|
2008
|
|
|
Azken urte hauetan administrazioa ahaleginak egiten ari da langileak euskaldundu eta alfabetatzeko, baina hizkuntza eskakizuna egiaztatzeak ez du ziurtatzen askotan euskara txukuna erabiliko denik. Goiko testua administrazio batetik bestera igorritako gutun batekoa da eta uste
|
dugu
ez duela inork zuzendu11 Batetik, ortografia akats nabarmenak daude: zinatuta, > keraz, > Bestetik, behar baino letra larri gehiago ageri da, Ituna eta Agindua ez baitira izen bereziak, eta Euskaltzaindiak 1990ean emaniko arauak dioenez, karguak letra xehez idatzi behar dira, eta arau horrek eztabaida piztu arren, oraingoz Euskaltzaindiak ez du bestelakorik arautu.
|
|
2012
|
|
|
Ez
|
dugu
ez artikulu hori, ez idazle hori, ez sehaska kanta hori aurkitu. Garaiola izeneko herri edo auzorik ere nekez topa daiteke Sarrionandiaren idatzietatik kanpo, 128 eta berak asmaturiko lekuren bat izan litekeelakoan gaude, Durangaldeko Garai herriarekin lotua ziur aski.129
|
|
|
Dena den, gaizki ulerturik egon ez dadin, berriro gogoraraziko dugu lan honetan proposatu ditugun postmodernismoaren eta itzulpenaren definizioen arabera egiten dugula baieztapen hori, eta ez printzipio modernoen azpian ezkutatzen den sasi postmodernismoan oinarrituta. Era berean, argi utzi nahi
|
dugu
ez dugula inoiz ukatu Sarrionandiaren lanetako ezaugarri literario asko modernitateko estetika literarioekin bat. Horrek, ordea, ez du lan honetan defendatu dugun ideia nagusia ahultzen:
|
|
2013
|
|
|
Beste informazio mota bat, gordinagoa, baina baitezpadakoa, hildako soldaduen ingurukoa zen. Lehen erran
|
dugu
ez zutela hildako kopururik ematen. Baina norbait hiltzen zenean, haren berri eman behar zitzaion familiari.
|
|
|
Gorago aipatu
|
dugu
ez zegoela jarrera baturik Eskualduna astekarian, nortasunaren edo euskararen inguruan. Baina kontzientzia politikoari dagokionez, ez dugu aurkitu Hiriart Urrutiren artikulu horrek erakusten zuen jarrera gezurtatu zuen besterik.
|
|
2016
|
|
|
Pastorala Xiberoako ondasuna zen, geroztik beste debate batzuk izan dira pastoralaren mugitzeko, aldatzeko, berritzeko beharrei buruz. Ikusten
|
dugu
ez dela gaurko kezka. Kultura munduak jarraitzen ditu gizartearen aldaketak, eta kultura ekintzen aurrera eramateko beharrari entzuten egoten da.
|
|
|
Hala ere, erran behar
|
dugu
ez dela lotura zuzenik historiarekin, ez dela gertakizun zehatzik aipatzen. Hemen, Otsandak du emazte leial zuzen eta duinaren papera, bere ahizpa, aldiz, ahula da eta soilik interes pertsonala eta une horretakoa ikusten du.
|
|
2021
|
|
|
aldez aurretik gizartean edo hiztunaren mundu ikuspegian ontzat ematen den aurresuposizio bat: p proposiziotik q proposizioa ondorioztatzen dugu, eta, alderantziz, p’ tik, berriz, q’ Konparazio baterako, norbait gaixorik dagoenean ondorioztatzen
|
dugu
ez dela lanera joango, etxean geratuko dela sendatu bitartean. Ongi dagoenean, berriz, lanera joaten dela ondorioztatzen dugu.
|
|
|
– ez... bakarrik... baizik...: Bekatuaren izenez ez da obrazkoa bakarrik aditzen, baizik gogoz, hitzez, eskuz edo beste edozer gisatan egiten dena (Agirre Asteasukoa); Eta zergatik eskatzen
|
dugu
ez bakarrik digula egunorokoa, baizik egun eman degigula (Gerriko). Molde hau gipuzkerazko testuetan ageri da, batik bat.
|
|
|
26.1.5.2b Alegiazko forma horiek beste berezitasun bat dute. Erran
|
dugu
ez dutela iraganeko atzizkirik hartzen; ezin dute, hargatik, atzizkirik edo aurrizkirik gabe agertu, hau da, ez dugu** nentor,** henkar,** letor,** lu,** leki bezalako adizkirik. Alegiazko formak bi itxuratan agertzen dira:
|
|
|
Ana bere lagunaren etxean dateke (‘ziurrenik Ana bere lagunaren etxean da, baina ez naiz segur’); Aitorrek portuan lan egiten duke (‘ziurrenik Aitorrek portuan lan egiten du, baina ez naiz segur’); Haurrak bart egin zituzkeen etxeko lanak (‘ziurrenik haurrak bart egin zituen etxeko lanak, baina ez naiz segur’). Beherago ikusiko
|
dugu
ez dela modalitate epistemikoaren adierazpide bakarra (§ 26.6.3.2). Euskara zaharrean, betekizun modal horiez gain denborazkoa ere bazuen ke atzizkiak, geroaldiari erreferentzia egiteko erabiltzen baitzen.
|
|
|
ez dira ez adizki sintetiko gisa erabiltzen, ez adizki jokatugabe gisa. Preseski, haien aipamenezko forma izartxo batekin markatzen
|
dugu
ez baita lekukotua eta erabiltzen dugun forma berreraikia baita. Haatik, izan eta* edun en adizki sintetikoak oraindik erabiltzen dira —* edun bereziki ekialdeko hizkeretan—:
|
|
|
Ez galdu da ez galduko; Ez galdu da eta ez galduko ere; Ez berak egiten du, ez guri egiten uzten (digu). Horrelako egituretan, koordinatzen diren perpaus edo sintagmen aurrean ematen
|
dugu
ez. Idazle zaharren testuetan ere aurki daitezke horrelako adibideak:
|
|
|
Ez zuen ez jantzirik, ez lo zakurik, ez paperik, ez eta dirurik hartu (Borda); Baina hark ez zuen ez erantzun ez irribarrerik egin (Montorio); Ez zuen ez lagunik ez adiskiderik, ez erlijiorik ez sinesterik (Aldasoro). Ezezkoa indartu nahi dugunean, aukeran
|
dugu
ez perpausordain gisa erabiltzea, eten artean: Ez nuen, ez, zuen berri; Ez dut ez holakorik egingo, nire jaun hori (Ezkiaga).
|
|
|
Ukagai bat baino gehiago dugunean, ez adberbioa errepikatzen da askotan bakoitzaren ezkerrean (ez hutsa edo eta juntagailuaz lagundua): Ezin da esplikatu, ez iraupenaren ez denboraren bitartez (Xarriton); Ez
|
dugu
ez egunik ez gaurik (Juaristi); Horregatik, ez genuen kanporatzen utzi behar ez aitarengandik heredatutako aje hura, ezta familiaren estutasunak ere (P. Lizarralde).
|
|
|
Egitura zurruna da, inongo aldaketarik ez jokorik onartzen ez duena: ezin
|
dugu
ez baiezko moldean jarri, ez eta izan aditza ez beste bat erabili ere; pertsona eta denbora ezaugarriek ere, adibide horretan ditugun horiexek behar dute izan: ezin dugu erabili ez hirugarrenaz beste pertsonarik, ez eta indikatiboko orainaz beste aditz formarik.
|
|
|
Gizon batek bi seme zituen, eta gazteena aitari senipartearen eske jarri zitzaion (Lardizabal). Baina aditz psikologikoekin zehar objektua aurrean duen egitura hartzen
|
dugu
ez markatutzat: Atezainari giltzak galdu zaizkio.
|