Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 296

2000
‎–Uste nuen bera zinela –esan zidan ahots kraskatu batez.
‎" Lehenengoan barka, bigarrenean, urka"; eta, bertzetik, nola labana begiztatu orduko, orein eta zezen sastatuen iduriak etorri baitzitzaizkidan gogorat... hala, ihes, itzuri eta eskapatu, hirurak baterat egitea bururatu zitzaidan. Istant berean, baina, osaba Joanikoten hitzez oroiturik —" Fida hadi, bai, Joanes, zeren, deus ere gertatuko balitz, nihaurk defendatuko baihinduket" —, harenganat jiratu nintzen, eta ikusi ere nuen bere lekutik altxatu zela, hitz egiteko asmotan edo, noiz eta Villagrandeko dukearen boz ozenak durundi egin baitzuen:
‎Hain juxtu ere —ez dut orain zertan ukatu— gogoan nituelako gidatu nuen autoa auzo horrexetaraino, abuztuko ortzegun horretan. Azalpena, hortaz, soberan zegoen, baina marka onekotzat jo nuen berak oroitaraztea.
2001
‎Beste mutil batengatik laga ninduen. Horregatik erabaki nuen berak hainbeste gorrotatzen zituen barra amerikar horietako batera joan eta nire desio eta fantasia guztiak emagaldu batekin betetzea. Ez nuen edozein neska nahi.
‎Eta hantxe abiatu ginen biok, igogailuan gora, sekula baino gertuago; inoiz baino epelago sentitzen nuen bere arnasa eta, hain hurbiletik ikusita, bere aurpegia askozaz ederragoa iruditu zitzaidan. Ganbaran betikoa, ez zegoen argirik.
2002
‎Itxi egin nuen bera sartzen zen tokia. Alferrik.
‎Zer poza sentitu nuen bere hitza bete zuenean, handik hilabetera edo! Eta zer pozik jarri zen bera ere ni pozik ikusi ninduenean!
‎Sorgorturik eta gogogabeturik bezala zirudiena borrokan ikusi nuen bere buruarekin, bere indar hondarrak jokoan jartzen dituen naufrago ahituaren antzera, hondamenditik salba lezakeen ohol miragarriaren bila, fedearen eguzkia eguzki eklipse bat baizik ez denean. Munduko etsi osoarekin esan zidan:
2003
‎Amorrazio keinuren bat eginez itzuli bide nintzen. Atalburutik pasatzean atezaina sumatu nuen bere garitako leihatilatik zelatan, eta irribarre okertuan halako bozkario bat antzeman nion, barre haize bat. Irakasleon kontaduria sentimentala eramaten zuen eta pozik zegoen nonbait aspaldiko partez zerbait ganorazkoa, zerbait berria, deskubritu uste zuelako.
‎Agur esateko itzuli nintzen eta han zegoen, nik ezagutu nuenean bezala, besoak antxumatuta, zutik, trajearen mahuken gainetik esku banarekin besondoak igurtziz edo neurtuz, bere giharrez harro, sabela barneratuz, arnasa lasai hartzea debekatu baliote bezala. Eta berriro egongo ginela esateko itzuli nintzelarik, tristuraren edo bakardadearen itzala sumatu nuen bere begiradan. Agur egiteko asmoarekin adeitasunezko imintzio bat egin zuen eskuarekin airean eta keinua erdibidean geratu zitzaion, motz eta lotsakor, eta bere eskuineko esku hori berriro arrotz bihurtu zitzaiola pentsatuz alde egin nuen handik.
‎Beharbada artista sentitzen dira beren pintzel txikiak hartzen dituzten bakoitzean. Sophie ere hanka puntetan eta ipurmasailak tente ikusi nuen bere aurpegiari begira, baina ez zegoen biluzik. Bere ile naroa kokotean bildu eta lizunki laztandu zuen bi eskuekin.
‎Zuek irabazi duzue, baina ni Romain Garyrekin geratzen naiz –esan zuen eta desafio eginez bezala begiratu zidan. Kolpetik ohartu nintzen Monika betiko galdua nuela eta, minarekin batean, lotsa jasanezin bat sentitu nuen bere gelan maite nuela esanez utzi nion gutunarekin gogoratuz.
‎Ez nion kasurik egin. Erdeinuz begiratu nion pasaeran eta, nire bulegoko atea itxiz, idazlearen testura itzuli bezain pronto ahaztu nuen bere irribarrea eta hasiko zitzaidan beharbada nirea loratzen, irakurri ahala erabat konbentzitu bainintzen testuak idazlearenak zirela.
