|
2009
|
|
|
Helena? esan zidan, belauna tolestuz eta burua makurtuz, xarmaz betetako mugimendu batean; eta
|
nola
nik mutu jarraitzen bainuen, gehitu zuen: –Eta zu?
|
|
|
‘mientras exista una mujer hermosa,/ ¡ habrá poesía! ’; ‘Ni neskame berria naiz: Helena’ esan zidan, belauna tolestuz eta burua makurtuz, xarmaz betetako mugimendu batean; eta
|
nola
nik mutu jarraitzen bainuen, gehitu zuen: ‘Eta zu...
|
|
2010
|
|
|
Helena? esan zidan, belauna tolestuz eta burua makurtuz, xarmaz betetako mugimendu batean; eta
|
nola
nik mutu jarraitzen bainuen, gehitu zuen: –Eta zu?
|
|
|
aztoratu egin ninduena eta geroztik itzalean edukitzen saiatzen nintzena, aireak airea bezala maite nahi bainuen Helena, Adak Domingo bezala, anai arrebena ez banekien ere artean; azpian nituen, bai, inkontzientean errotuak, Bécquerren bi mihi gorri haiek, gar bakar bihurtzeko irrikan, Helenak, nire isiltasunaren aurrean, aurrera egin zuenean: . Ez didazu ezer esaten?; eta
|
nola
nik mutu jarraitu bainuen, gehitu zuen: –Etzi zure urtebetetzea da, bai, eta ganbarara joango gara?; Helenak ez zidan bere desioa erakutsi?. Ganbarara joan nahi nuke??, ez iritzirik eskatu?. Ganbarara joango al gara???:
|
|
|
" mientras exista una mujer hermosa,/ ¡ habrá poesía!";" Ni neskame berria naiz: Helena" esan zidan, belauna tolestuz eta burua makurtuz, xarmaz betetako mugimendu batean; eta
|
nola
nik mutu jarraitzen bainuen, gehitu zuen: " Eta zu...
|
|
|
sugearen irudia zen eta deabruarena berarena; aurrez aurre nuen, bada, Helena, deabruzko Eba bihurtua, sentsuala baino sentsualagoa... are sentsualago egin zitzaidana haren belaungunearen irudia tartekatu zitzaidanean, bizikletan irakasten ari nintzaiòn egunean bertatik bertara ikusi niona!; ezetz eta ezetz esaten nion neure buruari, Helenak ez zuela Ebarekin zerikusirik, baina Helena sentsual hark ere erakarri egiten ninduen, halabeharrez erakarri ere, Helena garbienaren irudiak bezainbat, gehiago ere bai, beharbada; Bécquerren poema asko nekizkien buruz, eta neure barne borroka haien azpian nuen, jakina, Bécquerren beste hura —" Dos rojas lenguas de fuego/ que a un mismo tronco enlazadas/ se aproximan, y al besarse,/ forman una sola llama" —, lehen aldiz irakurri nuenean —sexuaren gorrotoan hezi gintuzten— aztoratu egin ninduena eta geroztik itzalean edukitzen saiatzen nintzena, aireak airea bezala maite nahi bainuen Helena, Adak Domingo bezala, anai arrebena ez banekien ere artean; azpian nituen, bai, inkontzientean errotuak, Bécquerren bi mihi gorri haiek, gar bakar bihurtzeko irrikan, Helenak, nire isiltasunaren aurrean, aurrera egin zuenean: " Ez didazu ezer esaten"; eta
|
nola
nik mutu jarraitu bainuen, gehitu zuen: " Etzi zure urtebetetzea da, bai, eta ganbarara joango gara"; Helenak ez zidan bere desioa erakutsi —" Ganbarara joan nahi nuke" —, ez iritzirik eskatu —" Ganbarara joango al gara?" —:
|