Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 89

2000
‎Baina eurek ere ez zuten alde egiten, eta igotzeko erregutzen zidaten, nahi nuen lekura eramango nindutela. Gainera, ez nuen denborarik galtzeko: bide luzea neukan aurretik, Lahinchera heltzeko gogoa bainuen.
‎Izan ere, berehala pentsatu nuen ezen okasinoa ez zela bakarra izanen, eta ez nenbilela, ondorez, berant, bi uso joanei sareak berriro hedatu ahal izaiteko... zeren eta haiek ez baitziren munduko punta batetik bertzerat zebiltzan usoak, baina etxe etxekoak, eta segur nengoen, halatan, ezen berriro bilduko zirela Mattin eta Elbira elkarrenganat etxean edo etxe inguruan, nola Maddalen eta osaba Joanikot biltzen baitziren itzalgaizka urroztarren bordan, eta nola erleak itzuli ohi diren behin eta birritan utzi izan duten lorerat, gehiagoren igurikitzan. Eta gorabehera haietan galdu nuen denbora ongi etor zekidakeen, bertzalde, zeren, bide hartarik, aitari jakinarazi beharrekoak presta bainitzakeen, elez ele eta erranez erran.
‎Kontra egin nahi izan nion, baina nire gorputz zafratua ez zen oraino halako ahaleginik egiteko gauza. Doi doi izan nuen denbora gerripe hanpatua Edurneren begietatik mihise mutur batean gerizatzeko. Nabarmen, bistan da, arras nabarmen.
‎Ez nuen denbora galtzekorik. Kasetea galtzarbetik bildu eta" play" zanpatu nuen, bere horretan.
‎Autoko jarlekura gau ia osoan josita egon izanagatik ere, hutsik ikusiriko lehen mahaira erroiztu nintzen Charly ezkibelduarekin batean, Ximurrari eta Ttipiri barrara hurbiltzen utzita. Neurtu ez nuen denbora puska batean, baldosa berdeen gaineko zigarrokinak zenbatu nituen. Hogeita zortzi, nire betaurreko beti zikinen menera.
‎" Izenik ere ez duen hilotz arraio batengatik" lan egiten uzten ez zioten kazetariez gaizki erranka gaitzitu zitzaidan. Izerdi zurruzta ederra isuri nuen denbora gutian; Patxi argazkilaria gorputegiko bidean zegoen, neronek igorria. Hitza kendu nion:
‎Bai baitzekien, ez nion azaldu behar izan asteburu horretan, lana nuenez, semea zaindurik egoteko bide bakarra zegoela, hain juxtu ere, gure amarekin uztea. Halaber, ez nuen denbora alferrik galdu oroitarazten bere amaginarreba ez zela munduko amatxirik ilobazaleena eta, beraz, joan etorrietara behartuko ninduela herritik hirira eta hiritik herrira, egunez ez bazen, gauaz bai behintzat, egun osoan haurrari kateaturik ez uztearren. Zerrikeria bat, finean, denendako izorramendua azken orduko apeta batengatik.
‎Etxeko atarian lehenbizi eta etxebizitzako eskailburuan gero, txirrina zanpaka egin nuen denborak epeldu zizkidan haserrearen su pindarrak. Haien ordez, halako artegatasun ilaun batek egin zuen habia neure barrenean:
2001
‎Atseginegi aukeran. Eskua ipurdian jarri eta harkaitza eskalatzeko behar nuen denbora baino sobera gehixeago mantentzen zuela han iruditzen baitzitzaidan.
2003
‎Batzordeko bileretan aspertzen nintzenean komisarioaren esku hori aurreko bizitzan norena izan ote zen pentsatzen galdu ohi nuen denbora: emetasun lurrin tanta bat suma zekiokeen, baina apaiz batena ere izan zitekeela erabakirik nuen, laztan lizunetan ikasitako eskua nolanahi ere, edo lapurretan ere ibilia, biak elkarrekin baitoaz askotan, lizunkeria eta lukurreria.
