|
2000
|
|
|
Hitz erlijiozkoak ere erabiltzen dira modu honetan berean, antza, konparazio edo alegoria gisa. Bada, Jainkoaz mintzatzen garenean eta Jainkoak dena ikusten duela esatean, eta bere aurrean belauniko jarri eta otoitz egitean, badirudi gure hitz eta ekintza guztiak alegoria handi eta landu baten zatiak direla, eta alegoria honen bidez irudikatzen
|
dugu
Jainkoa botere handiko gizakia dela eta bere grazia lortzen saiatzen garela, eta abar. Baina arestian aipatu ditudan esperientziak ere deskribatzen ditu alegoria honek.
|
|
2001
|
|
|
Beharrezkotasun logiko hori erreala izango da hirukia dugunean, ez bestela. Jainkoa ahalguztiduna dela esatea judizio erabat zuzena da; horrekin esaten
|
dugu
jainko baten ezaugarriak lituzkeen izaki bat existituko balitz, horrek ahalguztiduna izan lukeela, hau da, subjektua halakoa bada, predikatu hori ere barne hartu behar duela. Ondorioz, ezin dut predikatua kendu eta subjektua mantendu, baina beste aukera bat ere badago:
|
|
2003
|
|
|
espiritu botereak espiritu esparruan gauzatzen dira eta ezin nahas daitezke denbora arlokoekin; eta kontrara, denbora botereak denbora esparruari lotu behar zaizkio, espiritu arloaren gaineko ahalmenik hartu gabe; Jainkoak ezarri ditu aginte biak, eta euren boterea esparru batean gauzatzen dutenak bestearen menpe geratzen dira, horri dagozkion gaietan. Horrexegatik ikusi
|
dugu
Jainkoaren espirituaz jantzi zirenak, printzipio horien arabera eratu zutela euren jokabidea eta esparru bakoitzeko botereekiko menpekotasuna azpimarratu zutela. Arean ere, Jainkoak Natan aukeratu zuenean David zuzentzeko espiritu aginduari begira, profetak bere zereginaren aginteari zegokion indarrarekin hitz egin zion, erregearen denbora boterea gorabehera, eta printzeak umiltasunez jaso zuen zuzenketa hori.
|
|
2004
|
|
|
Bada Jainkoaz mintzatzen garenean eta Jainkoak dena ikusten duela esatean, eta bere aurrean belauniko jarri eta otoitz egitean, badirudi gure hitz eta ekintza guztiak alegoria handi eta landu baten zatiak direla, eta alegoria honen bidez irudikatzen
|
dugu
Jainkoa botere handiko gizakia dela eta bere grazia lortzen saiatzen garela, eta abar. Baina arestian aipatu ditudan esperientziak ere deskribatzen ditu alegoria honek.
|
|
2005
|
|
|
Baina ez da hala gertatzen bertuteari iraunkortasunez hori berezko zaiolako, ezpada arrazoimen zuzenak, bertutea beti bidelagun duen horrek, batzuk moderaziora behartzen dituelako eta beste batzuk, aldiz, ahalik eta urrunen joatera behartzen dituelako. Hartara, ezin
|
dugu
Jainkoa gehiegi gurtu. Ez da sineskeria Jainkoa gehiegi gurtzea, okerretara gurtzea baizik.
|