|
2010
|
|
|
Emakumeak bazuen, halaber, bizitzan egoteko modu bat, duina bezain airosa, pairatutako neke eta atsekabeetatik zetorkiona, alarguna izateaz gain, urteetan zaindu behar izan zituen guraso ezinduak, hamabost urtetik hogeita bostera bitartean, neskame erizain baten laguntzarekin izan bazen ere?, nekeak ez baitzion izaera garraztu, ondu baizik. Eskarmentuen eskolan ikasia, bazuen bizitzarekiko distantzia bat eta bazuen ironi puntu bat, Amandaren begiradari zer berezi bat ematen ziotenak,
|
haren
begiak ur begi bihurtuak iduri, zeinei Giocondarenaren antzeko irri sumaezin bezain omnipresente bat baitzerien, pentsatzea ere nik inoiz gauza hauek idatziko nituenik?!?, airearen mehetasuna zuena eta gehiago zuena irri samurraren laztanetik irri hotzaren bisturitik baino. Ez dakit zergatik, baina Amanda ikusten nuen bakoitzean Lulú gogoratzen zitzaidan, Pio Barojaren El árbol de la ciencia ko protagonista nagusiaren emaztea, irakurri nuèn garaian hainbeste hunkitu eta hainbeste erakarri ninduena?
|
|
|
Emakumeak bazuen, halaber, bizitzan egoteko modu bat, duina bezain airosa, pairatutako neke eta atsekabeetatik zetorkiona —alarguna izateaz gain, urteetan zaindu behar izan zituen guraso ezinduak, hamabost urtetik hogeita bostera bitartean, neskame erizain baten laguntzarekin izan bazen ere—, nekeak ez baitzion izaera garraztu, ondu baizik. Eskarmentuen eskolan ikasia, bazuen bizitzarekiko distantzia bat eta bazuen ironi puntu bat, Amandaren begiradari zer berezi bat ematen ziotenak,
|
haren
begiak ur begi bihurtuak iduri, zeinei Giocondarenaren antzeko irri sumaezin bezain omnipresente bat baitzerien —pentsatzea ere nik inoiz gauza hauek idatziko nituenik...! —, airearen mehetasuna zuena eta gehiago zuena irri samurraren laztanetik irri hotzaren bisturitik baino. Ez dakit zergatik, baina Amanda ikusten nuen bakoitzean Lulú gogoratzen zitzaidan, Pio Barojaren El árbol de la ciencia ko protagonista nagusiaren emaztea, irakurri nuèn garaian hainbeste hunkitu eta hainbeste erakarri ninduena... horixe baitzen kontua, Amandak erakarri egiten ninduela...
|
|
2012
|
|
|
Pasaia zikina pasatua zuela, burua jaitsi eta hanketan, xixten urraduretan odol asko ikusi zuen; mokanes batekin garbitu zuen. Odola ikusten zuen aldiro, irudi bera bururatzen zitzaion Ainarari, eta poliki poliki
|
haren
begietatik ur tantak erortzen hasten ziren. Saiatzen zen irudi hura urruntzera, baina ezinezkoa zen.
|
|
2022
|
|
|
Zeren Catalina oso jende gutxik maite izan du eta berak ez daki horren berri, ez daki maitasunaren berri. Edo esan niezaiokeen beraren zangoak behien ipurdi izurtsua gogorarazten zidala, baina ez nion esan, zeren orduan
|
haren
begietako ura xukatzen pasatuko genuen gaua. Baina bai izan nintzela krudel samarra eta on ikaragarria egin zidan.
|