2004
‎Ezer erantzun barik, Fadiak eskaintzen zidan bata zuria jantzi nuen, nire burmuineko zokoak miatzeko asti barik, anbulantzien sirenak etengabekoak baitziren. Hartuko nuen denbora geroago, aurretik nongo ospitalean izan nintzen aztertzeko.
2005
‎–Hala ere, gaizki pasatu nuen denbora batean, ez bainekien artean Anbrosio Ameriketara edo alde egina zen, edo etxean agertuko ote zitzaidan noiznahi. Baina okerrena handik hilabetera izan zen, guardia zibil bikote bat etxera etorri zitzaidanean.
‎–Miren –esan nuen denborarik galdu gabe–, hau ez da zuk uste duzuna, benetan. Atzo droga bat bota nuen ardoan, horregatik iruditzen zaizu honekin gustura zaudela baina...
2006
‎Ordutan egon nintekeen apunteetan kontzentratuta, Julianek ez baitzidan deitzen. Isiltasun giro hartan beldurra ematen zuen ia hotsik txikiena egiteak, eta, anatomiaz aspertzen nintzenen, hitz gurutzatuak betetzen aritzen nintzen, karpetan eramaten nuen denbora pasen aldizkaritik. Hasieran uste nuen ez zuela nire beharrik, ahaztuta nindukala, baina halako batean ohartu nintzen neure ikaste hartan trabarik egin nahi ez zidalako egoten zela horrela; oinak txindurritzen ari zitzaizkidalako altxatu, bera egoten zen egongelara joan eta ezer behar ote zuen galdetu nion.
‎Hara estalpetua nuen neure burua, almenetako aldamioetan egun erdia euripean alferrik egin eta gero. Kanoiaren oihartzuna ez nuen denbora osoan entzun. Sukaldea jendez mukuru zegoen; supazterraren berotasunaz hurbilenak baizik ez zitezkeen goza.
2008
‎beti erreleborik txarrenak, ordu estrak noiznahi? Mariari eskaintzeko nuen denbora urritu egin zitzaidan, eta berak Oroitzengan topatu zuen babesa, eta beste zer edo zer.
‎Eta orduan, bat batean, konprenitzen hasi nintzen. Ia ez nuen denborarik izan pentsatzeko, ezta zerbait egin eta nire burua salbatzeko ere. Uhin baten tontorrean nengoela, hurrengoaren gainean okerka iritsi zen goleta.
‎Jaunartzera banindoa bezala, belauniko jarri, begiak itxi eta mingainak gidatzen ninduela egin izan dut itsumustuan zapore gazi geza duen hartzulo horretan aurrera eta, urpekari lanetan aritu izan banintz bezala, arnas bila burua atera izan dudan bakoitzean beti sentitu izan dut ondoez, zorabio eta mozkorraldi bera, baina beti itzuli izan naiz berriro, meatzari zintzo baten moduan, emakumearen sexuak ezkutatzen dituen sekretu eta estalaktitak arakatzera. Nadiaren ile horail ñimiñoak kontatzen eman nuen denbora horretan zirrara bai, sentitu nuen, baina apenas nabaritzen nuen sabel barrenean minik. Egunen batean, urte gutxi barru agian, zirrararik ere ez nuela sentituko ohartu nintzen.
2009
‎Isilik gelditu zen niri begira, kontatzea merezi ote zuen neurtzen ari zen; erabaki zuenean, ezetz egin zuen eskuekin, mahai gaineko tabakoa eta pizgailua patrikan sartu eta buelta bat ematera zihoala esan zuen. Bakarrik gelditu nintzen berriro etxean, baina jadanik ezin nuen lorik hartu eta telebista piztu nuen, erre behar nuen denbora betetzeko.
‎Egia esan, ez zitzaidan beste ezer bururatzen. Hara sartzeko aitzakia sinesgarria asmatzen eman nuen denbora etorri aurretik, behin barruan kontu guztia bere kabuz joango zela pentsatuta. Dena aurreikusitakoaren alderantziz atera zen ordea.
‎Egiaz, haren oroitzapena ere galdua nuen denbora horretan. Henrike hil zutenekoan, hura ere itsuski jo zutela, horra, niretako, Aubignéren azken berria.
