|
2015
|
|
|
Azken batean, zentzugabeko jendea bezala. Zer egin, ene Jainko, zoro gaixotasun
|
honekin
daudenei. Diotenez, gaitzak berak ematen die indar handia izatea; horrela gertatzen da nire Jainkoagandik aldentzen direnekin:
|
|
|
arima oso osoan maitasunari emanda bizi nahi lukeela dago eta ez luke erabili nahi gogoa beste ezertan, baina nahita ere ezin izango du; izan ere, borondatea hila ez badago ere, erre ohi duen sua erdi itzalia dago, eta nork haize eman izan behar du bere barnetik beroa emateko. Komenigarri ote litzateke arima lehortasun
|
honekin
egotea, Jainkoari egiten dion bere buruaren oparia erreko duen zerutiko suaren zain, gure aita Elias egon zen bezala, noski, ezta ez da komeni mirarien zain egoterik ere.
|
|
|
9 Presentzia hau gogoan erabiltzea, ulertu behar da, ez dela lehen aldikoa eta Jainkoak opari hau egin nahi izan dion beste batzuetakoa bezain osoa; ez dela hain argia esan nahi dut; izan ere, halakoa balitz, luke beste ezertan jardun, ezta jende artean bizi ere; baina, beti honelako argi bizi biziaz ez bada ere, konturatzen den guztian lagun
|
honekin
egon ohi da. Orain egin dezagun pertsona bat gela argi argi batean dagoela beste batzuekin, eta leihoak ixten direla eta ilunpean geratzen dela; haiek ikusi ahal izateko argia kendu zelako eta berriro argia etorri arte ikusten ez dituelako, horratik, ez dio utziko han daudela sinesteari.
|
|
|
Diodan honetan, nahigabe
|
honekin
nengoela, Jauna agertu zitzaidan eta atsegin handia eman zidan, eta esan zidan egin eta igaro nintzala gauza hauek Beraganako maitasunagatik, orain nire bizia baitzen behar zena. Eta honela, uste dut ez nuela nahigaberik izan Jaun hau eta nire poz emailea neure indar guztiez zerbitzatzeari emanda nagoenez gero; izan ere, pixka bat sufritzen uzten zidan arren, hainbesteraino pozten ninduen, non alferrik baita sufrimenduak nahi izatea.
|
|
|
1 Bada, neure bizitzaren kontakizunera itzuliz, ni nahigabe
|
honekin
nengoen eta otoitz gartsuekin; esan dudanez, otoitz gartsuak egiten ziren, Jaunak beste bide ziurrago batetik eraman nintzan, neraman bide hau susmagarria zela esaten baitzidaten. Egia da, nik Jainkoari eskatu arren, eta bestelako bide baten gogoa izan nahi nuen arren, arima hain hobekuntza handiaz sumatzen nuenez gero, noiz edo behin, esaten zizkidaten gauzengatik edota sartzen zizkidaten beldurrengatik oso nekaturik nengoenean izan ezik, ez zen nire esku nahi izatea, beti eskatzen banuen ere.
|
|
|
1 Bada, aipatu dudan andre
|
honekin
nengoela, urte erdi baino gehiago egon bainintzen toki hartan, Jaunak agindu zuen nire berri izan zezala gure Ordenako serora batek, toki honetatik hirurogeita hamar legoa baino gehiagora bizi zenak, eta hona etortzea egokitu zitzaion eta itzulingurua egin zuen niri hitz egitearren. Jaunaren eragina izan zuen nik izan nuen urte eta hil berean Ordenaren beste monasterio; eta desira hau bihotzean jarri zionez gero, zeukan guztia saldu eta Erromara joan zen oinez eta oinutsik hartarako agiria ekartzera.
|
|
|
Eta, beraz, gure Jaunari eskatzen jarraitu zuen, eta batez ere berariazko otoitza egiten zion san Andresi. Behin, desira
|
honekin
zegoela, ez daki berak itzarrik ala lotan (nolanahi izan zela ere, argi dago ikuskari ona izan zela gero gertatu zenagatik), etxe batean zegoela iruditu zitzaion, eta han patioan korridorearen beheko aldean, putzu bat zegoela; eta toki hartan belardi bat eta gauza berdea ikusi zituen, hain edertasun handiko lore zuri batzuekin, non ezin esanezkoa baita ikusi zuen era. Putzutik hurbil san Andres agertu zitzaion pertsona oso agurgarri eta eder baten antzera, berari begiratzeak atsegin emateko eran, eta esan zion:
|
|
|
3 Gaur goizera arte samin
|
honekin
nengoen; eta otoitzean nengoela, liluramendu handi bat izan nuen eta iruditzen zitzaidan gure Jaunak bere Aitaren ondora eraman zidala espiritua eta esan ziola: –Niri eman zenidan hau Zuri ematen dizut?
|
|
|
Aita probintzialak ematen zidan soilik, eta bihotzez sentitzen nuen hura gurekin etorri izana, haren lagunek egingo ziguten probetxuaz ezjakinean banengo bezala, gero esango dudanez. Samin
|
honekin
nengoela, eta nire lagunek handia zuten (baina hori ez zitzaidan batere axola niri, probintzialarena baizik), otoitzean ari ez nintzela, gure Jaunak hitz hauek esan zizkidan: Orain, Teresa, eutsi gogor.
|
|
|
Kontuz ibili beharra dago, berezko izaera ahul honek koro handia galtzera ekarriko baikaitu bestela. Herabetasun
|
honekin
zaudetenean, jo ezazue federa eta apaltasunera eta ekin adoretsu egitekoari, Jainkoak dena ahal baitu, eta horrela sendotasuna eman ahal izan zien neska txiki santu askori, eta Beragatik igarotzea erabaki zuten hainbeste oinaze igaro ahal izateko eman zien.
|