|
2000
|
|
|
—Ez saiatu ni engainatzera, Eduardo Jexux —ezagutzen nauten guztien artean amak baizik ez
|
nau
neure izen osoarekin deitzen: Eduardo Jexux— Zure begi ardo horiek salatzen zaituzte.
|
|
2009
|
|
|
–Baina armadan egon berria zara, eta ulertu zenuke?, aitak esaldi harekin inflexio puntua markatu balu bezala, Domingori askotan etortzen baitzitzaion sarjentu putakumearen irudia, harena kasurik nabarmenena bazen ere, bide bertsutik zebiltzan ofizial eta subofizial gehienak?, eta aitak halako enplegatu leialak nahi baitzituen, antza, ez al zion aitari berari entzun gizon zital bat gizon are zitalago batek bakarrik zuzen zezakeela, lantegiarena bezalako giro gogorretan, Jainkoak zuzen idazten baitzuen, baina lerro okerretan??, kargutxo baten ordainean langileen eta azpikoen mugimenduak kontrolatzen zituztenak, haiek guztiak menderatzeko asmotan; esan nahi baita Domingok horrelako ondorio batera iritsia behar zuela: . Aitak sarjentu putakume hura bezalakoa nahi
|
nau
neure egitekoetan, baina hori bai ezetz?!?; hitzak, beraz, ez zuen jada Domingo behartzen, baina, hitza jateko behar adina arrazoi izan arren, ez zuen hori askitzat jotzen, gauza bakoitzak baitu bere mementoa eta bere abagunea, eta bera. Domingo, berearen zain baitzegoen; mutila isilik zegoen, beraz, egunerokotasunaren errutinak ezinbestean aspertzen zuen arren. Domingok berak gerora aitortuko zuen, behin baino gehiagotan, zeinen itogarria gertatzen zitzaion bulegoko espazio hertsia, halako eran, non, erreakzio gisa edo, portuko belaontziak edo Lobos de mar pelikulako hainbat eszena etortzen baitzitzaizkion gogora ia modu automatikoan, askatasunaren bela zuria eta itsasoaren zerumuga amets?, errealitateak noiznahi asaldatzen zuela eta deseroso sentiarazten; Domingok, ondorioz, disimulatu egiten zuen, haren barruan ekaitza osatuz zihoan bitartean, berandu gabe lehertuko zena:
|
|
|
" Baina armadan egon berria zara, eta ulertu zenuke", aitak esaldi harekin inflexio puntua markatu balu bezala, Domingori askotan etortzen baitzitzaion sarjentu putakumearen irudia –harena kasurik nabarmenena bazen ere, bide bertsutik zebiltzan ofizial eta subofizial gehienak–, eta aitak halako enplegatu leialak nahi baitzituen, antza –ez al zion aitari berari entzun gizon zital bat gizon are zitalago batek bakarrik zuzen zezakeela, lantegiarena bezalako giro gogorretan, Jainkoak zuzen idazten baitzuen, baina lerro okerretan? –, kargutxo baten ordainean langileen eta azpikoen mugimenduak kontrolatzen zituztenak, haiek guztiak menderatzeko asmotan; esan nahi baita Domingok horrelako ondorio batera iritsia behar zuela: " Aitak sarjentu putakume hura bezalakoa nahi
|
nau
neure egitekoetan, baina hori bai ezetz...!"; hitzak, beraz, ez zuen jada Domingo behartzen, baina, hitza jateko behar adina arrazoi izan arren, ez zuen hori askitzat jotzen, gauza bakoitzak baitu bere mementoa eta bere abagunea, eta bera –Domingo– berearen zain baitzegoen; mutila isilik zegoen, beraz, egunerokotasunaren errutinak ezinbestean aspertzen zuen arren –Domingok ber... lan istripu baten kariaz izan zen, langileetako bati balbula bat lehertu eta lurrun beroak begiak erre zizkionean, goizeko lehen orduan, Nazario Orbe bulego buruarekin eta Domingorekin bilduta zegoèn une haietako batean, astean behin hirurak biltzen baitziren, aitak semearen jarraipena bertatik egiteko asmotan; are gehiago:
|
|
2010
|
|
|
egoera hura behintzat ederki katramilatu zitzaidan. Izan ere, korapiloa eta katramila gure baitaren baitako elementuak dira; horregatik ateratzen
|
nau
neure onetik jende xinplearen xinplekeriak, ni ere ez nauzu gaitz horretatik libre noizbehinka, aitor dut!?, gizakion barruari forma bat eman behar eta, hitz markatuetara eta trazu zehatzetara jotzen duenean, hau honelakoa da, hori horrelakoa eta hura halakoa?, ohartu ere gabe trazu zehatzek urruntzen gaituztela maiz zehaztasunetik, dogmak egiazko egiatik bezala, paradoxikoa badirudi ere.... Ekintza bat, puntu bat espazioan.
|
|
|
egoera hura behintzat ederki katramilatu zitzaidan. Izan ere, korapiloa eta katramila gure baitaren baitako elementuak dira; horregatik ateratzen
|
nau
neure onetik jende xinplearen xinplekeriak —ni ere ez nauzu gaitz horretatik libre noizbehinka, aitor dut! —, gizakion barruari forma bat eman behar eta, hitz markatuetara eta trazu zehatzetara jotzen duenean —hau honelakoa da, hori horrelakoa eta hura halakoa—, ohartu ere gabe trazu zehatzek urruntzen gaituztela maiz zehaztasunetik, dogmak egiazko egiatik bezala, paradoxikoa ... Ekintza bat, puntu bat espazioan.
|
|
2011
|
|
|
Zein zerikusi du Izarok nire oraingo bizitzarekin? Aspertu egin
|
nau
neure buruak, dena nahasteko joerak. –Utz ditzakegu arraunak eta oinez abiatu, iritsiko gara norabait; oinez eraginkorragoak gara?, esan diot.
|
|
2012
|
|
|
Justuki
|
nau
neure traizioak hiltzen.
|
|
2015
|
|
|
Horrek ateratzen
|
nau
neure onetik. Zerbitzuburuaren harrokeria itsuak.
|
|
|
oihu batean bota eta biratu naizenean, garenean, denean gizona bere osotasunean, ta ta ta ta, ta ta ta soinu hotsa entzun dut, eta bertikal egotetik horizontal egotera pasatu naiz, segundo batean; hankak dardarka sentitu ditut, kirioen eraginez seguruenik, bihotza bat batean gelditu da, taupaden soinua isildu egin da-eta. Soldadu bat hurbildu da, gauza zorrotzen bat atera eta... zist, banandu egin
|
nau
neure osotasunetik; gero, gauza zorrotz horrekin, alderik alde dudan zulo hau egin dit eta zuen albora bidali nau.
|
|
2017
|
|
|
Azken arnasaren joateak galduarazten dit beldurra. Eta beldurraren galtzeak itzularazten
|
nau
neure ardatz argitsura. Ardatz horretan datza naizenaren magia, hitza.
|
|
|
–odolak gorritutako txistukada bota zian lurrera?. Garbitu egin behar ote
|
nau
neure eskopetarekin. Ez duk potrorik horretarako, marikoi halako horrek!
|
|
2022
|
|
|
Plaka beltzaren islan mugimendua ikusi dut, izutu egin naiz eta ni naizela konturatu gero. Kazolaren aluminioak ere beldurtu egin nau, labeko atearen kristalak, koilaratxoaren distirak; behin eta berriro izutu
|
nau
neure buruak.
|