‎Nekez ito nuen hura besarkatu eta egiazki nor nintzen agertzeko gogoa. Charlotteren xarmengatik ere, gabesten hasia nintzen harekin egiten nuen denbora.
‎Asteak iragan arauz, egiaztatu nuen ni ere izaten ahal nintzela zirtolaria, ernea, xarmatzailea eta jario onekoa, horixe espero zelarik nigandik. Ez nuen denbora sobera behar izan erosotasun handixkoan aritzeko. Parisko gortean ohi ziren tximinokeria guztiak neureganatu ez banituen, izan zen ohartu nintzelako Frantziako gortean nuen graduari on egiten ziola nortasuna adierazteak.
‎Berria zitzaidan, dena dela, Katalinaren kezka. Parisen nuen denboran ikasia nuen erregina ama ez zela bere ingurukoen amodio aferetan muturra sartu zale, non ez zituzten bere interesak hunkitzen.
2010
‎Kontua da itota nengoela; gorputza estaltzen zidan izara alde batera bota nuen eta galtzontzilo hutsetan geratu nintzenean pixkatxo bat arindu zitzaidan sentiera itogarria. Aurreko esnaldiko bizipenaren ondoren, ordea, ez nintzen ausartzen atzamar bat ere mugitzen, eta horrelaxe iraun nuen denbora luzean: izerdi patsetan, egarriak hilik, koltxoia bustitzeaz batera zelan deshidratatzen nintzen sumatuz.
2011
‎Emaztearekin haserretu nintzen eta, gauerdian, ohetik jagi eta kalera joan nintzen. Hura zen hotza izatekoa, kalerik taberna eta tabernarik kale, hala pasatu nuen denbora. Azkenean, tabernak itxi ziren eta kale gorrian geratu nintzen, begiak lauso, zangoak eta besoak artega, alkoholaren liluraz eta hotzaren hotzaz higatzen.
2012
‎Gutxiago irauten zutenez, zutik eustea lortzen nuen, sabelari helduta eta kiribilduta baina etzan edo eseri beharrik gabe. Aspaldian zutunik eman nuen denbora luzeena igarotzen hasi nintzela esango nuke.
‎Hondarretan liburua irakurtzen pasatzen nuen denbora gehiena handik aurrera. Toallatik mugitu gabe.
‎Giro baikor bat transmititzen saiatzen nintzen beti, mutil indartsua zenez gaixotasuna gaindituko zuela zinez pentsatzen nuelako hasieran, eta zetorrena ikusi nahi ez nuelako gero. Itxura mantendu nuen denbora gutxirako zegoela esan ziotela kontatu zidanean ere. Bi klinex pakete jarri zituen etxeko salako mahai gainean; batean, gonbidatuak?
‎Eta nik gezurra esan behar, jakina. Ahal nuen denbora gehiena bakarrik pasatzen nuen, ez bainuen nahi inork jatera behartzerik; ez, ez nuen nahi inor kontura zedin ez nuela ezertxo ere jaten. Ezin nuen eraman niri begiratzean jartzen zuten aurpegi patetiko hura; pena eta nazka biak batera ematen nizkiela zirudien.
‎Konturatu nintzen hitzaldiaren azken hitzak esan zituenean, eta, aitak berak hala gertatuko zela ez zekien arren, benetan igarle baten esanak ziruditen?, konturatu nintzen, esan bezala, malkoak zerizkiola aurpegian behera, batez ere hildako anaiaz hitz egin zidanean, eta baita, alboan lagunik ez izatean, damutzeko izango nuen denboraz hitz egin zidanean ere, eta, horren hunkiturik zegoenez gero, hitzaldia eten, eta esan zidan bihotza lehertzeko zorian zuela eta ezin zidala besterik esan.
‎Egoera horretan iraun nuen denbora puska batean, erabakiak hartzeko zalantzan eta bizitzaren norabidea zein izango nuen jakin gabe. Etxera itzultzeko gogo txarra ezin nuen barrutik baztertu, eta, gainera, denborak aurrera egin ahala, jasandako zoritxarren gogorapenak ezabatuz joan ziren, eta, aldi berean, joan egin zitzaizkidan etxera itzultzeko nituen gogo eskasak, azkenean pentsamendu haiek erabat baztertu eta itsasontzian beste bidaldi bat egiteko prestaketa lanetan hasi nintzen arte.
‎Beste pixka batean eserita egon nintzen, zer egin behar nuen erabaki nahian, baina ezin izan nuen denbora luzeagoan geratu zer gertatzen ari zen jakin gabe; beraz eskailera hartu, eta lehen esandako leku laura igotzeko moduan jarri nuen, gero berriz jaso eta berriz jarri nuen, horrela mendi tontorreraino iritsi arte. Soinean neraman betaurreko luzea atera, eta lurrean etzanda jarri nintzen ahuspez; eta lekua zelatatzen hasi nintzen.
‎Beraz, erabaki nuen harrapakina lurrean uztea eta antxumea besoetan hartu eta nire gotorlekura eramatea, han hazi eta hezteko asmotan; baina antxumeak ez zuen ezer jan nahi, eta azkenean hura ere hil egin behar izan nuen, eta gero jan. Bi animalia horiekin haragia izan nuen denbora luzerako, neurriz jaten bainuen, eta bizigaiak, ogia batez ere, ahal nuen neurrian, pixkanaka jateko gordetzen bainituen.
‎zuhaitz bat moztu, ertz baten gainean jarri, eta bi aldeetatik aizkorarekin jo, xafla bezain fina utzi arte, eta gero jorraia hartu eta leundu. Egia da, lana egiteko modu horrekin, ohol bakarra egin nezakeela zuhaitz batekin, baina horrek ez zuen pazientzia izatea beste eremediorik, ohol edo xafla bat egiteko behar nuen denbora ikaragarri luzearekin eta lan nekezarekin gertatzen zitzaidan bezalaxe. Baina nire denborak edo lanak ez zuen balio handirik, eta berdin zitzaion hura era batera edo bestera erabiltzea.
‎Uztailaren 4tik 14ra, eskopeta eskuan hartu eta inguruan ibiltzen ematen nuen denbora gehiena, egunero pixka bat, gaixoaldiaren ondoren indarrak biltzen ari den norbaiten antzera, zaila baita sinestea zein jota nengoen eta zer neurritaraino nengoen ahuldua. Erabilitako sendabidea erabat berria zen, eta agian ez zuen ordu arte sukarraldirik sendatu, eta ezin diot inori, nire saioan oinarrituta, erabiltzea gomendatu.
2013
‎Eman ziguten janari guztia arrapaladan jan nuela gogoratzen naiz. Itsasontzian balantzaka alde batera eta bestera ibili nintzenetik tripa nahasia izan nuen denbora luzez, eta, lur hartu genuenetik goserik nabaritu ez banuen ere, jaki haiek gustura jan nituen.
‎Bazkalostean ez zigun gauza askotarako denborarik eman. Oraindik lekuz kanpo nengoela sentitzen nuen, eta niri tokatu zitzaidan kanpin dendaren ondotik gehiegi urrutiratu gabe eman nuen denbora gehiena. Azkar ilundu zuen eta lotara joateko ordua iritsi zitzaigun.
‎Nik, denbora, liburuak irakurtzeko izango nuen denboraren arabera neurtzen nuen. Nahi nituen liburu guztiak irakurtzeko adina denborarik ez nuela bizitzan edukiko onartuta baneukan ere, kalkulua egiten nuen bakoitzean denbora gehiagoren beharraz ohartzen nintzen.
‎Nik ez nuen nahi izan. Baina ez nuen denborarik izan ezetz esateko. Akusatuen aulkian jartzen nau baieztapen eskas horrek.
‎Denbora horretan sarri egoten ginen telefonoz, internet existitzen ez zen urteak ziren; telefono enpresa batek jarritako tarifa merke harekin egunero hamabost minutu hitz egin beharreko obligazioa inposatu ziguten, eta amak egun bakar batean huts egin gabe deitzen zidan. Bera izaten bazen ere lehenengo deitzen zidana, minutu gutxiren buruan esan beharrekoak esanda genituelako, zurekin ematen nuen denbora gehiena. Errutina horrek elkarrenganako gerturatze bat esan nahi zuen, eta egunero eguneroko interakzio hori, nahiz eta askotan azalekoa izan, nire atzerriko bizitzaren zati garrantzitsu bat bihurtu zen.
‎Horren ondotik, komendadorea abiatu zen Jeronimo Iberokoa delakoaren gainerako dohainak ohoratzera, eta arestian bezain sor iraun nuen denboraren gainerakoan. Izen bakarrik ere ez dut gogoan gorde haren lekukoen zerrendatik, ardorik gabeko eguna baino luzeagoa izanik ere.
‎Ohartu orduko, bakarrik nengoen liburutegian. Amadis bazterturik, arasak miatzen enplegatu nuen denbora. Printzea izeneko liburu bati eman nion gogoa.
‎Han egina nuen denboran inoiz ez zitzaidan gogoratu bertze presoen solasei bazka ematen ahal nienik.
‎Gero izango nuen denbora ezbeharraz jabetzeko eta zoritxarreko gertaera hura irensten joateko. Eta nire nahigabearekin batera, etxekoena ere irentsi nuen.
2014
‎Egia esateko, ez nuen espero Mikelekin berriro diruaz solastea. Zigarreta piztu nuen denbora irabazteko. Lasaitasunez begiratu nion eta, bat batean, barrez lehertu nintzen.
‎Bitxia da: pisu hartan eman nuen denborak ezer gertatzen ez zen irla txiki bat dirudi, bizitzatik kanpo, egun gris eta monotonoen segida bat, beti arbuiatu dudan hori. Orduak poliki igarotzen ziren eta, hala ere, urteak azkar joan ziren, egun horiek salbu, noski, gainontzekoan ez dut neure burua ia ezagutzen.
‎Irribarre egiteko zorian egon nintzen, berak igarri gabe, espero dut. Mikel begira neukan, baiezkoaren zain, berari beha eman nuen denbora luzeak harrituta agian.
‎Nik begiratzen nion eguzkiak sekula argitzen ez duen amildegi baten hondoan datzan gizon bat goitik aztertuko litzatekeen bezala. Baina ez nuen denbora askorik berari eskaintzeko, zeren makinazainari laguntzen ari bainintzaion hondatutako zilindroak desmuntatzen, biela okertu bat zuzentzen eta horrelako gauzak egiten. Herdoila, karraskautsa, torloju, berno, giltza, mailu eta trinketezko nahas mahas beldurgarri baten erdian bizi nintzen, gorrotatzen ditudan gauzak, hain zuzen ere, horiekin ez bainaiz ondo moldatzen.
2015
‎Tirita zabal bat aski izan zen buruan zeukan urratua estaltzeko, eta aitak, jakina, sekula ez zuen horren guztiaren berri izan. Ahizpa begira begira izan nuen denbora osoan, beldur izpirik ere gabe bere aurpegieran.
‎Ikerlan luze baterako gaia aukeratzerako orduan, Benjamin Brittenen hautaketak ez zidan ahalegin handirik eskatu. Karrera aldaketa erradikalari aurre egin behar nionez, ordura arteko guztia zaborrera botaz, ezin nuen denbora gehiagorik galdu. Aldatzekotan, azkar egingo nuen, hasi eta buka, eta behin mundu akademikoan sartuko nintzela erabakita, ez nuen zalantzarik egin.
‎Ez nuen denbora alferrik galdu nahi. Gau guztia iragan nuen Ritak kontatu zidanari buruan bueltaka.
‎Nik, ordea, ez nuen denborarik alferrik galdu nahi eta, Kiel eko Unibertsitatean aspalditik ezagutzen nuen Anja Nienstedt doktorea gogoan, ordenagailua piztuta, gutun elektroniko bat idaztea deliberatu nuen. Zizareen metodoa asmatu nuen egunetatik, Anja izan nuen jarraitzailerik finenetakoa.
‎Inoiz, nire amarekin edo Andoaingo lagun minen batekin ere bildu nintzen Bilbon, alderdi galduren batean eguna elkarrekin pasatzeko. Etxean, gortinak jaitsita beti, bilera eta jarduera militarrak prestatzen ez ezik, txostenak idazten edo irakurtzen ematen nuen denbora.
‎Langile jendea bizi zen auzo batean omen zegoen. Alde batetik bestera ibili behar izan nuen denbora puska batean, baina esandako lekuan zegoen etxea, eta, txirrina jota, berehala ireki zidaten portala.
‎–Ez nuen denbora gehiegi holako gauzetan ibiltzeko, egin diozu itzuri?, ikasketa sindikaletan eta lanean eman behar izaten nituen ordu gehienak.
‎Abiada bizian igaro nuen denbora tarte hura, itsu, jaiotzatik heriotzarainoko denbora tartearen esanahia ulertu ezinik, benetako mugarri horien arteko tartea, orain hain estu iruditzen zaidan hori, ulertu ezinik; egiazko mugarriak zeintzuk diren bereizi ezinik.
‎Egun batean, gutun-ontzia zabaltzean, gero eta ugariago jasotzen dugun posta ofizial komertzial parainstituzional parrastaren erdian, eskuz idatzitako eskutitz bat ikusi nuen; letra harrigarri handiz idatzita nire izen helbideak, eta guztiz ezezaguna igorlearen deitura. Harridurarekin batean gogoeta etsi bat egin behar izan nuen denboraren joanaz: urte batzuk lehenago kilikaz beterik irekiko nuen gutuna, urtebetetzeko oparia zabaltzen duen haurraren poz berberaz; une hartan, ordea, nire iritziek mindutako norbaiten purrustadaren beldur edo halako susmo zehazgabe batek harturik nengoen (garai batetik aurrera, gure bizitzan gertaturiko edozein aldaketa ia beti txarrerako izango dela hasten gara sentitzen:
2016
‎Alberto iritsi zenean, gauzak aldatu ziren, eta oso inportantea sentitu nintzen. Kirolean ondo ibiltzen nintzen eta kirola egiten ematen nuen denbora guztia. Korrika egitea maite dut, eta gogor saiatu naiz.
‎Egoera hartan ezinezkoa zen elkarren eskuak ez estuagotzea. Eskuak askatu nahi izan nituen; eta neska eskuetatik helduta izan nuen denbora guztian, neure buruarekin eztabaida betean egon nintzen afera hau dela medio, eta oraino ere eskuei heltzen jarraitzen nuen. Bi minutu aski izan ziren kontura nendin bataila osoa jo nuela berriz ere, eta sentitu nuen nola nire hankak eta guztiak dardaraz jartzen ziren pentsatze hutsarekin.
‎Mahai gainean nituen eskuak laztandu dizkit, alaba batek aitarekin egingo lukeen moduan. Poeta gaztearekin gauza bera egingo ote zukeen galdetu diot neure buruari, baina ez nuen denborarik burutazio horri buelta gehiago emateko, gertatuaren inguruko galderek eragozten baitzidaten.
2017
‎Baina hala zuen. Ezin nuen denbora gehiago galdu.
‎Aldameneko ikuskizun bat edo beste ikustera eraman nuen Myra, ideiak argitzen zitzaizkidan bitartean harengandik gehiegi urrundu gabe tiobiboetara eta antzeko lekuetara eraman nuen, igotzen eta jaisten lagundu nion soinekoa goratzen zitzaionean begiradak boteaz etab. Eta, arranopola, ez nuen denbora asko behar izan erabakia hartzeko.
‎Hara non impasse batean aurkitzen nintzen. Denbora aurrera joan ahala egoera gero eta larriago ikusten banuen ere, pentsaezin neritzon abadearengana joateari hilobiratze kristau eske, eta ez aurrerantz eta ez atzerantz ere ezin joz, liburutegiaren bazter batetik bestera ematen nuen denbora, bueltaka, irtenbiderik ezean. Neskameak bere aldetik, hain egoera ezohizkoaren aurrean, urduritasun handia adierazten zuen, azkenean neuregana zuzentzen ausartu zen arte.
‎Ez dut ukatuko. Ospitalean pasa behar izan nuen denborak lagundu zidan sofrikarioa jasaten. Alde batetik, poliziek, seguru aski nire egoera tamalgarriaz errukituta, atxilotu osteko itaunketa samurtu egin zuten, normalean gogorra izaten baita.
‎Borondaterik gabeko pika buztana! Baina hainbeste goxotasun eta alegrantziaren artean, ez nuen denborarik ukan ene bame bameko kezkez oroitzeko eta zoramenaren zoramenez mundu irreal batean sartu nintzen.
‎Tarteka tximista batek lanpararen itzala proiektatzen zuen sabaian, etxeak zuritzen zituen eta jarraian zetorren trumoiak dardararazten. Ekaitza entzuten eta liburua irakurtzen eman nuen denbora bat, buruak irakurtzea baimentzen zidan neurrian, eta atala bukatu nuen. Euriak gogor jotzen zuen leihoan, haizeak etxe osoan.
2018
‎Gutxitan izaten nuen denborarik edo gogorik halako maitasun istorioak hasi eta buka irakurtzeko, baina ezbairik gabe esan nezake kontakizun zentzugabeak zirela guztiak, sentimentalak, jakina?, eta, arestian aipaturiko onurengatik ez balitz, ez nukeen segundo bakar bat ere galduko haiekin. Hori esanik, hala ere, ez daukat eragozpenik aitortzeko, ez baita lotsatzekoa, inondik ere?
‎Eta hementxe egon naiz azken ordu erdian, ur ertzeko zenbait lekutan kanaberen ondoan lasai eserita dauden irudien mugimenduari begira. Hemendik, halako dozena bat irudi ikusten ditut, baina ia lurrerainoko zuhaitz adarrek sorturiko argi itzal bortitzek eragozten didate irudiok garbi begiztatzea; hala, bada, albo batera utzi behar izan dut aurrez pentsatua nuen denbora pasa txikia, hots, asmatzea arrantzale horietatik zein ote zen koronela, alegia, laguntza zinez baliagarria eman berria zidaten etxeko nagusia?.
‎Hainbeste, ezen izugarri laburrak egiten hasi zitzaizkidan Erikek bertan pasatzen zituen lau orduak. Etxerako joan eta etorrian galtzen nuen denbora aurrezteko, haur eskola inguruko kafetegietan geratzen nintzen nire ordenagailuarekin; gehiegi ez errepikatzen saiatzen nintzen, tabernari batzuek gaizki ikusten baitzuten kafesne bakarrarekin bertan goiz osoa ematea.
‎Kuriositatez begiratzen zidaten, ez begiratzen saiatzen nintzen ni. Ezin nuen denborarik galdu.
‎Baina zera esan nahi nuen, ez dela gauza bera irudi batzuetan oinarrituta zabor hori guztia botatzea, eta esatea: nik haiekin eman nuen denboran ikusi nuen..., entzun nien esaten..., orduan, batere arrazoirik gabe neskatila hark... Aditzen?
‎Shan Naoren ohantzearen ondoan igaro nuen denbora guztian ahaleginak eta bi egin behar izan nituen negarretan ez urtzeko. Zergatik hain patu ankerra?
2019
‎Onenean, saiatzen nintzen norbaitek herriko liburutegira eraman nintzan, eta irakurtzen pasatzen nuen denbora. Txarrenean, leihotik begira egoten nintzen zer egin asmatu ezinda, eta azkenean Narniaren liburuak1 berrirakurtzen nituen.
‎Ituk: . Bai, eta nik beti pentsatzen nuen berarengana gerturatzea, hitz egitea, baina ez nuen ito nahi ere, pentsatzen nuen denbora izango genuela, baina ez genuen izan?.
2020
‎Larunbat arratsaldetik astelehen arratsalde arte ez nintzen etxetik irten. Eta bakarrik eman nuen denbora gehiena. San Martzial jaiak ziren eta eguraldi ederra zegoen.
‎Bestela, irakurtzen eta filmak ikusten eman nuen denbora. Liburutegitik Martinek ekarritako liburuak irakurtzen hasi nintzen.
‎Inguruan jende ezberdina edukitzea ondo etorriko zitzaigula uste nuen, etxetik atera aurretik ere mikaztua baitzegoen giroa. Mikel gauzak baretzen saiatzen bazen ere, argi nuen denbora kontua baino ez zela hark guztiak eztanda egitea.
2021
‎Uste dut Feli ere gustura geratu zela. Asko ikasi nuen denbora gutxian. Zorte handia duzu.
‎Hurrengo egunean arratsaldea jai genuen, eta kontuan hartuko nuen hori. Arretarik gabe egoteak ere sortuko zizkidan eragozpenak, apika, eta mugatu hara itzultzeko behar nuen denbora tartea. Ez dakit.
‎Kanpaia jotzekotan egon nintzen aspalditik pilatuta neuzkan tentsioak nolabait askatzearren, baina beranduegi zen edozertarako. Ur hotza jarri eta izerdia kentzen galdu nuen denbora, arkatzari punta aterako zion norbait gau hartan bertan aurki nezakeen uste ergelari helduta.
‎Ez dakit zergatik arraio galtzen nuen denbora sare sozialetan. Pantailatxoari so gera nintekeen, jauzi eginez Facebooketik Instagramera eta Instagrametik Twitterrera, ia bi ordu igaro nituela ohartu ere egin gabe...
‎Begitartea pizten zion pozak gezur berriak eskatzen zituen, baina zer axola zion sekula ez atzera egitea erabaki banuen? Maite nuen; ezkontzera gindoazen; berarekin pasatzen nuen denbora jadanik ez nuela neurtzen ikustean zoratu egiten zen Hélène. Liluraturik besarkatzen ninduen.
2022
‎Nik ideia lauso bat besterik ez nuen keinu haren esanahiari buruz, baina ametsetan ere ez nintzen galdetzera ausartuko, ergel bat bezala agertzeko beldurrez. Beste hainbat gauzarekin bezala, itxaropena nuen denborak beteko zituela nire eskarmentu eskasaren hutsuneak.
‎–Gogoratzen dudan bakarra da etxean nahigabea besterik ez genuela. Nik ahal nuen denbora guztia pasatzen nuen bi haiengandik urruti, samina besterik ez zuten-eta transmititzen. –Bat batean gelditu, eta lotsazko keinu bat egin du– Uler ezazu, adin horretako neskatila bati ez zaio laguntzea bururatzen.
‎" Langabezian egon nintzen bi urtez. Ikasketa graduatua ateratzeko baliatu nuen denbora. Nire ahizparen laguntzen hasi nintzen, eta ostalaritzara joan nintzen gero.
2023
‎Egunak ohartu gabe joan ziren. Ama igerilekuko tabernan lan egiten hasi zenez, Nachoren etxean pasatzen nuen denbora gehiena. Gaur gazpatxoa, esaten zuen Gloriak niri begira, bertan bazkalduko nuela esan beharrik gabe.
‎zergatik egin zuen bere buruaz beste, zerk eragin zuen ustezko istripua. Ez nuen denbora askorik eta handiegia zen jakin mina.
‎Zintzotasunez eta objektibotasunez mintzatu nintzen era horretako hilketen xehetasun lazgarriez. Dena den, auziaren konplexutasuna nabarmentzen ahalegindu nintzen arren, ez nuen denborarik izan aldez aurretik deus prestatzeko, eta ez nuen azaldu ohore hilketa bikotekidearen indarkeriaren baliokidea dela funtzionalki, edo ez nien esan gizonen egoaren eufemismoa dela" ohorea" eta badirudiela AEBn bere kasa funtzionatzen duela egoak eta Pakistanen, aldiz, kolektiboaren izenean. Horren ordez, ongiaren eta gaizkiaren istorio bitarra kontatu nuen, haiek espero bezala.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia