|
2001
|
|
|
Orain arte determinazioa/ askatasunaren arteanedo derrigorrezkoa/ aukerazkoaren artean dauden mugak eta erlazioak ondoen aztertu, azaldu eta ulertu dituen diziplina psikologia soziala da, edo psikosoziolinguistika, hizkuntza gaiari aplikatuz gero. Eztabaida hau dago, hain zuzen,
|
gauregungo
euskal egoeran, euskararen ikaskuntza/ ezagutza eta erabilera direlakogaien barru barruan. Horrexegatik da horren garrantzi handikoa lan honetan jarraitzen den ikusmira psikosoziolinguistikoa.
|
|
|
3) Sare sozialarenteoria ere, psikosoziolinguistikan teoria gisa kontsidera daitekeen neurrian, gizabanakoentzako aukerazko zerbait gertatzen den neurrian (derrigorrezkoa den neurrian soziolinguistikan sartzen da), teoria nagusia da, bai zuzenean, baita zeharka ere, aldagai soziodemografiko linguistiko eta psikosoziolinguistikoen artean zubi moduan funtzionatzen duelako. Hori guztiaeuskararen testuinguruan, baina, printzipioz,
|
euskal
egoeraren antzeko bestelako testuinguruetan ere; horra hor beste mota bateko ikerketa proposamena. Hala ere, hori ez da lehendabiziko aldiz gertatzen, antzeko berrikuntza teorikoak sortu zituzten euskarari buruzko beste ikerketa batzuk erebadaude eta, adibidez, Sanchez Carrion Txepetx (1987), edo AlvarezEnparantza Txillardegi eta Isasi Balantzategi (1994) ikertzaileek eginikoak.
|
|
|
8 Gorago aipatu da euskararen normalkuntza lortzea eta bertan irautea ziurtatzea direla lan honen azken helburuak. Esan da, halaber, normalkuntzakadierazten duela euskararen erabilera arrunta, orokorra, espontaneoa, nahikotasunezkoa, aberatsa, eta abar, horretarako euskararen gaitasun edokonpetentzia konplexua (gramatikala, soziolinguistikoa, pragmatikoa, komunikatiboa, eta abar) eta osoa beharrezkoak direla,
|
euskal
egoeran oraindik gertatzen ez direnak. Horrela, bada, azken helburua erabileran jarrita, etaorain artekoak kontuan izanik, badirudi euskal testuinguruan identitateetnolinguistikoaren teoriari eman zitzaiola prioritatea, ez bakarrikikerketetan, baita plangintza eta aplikazio enpirikoetan ere.
|
|
2012
|
|
|
Nafar paradigmaren mailakako onespenarekin eta egungo aldarrikapenarekinnazioarteko harremanen arazotzat hartzen da
|
euskal
egoera, okupazio eta«transferentzia» bidegabetik eratorria (Hobbes, 1651 eta Urzainki, 2003). Horrela, auzia Nazioarteko Zuzenbideko terminoetan kokatzean, eta ez soilik Espainiareneta Frantziaren barne arazoa balitz bezala?, pauso garrantzitsua ematea lortu da.
|
|
|
Nafar paradigmak, gainera,
|
euskal
egoeraren azterketa argien eta sinpleenkokatzen du europar testuinguruan. Gatazka aurkezten du nazioarteko auzi gisa: Gaztela Espainiako zein Frantziako absolutismoek, inperialismoek geroago, nazio estatu baten izatea indarrez kendu zuten, konkistaren eta kolonizazioarenbitartez, kulturak inposatuz, erakundeak eta, zenbait kasutan, populazioak ereordezkatuz.
|