|
2000
|
|
|
Edo luzaz irauten duten tranpaz beterikoafektibitate menpekotasunak egiten ditugu edo beti menpeko diren leialtasunezkoak.Zail egiten bazait ere, ulertu nahi dut, ezin izan naitekeela neure seme alaben adiskide, neure eskarmentua ez dela haiena, neure ikaskuntzak ez diela balio, ikasi egin beharkodutela, nik egindako oker zuzenak neureak direla eta haiek ere, beren aldetik egingodituztela. Maiz askotan
|
esan
ohi dugu ez genu keela nahi geure seme alabek geuk eginditugun hutsegite berak egitea. Eta horri helduz, leherrenak egiten ditugu bizitzakoadin jakin hori erabidetzen, ohartzeke adin horretan inprobisazioa, aurkikuntza, ausardia, nor izatearen eta identifika tzearen abentura direla nagusi.
|
|
|
hitza darabilte hori adierazteko, objektibotasunari eta zuzentasunari traba ipintzen diena. Eta hizkimizkia, hein batez, Europako juduek yiddishez
|
esan
ohi duten bezala, arrazismoaren parekoa da. Norberak ez daki hizkimizkia nora joango den, zertan amaituko den, eta ezin da jada berriz lortu.
|
|
|
(, machacar la noticia gaztelaniaz) da, hau da, entzuleen buruan datuak ongi finkatzea, hedabide honetan denbora faktoreak entzulea behin eta berriz estuasun edo aztoratasun psikologikoan jartzen baitu. Hori gerta ez dadin, irratilariek gogoan eduki behar dute Paul White-k
|
esan
ohi zuena: –Esan entzuleari esango diozuna, eta berriro esan, esan diozuna?.
|
|
|
Soinuaren intentsitatea neurtzeko, soinu horren gogortasun edo ahulezi maila neurtu behar da; intentsitatea audio energiaren jarioaldiaren araberakoa da, hots, molekulen desplazamenduaren anplitudearen araberakoa, zeina aire presioaren bariazioarekin erlazionaturik baitago. Soinu baten tonua adierazteko, grabea (baxua) edo zorrotza (altua) dela
|
esan
ohi dugu; tonua, audio oszilazioen maiztasun edo frekuentziek xedatzen dute: behe frekuentzia izanez gero, soinu baxuak ditugu; aitzitik, goi frekuentziei soinu zorrotzak dagozkie; frekuentzia entzungarrien multzoa 20 Hz eta 20 kHz artean mugatzen da.
|
|
2001
|
|
|
[...] arteari kontrajartzen diogun errealitatea (bizitza
|
esan
ohi dugu) dagoenekogauza txit estetizatua da: hastapenetik errepresentazio literarioa da16.
|
|
2002
|
|
|
Terminologia egoki batean, holakounibertsitateari. Euskal Herriko Unibertsitate? izena edo, nire adiskide batektxantxetan
|
esan
ohi duen bezala,. Euskaf Herriango Unibertsitate, izena emanbeharko litzaioke.
|
|
|
Hartara, berbak existentzia erreala duena eta ametsezkoa den irudikapena ordezkatzen ditu. Jakina, izena duena bada,
|
esan
ohi dugu euskaldunok, baina izena duen horrek existentzia objektibagarria eta funtzionala edo fikziozkoa izan ditzake. Mahaia esaten dugunean, objektu erreala ordezkatu ohi dugu, normalean, lau hankaren gainean horizontala den gainazala erakusten duen altzaria?; etorri diogunean, gizakiak egin dezakeen funtzioa dugu gogoan, leku batetik besterainoko desplazamendua bat ohi dena?; bihar esatean, oraindino jaiotzeke dagoena daukagu gogoan, denboraren neurketa kronologikoan, oraindik ikuskizun dena, existentziarik ez duena, ikusgaia ez duena; baina hor dago, nola gure buruan hala besteenetan?.
|
|
|
Hedabideek kapitalismoaren goraipamena egin eta langile klaseen subordinazioa bermatzen dutela
|
esan
ohi dute marxistek; kapitalismoaren dominazioa eta langileriaren menpekotasuna baino ez dute bilatzen hedabideek, horien ustez. Ikus ditzagun zenbait autoreren iritzia testuinguru honetan:
|
|
|
Argazkilariak beti
|
esan
ohi du: ikusten duzuna hortxe zegoen eta nik horrela kaptatu nuen; alegia, argazkilariak mundua erreproduzitzen duela esan ohi du.
|
|
|
Argazkilariak beti esan ohi du: ikusten duzuna hortxe zegoen eta nik horrela kaptatu nuen; alegia, argazkilariak mundua erreproduzitzen duela
|
esan
ohi du. Birsortu, zeren mundu erreala erretratatu baitu, bere ikuspuntutik, bere manipulazio teknikoekin eta bere manipulazio kontzeptualekin; baina oinarria erreala zen.
|
|
|
Pentsamendua, Peirce autoreak berak
|
esan
ohi zuenez aurreiritzietan oinarritzen da, aurrekonprentsioan, aurreulermenean?; eta aldez aurretiko lan horretan, bere toki preminentea du ulertarazleak, bera baita ezer eta dena ulertzeko giltza. Informazioaren gizartean, duda, pentsamenduaren oinarria?
|
|
2005
|
|
|
Baina, zeintzuk dira zuzendariak egiten dituen lanak? Teorikoaskok
|
esan
ohi dute zuzendariaren lana planifikatzea, antolatzea, koordinatzea, kontrolatzea eta ebaluatzea dela. Mintzberg (1975; Gairin, 1994: 333) ikuspegi horren aurka azaldu zen orain dela 30 urte hau esanez:
|
|
2006
|
|
|
Lehenago azterturikoaren arabera, PLOk (6.a. art.) eta LDLk (9 art.), biek ere errealitatearen egitate berbera arautzen duten arren, doktrinak
|
esan
ohi du publizitate desleialeko kasuak LDLren printzipioen arabera interpretatu egin behar direla, hau da, exceptio veritatis delakoa kontuan hartuz (LDL 9.1 in fine art.). Hori dela eta, exceptio veritatis delakoa, aurreko urteetan bezala, LDLren printzipio integratzailetzat hartu da kontuan, 2002ko urriaren 28ko 39/ 2002 Legeak garbi utzi bazuen ere PLOk indarrean jarraitzen zuela (6.a. artikulu... Dena den, gerta daiteke publizitate adierazpenak, datu zehatzetan oinarritu arren, publikoari uste okerra sorraraztea.
|
|
2007
|
|
|
hitzaren jatorria.Jakina da latinetik datorkigula berba hau eta landatzea, hazkuntza, lantzea edozaintza esan nahi zuela. Gutxi asko, gintza atzizkiaz
|
esan
ohi duguna; jardueraalegia. Kulturaren ideia metafora batean oinarritzen da:
|
|
|
Fishman soziolinguistak
|
esan
ohi du hirietan herrietan baino lehen hastendela bertako edo jatorrizko mintzairaren galera eta ordezkapena. Herrietan hobetoeusten zaiola hizkuntzari.
|
|
|
Kasu, baina, Kant-ek Estatuok naturalki «Nazio Estatu»tzat ematen dituela («der selbst als Stamm seine eigene Wurzel hatte», Ib.), estriktoki bereiziz Estatua («andre gizonen gizartea») eta Estatu edo Erresumako lurraldea. Beraz, hemen, Estatua, euskaraz nazioa
|
esan
ohi dugunaren hurbilago dago, Estatu ohi deritzoguna baino. Ik., adb., 344 («Staat», «Stamm», «Volk» kontzeptuak elkarri lotuak), 354(. Völker als Staaten?), etab., 364.
|
|
|
Batasun hori gizadia da, eta gizadia beste ezer ez da neroni baino. Ni eta Hi, Jacobi-k beti
|
esan
ohi duen eran, bat eta bera da; eta berdin Ni eta Ha/ To, eta Ni eta Ha/ No eta gizaki guzti guztiok. Ispilu artistikoki fazetatu batean fazeta bakoitzak bere burua ispilu banatutzat hartuko balizu bezala da305 Noizpait etorriko da etorri aldakuntza, errore hau desagertuko dena eta gure begietako benda legez eroriko dena306 Ez dago gehiago esaterik horri buruz, eta ezein metafisikak ez luke gehiago esan behar.
|
|
|
ha ez ni eta ez hi da340 Hizkuntza batzuetan hirugarren pertsona ezin da abstraktuki espresatu ere: ha etzanik, zut, eserita dago,
|
esan
ohi dute; edo ezberdinki izendatzen dute hiztunarekiko urrun edo urrantasunaren arabera341 Edo aditzean marka propio gabe uzten da (euskaraz: dut, duk, du+, absentzia pertsonala markatzen da), edo aurreneko biengandik beste era batera osatzen da haren forma (eusk.:
|
|
|
wer, como todavía en ingl. werwolf,, hombre lobo?; cfr. lat. vir). De modo que Weltgeschichte [guk Historia Unibertsala
|
esan
ohi duguna, hitzez hitz, mundu historia?] es literalmente el conjunto de acontecimientos (geschehen: –suceder, acontecer?) del tiempo de vida de los hombres.
|
|
|
Esan bezala, garaiko Alemanian, literato edo pentsalari batentzat, Estatua, nazionalitate politiko egun oroz aldagarria, erreferentzia erabat bigarrentiar ahazgarria ageri da gizatasunaren aldean. Are gizatasuna literatura alemanean Estatuaren eta politikaren aurka pentsaturiko balioa bilakatuko da maiz, azken finean zer ha erabakigarria kontsideratuz, Goethe-k «gizatiarki lehena», «indibiduala», «berekia»
|
esan
ohi duena, zuzenean kontrajarria nazionalari (das «Menschlich Erste», «Individuelle», «Eigentümliche»), baina inola ere ez dena ulertu behar gaizki banako hiritarraren zentzuan, ezpada nortasuna herritasun naturalean («Volkheit» dio Goethe-k) eta aiurri nazionalean («Nationalcharakter», «Nationalgeist») tinkotua edukitzearen esanahian, herritasun politikoaren ezaxolaz.... Idazle aleman baten gizatasuna, bere alemantasuna da (Estatuarekiko ez menpetasuna hain zuzen), eta alemantasunean dauka bere unibertsaltasuna1056 Puntu honetan ez dago inolako oposiziorik, ezta diferentziarik ere, Goethe-ren eta Herder-en artean.
|
|
|
Erantzuna ez da zalantzakoa: herriaren olerkimenak sortu du hizkuntza; edo gure lagun batek erderaz
|
esan
ohi duen bezala: «El idioma es una Poética popular».
|
|
|
Zerbaitek esplikatu behar du hizkuntza ezberdinek literatura hain ezberdinak sortu izana (literatura frantses eta ingeles modernoak ere, esaterako). Humboldt-ek uste du, hizkuntza bakoitzak printzipioz jatorriaz gero bere bere egitura edo forma naturala duela (hizkuntzaren organismoa
|
esan
ohi zuena, azkeneko aroan hizkuntzaren forma esaten du), eta hor ereinak daudela, hazian bezala, berezko garabide posibilitateak, erraztasunak, zailtasunak?
|
|
|
Handik aurrera ez da aspertuko esaten, hizkuntzaren estudioak, filosofikoa izatera iristeko, baina? abiapuntuan beti enpirikoa, Humboldt-ek historikoa
|
esan
ohi duena, izan behar duela168 Hizkuntzaren ikerketako Humboldt-en metodoa, berak formulazio politarekin dioen legez, da «die Kunst aus Faktis [alemana oraindik normalizazio bidean dabil!] Philosophie zu ziehen» (faktoetatik filosofia ateratzeko antzea) 169.
|
|
|
[ZIREN] eta Josepe Kaikuak
|
esan
ohi zuen, gizonaren antzik gehien zuen alimalia, behar zuela izan ganbelua;
|
|
|
moldakaitzak eta Josepe Kaikuak
|
esan
ohi zuen, gizonaren antzik gehien zuen alimalia, behar zuela izan ganbelua;
|
|
|
Gainera, ez du betetzen oinarrizko lege bat ere perpausa komunikatiboa izateko: elkarren ondoan egotea subjektua (Josepe Kaikuak) eta aditza(
|
esan
ohi zuen). (1c.) perpausa hobe daiteke, galdegaiaren legea beteta ere.
|
|
|
moldakaitzak, eta Josepe Kaikuak
|
esan
ohi zuen, gizonaren antzik gehien zuen animalia, behar zuela izan ganbelua; (Ipuinak, 39or.)
|
|
|
moldakaitzak, eta Josepe Kaikuak
|
esan
ohi zuen, gizonaren antzik gehien zuen animalia, behar zuela izan ganbelua; (Ipuinak, 39or.)
|
|
2012
|
|
|
Lurraldea kontzeptu geografikoa ez ezik, kontzeptu politikoa ere bada. Teoria politikoklasikoak
|
esan
ohi du estatuak hiru osagai dituela: a) lurraldea, b) biztanleria, eta c) subiranotasuna (edo botere subiranoa).
|
|
2014
|
|
|
Dolores Julianok, honen harira,
|
esan
ohi du gizonezkoen emakumeekikoboterea eremu sinbolikoan ematen dela, mespretxuzko hizkuntzan, gutxiespeneaneta estigmatizazioan (Juliano, 2004: 140).
|
|
|
erlazio kuantitatiboak aldatu direla erantzuteko joera dute banakoek. Adibidez, sei urtetik beherako umeek
|
esan
ohi dute ilara luzeenean besteetan baino txanpon gehiago dagoela.
|