Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 51

2000
‎Sentimenduak ahuldu egiten dira hedatzen direnean; berezko euskarria behar da, komenigarritasun uztardurak egin ahal izateko. Bertute pribatuek berma ditzakete, besterik gabe, bertute publikoak; hartara, norberak ere, aberri txikia duen horren bitartez, hau da, familiaren bitartez, aberri handirako atxikimendua erakusten du; guraso on, senar on, seme alaba on horiek egiten dituzte herritar onak. Nolanahi ere, erakunde zibilei dagokie izadiaren nahiera egokiak arautzea eta babestea.
2001
‎Platon pentsalari fundamentalista da, hau da, badenaren atzetik berau ahalbidetzen duen eta izateaz gain den bezalakoa izatea ahalbidetzen duen hori bilatzen du. Mendebaldeko kulturan egon den fundamentalismo modu agian famatuena, baina ez bakarra, kristautasuna izan da, bizi dugun mundu hau deskribatzen duena:
‎Beraz, olerkigintza —rapsodika bezalaxe— ez da teknika bat. Jorratzen dituen gai horiek guztiak beraietan adituak direnek ezagutuko dituzte hobekien eta, ondorioz, Platonen aburuz olerkigintzak meta diskurtso artikulatzailea izateari utzi lioke, ez baitaki hitz egiten duen horri buruz. Bere lekua, nabaria denez, filosofiak hartu du.
‎Eta inspirazio honen eraginpean aurkitzen dira bai olerkaria, bai rapsoda, hala nola publikoa bera ere. Olerkaria jainkoaren bitartekari soila da eta ez daki ezer hitz egiten duen horri buruz; rapsodak, bere aldetik, inspirazio honek hartuta, esaten dituenak ez ditu esaten jainkozko inspirazio kate horren menpe dagoelako baizik. Inspirazio katearen azken muturrean, berriz, publikoarekin egiten dugu topo.
‎maitagogo garen denon eta bakoitzaren gogoko izatea beste maitagogoak eta haien gogoko direnak. Gogo orok duen horren ezaguerak elkartzen eta lotzen gaitu maitagogo guztiok. Elkartasuna, beraz, maitari izatearen emaitza eta ondorio da, ez arrazoimendun/ adimendun izatearena.
2003
‎— Desiratu eta maitatzen duen hori edukita, gero desiratu eta maitatzen du, ala eduki gabe?
‎Ezjakinek ere ez dute filosofatzen ez jakintsu bihurtzea desiratzen, horixe baita ezjakintasunaren okerra: prestu, on eta zentzudun izan gabe nahikoa izatea uste izatea; ezeren faltan ez dagoela uste duenak ez du desiratzen faltan ez duela uste duen hori.
‎Lehen legeari dagokionez, eurak ikusi eta euren erabilerei aplikatzean, nahitaezko zaio gizakiari hauxe begitaratzea: horiek aztarnak eta irudiak dira, hain juxtu ere, Jainkoak horietan ezagutarazia eta maitatua izan nahi duen horrenak; bigarrenean, aldiz, Jainkoak halako moldez batu ditu gizakiak euren artean eta unibertsoarekin, ezen objektuak berak baitira gizakiak on gorenaren amodiorako bezainbeste, gizarterako ere lerratzen dituztenak. Horiek ere elkar maitatzea bultzatzen dute, guztietan baitago irarrita gizakiak gizarterako duen berezko eraspena.
‎Baina Kuhnek alde batera utzi duen lehenengo argitalpenaren hitzaurreko pasarte bat aipatzea gustatuko litzaidake (lehenbiziko argitalpenean pasarte hau Kuhnek aipatutako pasartearen aurrean kokatzen da; geroago ingeles edizioaren hitzaurrea bi pasarteen artean sartu nuen). Kuhnek aipatutako pasarte laburragatik, bere testuingurutik at, badirudi ez naizela konturatu Kuhnek berak azpimarratzen duen horretaz, alegia, zientzialariek beren ideiak nahitaez marko orokor teoriko definitu baten barne garatzen dituztela; 1934ko haren ondoko aurrekariak, aldiz, Kuhnen oinarrizko puntu horren aurrerapena dirudi.
2005
‎Egiatan, bertute batzuek pasioak biguntzen dituzte. Baina ez da hala gertatzen bertuteari iraunkortasunez hori berezko zaiolako, ezpada arrazoimen zuzenak, bertutea beti bidelagun duen horrek, batzuk moderaziora behartzen dituelako eta beste batzuk, aldiz, ahalik eta urrunen joatera behartzen dituelako. Hartara, ezin dugu Jainkoa gehiegi gurtu.
‎Bateko, herritar bakoitzak kalte egin ez diezaiela beste herritarrei, ez guztiei batera, ezta bakan bati ere, den denak defenditu baizik. Besteko, inork ez diezaiola besteari ken modu pribatu edo kolektiboan edukitzan duen hori, ezpada bakoitzak ekar dezala beharrezkoa dena, berarentzat nahiz guztientzat.
2006
‎Organoak ezeri ihes egiten ez uzteko behar bezain zoliak baldin badira, eta aldi berean konposizioaren osagai guztiak hautemateko behar bezain zehatzak, orduan gustuaren fintasunaz mintza gaitezke, hitz horiek zentzu literalean nahiz metaforikoan erabiliz. Orduan, edertasunaren erregela orokorrak erabil daitezke, bai finkatutako ereduetatik eratortzen direnak bai atsegina ematen edo atsekabetzen duenaren behaketatik eratorritakoak, atsegina ematen edo atsekabetzen duen hori bakar bakarrik eta neurri altuan agertzen denean. Eta konposizio jarraituan eta neurri txikian dauden tasun berek ez baldin badute eraginik organoetan modu atsegin edo asaldatzaile batean, pertsona hori fintasun hori edukitzeko ezgaitzat hartuko dugu.
2007
‎Zerbait ahoskatzen duenak arriskatu egiten du, bai, eta batez ere bere hitzak ahoskatu gabeari —itsumustuan— ateratakoak baldin badira. Hizlariak, hemen, bat egiten du bere mintzakidearekin, ze hark ez daki nola hartuko duen horrek hitza. Gaizki ulertua izateak berak egoera deserosoa sortzen du, hain justu, gaitzetsia eta ukatua izatearen egoera.
2008
‎Esaldi espekulatiboa, aldiz, pentsamendu formalak lortu ezin duen lekura begiratzen ari da. Baina berak ere, Hegelen arabera, ezin du lortu nahi duen hori. Proposizioaren formak beti subjektu eta objektuaren artean ezberdintzen du, subjektua eta bera definitzen duen horren artean ezberdintzen du.
‎Baina berak ere, Hegelen arabera, ezin du lortu nahi duen hori. Proposizioaren formak beti subjektu eta objektuaren artean ezberdintzen du, subjektua eta bera definitzen duen horren artean ezberdintzen du. Proposizioaren forma hutsak subjektua banatzen du, subjektuaren beraren eta bera ez den beste edozein predikaturen artean banatzen du:
‎Judizioaren formak eduki enpirikoaren (pentsamendu formalak ukatzen duen horren) eta forma logikoaren (identitatearen eta ezberdintasunaren arteko kontraesanak ukatzen duen horren) deuseztatzearen esperientzia besterik ez du adierazten. Geratzen zaiguna, orduan, enpirikoaren forma da, hau da, bere eduki logikoa; eta aldi berean logikoaren edukia ere geratzen zaigu.
‎bere egite bai bestearen egite izatea; izan ere, bestea era berean beregaina da, bere baitan itxia, eta bere buruaren bidez ez den ezer ez dago bere baitan. Lehenengoak ez dauka objektua bere aurrean, hura irrikarentzat bakarrik den moduan, baizik eta bere baitarako den objektu beregain bat, zeinaren aurrean hori horregatik ezgai den berarentzat, objektuak berak bere baitan egiten ez badu autokontzientziak horren baitan egiten duen hori bera. Higidura, orduan, bi autokontzientzien higidura bikoitza besterik ez da.
‎Higidura, orduan, bi autokontzientzien higidura bikoitza besterik ez da. Bakoitzak ikusten du besteak egiten duela norberak egiten duen hori bera; besteari eskatzen dion hori bera egiten du bakoitzak, eta egiten duena egiten du soilik besteak hori bera egiten duen heinean; egite aldebakarra alferrikakoa izango litzateke, gertatu lukeena bien artean baino ezin delako sorrarazi.
‎Judizioaren formak eduki enpirikoaren (pentsamendu formalak ukatzen duen horren) eta forma logikoaren (identitatearen eta ezberdintasunaren arteko kontraesanak ukatzen duen horren) deuseztatzearen esperientzia besterik ez du adierazten. Geratzen zaiguna, orduan, enpirikoaren forma da, hau da, bere eduki logikoa; eta aldi berean logikoaren edukia ere geratzen zaigu.
2009
‎ez da lehendik eta denbora luzean prestatua izan denaren ezinbesteko irtenbidea; indarrak elkarren aurrean eta elkarren aurka aritzen diren eszena bera da, eta indarrak hor garaile atera edota konfiskatuak izan daitezke. [...] Ez da historiaren filosofia batean funtsatu behar, sortu duen horretatik abiatuz puskatan jarri baizik: historiaren jabe bihurtu behar da beraren erabilera genealogikoa, hau da, erabilera zehazki antiplatonikoa egiteko.
‎XIX. mendeko auzia, historialarien aszetismo herrikoiarekin Platonek Sokratesekin egin zuena ez egitea da. Ez da historiaren filosofia batean funtsatu behar, sortu duen horretatik abiatuz puskatan jarri baizik: historiaren jabe bihurtu behar da beraren erabilera genealogikoa, hau da, erabilera zehazki antiplatonikoa egiteko.
‎Bere proiektua errealitatea ulertze horretatik ateratzen zaion sistema da. Hegelek uste du giza historia aurrerabidean doala, helburu baterantz, berak izpiritu absolutu deitzen duen horretarantz. Historiaren ikuspegi teleologiko hori idealista da, izpirituan du fedea.
‎eta horregatik argitzen dizuet, jakintsuenok, zuen bihotzeko igarkizuna bera ere", esango du Zaratustrak. Kontzientziaren soportea den subjektua ez da Descartesen cogitoa ezta Schopenhauerren bizi-nahi hori ere, bestea menperatzen duen hori da, dominatzea nahi duena, libido dominandi. Botere nahiak natura eta bizia argitzen ditu.
‎" De este interes surge el sentido de las cosas", eta geroago," del sentido, la verdad". Filosofoak bilatzen duen hori, beraz, laugarren mailako zerbait da. Kontzeptuen bidez eraikitzen dugun armiarma sarea laugarren mailako ezagutza bat da.
2010
‎Aholkua, berez, ez dator mendekoen gainean ahala eta erantzukizuna dituen nagusi batengandik. Legea, aitzitik, arrazoimenaren antolamendua da, erkidegoaren ardura duen horrengandik datorrena, definizioak berak agerian uzten duenez, hura ulertu behar baita esanahi propio eta formalenean. Era berean, eskabidea edo galdaketa baztertuta geratu behar da arrazoimenaren antolamendu horretatik.
‎Ildo horretatik abiatuz gero, ondorioak ere berehala iristen dira, legeak zer esan nahi duen hori ere kezkagarria baita Suarezentzat. Etimologiari helduta, bateko eta besteko idazleek ematen diote bidea, legearen kontzeptua azaltzeko aukera.
‎W. v. Humboldtek bere zehaztapenetan" nazio" erabiltzen duenean, baina, 1800 urtetik aurrera geroz eta gehiago" herri" hitzarekin biltzen diren gertaerak ditu buruan (ikus P. Kluckhohn)] 312 W. v. Humboldten esaldi horietako batek honela dio: " Funtsean hizkuntza —ez berori gerora zatikako produktutan etorri zaigun bezala, baizik eta bere existentzia bizi eta aktiboan, bai eta berorrek pentsatzea bera barru barrutik posible egiten duen horretan ere— nazioa bera da, alegia, zuzenean eta egiazki nazioa" [W. v. Humboldt, GS VII, 641]. Bera ziur dago ama hizkuntzan osatutako mundu espiritualaz, bai eta horrek hizkuntza komunitatean bertan duen etenik gabeko eraginkortasunaz ere.
2011
‎Baina modu estatikoan baino ez daiteke hori egin. Modu dinamikoan (energiaren paradigmatik, edo Shivaren dantzak adierazten duen horretatik), izan baden guztian proiektatuko litzateke; hots, errealean legoke kontzientzia, arrazoimenak bildu ahal ez izateko moduan. Osotasun dantza horretan, arrazoimenak zer edo zer hautematen du, eta ulergarri egiten du; kontzientziaren urak, berriz, ezkutuko ibai baten antzera, izan badena bustitzen eta biziarazten du, ez dakigu nola.
‎Ulertu behar dugu izatea, filosofoarentzat, gauza askotxo dela, eta azken batean Esanezina. Lehenbizi, 1) Natura da, baina ez kristautasunak" kreaziotara" kaskartu duen hori (holako pasarteetan juduak isiltzea —judukristautasuna— beharbada isiltasun oso positibotzat hartu behar zaio Heideggerri), ez zientziek matematikaren pera lotu duten modernoa ere (GA 39: 195), ezpada Antzinaroko Natura, grekoek berek filosofian baino (GA 39: 255) hobeto tragedian espresatu dutena, Ezezaguna, Denaren misterioa; eta 2) Jainkoa da, baina, edo Jainkoa hil eta gerokoa, edo Monotheos bilakatu baino lehenagokoa, eta Jainko anitzen beren aurrekoa.
