaketela esanez, eskerrak eman zizkidaten.
‎Harrezkero, esan beharra daukat gogoan izan nuela handik ihes egitea eta gizon bizardun horiekin elkartzerik nuen ikustea, zalantzarik ez bainuen espainiarrak edo portugaldarrak zirela. Ziur nengoen, hara iristea lortuz gero, ihesbideren bat aurkituko genuela, errazago kontinentean egonda eta talde handian, hantxe uhartean, itsasbazterretik berrogei miliatara, bakarrik eta laguntzarik gabe baino.
‎Ezinezkoa da adieraztea une hartan buruan nuen nahaspila eta harridura. Ordu arte ez nuen inongo erlijio oinarriren arabera jokatu; egia esateko, erlijio ezaguera urriak nituen, eta gertatu zitzaizkidan gauza guztietan zoriaren eskua edo, arinkeriaz esaten dugun bezala, Jainkoaren nahia besterik ez nuen ikusi, Jainkoaren arduraz edo Hark munduko gertaerez arduratzeko duen antolamenduaz kezkatu gabe. Baina garagarra hazten ikusi nuenean, aleak hazteko egokia ez zen klima batean, eta batez ere leku horretaraino nola iritsi ziren jakin gabe, harri eta zur geratu nintzen, eta pentsatzen hasi nintzen Jainkoak mirariz sortu zituela han landareak, ereintzaz baliatu gabe, eta, besterik gabe, nik zoritxarreko leku horretan bizirik iraun ahal izateko jarri zituela han.
‎Orain artean Akademiaren alde bat bakarrik nuen ikusia, bestea espekulaziozko jakintzan aurreratuak zirenentzako baitzen, eta horietaz ere zerbait esango dut beste pertsonaia ospetsu bat aipatu ondoren, artista unibertsala deitzen zutena, alegia. Hogeita hamar urte zeramatzala esan zigun bere gogoetak giza bizitzaren hobekuntzarako erabiltzen.
‎nabarra, gorria, beltza eta horia. Oro har, nire bidaia guztietan sekula ez nuen ikusi hain animalia desatseginik, ezta hain gogor begitan hartu nuenik ere. Beraz, nahikoa ikusi nuelakoan, mespretxuz eta nazkaz betea, altxatu eta lehengo bideari jarraitu nion, indiarren baten etxolara eramango ninduen itxaropenez.
‎Besarkatzera etorri zitzaidan emaztea korrika, baina haren belaunpeetaraino makurtu nintzen, bestela ez zela inoiz nire ahora iritsiko pentsatuz. Alaba belaunikatu egin zitzaidan bedeinkatzeko eskatuz, baina ezin izan nuen ikusi altxatu zen arte, luzaroan bainengoen ohitua neure burua eta begiak tente edukitzera hamazortzi metro baino goragora begira; eta gero, gerritik esku batekin altxatzera joan nintzaion. Morroiei eta etxean zeuden bizpahiru lagunei goitik behera begiratzen nien, haiek pigmeoak eta ni erraldoia bagina bezala.
‎Bidaia hasi eta lauren bat ordura, gertaera barregarri batek iratzarri ninduen; ongi ez zebilen zerbait egokitzeko garraiagailua gelditu egin zutelarik, lo nengoela zer itxura ote nuen ikusteko gogoa izan zuten haien arteko bizpahiru gaztek; makinara igo eta, poliki poliki, aurpegirantz hurbildu zitzaizkidalarik, haietako batek, guardiako ofizial batek, lantza mutur zorrotza barrura samar sartu zidan ezkerreko sudurzulotik, lastoz bezala kili kili egin eta doministiku eragin zidana bortizki; berehala hanka egin zuten nik ikusi gabe, eta hiru aste igaro ziren hain bat batean zer... Ibilaldi luzea egin genuen egun haren gainerakoan eta, gauean, alde bakoitzean bostehun zaintzaile nituela hartu genuen atseden; erdiek zuziak zituzten eta beste erdiek uztaiak eta geziak, botatzeko prest mugitzera ausartzen banintzen.
‎Begiratu bat eman besterik ez, eta oin hotsa entzun nuen: bi kosako lasterka zetozen kalexkatik; bietako bat nigana hurbildu zen eta galdetu zidan ea ez nuen ikusi kosako mozkor bat txerri baten atzetik korrika. Jakinarazi nion ez nuela kosakorik ikusi, eta, gero, haren balentria amorruzkoaren biktima dohakabea erakutsi nion.
‎Ez nuen ulertu azken hitz horren esanahi zehatza, eta aurrera egiteko agindu nion. Puska luze batean gora eta behera ibili ginen kalezulo zikin haietan; alboetan murru zaharrak besterik ez nuen ikusten, eta, azkenean, itsasertzean bertan zegoen etxe txiki batera iritsi ginen.
2013
‎–Honekin ez nindukek fidatuko? pentsatu nuen ikusi orduko eta, alproja ederra?,, a zer pajaroa?,, harrapa ezak hau, eta antzekoak atera zitzaizkidan zigarroa ezpainetan atxikita zuela kameraren aurrean esertzen zen bitartean.
‎Zeruan xuhur zen ilargia. Mikorik ere ez nuen ikusten. Emakumeak nora zihoan jakinen zuen agian.
‎Gelditu zelarik, uste izan nuen horietariko baten kontra egina zuela talka. Ez nuen ikusten ahal ardo barrikaz beteriko orga bat zuela bide moztaile. Ez dakit zuzen nondik atera zen, gibeletik, bigarren orga, ahotza garraiatzen zuena.
‎Ollakarizketaren aldean, sagar bat bezain sasoiko, abaurretarren alaba. Anarteraino, gauaz edo etxe barneko argi hitsetan baizik ez nuen ikusia emakumea. Egun argiak on egiten zion.
‎Bi armagizon, guardian, bertze gizon bat ezkaratzeko biltegian eta laugarrena barnean, tresneria biraka ari zen aldean. Hura ez nuen ikusi, baina bai aditu biltegikoekin solasean. Hogei bat barril zeuzkaten denen ikusmiran, bakoitza ehun libera ingurukoa.
‎Ez nintzen ohartu mahai gainean zuenik. Mahai azpitik ateratzen ere ez nuen ikusi. Tupustez haren esku artean ikusi nuen, irekia.
‎Puntu hartan ez zitzaidan axola lagun basatzat hartzen baninduen ere. Nire gorputzaren ezker alde osoko oinazearen gainetik, laket izan nuen ikusi nuena.
‎–Mikel, ez dut ezer ikusten, ez dakit nondik datorren?. Eta orduan atera ziren, eta ikusi nituen, baina nik ordurako Mikel ez nuen ikusten: lurrean zegoen».
2014
‎Hauts hori begietan sartu zitzaidan, eta ezin izan zintudan urruntzen ikusi. Ez nuen ikusi nahi izan.
‎–Bai. Bueno, nik bera patioko leihotik baino ez nuen ikusten, eta, egia esan, ez zuen oso itxura ona.
‎–Autopsia egiteko ez zenidanez hura ekarri, ezin dizut ziurtatu? Une batez baino ez nuen ikusi, labera sartu aurretik?
‎Duda egiten nuen bertan topatuko nuen, eta hasiera batean ez nuen ikusi. Han zegoen ohiko bikote hegoamerikarra. Ekuador, Peru?
‎Galleta eskukada bat hartu, eta busti eta jaten hasi zen, ohi zuen gogo biziz. Hari begira geratu nintzen, zer sentitzen zuen igartzen saiatuz, baina mutil osasuntsua besterik ez nuen ikusten, ubeldurak gorabehera, aurpegia garbi, gogotsu jaten. Behatzen ari nintzaiola konturatu zenean, ahora zeraman galleta bustia bide erdian utzi, eta nigan iltzatu zituen begiak:
‎Egun hartan, gainditutako tipoa nuen aurrean, bere irribarre eta guzti, baina ez nuen ikusi nahi izan. Gabardina daramaten guztiak berdinak direla pentsatzea nahiago izan nuen.
‎Horrek nire usteak indartzen zituen: anaiak bota zizkidan zakurrak, nola erantzuten nuen ikusteko. Baina negozio zikinak benetakoak zirela ematen zuen.
‎898 Ez nuen ikusteko astirik izan. Hain mantso gertatu zen dena!
‎71 Otsoaren ahoan sartu nintzen. Sekula ez nuen ikusi horrenbeste txantxar elkarren segidan!
‎Begietara begiratu nion nik, istorioaren segidaren zain. . Hortik aurrera gertatu zena ez nuen ikusi?, esan zidan irribarrez. –Asko jota, entzun nuena konta dezaket?.
‎Bera niretzat hitz bat baino ez zen. Izenean ez nuen ikusten gizona, zuek baino gehiago. Zuek ikusten duzue?
‎Arraioa! Ez lortzeko arrazoirik ez nuen ikusten. «Hiru aste barru iritsiko dira», esan nuen konfiantzan.
‎Birao bat bota nuen. Orain ezin nuen ikusi ez uhina ez oztopoa ere. Ate ondoan zutik geratu nintzen, aurrea aztertzen, eta geziak samaldaka zetozen.
‎Tira egin nion txilibituaren lokarriari, eta hori egin nuen ikusi nuelako nola erromesek ontzigainean beren errifleak ateratzen zituzten, jolas atsegingarri bat prestatzen aritzeko trazarekin. Bat bateko txistukadaren ondorioz, izu laborrizko higidura bat izan zen gorputzen nahaspila bilduan.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia