|
2006
|
|
|
Lokalarengatik zenbat eskatu dioten ere ez die aitatuko. Nola lortuko
|
duen
ere ez. Izugarri irudituko zaie eta badituzte hori baino lehenagoko lanak etxean bertan.
|
|
2008
|
|
|
Hala ere, ez dakit askorik berari buruz. Justu justu dakit zertan lan egiten duen, ez dakit zenbait anai arreba dituen (baldin eta baten bat badu), ez dakit asteburuetan zer egiten
|
duen
ere; bakarrik bizi dela badakit, ordea, duela gutxi erosi duen pisuan, Bartzelonako alde zaharrean. Baina, aldiz, Maria izeneko neska bati buruz asko dakit, modeloa da, bi anaia ditu (Ivan eta Xavier), asteburuetan mendira joatea atsegin du, zaldiz ibiltzera, eta orain bakarrik bizi da, Lleidako alde zaharrean.
|
|
|
Ez natzaio ausartu galdetzen ea gurasoek ba ote zekiten noren izenaz bataiatu zuten. Ezta bere itxura fisikoa pertsonaiaren arabera moldatzen
|
duen
ere, hori begi bistakoa delako: John Romita marrazkilariaren garaiko Mary Jane Watsonen isla biziduna da.
|
|
|
Ez daki ziur, ez du jakin nahi? bizirik segitzen
|
duen
ere. Eta bizi bada, Rosak esan zidana:
|
|
|
Gauzak horrela, guk ez dakigu zergatik abandonatu zuen Enara bere ama biologikoak, ezta anai arreba biologikorik ba ote
|
duen
ere. Ez dakigu pobreziak bultzatuta utzi zuen kale gorrian ala isun ikaragarri handi bati zion beldurrak eraman ote zuen Enara abandonatzera.
|
|
|
Ez dakigu etorkizunak zer ekarriko digun, ezta Enarak bere jaioterriaren izena entzutean zer sentituko
|
duen
ere. Baina guk zerbait argi baldin badugu hori da egunen batean Chongqingera itzuliko garela, bai eta Fengdu ezagutzera joango garela ere.
|
|
2009
|
|
|
zure aita beste gizon guztiak bezalakoa zen, bazituen grinak, ahuleziak, denok bezalako egoa, besteok ez bezala mozorrotua agian, inozoak liluratu eta bereganatzen baitzituen; galdetu al diozu inoiz zeure buruari ea benetan hilik ote duzun ama, ez ote zuen ihes egin senarraren etengabeko desleialtasun" mistikoak" jasan ezinik, beharbada Aurovillen ere efeboak eta dontzeila samurrak limurtzen ibiliko zen yoghi zintzoa. Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen
|
duen
ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, lib... Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen duen ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta nire aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotzez beterik dago, berriro iradokitzen baduzu aitak bortxatu egiten ninduela, hil egingo zaitut; nik ez dut halakorik esan, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi berean ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbiketa praktika amaigabeak eginez larrutan egin behar dugun bakoitzean, pentsatuz ez dakit zer eroriko zaigula zerutik, gauzarik ederrena balitz ere ez leukake zertan ito gure grina eta gure egoa, bai, egoa, Ananda, ni neu izan nahi dut, ego hutsa; zu zeu, Sara, zu zeu, zeurekeria horretan itoko zara, ez duzu ikusten lakioan erortzen ari zarela, ez duzu ikusten liluramenduaren infernura arrastatzen nauzula; eta gustura asko irristatzen zara nirekin batera, memelo alaena, baina onartu egin behar duzu, obsesionaturik bizi zara, naturalago jokatu behar dugu, normalago, Ananda, hainbeste nahasmen mistikorik gabe; nahasmen mistikoa diozu, milaka urtean milaka pertsona zintzok eta hainbat santuk ondutako jakintzari nahasmen mistikoa deritzozu; beharbada ez dira irakaspen okerrak, Ananda, agian dena egia da, baina gu hemen eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai baitakit nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro ere igoko zara, nahi duzun denbora guztian geratu, lagunduko dizute Iñigo eta besteek euskal zera horretan, eta ni hemen behean zain geratuko natzaizu, bihotz zabalik, ez zaitut gorroto, Ananda, nire bizitzako gauzarik onena zara, baina ezin dizut jarraitu amildegira; amildegi deitzen diozu gailurrari, burugabe horrek, baliteke bakarrik berriro igotzea lortzea, baina zuri loturik nago, zutaz maitemindurik, eta nuke bakarrik egin bidaia hori zurekikoa eten gabe, zu nire bizitzatik ezabatu gabe, eta ez zaitut galdu nahi, maite izan dudan emakume bakarra zara, eta bizitza osoan dudan bakarra; hori desira da, Ananda, hara; ez, Sara, maitasuna da; desira, Ananda, ego hutsa, niri aurpegiratzen didazun berbera.
|
|
|
Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen duen ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta nire aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotzez beterik dago, berriro iradokitzen baduzu aitak bortxatu egiten ninduela, hil egingo zaitut; nik ez dut halakorik esan, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi berean ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbiketa praktika amaigabeak eginez larrutan egin behar dugun bakoitzean, pentsatuz ez dakit zer eroriko zaigula zerutik, gauzarik ederrena balitz ere ez leukake zertan ito gure grina eta gure egoa, bai, egoa, Ananda, ni neu izan nahi dut, ego hutsa; zu zeu, Sara, zu zeu, zeurekeria horretan itoko zara, ez duzu ikusten lakioan erortzen ari zarela, ez duzu ikusten liluramenduaren infernura arrastatzen nauzula; eta gustura asko irristatzen zara nirekin batera, memelo alaena, baina onartu egin behar duzu, obsesionaturik bizi zara, naturalago jokatu behar dugu, normalago, Ananda, hainbeste nahasmen mistikorik gabe; nahasmen mistikoa diozu, milaka urtean milaka pertsona zintzok eta hainbat santuk ondutako jakintzari nahasmen mistikoa deritzozu; beharbada ez dira irakaspen okerrak, Ananda, agian dena egia da, baina gu hemen eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai baitakit nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro ere igoko zara, nahi duzun denbora guztian geratu, lagunduko dizute Iñigo eta besteek euskal zera horretan, eta ni hemen behean zain geratuko natzaizu, bihotz zabalik, ez zaitut gorroto, Ananda, nire bizitzako gauzarik onena zara, baina ezin dizut jarraitu amildegira; amildegi deitzen diozu gailurrari, Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen
|
duen
ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, lib...
|
|
|
Ohituak gaude gure oldozpen publikoari entzuten ez dakit zeregiak garela, hau eta hori behar dugula normalak izateko. Tira, oldozpen publikoak gizarteak zer behar duen esan behar badu, pentsa dezagun oldozpen publikoak berak zer behar
|
duen
ere.
|
|
|
Artistak, lanean hasi aurretik, ez du deus garbi, agian ez daki zer nahi
|
duen
ere. Intuizioren baten jabe da, beharbada; lanbro zerratu batetik iristen zaion argi izpiñoren bat ikusi du, agian.
|
|
|
Jakitez, ez dakit susmatu ote
|
duen
ere hemen nagoela, ni naizela gelan sartu berri dena, erizainak ez baitio ni nintzenik esan.
|
|
|
Dionisio. Bazekiagu non jaioa den eta non agintzen
|
duen
ere: Sirakusan.
|
|
2012
|
|
|
Aitzol deitu diodan lagunak ez du deus gehiago jakin Mohameti buruz. Ez daki herrira iritsi ote zen; ez daki iritsi bazen, bereek zer harrera egin zioten; ez daki Bretainiara itzuli ote den, ez daki bizirik segitzen
|
duen
ere...
|
|
2018
|
|
|
–lehertu nintzen?. Eta ezagutuko banu ere, nola pasatuko nioke Errondal horri abisurik, infernuan ostatu hartu ote
|
duen
ere ez baldin badakit?
|
|
2019
|
|
|
Ez daki non dagoen, ezta zein lan egin
|
duen
ere, baina lanak libre egingo duela pentsatze hutsak broma zitalaren gustua du.
|
|
|
Gitarekin partekatu nahiko luke janaria, baina hura ez dago hemen. Ez daki Gitak jatekorik batere izango
|
duen
ere. Ez daki ezer... pen  tsamendu hori baztertu beharra dauka.
|
|
|
Alaba, orain, amak betetzen zuen egitekoan. Aita, zeinak mendean izan baititu etxeko bi emakumeak, zenbat azukre hartzen
|
duen
ere ez dakien gizajo tirano bat. Ulertuko da anekdota hemendik ehun urtera?
|
|
2020
|
|
|
Osea, badu estilo bat, baina txandalak dira gehienetan. Duda egiten dut trajerik ote
|
duen
ere.
|
|
|
–Bai. Ez zekinagu lurrak jendeen bizigarri eta bizileku iraungo
|
duen
ere.
|
|
2022
|
|
|
Askotan galdetzen diot neure buruari zer pentsatzen ote duen psikoanalistak nire kasuaz, nire puterioaz eta itsuskeriaz, nire ama izateko maniaz, ez nago seguru horretaz ezer pentsatzen ote
|
duen
ere, eta zer pentsatu pisuei altxorrik preziatuena balira bezala eusten dien kulturista baten aurrean pentsatzen ohi dena baizik, edo komun publikoetako zoruan bere burua botata dagoen jonki baten aurrean pentsatzen ohi dena baizik, jonki bat paretak odolez zipriztinduak, zaina presaka eta korrika oker hautatu duelako, zer esan liteke inoren zitalkeriaren aurrean, errukia sentitzen dela baizik, b...
|
|
|
Bai, ez fio izan nirekin, hobe duzue urruntzea. Bai, neba bat daukat, Mohamed, baina ni gabe ezin munduan bakarrik ibili; nora joan esan behar diot, non eseri, non lo egin, arnasa nola hartu behar
|
duen
ere esan behar diot. Harekin ez duzu eragozpen handiegirik izango, Malika.
|