2012
‎Subjektu ilunak indarra hartzen ari den gertaera suntsitzea du helburu, eta horretarako baliabide guztiak erabiliko ditu. Etsaia ahultzen duen horrek indartzen gaitu. Eta subjektu erreaktiboak, azkenik, lehengo forma ekonomiko eta politikoak, hau da, kapitalismoa eta demokrazia parlamentarioa, mantentzea nahi du.
‎Ideia, Badiourentzat, bere burua mota subjektibo fidelari lotzen dion heinean, egiaren prozesuan inkorporatzen denez, gizabanakoak mundua, bera barne, errepresentatzeko erabiltzen duen hori da. Ideia, gizabanakoaren, giza aberearen, bizitza egiaren norabidean jar dadin egiten duen hori da.
‎Ideia, Badiourentzat, bere burua mota subjektibo fidelari lotzen dion heinean, egiaren prozesuan inkorporatzen denez, gizabanakoak mundua, bera barne, errepresentatzeko erabiltzen duen hori da. Ideia, gizabanakoaren, giza aberearen, bizitza egiaren norabidean jar dadin egiten duen hori da. Edo are gehiago:
‎Horrelako teoria bat ezin da ondorioztatu, zeren bere forma propioaren baieztapena da. Badago egiak deitu ditugunari buruzko ekoizpen forma aktibo eta identifikatzailea (baina baita horrelako ekoizpena oztopatzen eta ezabatzen duen horri buruzkoa ere). Forma horrek izena dauka:
‎Amodioan ezberdintasunekiko konfiantza dago; erreakzionarismoa, aldiz, identitatearen izenean ezberdintasuna ezabatzen saiatzen da, eta, beraz, ez dago ezberdintasunekiko inolako konfiantzarik. Ezberdintasuna inplikatzen duen horren aurrean jarrera irekia sustatzea da eginkizuna. Eta politikan ondorio garrantzitsuak dituen ikasketa hori posible da amodioaren kasuan ikastea.
‎Subjektu fidela, amodioa Bi aren botere eraginkorrerantz orientatzen duen hori da. Gizabanakoa bere burutik haraindi dagoen lehenengo gradurako pasartea da amodioa.
‎Eta horretarako bere kategoriak ezagutu behar dira. Gertaera da mundua zulatzen duen hori, hau da, munduaren logika apurtzen duen hori. Subjektua da, alde batetik, munduaren elementuen multzoa; bestetik, subjektua gai da mundua helburu baterantz orientatzeko.
‎Eta horretarako bere kategoriak ezagutu behar dira. Gertaera da mundua zulatzen duen hori, hau da, munduaren logika apurtzen duen hori. Subjektua da, alde batetik, munduaren elementuen multzoa; bestetik, subjektua gai da mundua helburu baterantz orientatzeko.
‎Gorputza da subjektuaren atalen artean munduari itsatsien dagoena. Eta" aztarna", gertaeratik aurrera gorputzaren helburua zehazten duen hori. Subjektua da, orduan, gorputzaren estatikaren eta dinamikaren arteko sintesia.
‎partiturak, interpretazioak..., zeinak, aztarna mantentze aldera, unibertsoa eraikitzen saiatzen diren. Subjektua gorputzaren (ondorioen) orientazio orokorra da, aztarnak eskatzen duen horren araberakoa. Subjektua musika dodekafonikoaren bilakaera da, (obretan inkorporatutako) forma berri baten historia.
‎Objektu bat besteetatik bere ezaugarriengatik ezberdintzen da, bere predikatuengatik. Posible da beste objektuetatik ezberdintzen duen hori atzematea, bere identitatea eta ezberdintasunak identifikatzea. Baina gauza bat ez da oraindik objektua; ezen gauza batek, objektu izatera iristeko, mundu batean egon behar du.
2017
‎edo Teresa objektu Beste gisa da munduaren barruan izatedun, edo subjektu Beste batentzat balitz bezala, Teresarentzat existitzen dela sentitzen du. Lehenengo kasuan, distantzia egitate kontingentea da eta ez du esanahirik, funtsezkotzat jotzen baita Pierre dela Totalitate gisa mundu bat" badela" ahalbidetzen duen hori eta bera presente zaiola mundu horri distantziarik gabe, distantzia berak existiarazten duen heinean. Bigarren kasuan, nonahi egonik ere, Pierrek sentitzen du distantziarik gabe existitzen dela Teresarentzat.
‎Kontzientzia bakarra berak ni atzeman eta ukatu gabe badena eta neronek irudika dezakedana ez da kontzientzia isolatu bat mundutik kanpo hor nonbait dagoena, baizik eta neurea bera. Horrela, nire izatea ukatzen duelarik aitortzen dudan Bestea zera da lehenik eta behin, nire baitarako izatea ahalbidetzen duen hori. Izan ere, kontua ez da izate hori, nik ez izatera jotzen dudana, ez dela ni ukatu egiten dudalako ni denik, baizik eta nik ez izatera jotzen dudalako izate bat ni ez izatera jotzen duena.
‎Baina inplizitu existitzen da niretzat, nik forma bukatutzat ikusten dudan zirkuluaren puntu bakoitza bezala. Aldatu egin litzateke munduarekiko nire erlazioen osotasun presentea, nik hori agerrarazteko unibertsoa atzeko planoan duen hori esplizitu bat bezala. Era berean, Beste objektuaren haserrea, niri agertzen zaidan bezala bere garrasien bidez, bere ostiko eta keinu mehatxatzaileen bidez, ez da haserre subjektibo eta ezkutu baten zeinua; ez du ezertara igortzen, soilik beste keinu eta beste garrasi batzuetara.
2021
‎9). Hortik abiatuta," gizakia berak egiten duen hori baino ez da"," bere buruaren jabea" eta, bide batez," bere existentziaren erabateko erantzulea", inolako" aitzakiarik" gabe... Bistakoa denez, askotan planteatu denaren aurka, Beauvoir ez da filosofo sartrearra, baizik eta ikuspegi propioa duen filosofo existentzialista.
‎Bestela esanda, existentziaren bidez bere burua gainditu eta askatasun berrietara hedatzera. Zentzu horretan, subjektua berak egiten duen hori baino ez da, transzendentziarantz egindako hautua eta ekinbidea: " Hona hemen gizonaren definizioa:
‎Zer da, beraz, emakumea? Esan dugunez, izatea eginean da eta subjektu izateduna ez da egiten duen hori baino. Ez dago subjektu oro definitzen duen giza esentzia edo natura finkorik, ezta horien etorkizuna determinatu dezakeen aldez aurretiko destino aldaezinik ere.
2022
‎Hitz horiekin bukatzen du Chakrabartyk bere saiakera. Eta horiekin hel geniezaioke filosofiaren egungo egoerari eta haren historiari buruzko galderari, mendearen biraketak, amaiera baten itzala medio, mehatxupean duen horri.
‎Baina iruditzen zait, jakintzaren historia baino gehiago, aurkezten duena ikaskuntza kolektibo baten narrazioa dela. Lehen printzipioak eta kausak ezagutzeak, Aristotelesek egiazko jakintza gisa definitzen duen horrek, hauxe du abiapuntu: gizakiak jakiteko duen nahi komuna, eta zenbaitek ekintzen abiapuntu bihurtzen duten esperientzia bat:
‎Hori oinarri hartuta berrikus liteke ez soilik kultur egitatea, baita giza komunitatea bera ere. Bhabhak" beste internazionalismoa" deitzen duen hori arrakalan, muturrean, mugan egiten da pentsagarri, ez baita oinarritzen partikularretik orokorrera doazen eskema transzendenteetan," esperientzia osotzen ez duen disjuntzio eta lekualdaketa prozesuan" 23 baizik.
‎dena ulertzeko desioarekin eta nork bere kabuz eta besteekin egitearekin. Dusselek aipatzen duen" arrazoitzeko" gogo hori, giza talde orok ezinbestez garatzen duen muin arazotsutzat jotzen duen hori, ez da mugatzen beste batzuen artean sailkatzeko modukoa den ezaugarri etniko edo kultural bihurtzera. Hori baino gehiago, edozein gizakiri zuzentzen zaion interpelazio bat zabaltzen du.
‎Horrenbestez, filosofia enuntziatzeko lekuak ezin du neutroa izan. Pentsatzen duena, idazten duena, pentsatu behar duen horretan inplikatuta eta zuzenean interesatuta dago. Bizi beharrizan bat dago, idazketa gidatzen duena eta arnasa ematen diona.28
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia