Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 80

2000
‎Maitasunezkoak. Eta zenbat jaso nituen nik atzera bueltan. Zenbat?
‎Eta niri, orain, bat batean, ez zidan besaulki hark traza onik ematen. Non ikusi nituen nik halako aulkiak. Zertarako zeuzkan erdi ezkutuan bezala kable edo soka moduko haiek?
‎Ireki irekiak zituen hatzak bere buru gainetik, eta oinazea irristatzen zitzaien ganbarako hormen errainuan. Hatz mehe haiek ikusten nituen ni seinalatuz arratsalde guztian, eta aurrean genuen artaburu mendiak ez zuen amairik izango berehalakoan.
‎Isilune hark goizeko kanpaien hots tristearekin zerikusirik izango zuela erabaki nuen. Arrantzale batzuk itotzeak ez zuen nire biho  tza askorik estutzen; urrutiegi ikusten nituen nire bizitzatik, eta nahikoa nuen martxoko antxoen usain indartsua, arrantzaleak jende alai aberatsa zirela pentsatzeko. Sarritan usain batek indar handiago du, berritsukeria guztiek baino.
2001
‎Hona sarri aski ahotan erabilia izan den kasu bat. Zorioneko Zenbait hitzaldi horiek ez nituen nik erdaraz idatzi8 Egin, erdaraz egin nituen, hala eskatu zidatelako, nahiz ondoko elkarrizketak erdaraz eta euskaraz izan ziren. Neure kabuz, ez  nituen sekula argitarako, ez erdaraz ez euskaraz.
2002
‎Tiroak entzun nituen nik.
2003
‎Eta ontzi haiek ipini zituztenetik, zuk erosten zenituen botilak poltsa berezituetan jaisten nituen nik, eta ontzira  banaka banaka bota behar izaten baitira, min hartzen nuen botila bakoitzak, mila pusketan lehertzean, ateratzen zuen zaratarekin; batez ere beira ontziak hutsik egon eta, kristalak, hormen kontra jotzean, sortzen zuen burrunba mingarriarekin. Baina burrunbak are mingarriagoak egiten zitzaizkidan gauaren isiltasunean, zeren hori ere agindu baitzenidan:
2006
‎hori da geroz eta maizago pentsatzen dudana. Lehen damutu egiten nintzen halako zerbait bururatu bezain laster, isildu egiten nituen nire buru barruko hotsak, baina orain, une hauetan, ezin dut. Barkamena eskatzen dizut, bihotza.
‎Behin, gurasoak siestan zeudela uste dut, guraizeak hartu eta animalien eta landa-etxearen irudiak moztu nituen ahal nuen egokienen. Gero, zapian han eta hemen zeuden animaliak elkartu egin nituen nik, ardiak ardiekin, eta horrela. Txakurra jarri nien atzetik, bilduta egon zitezen.
‎Ezin baitzituen desordenua eta zabarkeria eraman, aise urduritzen zen halakoetan eta aiseago urduritzen zituen ingurukoak, baina bera ez zen horretaz ohar  tzen. Nik uste dut bizitzak ekarri zion arrangura isilarazteko zela hain aktiboa, eta gerrak ekarritako gainbehera soziala, Ingoren heriotza eta aitarekin ezkondu izana sartzen nituen nik, denak batera, arranguraren zakuan.
‎Irriak entzun nituen nire atzean. Elsbeth barre egiten zutenen artean ote zegoen?
‎Hirugarren joaldian kale egin nuen, bolak ez zuen-eta nik nahi nuen beste indarrik hartu bandaren kontra jotzean, eta bide erdian gelditu zen. Sos batzuk utzi nituen nire porrotaren ordainetan.
‎Ia urtebete lehenago Hermann baldin bazen nire amets askotako ardatza, Triestera iritsi nintzenetik liburu dendariak hartu zuen, apurka apurka, Hermannen tokia. Hargatik, Umberto mintzatu zitzaidanean idazten ari zen nobelaz, Nerinarekin nituen enkontru benetakoak eta gizonezkoekin nituen irudimenezkoak lotu nituen nik, tximista izugarri baten brastako kolpeak nire burutazio haiek guztiak argitu eta batera jo izan balitu bezala. Ez nizkion, jakina, kontatu:
‎nondik zetorren, zenbat urte zituen. Ezkonduta zegoela esaten zuen, eztei egunean jantzi nituen nire bizitzan estreinakoz zapatak, hala aitortu zidan behin?, baina ez zekien senarra bizi zuenik ere.
‎Burua atzeratu, begirada jaso eta hegazkinarena egiten zuen. Taberna zabala zen eta gizakoteak bere hegazkinei eragiten zizkien akrobaziak imajinatzen nituen nik. Hartan nengoela, eskuaz hasi zen hegazkinaren joan etorriak imitatzen, eta ra ta ta ta!, egin zuen agureak, tu tanta lodiak irteten zitzaizkiolarik hortz zikinen artetik:
‎Gehienetan, itsas aldean ibiltzen nintzen, Pirinioetako pasabideak eroso samarrak baitziren kostatik hurbil. Port Vendrell inguruak ezagutzen nituen nik ondoen, eta pixkana pixkana gaua pasatzeko ganbara edo lastategia utziko ziguten edo jaten emango ziguten nekazari fidagarrien saretxoa osatu nuen han hemen. Aldian behin, ordea, guardia ibiltariak deitzen zietenak hurbil zirela usaintzen nuenean, barrurago jotzen nuen.
‎Baina ez zitzaidan axola. Etortzen nintzen alditan konpainia egiten zidan, eta nire eginbeharretara joaten nintzen momentutik kalean gora, kalean behera ibiltzea baino gauza garrantzitsuagoak izaten nituen nik buruan. Zuk badakizu hori.
‎Ezagutzen nituen nik mutilak, ama. Zuk badakizu hori.
2007
‎–Zergatik erresumindu behar ninduen? Ez al nituen nik zure semearen argazkiak bildu. Modurik izan banu, zure etxe azpira ere joango nintzen!
2008
‎Minduta nago, min egin didazu. Proposamen bat egin nizun, nire borondate hoberenarekin, guztiz biluztu nituen nire pentsamenduak hitzetan, eta hitzik ere ez dut jaso ordainetan. Isil isilik, pasibotasun handienarekin, gehien izorratzen duen jarreraraz, horrelaxe jokatu duzu.
‎Esan bezala oso bidaia lasaia izan zen itzulerakoa. Hegaldi hartatik bost irudi gorde nituen nire oroimenen kutxan: lehenengoa Harresi Handiari dagokio.
‎Igande hura bukatu aurretik, bi ohartxo apuntatu nituen nire kaieraren orrietan. Lehenengoa, bazkalosteko solasaldiari dagokio, bigarrenari afaldu osteko ikuskizunari.
2009
‎Ez nintzen gogoratzen ganbaran utzi zenituzten jostailuekin. Haien guztien artean panpinak nituen nik, batez ere, gustuko. Gaur egun ere, ez pentsa.
‎Ez dakit zenbat egun emango nituen bazkariaren ardurarekin; konturatu nintzenerako neurea zen arropak garbitzera errekara joateko ardura ere. Hala behar zutela eta egiten nituen nik lan haiek guztiak. Orduan utzi nion eskolara joateari:
‎Egiazko elebitasunak ez baitu tokirik izango gizartea bera elebiduna ez den neurrian. Legea onartu genuen garaian hiruretan hogei urte inguru jotzen nituen nik euskal gizarte elebidunera ailegatzeko. Orduan baino hurbilago gaude helburu horretatik, baina ez da gutxi falta oraindik.
‎Gogoan dut Donostiako Antiguatik zentrora autobusean zutik nindoan egun bat, hogeita hamabost bat urte izango nituen nik?. Norbaitek kolpetxoa eman zidan bizkarrean.
‎Behin, gurasoak siestan zeudela uste dut, guraizeak hartu eta animalien eta landa-etxearen irudiak moztu nituen ahal nuen egokienen. Gero, zapian han eta hemen zeuden animaliak elkartu egin nituen nik, ardiak ardiekin, eta horrela. Txakurra jarri nien atzetik, bilduta egon zitezen.
‎Hiruzpalau uxual kopa generamatzan, lagunak gorritzen hasita zeuzkan begiak. Halatsu izango nituen nik neureak.
‎Gogoan dut, hamalau bat urte izango nituen nik. Salbatore Mitxelena gure ama bisitatzera etorri zen uda parteko arratsalde bat.
‎Orioko zine zaharreko arduradunak film bobinetan sobratutako edo hautsitako zeluloide puskak botatzen zituen aretoaren atzeko aldean zegoen sasira. Ia igandero, sasi artean ibiltzen nintzen puska haien bila, eta altxor preziatueneko piezak balira bezala gordetzen nituen nire gau mahaitxoko tiraderan. Gauez, argia itzali baino lehen, zeluloide puskak ezkontzen nituen nire kasa eta neure istoriotxoak asmatzen nituen.
