|
2000
|
|
|
Eta mundu mugagabe hartan, osaba Joanikot eta Felisa nituen nik —jaun Marcel etorri aitzin— aterbe eta gerizpe, eta batek kontatzen zidana bertzeari jakinarazten nion. Eta, noiz eta Felisari esplikatu bainion ezen teleskopiotik ilargiaren mendiak eta haranak ikusi nituela eta nekez izan zitekeela hura Jainkoaren begia, zeren,
|
nola
Jainkoa baitzen perfektua eta akasgabea, hala, ezin eduki zituen, neholatan ere, makar izugarri haiek, orduan, ene inude eta haurtzain izan zenak muturra okertu, eta halaxe erran zidan:
|
|
|
Aurpegi itsusia nuen, bada, eta burua ere bertze leku batean nuen, baina,
|
nola
Jainkoaren soldadua bainintzen, gorputzari ere arimari bezain gogor egin behar ziona, hala abiatu nintzen unibertsitaterantz, neure nekearen eta neure ahiduraren gainetik. Eta urduri nindoan, jakina, baina pentsatzen nuelarik ezen zu ere urduri egonen zinela eta ez ni baino gutiago karta hura harturik, kontsolatu eta jabaldu nintzen apur bat.
|
|
|
Eta soinu arrai haiek arraitu ninduten ni ere hatsarrean, baita goibeldu ere handik gutirat... zeren kanpaiak Mattinentzat ari baitziren bereziki eta beregainki, Mattinentzat bakarrik, edo hala sentitzen nuen nik mementu haietan bederen. Eta bertze jesuitak, aita Bartolomek lagundurik, meza eman zuen, eta, haren predikuan, berriro izan ziren anaiarentzat alabantzak eta laudorioak, zeren,
|
nola
Jainkoak libratu baitzuen Jonas balearen baitarik, berdin eta orobat libratu baitzuen Mattin ere heriotzako artikulutik, eta hirugarren egunean piztu. Eta, hitz haiek aditurik, jelosiak jorik sentitu nintzen, zeren, Mattinek bila ibili gabe ediren baitzuen Jainkoaren garaziaren goren gradua, eta nik oraino ez, bila eta bila ibili arren... nahiz eta ustez harako bidean nengoen, apez izaiteko deliberamendua hartuz gero.
|
|
|
—Bertzela erranen nizuke, baldin Jainkoaren etorkiko hitzez mintzatu izan bazintzaizkit, Jainkoak, gauzen eta izakien izendatzeko, paradisuan erabili zituen hitzez, zeren,
|
nola
Jainkoarenak baitziren, hala zeuden izanarekin lotuak, segur. Ordea, nork daki zein izan zen paradisuko lengoaia?
|
|
|
Hauxe izan daitekek zirt edo zart egiteko mementua. Etxea eta azienda Nafarroaren zerbitzuan jarri genitian, eta heldu duk aldia, Nafarroa gure zerbitzuan jartzekoa... zeren eta,
|
nola
Jainkoaren borondatea hain den atzemanezina, nork daki ez ote zituen gure arbaso haiek galtzaile egin, gu garaile izan gintezen amoreakatik...?". Eta hark, badakizue, erran eta egin.
|
|
2003
|
|
|
Mirari hau muga bat izan baita gure historian. Eta,
|
nola
Jainkoa pinu batez baliatu baita, zer iruditzen zaizue ‘Pinu etxe’ deitzen badiogu?", esan zuen don Justo Gramatikariak. Don Justo Gramatikariak bazuen, ordea, anaia bat, nabarmentzea atsegin zuena, eta honek, orduan, bere iritzia eman zuen:
|
|
|
–Aztiak amets hartan garbi ikusi zian nola, Lurra sua zèn garaian, borroka latza izan zuten aingeruek eta deabruek; garbi ikusi zian, halaber,
|
nola
Jainkoak lur azala hoztu zuen, deabruen buruzagia guztiz menperatzeko; eta garbi ikusi zian, azkenik, nola, lur barruko suan harrapaturik geratutako deabruak buruzagiaren eskeletoa bereganatu nahian zebiltzan, isatsetik tira eginik. Eta mendeak joan zituan, eta deabruek ezin etsi...
|
|
2006
|
|
|
Etxeberrirekin, goiza luze joaten zitzaigun ikasten nola fedea obrei gailentzen zaien eta
|
nola
Jainkoak predestinatu gaituen bere semearen imajinaren konforme izateko. Nire arrebaordeak salbuetsirik zeuden, emakumeek eskola premiarik ez izan eta.
|
|
2009
|
|
|
Gandiagak, jada ez. Eskolan ikasi du
|
nola
Jainkoa, Covadongatik behera, etengabeki Espainiako historiako protagonista armatua den. Jainko hori ez du ezertarako ikusi gura euskal historian.
|
|
|
–Ongi gogoan dut nola, komentutik atera nintzèn egunean, zin egin nion neure buruari komentuan jarraituko nuela. Izan ere, komentua, niretzat, Jainkoaren tokia da, baina
|
nola
Jainkoa toki guztietan baitago, halaxe bihur ditzakegu toki guztiak komentu, bertan egoten eta on egiten jakinez gero: arrosa eta lorategia, sukaldea eta egongela?
|
|
|
Nola ez dizue, bada, Jainkoak edozein mesede egingo, gozo eta ezti eskatzen badiozue? Eta egiten ez badizue, zaudete ziur mesede handiago baten truke dela, zuek memento horretan ohartzen ez bazarete ere, zeren,
|
nola
Jainkoak guztia baitaki, komeni zaiguna ematen baitigu beti??: hura zen kontua, beraz, bai baitzirudien ezen Jainkoak mesede hura ukatu ziola, bai, baina mesede handiago baten truke; Domingori, baina, ez zitzaion otu ere egiten zer beste mesede izan zitekeen hura, hegan egitea mesederik eta miraririk handientzat zuenez gero;?, otoitza bera ere hegaldia baita, nondik begiratzen den??:
|
|
|
Nola ez dizue, bada, Jainkoak edozein mesede egingo, gozo eta ezti eskatzen badiozue? Eta egiten ez badizue, zaudete ziur mesede handiago baten truke dela, zuek memento horretan ohartzen ez bazarete ere, zeren,
|
nola
Jainkoak guztia baitaki, komeni zaiguna ematen baitigu beti. Otoitza bera ere hegaldia baita, nondik begiratzen den, nork bere baitatik Jainkoaren baitaraino egiten duen hegaldia.
|
|
|
planeatzen ere ikusi baitzuen bere burua segundo luze batzuetan, ekisainduko ostiak indar misteriotsu bezain erreal batez erakarrita: bi edo hiru aldietan gelditu zen, ordea, hantxe, zegoèn lekuan, planealdirik eta hegaldirik gabe; Domingok, ordea, ez zuen etsi, aita predikariak eman baitzion koartada,?, zeren,
|
nola
Jainkoak guztia baitaki, komeni zaiguna ematen baitigu beti?; baina, etsi ez zuen arren, bere nahiaren eta errealitatearen arteko adostasun ezak zapuzten zuen maila batean; eta nola, bestalde, Domingoren gorputzak nekez jasan baitzezakeen bere intentsitate gehiegizko hura luzaroan, kontua da naturaleza berriro menderatzen hasi zela borondatea, pittinka izan bazen ere, gorputz arimen mugimendu oha... aintzat hartzen hasi zen beste gai batzuk ere, jolas garaiko futbol partida, bazkalorduko edo hirian gertatutako edozein albiste, esate baterako?, egunerokotasunak, denboratasunak?
|
|
|
–Ongi gogoan dut nola, komentutik atera nintzèn egunean, zin egin nion neure buruari komentuan jarraituko nuela. Izan ere, komentua, niretzat, Jainkoaren tokia da, baina
|
nola
Jainkoa toki guztietan baitago, halaxe bihur ditzakegu toki guztiak komentu, bertan egoten eta on egiten jakinez gero: arrosa eta lorategia, sukaldea eta egongela... baina baita bainugela eta komuna ere; plazak eta enparantzak, baina baita sendategiak eta eroetxeak ere... hondartza ere bai, jakina.
|
|
|
Nola ez dizue, bada, Jainkoak edozein mesede egingo, gozo eta ezti eskatzen badiozue? Eta egiten ez badizue, zaudete ziur mesede handiago baten truke dela, zuek memento horretan ohartzen ez bazarete ere, zeren,
|
nola
Jainkoak guztia baitaki, komeni zaiguna ematen baitigu beti. Otoitza bera ere hegaldia baita, nondik begiratzen den, nork bere baitatik Jainkoaren baitaraino egiten duen hegaldia.
|
|
|
Nola ez dizue, bada, Jainkoak edozein mesede egingo, gozo eta ezti eskatzen badiozue? Eta egiten ez badizue, zaudete ziur mesede handiago baten truke dela, zuek memento horretan ohartzen ez bazarete ere, zeren,
|
nola
Jainkoak guztia baitaki, komeni zaiguna ematen baitigu beti...": hura zen kontua, beraz, bai baitzirudien ezen Jainkoak mesede hura ukatu ziola, bai, baina mesede handiago baten truke; Domingori, baina, ez zitzaion otu ere egiten zer beste mesede izan zitekeen hura, hegan egitea mesederik eta miraririk handientzat zuenez gero;"... otoitza bera ere hegaldia baita, nondik begiratzen den...":
|
|
|
sinetsi nahi zuelako sinesten zuen, eta sinesten zuelako jarri zuen borondatea sinesten zuenaren zerbitzuan, pentsaturik ezen bere sinestearen eta bere borondatearen ahalegin hutsez Jainkoaren nahia irabazi eta hegan egingo zuela, halako eran, non iruditu ere iruditu baitzitzaion, bizpahiru bider, hegan egitera zihoala... planeatzen ere ikusi baitzuen bere burua segundo luze batzuetan, ekisainduko ostiak indar misteriotsu bezain erreal batez erakarrita: bi edo hiru aldietan gelditu zen, ordea, hantxe, zegoèn lekuan, planealdirik eta hegaldirik gabe; Domingok, ordea, ez zuen etsi, aita predikariak eman baitzion koartada,"... zeren,
|
nola
Jainkoak guztia baitaki, komeni zaiguna ematen baitigu beti"; baina, etsi ez zuen arren, bere nahiaren eta errealitatearen arteko adostasun ezak zapuzten zuen maila batean; eta nola, bestalde, Domingoren gorputzak nekez jasan baitzezakeen bere intentsitate gehiegizko hura luzaroan, kontua da naturaleza berriro menderatzen hasi zela borondatea, pittinka izan bazen ere, gorputz arimen mugimend... esan nahi baita Domingok bere egin zituela berriro iraganeko nortasunaren aspektu batzuk –bere bihurri izate hura, adibidez, orain jauzi eta orain zilipurdi–, ez beren jatorrizko naturaltasunean, borroka hartan guztian borondateak ere bere pauso atzeraezinak eman baitzituen eta pauso bakoitzak uzten baitzuen Domingoren ibilbidean bere oinatza, mutilaren nortasunaren jatorrizko bertsioa kutsatzen zuena, ezinbestean.
|
|
2010
|
|
|
Hölderlinek esan baitzuen, oker ez banago, gizona Jainko bat dela amesten duenean, eta eskale bat arrazoitzen duenean. Eta poetak,
|
nola
Jainko izan nahi baitzuen, poeta guztiak zarete antzekoak, bai poesia idazten dutenak eta bai poesia irakurtzen duzuenak ere, salbuespenak salbuespen?, amets egiteari ekin zion, jakina?; azkenean, baina, ero bihurtu zen, Jainko bihurtu beharrean, horratx! Behin amets egiten jarrita, ezinezkorik ezinezkoenak eskatzen baititugu:
|
|
|
Hölderlinek esan baitzuen, oker ez banago, gizona Jainko bat dela amesten duenean, eta eskale bat arrazoitzen duenean. Eta poetak,
|
nola
Jainko izan nahi baitzuen —poeta guztiak zarete antzekoak, bai poesia idazten dutenak eta bai poesia irakurtzen duzuenak ere, salbuespenak salbuespen—, amets egiteari ekin zion, jakina...; azkenean, baina, ero bihurtu zen, Jainko bihurtu beharrean, horratx! Behin amets egiten jarrita, ezinezkorik ezinezkoenak eskatzen baititugu:
|
|
2011
|
|
|
Gerra akabatu zèn urtean ez, hurrengoan? 1940ko igande haietarik batean?, don Urbano apezak jatorrizko bekatuaren kontakizuna oroitarazi zigun, hamaika bider entzuna genuena:
|
nola
Jainkoak erran zien Adan eta Ebari, haiek paradisuan zeudela, jan zitzatela zuhaitz guztietako fruituak nahi adina, batekoak izan ezik, zeinari ongiaren eta gaizkiaren zuhaitza baitzeritzan; nola tentatu zuen deabruak, suge baten itxurapean, Eba; eta nola, finean, Ebak sagarra Adani eskaini, eta honek kosk egin zion.
|
|
2016
|
|
|
Richardek begi keinu bat egin zion, erantzun egokia aurkitu zuelako, beste adierazpenik ez zitekeelako izan. Baina horrek hainbeste gauza zalantzan ezar tzen zituen, hala
|
nola
Jainkoaren existentzia, modu horretan eta Big Bangetik aparte, ez zelako kreatzaile baten beharrik, batez ere, planetak bere leku aproposean ezarri zezakeenik.
|