‎Egia esan, Oskarrek naizen bezala onartu izan nau beti. Nik nahi nuen bera aldatzea. Ni izan naiz bere bizitza aldatu nahi izan duena.
‎Aurrez aurre zetorkidan bizitzari beldurrik gabe ongi etorria emateko. Maitasuna zer zen ikasi nuen berarekin. Amona Sarak erakutsitakoaren aldean, desberdinak izan ziren Anaren ikasgaiak.
2004
‎Aitak mamua ikusten duenaren antzera begiratu zidan. Orduan konprenitu nuen bere portaera nahasiak beste iturburu are ilunago bat zuela.
‎Etxetik ateratzear geundela, egongelan sartu eta aita topatu nuen, aurpegi desitxuratuarekin. Hasieran uste nuen bere musika bilduma kutunari agur egiten ari zela. Baina hurbildu nintzelarik, ohartu nintzen agente espainiarraren gorpuari begira ari zela.
‎Don Nikolas bera hil zen. Makina bat bider ikusi nuen bere ortuan, aitzurrean, alkandora zuri eta praka beltz nasaitan, lanean, inongo sotanarik gabe. Don Nikolasek prestatu ninduen ni lehenengo jaunartzea egiteko, eta bere eskutik hartu nuen lehenengo aldiz Eukaristia.
2005
‎Artaburua, ez da hori bakarra, noiz onartu behar duzu? Gogoratuko banu aurretik zer sentitzen nuen bera ondoan nuenean... Uste dut Ainararekin etxean ez egitearen arau horrek zerikusi handia duela.
‎Bagenekien non azalduko ziren eta noiz; zain egongo ginen. Mateok ez zidan galdetu zer egingo nuen, bakarrik bera egin beharrekoa egiteko prest zegoela; zer nahi nuen berak egitea, esan baino ez neukala. Horretan utzi genuen.
‎Gutunaren ingurukoak ezinegona sortzen bazidan, Irantzurenak ez gutxiago. Burmuinak, gelditzen zitzaidan zentzu apurrak, gurea bukatuta zegoela esaten zidan etengabe, baina ezin nuen berarekin igarotako uneak gogoratzeari utzi. Saltsa guztiei botatzen nien eta hori berari asko gustatzen zitzaiolako zen; nik gozoegi uzten zituela uste nuen, batzuk behintzat, baina bera joan eta gero saltsa guztiei botatzen jarraitzen nuen.
‎Egun pare batean ibili nintzen zer egin pentsatuz. Mapan bilatu nuen baseliza, eta atzamarrarekin hamaika aldiz egin nuen bertarainoko bidaia, baina ez nuen argi ikusten, bertara joan eta gorpua han egonda ere, nori egiten nion mesede. Fernando hilda zegoen, ez zen berpiztuko; bere amak, gorpua aurkitzen ez zen bitartean, esperantza izpi bat izango zuen, txikia bazen ere.
‎–Gero ere jakin duk eta hobe da neronek esatea –burua altxatu nuen bere aldera interes handiz, zer kontatuko zidan asmatu ezinik– Bazegok jatetxean gelditzea nahi izateko beste arrazoi bat: Itziar.
‎Ordura arte ere Irantzugan pentsatzen nuen, baina ordutik aurrera beste era batean hasi nintzen berarengan pentsatzen. Ilea lepo inguruan aske zuela imajinatzen nuen bere hondartzako etxean, eta bat batean otu zitzaidan oso ondo egongo ginela biok bertan, uhinek harkaitzen aurka jotzean egiten duten zarata entzuten, etxearen kanpo aldean eserita, bata bestearen ondoan, ardo kopak eskuan. Altxatu eta etxean barneratu nintzen telefonoa erabiltzeko erabaki argiaz, baina telefonora heldu eta eskuetan hartu nuenean, beldurra sartu zitzaidan.
‎Meriendarako poltsatxoa ere oso polita zeukan... Nik, egia esan, dena miresten nuen beregan. Noizbait berarekin ezkonduko nintzela pentsatzera ere heldu nintzen...
‎Oso aukera laburra izan zen hura ezer funtsezkorik solastatzeko. Elkarrizketako tarte txiki batean, bizkaitarra naizela jakin zuen berak nire ahotik; eta nik, berriz, bera," Jeannette" alegia, euskal errefuxiatuen alaba zela ikasi nuen beraren ahotik. Eta bereizita bizi zela bere bi seme alaba gazteekin Bordele erdian.
2006
‎Eta ez dakit beraien artean handik aurrera zer gertatu zen, baina gogoratzen dut zure amak ez zuela German ikusi nahi. Garai hartan gauero entzuten nuen bere negarra alboko ohetik, eta noizbehinka Germanen izena aitatzen zuen ametsetan. Baina ez maitalearen izena aitatzen den bezala, haserre baino, erneguz.
‎Eta ez hori bakarrik. Oriol egur bila joan zen batean, Cristina eta biok bakarrik geundela, hotz eta motz bota zidan gustukoa ninduela eta ea nahi al nuen berarekin oheratu.
‎Negarrez. Zatitu egin nahi nuen bera ere. Nor eta Paul.
‎Joan beharra nuela eta bla bla, erregu egin zidan bakarrik joan nahi ez zuelako eta beste inorekin joan ezin zelako. Neuk ere mezua ixteko gogoa eduki nuen bere erantzungailan. " Ez da nire errua, Veronica maitea, enpresako gizon guztien artean neu banaiz edo zurekin oheratu ez den bakarra edo nahi ez duen azkena".
‎Besoak uzkurtzeko maneran ezagutu nuen bera ere ataka horretan izana zela noizbait.
‎Alferrik! Ezin nuen bere lekura eraman. Artegatasunak eragindako izerdi likina sumatu nuen.
‎Laster batean, sua zabaldu zen alderik alde. Gure ofiziala ikusi nuen bere pistolaz hiltzen makinen eztandarekin erretako fogoneroak, gehiago sufri ez zezaten.
2007
‎Baina bat batean hura dena oihu eta zoritxar bihurtu zen! Kandida sentitu nuen bere gelatik ateratzen.
‎Nik ez nuen dena ez Elisaren esku, ez Elisaren oin utzi nahi. Haurdun zegoen eta ez nuen bera kezkatzerik nahi. Baina, bestalde, zer egin behar nuen?
‎Burutik jota, esaten zuen. Eta beldurra sumatzen nuen bere hitzetan, errukiaren gainetik. Nik esan nahi nion berak ez zuela sekula burua galduko.
‎maitemindu egin zela, norekin eta arkeologo batekin, eta bazihoala berarekin Yucatan penintsulako ez dakit zer hondakin aztertzera. Detaile gehiagorik ez zidan emango, eta beste zortzi hilabete edo itxoin nuen bere abenturen berri izateko. Deia iristen zenean, ordea, erabat ahaztuta zegoen arkeologo, esploratzaile edo dena delakoa, ahaztuta Yucatan eta Ponpeia, horien inguruko aipamenik xumeena ere ez zuen egingo, eta alferrikakoa izango zen haren gaineko edozein galdera.
‎Nik berak baino hobeto abesten nuen, baina ez nuen bere ateraldi liriko rockeroa jarraitu nahi izan. Horrek egoeraren luzapena ekarriko zukeen, zerbait handia esan behar zuenean Irenek gustuko zituen interludio jasangaitz horietako bat.
‎Irenek aski ondo zekien horrelako kontuetan ni ez nintzela bera bezain aurreratua, eta hala ere errealitate hura nabarmen uztea gustatzen zitzaion. Beraz, isildu gabe, niregana luzatu zuen eskua eta nire bularraldera zuzenduz ikusi nuen bere esku bihurri hura, ezkerreko titia ukitu arte. Txikitxo hori!
‎Berriro jo baino lehen, niri begira gelditu zen. Izu antzekoa ikusi nuen bere begietan, bere gezurra agerian gelditzearen beldurra akaso. Baina neska ausarta zen, eta berriro jo zuen, indar biziagoz.
2008
‎Neronek hartu nuen bere emazteari deitzeko ardura. Sekula ez naiz abila izan albiste mota hau ematerakoan.
‎Ezin izan nuen bera besarkatzea ekidin. Mediku batek ikusi izan banindu halako estualdirik ez emateko esango zidan, baina momentu hartan lagun bat nintzen, ez medikua.
‎Odol pila ederra isuri zuen, betazalak zabaldu eta begi lausotuez ingurura begiratu baino lehen. Aurrena sendagilea ezagutu zuen bekozko ilunez; gero nik jaso nuen bere begirada, eta lasaitu bezala egin zen. Baina bat batean kolorea aldatu zitzaion, eta altxatzeko ahalegina egin zuen, oihuka:
‎Orduak ematen nituen maparen gainean hausnarketan, eta ondo gogoratzen nituen bere xehetasun guztiak. Sutondoan eseri, etxezainaren gelan, eta, irudimenaz, ziren eta ez ziren norabideetatik hurbiltzen nintzen uharte hartara; akrez akre aztertzen nuen bere gain guztia; Katalexu esaten dioten muino garai hartara igotzen nintzen behin eta berriz, eta han gailurretik ikusmira zoragarrien eta aldakorrenekin hartzen nuen atsegin. Batzuetan uhartea jende basatiz leporaino egoten zen, eta borrokan egiten genuen haien kontra; beste batzuetan, harrapatu nahi gintuzten animalia arriskutsuz beteta aurkitzen nuen; baina amets haietan guztietan ez zitzaidan ezer gertatu gure benetako abentura bezain arrotzik eta tragikorik.
‎Urrats bat egin nuen bere aldera.
‎Beroki luzedun gizona bakarrik zegoen bazter batean geldi, bakar, eskuan lore sorta zuela, ezkontide abandonatu baten itxurarekin. Aireportuko harrera aretora sartu orduko jakin nuen bera zela Nadiak bezperan besarkatu nahi zuen gizona eta, ni besarkatu baninduen, hutsegite bat tarteko izan zela, egunez edo lekuz nahastu zirelako, edo, auskalo, mezu bat bidean galdu edo gaizki ulerturen bat izan zutelako.
‎Nire autoarekin itzuli batzuk emana nintzen, zer sumatuko, auzo horretatik. Ford zahar bat nuen, milaka zebiltzan kalean, ez nuen beraz neure burua nabarmentzeko arriskurik. Nire asmoa ez zen haiekin aurrez aurre topo egitea, eta gutxiago kontuak eskatzen hastea.
‎Ordua zela erabaki nuen bere hutsegiteaz ohartarazteko, denborak ez zuela egoera gaiztotzea baizik egingo. Pare bat eztul egin nituen.
‎Hiruzpalau orduz bakarrik ikusi nuen Garibaldi, eta ondoko egunetan, harekin pentsatzearen poderioz, ezabatu egin zitzaidan haren aurpegia, ezabatu egin nuen edo xahutu, maiteminduei maiz gertatzen zaie hori, eta ez nuen berriro berreskuratzerik lortu. Handik hilabete batzuetara hemengo orkestran plaza batzuk libre zeudela esateko deitu zidanean banentorrela esan nion, baina ez nuen bere aurpegia gogoratzerik lortu. Aireportuan geratu ginen eta zu ikusi zintudanean bera izango zinela pentsatu nuen.
‎Heldua zinen, dotorea eta harrera aretoan joan etorrian zebilen jendetzaren artean nabarmendu egiten zinen. Aurki jakin nuen bera Natalierekin bizi zela eta segidan ohartu nintzen Natalie zurekin maiteminduta zegoela. Hortik aurrerakoa ezagutzen duzu, esan zuen eta betaurrekoak kendu zituen.
2009
‎Ez nuen nahi inork igartzerik nire kitzikapena. Orduan Leonen begirada topatu nuen eta bertan ikusi nuen bera ere ni bezala zegoela. Sutan.
‎Ondo zekien dendan oinpean erabiltzen nuen egurrezko aulkitxoaren modukoa zela bera niretzat: koxka bat irabazten nuen berarekin, eta ausardia ematen zidan munduari benetako emakumea banintz bezala begiratzeko.
‎Amets egiten nuen berarekin, eta izerditan esnatzen nintzen gau askotan. Okerrena da logela berean lo egiten genuela, aitaren logela, hutsik egon arren, sakratua zelako, eta esnatutakoan beldurrez jarraitzen nuela ahizpari begira.
‎Kopa goratu zuen Xantik. Nik ere, purua eskuz aldatu eta topa egin nuen berarekin batera. Hitzik gaineratu gabe eman genion zurrutada biok, begirada telebista azpiko mahaian iltzatuta.
‎Kopeta bustia nuen. Ez nuen berak izerdia nola lehortzen nuen ikusterik nahi.
‎Isilune txiki bat egin zen berriz, eta Xantiren bekaina goratuz nabaritu nuen bere ohiko keinuan.
‎Eskuetan hartu gabe ere banekien Amadis de Gaule ren ale bat zela. Ez noski sei urte lehenago Bidaxunen osorik irakurri gabe utzi nuen bera, baina haren haurride bizkia. Nola zitekeen?
‎–han behean??. Pentsatu nuen berak ere animatuko zituela Delbo eta besteak dena kontatzera. Garrantzitsua zela dena kontatzea.
2010
‎Ederki egiaztatu ahal izan nuen bere garaian nire susmo eta burutazioek ez zutela oinarririk, baina barrutik jaten ninduèn jelosiaren harrak burua nahastu, eta beste errealitate bat eraiki zuen nire irudimenak, Domingoren aurkako errotikako ezinikusia sentitzera eraman ninduena bolada batean, hori ere ezin ukatu, gezur esango bainuke bestela, Damaso; eta nola ulertu nuen, halako batean, entziklopediak Troiako Helenari buruz zi... Helena Troiakoa, gizon guztiak atzean zituena, eta gizonen arteko ezinikusiak eta borrokak eragiten zituena!
‎...nuen aurrerantzean, gurasoek eta hala erabakita, baina bihotzean ere banuen, eta bihotzaren suzko hizkuntzan ezabatuko nituen urruntasunak; Helena eta biok ez geunden jada elkarrekin, baina bageunden, eta inoiz baino estuago geunden; eta maitasun suak arintzen zidan bekatu egin nuelako sentipena, eta, gurutzearen aurrean belauniko jarrita, eskerrak ematen nizkion Goikoari. Helena ere suzko ikusten nuen bere eztei jantzi gorrian?, proba haren aurrean jarri ninduelako?
‎Guztiok geunden atsekabe neurrigabe baten mende: Bibik negar egiten zuen, Susanaren amak zer esanik ez, Teofilo Maria ere ikusi nuen malkoei ezin eutsiz, umetan behin edo behin ikusi nuen negarrez, geroztik sekula ez?, aita kalonjea ere ikusi nuen bere musuzapiarekin, niri ere zotindu zitzaidan negarra bizpahiru bider?
‎Hura ez zen Felixinentzako tokia, bistan da, baina momentuan ez nengoen horretan pentsatzeko; bost axola gainera mutiko atzeratu batek zertan pasatzen zuen denbora, parkean kaniketan edo manifetan desafinatzen. Azkar ahaztuko nuen beraz Felixin hura eta bere kantua, handik laster beste ekitaldi batean ikusi ez banu.
‎Ederki egiaztatu ahal izan nuen bere garaian nire susmo eta burutazioek ez zutela oinarririk, baina barrutik jaten ninduèn jelosiaren harrak burua nahastu, eta beste errealitate bat eraiki zuen nire irudimenak, Domingoren aurkako errotikako ezinikusia sentitzera eraman ninduena bolada batean, hori ere ezin ukatu, gezur esango bainuke bestela, Damaso; eta nola ulertu nuen, halako batean, entziklopediak Troiako Helenari buruz zi... Helena Troiakoa, gizon guztiak atzean zituena, eta gizonen arteko ezinikusiak eta borrokak eragiten zituena!
‎...aurrerantzean, gurasoek eta hala erabakita, baina bihotzean ere banuen, eta bihotzaren suzko hizkuntzan ezabatuko nituen urruntasunak; Helena eta biok ez geunden jada elkarrekin, baina bageunden, eta inoiz baino estuago geunden; eta maitasun suak arintzen zidan bekatu egin nuelako sentipena, eta, gurutzearen aurrean belauniko jarrita, eskerrak ematen nizkion Goikoari —Helena ere suzko ikusten nuen bere eztei jantzi gorrian—, proba haren aurrean jarri ninduelako...
‎Guztiok geunden atsekabe neurrigabe baten mende: Bibik negar egiten zuen, Susanaren amak zer esanik ez, Teofilo Maria ere ikusi nuen malkoei ezin eutsiz —umetan behin edo behin ikusi nuen negarrez, geroztik sekula ez—, aita kalonjea ere ikusi nuen bere musuzapiarekin, niri ere zotindu zitzaidan negarra bizpahiru bider...
2011
‎Gerratean gure aldean ibilitakoek ere pentsio bat jasotzeko eskubidea izango zutela iragarri zutenean, amari ere tokatuko zitzaiola pentsatu genuen. Eta hala bidali ninduen gajoak, ea agiritegiren batean aurkitzen nuen bere erretiroa arin zezaketen diru apurrak eskuratu ahal izateko egiaztabiderik. Baina paperak bilatu beharra zegoen, eta, horrenbeste urteren buruan, bistakoa zen ez zela lan samurra izango.
‎Erran behar ote dizut, hala ere, Satur, Atilanok kometa dantzatzen irakatsi zigùn aste hartan, baita gero ere, bizpahiru elkartze ustekabekotan?, elkarrizketatxo isilpeko batzuk izan nituela harekin? Horrela jakin nuen bere familiaren historia, baita bera familiako ardi beltza zela ere; horrela jakin nuen zergatik maite zituen beleak, bere izaeraren ikur bihurtzen zituenak: –Beleen karranka ez duk kantua, protesta oihu bat baizik, eta nik, injustiziaren bat dagoenean, protesta oihuak ditiat atsegin.
‎Ez dago han beste munduko altxorrik, baina, maite ditudan autoreen liburuez gain, bidaietako oroigarriak ere hantxe uzten ditut. Seguru nengoen Karlak arretaz begiratuko ziela, itzultzaileak bidaiatu zaleak direlako edo gaztetan izan zirelako gutxienez, eta nik ohea egin eta gela txukuntzen nuen bitartean espero nuen bere lekutik mugitu gabe ahotsa altxatuz galderaren batzuk egingo zizkidala. Nik logelan edozein moduz botata izaten ditudan arropa zikinak arrapaladan bildu eta bainugelan toalla erabiliak aldatzeko asmoa nuen, gau mahaiko lanparari argia jaitsiko nion ondoren argitasuna arras murriztu arte, eta Karlarengana itzuliko nintzen segidan, zer nahi ote zuen galdetzera.
‎–Hildakoak hortxe bazterrean uzten direla esan zidan azken horrek hil orduko, eta hortxe utzi nuen bera ere, besteekin ilaran. Ja badakizu.
‎–Erice nire laguntzailea izan zen hasierako urteetan, eta jendeak normalean esan ohi du: . Halakoren laguntzaile nintzenean, asko ikasi nuen beragandik?. Eta nik diot:
‎Joan den ostegunean entzun nuen bera, Ruper, Bilboko Kafe Antzokian. Orduan sentitu nuen definitiboki arribatua nintzela lurrez inguratutako irla honetara.
‎Ulertu, beraz, nire azken erokeria hau ez dela bat bateko burutazioa, urtetan izandako kezka baten ondorioa baizik, zurbil zegoen hori esan eta eskutan zuen kaxa kristal berezi batez egina balego bezala luzatzen zidan bitartean. Ulertu nuen bere bihotza zabaltzen zidala, eta niretzat kuriositate bat besterik ez zena gauza serioagoa zela harentzat.
‎Facebook ez hizketan aritu zait nik inoiz sartu ez naizela onartu diodanean, hitz bakoitza porro bat erretzeko nuen gogoaren katalizatzaile, baina ez nuen bat ere eginik, eta susmoa nuen berak ez zuela egiten jakingo. Zortzi urte nituenean katekesira zihoazela esaten zidatenean bezala:
‎–Tabernako barra kolpatuz sententziatzen zuen, bere izerdia miazkatzeko gogoa sortzen zitzaidan usaintzera iristen nintzen gutxietan, hormonen borondatez ez nekizkien gauzetan sinesten nuen eta, idiota batek bezala, sinesten nuen hura arrazoitzen, ez isilean, ozen baizik. Entzun egiten zidala uste nuen berarekin inoiz hitz egin ez banuen ere, ni espiatzeko bezainbesteko kuriositatea izango zuela, nire eztarri minduaz anplifikaturiko dezibelioak erremedio kuriositate hori faltako balitz ere. Bere esku zartatuez aurpegia helduko zidala amesten nuen, Hamiltonen pelikula erotiko hortera batean bezala eramaten ninduela errezeldun ohera, Jacques Louis Davidek Madame Recamierri pintaturiko soinekoaz; eta hori gerta zedin lortzeko bere ideiak, nireak ere bazirenak, inork baino hobeto arrazoitzeko gai izan behar nuen, ametsetan debate lehiaketak irabazten nituen, zeinetan epaimahaia nirekin ados egon ez, baina nire argudioen konplexutasun eta sotileziarekin txunditurik aitortzera beharturik sentitzen zen, eta berak irribarre egiten zidan sarreratik gertu paretaren kontra jarririk obserbatzen ninduela.
2012
‎Gabon gauean Herbert eta biok oheratu egin ginen, gainerakoak usadiozko ordu txikietako mezan zeuden bitartean. Gau hartan, ahazteko bidetzat harturik sexua, desesperazioz egin nuen berarekin, inongo kalkulurik gabe, inongo itxaropenik gabe, une gozo batzuk edukitzearren soilik. Baina gertatu zen; maitemindu egin ginen.
‎Jainkoak idazle izateko seinalatu ondoren, behar nuen Benitok seinalatua izatea. Sortu behar nuen bera identifikatuko zen testu bat, idazleok ere maiz entzun baitugu egoaren beste elikadura indartsu hori, ahaztezina dena, irakurleren batek esan digunean: –Nik sentitzen nuena zehatz mehatz adierazten asmatu duzu?.
‎Hirurok dugu estimu handian Ibon, bakoitzak bere aldetik izan dugu harremana berarekin. Benitok herritik ezagutzen du, Pakok literatura mundutik, eta nik telebistarako erreportaje batean topo egin nuen berarekin. Gizon alaia da, gauza interesgarriak kontatzen ditu, zer gehiago eska dakioke lagun bati?
‎Ibon: Benitorekin hitz egiten hasi aurretik, trainerutik egunero ikusten nuen bera, gure entrenamenduei begira. Barrara iritsi baino lehentxeago, bakarrik edo lagunduta, udan nahiz neguan, aste tartean nahiz asteburuan,, euritan edo elurretan...
‎Arratsaldeko hirurak ziren. Ez zen ohikoa Sandra ordu hartan etxean ez egotea, baina pentsatu nuen bere amarenera joanen zela, edo zerbait erostera. Orduak igaro zirenean ordea...
‎Espetxetik atera nintzenean haren hilobia ikustera joan nintzen. Modu bat zen barkamena eskatu eta azaltzeko zergatik utzi nuen bere hilketa zigorrik gabe. Hilobiaren aurrean nengoela, ohartu nintzen hilarria silikonaz eutsita zegoela, eror ez zedin.
‎Beste zaparrada baterako prestatu zen?. Atzo goizean hitz egin nuen berarekin.
‎–machito, aren? ohiko estereotipotik ihes egiteko modu bat ere izan zitezkeela The Smithsen abestiak, etab. Nik barre egiten nuen bere teorizazio traketsen kontura, eta halakoetan David Bowie ren gaia ateratzen nion. Baina berari ez zitzaion Bowie gustatzen.
‎Ondo ezagutzen nau, ondoegi. Horregatik moztu nuen berarekin, neurri batean. Horregatik, eta Taylorrengatik, noski.
‎Beste behin Peñaflorida Institutuan ikusi nuen bere poemak errezitatzen, Donosti Soundaren historiaurreko La Insidia taldea atzean zuela, irakurketa saioa soinu atmosferiko samarrez janzten; taldekoek eszenatokitik bota behar izan zuten azkenean, beren kantak jo nahi zituztelako behingoz, eta ondoren, gainera, La Vieja Escuela zetorrelako, antza, García San Martín La Insidiako partaideetako baten lehengusu nagusia zen, eta mesedea egiteagat...
‎Etxe bere bikotearekin azaldu zen. Oso gutxitan etortzen zen gurekin, eta sentsazioa nuen bera zela gurekin deseroso sentitzen zena. Azken batean guk, Olak, Leonek eta neuk, Etxeren homosexualitatea erabat onartuta geneukan eta gure lagunartea handitzeari abantaila gehiago aurkitzen genion desabantailak baino.
‎–Ostia, ostia, ostia? , poza igarri nuen bere hitzetan.
‎Goseak hiltzen utziko al ninduten lurpeko mundu iluntasunezko hartan; edo nolako patua, agian oraindik ere beldurgarriagoa, ote nuen zain? Ondo asko ezagutzen nituen neure epaileak, eta ez nuen beraz zalantzan jartzen heriotzara kondenatu nindutela, eta ohikoa baino heriotza latzagora gainera. Modua eta ordua ziren arduraz betetzen eta burua galarazten zidaten gauza bakarra.
‎Eta, hala, larruzko zaku handi bat ekarri zuen, barruan libra eta erdi sutauts zuena, edo gehixeago, eta beste bat, bospasei librako pisua izango zuena, tiro egiteko hornigaiz eta balaz betea, eta ontzian sartu zituen biak. Aldi berean nagusiaren sutautsa aurkitu nuen bere ontzi gelan, eta harekin bete nuen ia hutsik zegoen botila bat, haren edukia beste batean hustu ondoren, eta horrela, behar genuen guztia hartu ondoren, kaitik urrundu ginen arrantza egitera. Kaiko sarreran zegoen gazteluko zelatariek ezagutzen gintuzten, eta ez ziren gutaz kezkatu.
‎Berehala hurbildu nintzaion, baina gertuago egon nintzenean konturatu nintzen uztaia eta gezia zituela, eta niri jaurtikitzeko zuzenduak gainera. Beraz, ezinbestekoa nuen berak baino lehenago tiro egitea, eta hala egin nuen; eta lehenengo tiroaz hil nuen.
‎Gau osoa igaro nuen berarekin, baina eguna argitu bezain laster, nirekin etortzeko adierazi, eta arropa batzuk emango nizkiola jakinarazi nion; poz handia hartu zuela zirudien, erabat biluzik baitzegoen. Bi gizonak lurperatu zituen lekutik igaro ginenean, lekua zehatz mehatz seinalatu zuen, eta hura berriz antzemateko egin zituen arrastoak erakutsi zizkidan.
‎Herrialde hura eta biztanleak hain argi eta garbi kritikatu nituenean, ez zidan beste ezer erantzun baizik eta ez nintzela haien artean behar beste denbora egon irizpiderik izateko; eta munduko nazio ezberdinek ohitura ezberdinak dituztela, eta ildo bereko beste zenbait egia arrunt. Baina beraren jauregira itzuli ginenean, ea zer iruditzen zitzaidan eraikin hura galdetu zidan, ea zer zentzugabekeria ikusi nuen eta zer kexu nuen bere morroien janzkera eta itxuraz. Arriskurik gabe galdegin zezakeen hori, bere inguruko guztia zoragarria, normala eta ongi egina baitzuen.
‎Azkenean, jauregira sartu eta bisita aretoraino joan ginen, eta han Erregea ikusi nuen bere tronuan eserita, kategoriarik handieneko pertsonak zituelarik bi aldeetan. Tronuaren aurrean, mahai handi bat zegoen globoz eta esferaz betea, eta mota guztietako matematika tresnaz.
‎Bazkaldu ondoren, Don Pedro etorri zitzaidan eta etsi gaiztoko ahalegin haren zergatia jakin nahi zuen; ahal zuen guztian laguntzea besterik ez zuela nahi baieztatu zidan, eta hain hunkigarriro hitz egin zidanez, azkenean amore eman eta adimen izpiren batez hornitutako animaliatzat hartu nuen bera. Neure bidaiaz hitz egin nion labur, marinelek neure kontra egindako, lehorreratu ninduteneko herrialdeaz eta hantxe emandako hiru urteez.
‎Orduan, kaxatik neure aulkietariko bat ateratzeko agintzen zidan, eta esertzeko hiru metrora baino hurbilago idazmahaiaren gainean, eta hala haren aurpegiaren parean jartzen nintzen ia. Honela zenbait elkarrizketa izan nuen berarekin. Egun batean ausartu nintzaion esatera Europa eta munduaren gainerakoarekiko agertzen zuen mespretxuak ez zuela ematen bat haren aparteko adimen kualitateekin, berauetan maisu baitzen; zentzua ez dela gorputzaren tamainarekin hazten:
‎Finko so egin eta begitarte iluna jarri nuen. Gero, egun osoan ez nuen berarekin hitz bat bera ere trukatu... Pentsakor eman zuen arratsaldea, eta gaur goizean are pentsakorrago zegoen putzuan.
‎Iluntzean, etxeko atarian geldiarazi eta honako elkarrizketa hau izan nuen berarekin:
‎Arratsaldean, solasaldi luzea izan nuen berarekin: minduta nengoen neska dohakabe horrenganako jarrera aldatua zuelako; egunaren erdia ehizan emateaz gain, itzulitakoan harrera hotza egiten zion, oso gutxitan laztantzen zuen, eta Bela nabarmenki zimeltzen hasia zen, aurpegia argaldu eta begi handiak lausotu egin zitzaizkion.
2013
‎Azkenerako beste inor baino hobeto ezagutzen nuela iruditzen zitzaidan. Horregatik, nire barnean gerturatze psikologiko bat bezala sentitzen nuen berarekiko, nire bizitzako zati bat beteko balu bezala.
‎Anaiari esan nion gaur iritsiko nintzela. Duela astebete hitz egin nuen berarekin azkenengo aldiz, ez ahal zitzaion ahaztuko behintzat. Londresen pasatutako azken astea niretzat bakarrik hartu nahi izan nuen, agur esateko nire etxeari, auzoari, parkeari, geratzen zaizkidan lagun gutxiei.
‎Barrura sartu eta bazterrak miatu ahal izateko aitzakiaren baten bila ere saiatu nintzen, baina ez nuen aurkitu. Emazteari zer gertatu zitzaion, zergatik hartu zuen hain muturreko erabakia jakin nahi nuen, eta arrastoren bat aurki nezakeela uste nuen berak berriki ukitutako gauzen artean, idatzita utz zitzakeen paperetan. Malekoiaren mutur batean antolatu zenuten azken agurra, gogoratuko duzu.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...
Aldaerak
edun 233 (1,53)
nu 53 (0,35)
ukan 10 (0,07)
Lehen forma
Argitaratzailea
Konbinazioak (2 lema)
Konbinazioak (3 lema)
Urtea

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia