2009
|
|
Obserbazio lirikoan apoiatzen da gehienbat eta ezaguna den Uriberen sentiberatasun poetiko erakargarria hor da liburuan zabal zabal, liluratzaile. Kontua da nahikoa al den hori, ala generoak irakurleongan sortzen dituen espektatibek
|
ez
ote zuten eskatzen beste «zerbait».
|
2010
|
|
Zenbat bider
|
ez
ote dut egun hura atzera bizi, zenbat bider ez ote ditut amaren hitz koleratuak nire baitan berriz entzun. Batez ere, haren hiletetara joateko hartu dudan trenera igo naizenetik.
|
|
Zenbat bider ez ote dut egun hura atzera bizi, zenbat bider
|
ez
ote ditut amaren hitz koleratuak nire baitan berriz entzun. Batez ere, haren hiletetara joateko hartu dudan trenera igo naizenetik.
|
|
Botilaren alderdi beteari gehiago begiratzen nionean, irakurle hartzaile gutxi izate hori normala dela esaten nion neure buruari, literaturan oro har (jatorrizkoan esan nahi dut, salbuespenak salbuespen) berdin berdin dela, hizkuntza guztietan, hizkuntza handietan ere hala gertatzen dela eta abar; gauza hauek beti izan direla eta direla minoritarioak, eta inportanteena egitea (itzultzea) dela, eta ondo gainera; obrak hortxe geldituko direla, beren jomuga/ irakurlearen zain eta abar. Baina oraintxe bururatu zait botilaren alderdi beteak
|
ez
ote duen museo baten antza: botila puska hori betea dago, bai, baina gauzak (gauzakiak), liburuak (objektuak) kristalaren (barka, beiraren!) beste aldean daude:
|
2011
|
|
Ferratokia mundu txikia bezain osoa zen. Zenbat ordu
|
ez
ote genuen bertan eman, zenbat txistu eztarrian behera, zenbat sentsazio, zenbat irudi, zenbat postal zuri beltzeko. Haraino heltzen ziren gizon makurtuak, batzuk txapela oker, beste batzuk sudurreraino sartuta, idi pare bulartsuak zekartzatela, uztarri zapa dotoreekin apainduak, borla gorri eta zuriak zintzilik, ardi larru galanta uztarriaren gainean zutela; burdiaren ardatzean, ostera, gerezi egurrezko ziria sartzen zioten, zarata zoliagoa egin zezan.
|
|
Beldur nintzen, iruzkintxo hau egiteko deliberoa hartu nuenean, ipuinon berrirakurketak
|
ez
ote ninduen defraudatuko, hots, denbora ez ote zen krudelegi portatuko Lemen testuekin: azken finean, oso testuinguru jakin batean idatzi zituen. Gerra Hotzarenean, eta sozialismo erreala praktikan jarri zen herrialdeetako batean?, eta badakigu, gainera, zientzia fikzioa bizkorren zahartzen den generoetako bat dela, bere naturagatik beragatik; Lemek berak zientzia fikzioa idazteari utzi zion 1990eko hamarralditik aurrera, zeren eta, azaldu zuen bezala, «uste dut orain bizi ditugun garaiak horren ekaiztsuak direla, ezen ez baitu merezi zientzia fikzioan aritzea, hau dagoeneko badelako zientzia fikzioa?».
|
2013
|
|
Bestalde, Elosu medikuaren emazteak, Thérèse Elosuk, 1910ean talde feminista bat eratu zuen, «le Groupe Féministe de Bayonne Biarritz». Nire susmoa da, Jean Etxeparek
|
ez
ote zuen Elosu medikua gogoan edukikoBuruxkak liburu maleruseko «Amodioa» idaztean, notarioaren pentsaera plasmatzeko. Gogora ezazu, notarioak elkarrekiko entrega gisa ulertzen du bikote maitasuna, hainbesteraino non ez baitu seme alabarik onartzen, umeek gurasoen elkarrenganako amodioa epeldu edota lorrintzen dute eta.
|
|
Bihotza bitan zatituta nola,
|
ez
ote nuen, ez ote dudan,
|
|
Bihotza bitan zatituta nola, ez ote nuen,
|
ez
ote dudan,
|
2015
|
|
Poeta amerikarraren «Canto a mí mismo» testu luzeak badu zerikusirik Gabriel Arestik idazten dituen poemekin, batez ere Arestik bere burua «Munduaren neurria» dela baiesten duenean. Poema horrek
|
ez
ote du loturarik Walt Whitmanen «Canto a mí mismo»rekin, hain zuzen ere izenburu gisa poetaren izena («Nire izena») izan zuen poemarekin. Gogora dezagun:
|
2017
|
|
Azaletik, izenburuak haur edo gazte literaturako liburua iradoki dezake agian, baina irakurri ostean, estiloaren freskotasunak, taxu kolokial eta aitorpenezkoak, aieru bat itsatsi dit, alegia izenburuak
|
ez
ote zuen Saizarbitoriaren Lili eta biok (2015) zeharka konbokatzen, eta azalduko dut zergatik. Egunkari moduan idatzia da, 2010eko ekainean hasi eta 2014ko ekainean amaitzen da, eta idazle kazetariak bere kautan darabiltzan kezkabideen zenbait argudioren garapena da.
|
|
Bertsolariak ere ez ziren gustura atera, baina «oso ondo» eta «oso ondo» entzun genuen. Gehiegitan, beharbada, hainbeste «oso ondo»k
|
ez
ote duen «oso pattal» esan nahi?
|
|
Arrazoi orokorrak, denetakoak, ezin dira baztertu. Haatik Mgr Vincenten etsaigoak
|
ez
ote du hor bere partea. Bestalde, nahiz ez den gotzainen faltaz, euskararen lekua zinez murrizten ari zaigu elizkizunetan, bereziki Zuberoan, eta frantximantze horrek ere euskaltzaleak mintzen gaitu.
|
2018
|
|
Nola liteke euskarari buruz hainbeste zekien, euskara hainbeste maite eta goraipatzen zuen eta euskarari hainbesteko garrantzia ematen zion gizonak euskaraz hain gutxi idatzi izana? Ezin zaio ukatu bere ekarpen eta sustapen guztien garrantzi ikaragarria, baina, zergatik
|
ez
ote zuen gehiago idatzi euskaraz. Izan ere, Campionen idazlan guztiek 7550 orrialde bete litzakete, eta horietatik euskarazkoak hogeita hamarren bat besterik ez dira.
|
|
Amonak berehala harrapatu zidan izebak ikusitako pieza. Baina kalapitan jarraitu zuen, zer
|
ez
ote nuen izango kalpar arte horretan jesus ene, eta orraziak zer diren ba ote dakiten gure etxean, nire ama baino gibel handiagorik ez dela, eta nondik arraio sortu ote diren alu horiek. Eta negargura eman zidan.
|