‎Ia igandero, sasi artean ibiltzen nintzen puska haien bila, eta altxor preziatueneko piezak balira bezala gordetzen nituen nire gau mahaitxoko tiraderan. Gauez, argia itzali baino lehen, zeluloide puskak ezkontzen nituen nire kasa eta neure istoriotxoak asmatzen nituen. Puskak laburrak ziren eta film askotakoak.
‎egiten zen, nahiz bi herrien artean bost kilometro doi dauden. Handi ikusten nituen nik batetik besterako aldeak, baina egingo nuke gure amari liburuenak hobetu ziola gehien gaur bizi kalitatea deitzen duguna: frantziskotarrek biblioteka erakargarri bat zuten herritarrentzat, zine aretoko gibelean dagoen dorretxoko azken solairuan.
‎Sintaxia zela, edo hiperbaton deitu hitzen tokiz trukatzeko jolas guztiz interesgarria, aditzaren garrantzia beste hainbat hitzekin zituen lotura eta korapiloak askatzekoa... ahalegin horiek denak probetxugarriak izan nituen nire buruko ganbara gazterik zabaltzeko eta apal txukunetan berba genero bakoitza eta esaldi klase bakoitzarenak txukun gordetzeko. Noiz aditza aurrealdean eta noiz atzean koka, noiz den egokiago hala edo honela (hiperbaton jolasak, denak, euskaraz jolasteko ere baliagarri direnak)... idazteko orduan ere pista ederrik eman ohi du oraindik ere, latinaren eskolak.
‎Zergatik uste nuen ETAren gogo iraultzailea eta abertzalea zapuztuta zegoela? Hainbat arrazoi nituen nire susmoari eusteko. Bi ziren garrantzitsuenak.
2010
‎Euskal Idazleen Elkarteak antolatutako kongresu batean bi hitzaldiren arteko atsedenaldian taberna batean pintxo bat jaten ari nintzelarik hurbildu zitzaidan eta nire bigarren liburua asko gustatu zitzaiola esan zidan. Urte haietan oso iruzkin gutxi entzun edo irakurri nituen nire liburuez eta horregatik ez nuen inoiz ahaztu egin zidan ilusioa.
‎Harrezkero, gitarra jo besterik ez nuen egiten etxean nengoenean. Hurrengo urteetan orduak eta orduak emango nituen nire idoloen abestiak diskoetatik ateratzen. Ama aski beldurtuta gogoratzen dut bolada hartan, dena utzi eta kantatzera dedikatuko ote nintzen beldur egongo balitz bezala.
‎Curriculumean azaltzen dudan legez, Erasmus beka batekin eman nuen unibertsitateko azken urtea Hamburgen nik neuk, Arte Ederretan lizentziatu nintzen arte hain zuzen ere. Han egindako lagunekin egin nituen nire lehen eszenografia amateurrak eta profesionalak.
‎Pianoa eta gainerako gauza guztiak Londresko Sotheby, s enkante etxera bidali ziren egunean bete nituen nik hamabost urte. Kamioi erraldoietan sartu zituzten altzariak, koadroak, jantziak; beren estalkietan bilduak.
‎Erroman bertan bizi diren edo bizi ziren euskaldunekin, pozik izan nituen nire harremanak. Besteak beste:
‎Aurreko hogeita sei eta erdi urte haietan, Aita Santua zelarik, kritikatu nituen nik ere haren zenbait egite edo jokamolde. Baina orduan, hainbeste saminen ondoren hilik ikusirik, benetako barne damua nabaritu nuen.
‎Handik hogei minutura heldu nintzen. Utzi nituen nire tresnak, eta hor non hasten den telefonoa deika. Gauerdia pasa zen.
‎Nire nagusiek Iruñera bidali nindutenean, 24 urte nituen nik. San Ignazio ikastetxea berria zen oraindik, 1951 urtean inauguratu baitzuten.
2011
‎Uda hartan, inoizko berorik zakarrena egin zuen Madrilen, ez zen beste solasik entzuten tabernetan, metroan, nonahi. Aspaldiko filmak ematen zituzten bizpahiru zine aretotan pasatzen nituen nik orduak eta orduak, eta halako aukerarik ez nuenean, film berriak ikusten nituen han hemen, gehienetan zentroan, baina baita aldirietako zineetan ere. Ibili, asko ibiltzen nintzen, baina ez paseatzeko kapritxoz, ostatutik hurbilen zegoen zinera ia ordu erdiko bidea zegoelako baizik, eta ostatua hain urruti hartu izanari esker, aurreztutako dirua zinean gastatzen nuen.
‎Orain harrigarria egiten bazait ere, Jesusekin eta Madrilen izan nituen nik lehendabiziko solas politiko mamitsu luzeak. Txorrota ireki, eta ez zitzaion etorria agortzen:
‎Orain urte asko, hamabi bat izango nituen nik, harro asko erakutsi zenidan agiri huraxe. Uztailak hemezortzia zen, Francozaleen kinto bazkari batetik itzuli zinen euforiatsu.
‎Neska nire aurretik zihoan, bizi bizi, gero eta alde gehiago ateratzen zidala. Hankak pisutsu sentitzen nituen nik, bat batean gogortu balitzaizkit bezala. Neure buruari gogor eginik, saltotxo pare bat eman eta haren parean jarri nintzen.
‎errukia deitzen diogunaren atzean ahuldade psikologikoa edo utzikeria morala, bietakoren bat egon ohi da askotan, eta agian bi biak zeuden nik Neskari eman nion baietzaren mamian ere. Apaizak puten zertarakoa ezagutzen zuen bezala nekien nik zergatik jo zuten nigana, susmatzen nituen nire baietzak ekar zitzakeen ondorioak, guztiak ere, gaiztoak?, eta, hala ere, baietz esan nion Neskari. Baina nire baietza, besterik sinetsi nahi banuen ere, ez zen bihotz zabaltasunak eragina.
‎Gero eguraldi ona bazegoen aita bere artaldea ikustera igotzen zen, baina eguraldi kaskarra zegoenean etxera bidaltzen nuen, ez baitzuen merezi aita ardien atzetik ibiltzea arkumeak hasi arte. Gainera, ilunabarrean bordetan sartzen ziren eta goizean erraz gobernatzen nituen nik. Beraz, arrautza bat uretik pasea ematen nion eta etxera joaten zen, Akullotegitik Txuriñera, bere baserrira, berrogei minutuko bidea baitzuen.
‎Euskal Herriaren azken hamarkadetako bilakaera oso baikorra izan da arlo askotan, asko hobetu delako gure bizitza, ez bakarrik materialki, kulturalki ere bai?, baina gure adinekook ardo mindu asko edan behar izan dugu, oso egoera gogorrak bizi behar izan ditugu, oso zailak. Batasunaren, kidetasunaren, solidaritatearen aldeko aldarrikapenak ezagutu nituen nik hogei urte nituela, eta gero beti ikusi izan dut dena dela puskaketa, haustura, krisia. Hemen bi edo hiru ataletatik ez da atal berri bat sortzen; batetik hiru sortzen dira, puskaketaren erruz.
2012
‎" Etxera nindoan, eta...". " Urrats batzuk sentitu nituen nire atzean, eta...". " Pausoa bizkortu nuen, eta...".
‎" Zinetik etxera nindoan, eta...". " Urrats batzuk sentitu nituen nire atzean, eta...". " Pausoa bizkortu nuen, eta...".
2018
‎Nik ez nuen ia ezer ikusten, txintxarriaren gorputz sendoa  zegoen-eta zuziaren eta nire artean. Galeriako hormak harkaitz bizian irekiak zeuden, eta nondik nenbilen ikusten ez nuenez, sekulako kolpe eta ziztada mingarriak sentitzen nituen nire sorbalda, bizkar eta belaunetan hormaren ertz batek edo sabaiaren jalgigune batek jotzean. Buruko sagarroien lehiari, oinaze haiek gehitu behar!
‎Bigarrena gertatu zela etsita, ezpatetara deitu nituen nire mutilak, eta, Mikalet eta haren taldeko gizon guztiak preso hartuta, hirira itzuli ginen.
‎Arrotzak nire eta etxearen artekoa argitu nahi zuen. Beste galdera batzuk nituen nik, ordea, neure baitan: etxearen jabe agiri ostuak aipatu zituenez, zer ote zekien hartaz?
‎Haren eztul eta dardarizoa baretzen hasiak, goragalearen larria eta itomena sentitzen nituen nik. Berriro ere egoeraren jabe egin zen.
‎Bitartean, beste soldadu batzuen hots eta biraoak entzuten nituen nire atzean. Ez zuten hitz egiten ahoz gora eta lasai, mintzoa ilundu eta ahapetik baizik.
‎Nirea zen, azkenean, Grazibelek eta biok bizitzeko amestu nuen jauregia! Bakarrik igaro nituen nire azken urteak, oroitzapenen zauriak bakardadearen ozpinez igurtzirik.
‎Barrika batera inguratu nintzen, eta ardoz bete nituen nire soldaduen antoxinak. Oihu egin nuen premuaren omenetan:
‎Batez ere kontuan izanik negua gainean genuela. Eta tristura apur batekin Penbari itzuleraren berri ematera nindoala, jak talde baten zintzarriak sumatu nituen nire atzealdean. Eta aurrena zu ikusi zintudan, oroitzen al zara, Jentzi?
2019
‎Saiatuko naiz aditzera ematen urte haiek zenbateraino erasan zieten biei. Aitak bere negozioa ezinbestean itxi behar izan zuenean, hamasei urte nituen nik artean?, justu gure automobila atoian zeramatenean iritsi nintzen etxera, eta etxea enkantean saltzekotan zela iragartzen zuen kartel bat jartzen ari ziren orduantxe. Barruan, ama gure gauza guztiak jasotzen ari zen.
‎objektu bat izan, neure gorputzetik bereizi, erabili eta botatzeko produktu bihurtzeko. Neure helburua lortzeko ahal nituen kopa txanpan guztiak edan nituen nire lehengusinaren ezkontzan. Gurasoengandik ezkutuan, haiek okupatuegi baitzebiltzan adiskideak eta familiartekoak agur  tzen, botilakada bat adina txanpan edan nuen.
2020
‎Aneren adinean ukimena zer zen ez nekien eta... Gurasoak elkarri ukitzen, noiz ikusi nituen nik. Inoiz ez.
‎Bideo kasetaren (vhs) garaian bizi ginenez, baztertuta zeuzkan ganbaran bai kamera hura, bai muntaketarako moviola. Akatsak opari bihurtu behar zirela sinetsita nenbilenez, eta kamera aurreko haragi puska bilakatzeko ideia saihesturik, eskuratu nituen nire hurrengo film laburra filmatzeko Asmarren kamera huraxe eta Super 8mm muntaketarako Moviola, erlikia paregabea.
‎Aurrena begiradaz jarraitzen nion amonari. Laster, ordea, txikitatik buruz ikasitako abesti guztiak bata bestearen atzetik en  tzun nituen nire baitan eta aldakak alde batera eta bestera askatzen hasi ziren; iraganean eta eternalki tenkatutako giharrak lehenengoz lasaitzen; iloba baten ezkontzan erdi mozkortuta erdi lotsagorrituta amaitu gabe utzitako dantza hura jarraitzen. Beharbada, zuk aipatutako arintasun horren funtsa istantean ulertzen edo hezurmamitzen ari nintzen.
‎Eta bikote polita egiten genuen, Margaridak eta biok, barre eta barre ni, negar eta negar bera, eta zenbaitetan, negar betean, aurpegia gorri eta buiaturik, itsusi oso. Zenbat eta keinu gehiago egin, zenbat eta muki eta txistu gehiago jariatu, orduan eta barre gehiago egiten nuen nik, eta zenbat eta barre algara handiagoak egiten nituen nik, orduan eta negar gehiago egiten zuen berak, eta ez negar egin, Margarida, esaten nion nik, eta bikote polita egiten genuen. Gauza guztiak ukatzen zituen Margaridak, bat bestearen ondotik, eta gauero mahaia paratzen zuela izan zen aitortu zuen kontu bakarra.
‎Olerkiengatik ondoren. Eta gero, zituen beste gauzei zenbat eta gehiago erreparatu, orduan eta maiteago nituen nik. Eskuak.
‎Beste hesi batzuetatik ihesi nenbilen ni hona iritsi nintzen lehenengo aldian", emakumeak memoria  ren giltzarrapoak askatu zituen. " Orduan erosi nituen nire lehen altxorrak, tartean Brueghel margolari haren koadroa ere bai". Une batean gogora etorri zitzaizkion aldi hartan xahututako badaezpadako txanpon zorrokada haiek.
2021
‎Garai hartan herri eder eder batean bizi ginen, hegoaldean. Gogora ekartzen nituen nire hiriko kaleak eta muinoak, eta kale eta muino haiek bat egiten zuten bizi ginen herriko kaleekin eta muinoekin eta landekin, eta natura berria ernatzen zen hortik, nik berriz maita nezakeen zerbait. Nostalgia nuen nire hiriaz, eta maite maite nuen akorduan, maite eta ulertu egiten nuen haren zentzua, agian han bizi nintzela sekula suertatu ez zitzaidan gisan; eta orduan bizi ginen herria ere maite nuen, herri hautsez bete zuri bat hegoaldeko eguzkiaren azpian; belar latz eta kiskaliko belaze zabalak hedatzen ziren nire leihoen azpian, eta kemenez puzten zitzaidan bihotzean nire hiriko etorbideen, platanondoen eta etxe garaien oroitzapena, eta horrek guztiak su hartzen zuen arraiki nigan, eta berealdiko gogoa ematen zidan idazteko.
‎–Jakina, nik ume horiek guztiak hil nituen nire saioaren share a handitzeko, eta Tasiok kate nazionalera joan eta utzi ninduenean, errua egotzi nion, eta haren anaia bikia nire ohera ekarri nuen... Hori uste duzu?
‎Dena ilun zegoen eta anestesiak oinazez hiltzetik babesten ninduen. Ez nituen nire gurasoak ikusi, eta ikusi nahi izango nituzkeen, agurtu, haiek ni heldutan ezagutzea nahiko nukeen. Hala ere, heriotzaren hutsunean ez zegoen inor.
‎Ezin nuen gorputz adarrik mugitu, nahiz eta, harrigarria bada ere, ez nuen konortea galdu. Itzalak sumatzen nituen nire ikusmen eremuaren mugetan, beste presentzia batzuk, banekien han ez zeudela, baina oso zaurgarri sentitzen nintzen mugitu ezinik, eta, bestalde, une haietan itzal haiek oso mehatxagarriak iruditzen zitzaizkidan... Iraganarekin zintzoa izan behar badut, izugarriak ziren.
‎Tasioren alde ahulak idatzi nituen nire garunean: harrokeria, amorrualdiak eta, guztiaren gainetik, Gasteizen bere izena garbitzeko gogo gaixotia eta batere ez errealista.
‎Gazte, gozagarri, ausarta. Zeure pasioez elikatzen nituen nire ametsak. Goizaldera nire etxera iristen sumatzen zintudanetan, gauean ikusi ez zintudan orduetan zertan ibili ote zinen imajinatzen saiatzen nintzen.
2022
‎Maisuaren aurpegia amultsutasunetik zorroztasunera igarotzen ikusi nuen; esan zidan ez ahal nintzela alfertzen hasia izango. Ezin nituen nire pen  tsamendu alderraiak bildu. Ia ez nuen egonarririk bizitzako lan serioetarako.
‎Esker onekoa zirudien. Benetan gertatu ez zena gertaturik ere, ongi hartu nituen nire etxean, ongi baino hobeki, bai bera bai semeak. Zalapartarik gabe hartu nituen.
‎ez nituen bidaiak prestatzen, apenas nekien zer nahi nuen ere. Etxeratutakoan, aldiz, atzean utzi berriak sortutako lilura, nostalgia, inoiz bertara itzultzeko gogoa eta liburuak ekar  tzen nituen nirekin.
‎Betirako kartzela egiten zait". [...] Hastio nituen nik pasealdi luzeok"...
‎Horixe zioen 2022ko otsailak 28an nire korreoan jasotako mezuak. Atxikitako bi artxibo zituen eta, agindua betez, ireki eta ikusi gabe jaso nituen nire ordenagailuan, pendrive batean, nire korreoko karpeta batean eta Dropboxen. Arrazoia ez dago eduki  tzerik (Alberdania, 2012) idatzi zuenean erakutsi zidan prozedura bete nuen, hau da, lau lekutan gorde, badaezpada ere.
2023
‎Batzu batzuek hala pentsatuko dute. Egia esan, koloreagatik erosi nituen nik, eta Paquitak hain gogoko zituenez, oparitu egin nizkion. Oinetatik hasiko zara zu liberala izaten...
‎Neure buruari galdetzen nion ea non ote zegoen nire zuri beltzezko jaioterria. Begitantzen zitzaidan Melgaço berriak zaharra azpiratu eta irentsi zuela, baina oraindik ere han hemenka sumatzen nituen nire Melgaço desagertuaren zantzuak: barnebide edo kalexka ilun bat, galtzada harrizko zoladura zaharraren puska hautsi batzuk, kaka mutikoak ginela jolastoki genuen iturri agortua.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia