|
2007
|
|
|
Horrela, bada," hezigarritasuna" kontzeptu antropologiko pedagogiko garrantzitsu bezala agertzen zaigu, zeinak egiaz gizakiak bere burua osatuz joateko
|
duen
beharra, posibilitatea eta obligazioa aditzera ematen eta gogora ekartzen dizkigun.
|
|
2009
|
|
|
hitzek bere zentzua gorde izan balute bezala, desioek norabidea, ideiek logika; esan eta nahi izan diren gauzen munduak inbasioak, borrokak, lapurretak, mozorroak, zuhurkeriak ezagutu izan ez balitu bezala. Hortik bada, genealogiak, ezinbestez, tentuz ibiltzeko
|
duen
beharra: edozein xede monotonotatik at gertakarien singulartasuna lekutu; gutxien espero den eta historiarik gabekotzat hartuak izan diren horietan —sentimendutan, amodioan, kontzientzian, senean— gertakariak begiztatu; beraien itzulera atzeman, eta ez eboluzio geldo baten kurba marrazteko, paper desberdinak jokatu izan dituzten gertakarien eszenatoki desberdinak berrezagutzeko baizik; gertakarien ausentziaren puntua ere, gertakaria gertatu ez den momentua ere definitu (Platon Sirakusan ez zen Mahoma bihurtu...).
|
|
|
Beti, gertakizunaren zori singularrean agertzen dira. Armiarma jainkotiarrak unibertsalki ehoriko mundu kristauan ez bezala, basakeria kosmiko handiaren eta borondatearen erreinuaren artean zatituriko mundu grekoan ez bezala, benetako historiaren munduak ez du erreinu bat baizik ezagutzen, eta hartan ez probidentziarik ez kausa finalik ez dugu aurkituko," zoriaren turuta astintzen
|
duen
beharraren burdinazko eskua" baizik soilik39 Hala eta guztiz ere, ez da zori hori zozketa huts gisa ulertu behar, botere borondatearen arrisku beti berritu gisa baizik: zoriaren irtenbide orori kontrajartzen baitio, menpean hartzeko asmoz, zori are handiago baten arriskua40 Eta horrela, mundua, ezagutzen dugun moduan, ez da figura hori, guztiz sinplea, non ezaugarri esentzialak, azken zentzua, lehen eta azken balioa gutxinaka gutxinaka nabarmenduak izan daitezen, gertakari guziak ezabatuak izaten diren; aitzitik, mundua gertakizun nahasien miriada bat da; gaur egun" harrigarriro nabarkara, sakona, zentzuez betea" iruditzen zaigu; izan ere" errakuntza eta fantasma andana batek eman baitio jaiotza eta, oraindik, sekretuan, betetzen du" 41 Gure oraina intentzio sakonetan, behar egonkorretan oinarritzen dela uste dugu; historialariei horretaz konbentzi gaitzaten eskatzen diegu.
|
|
|
Bi punttu azpimarratuko nituzke nik, hemen, batez ere. Batetik, Kantek nola ikusten duen ezagutza, nola ikusten
|
duen
behar dela derrigorrez, a priori eta beharrezkoa den zerbait, kategoriak (bere hiztegian) behar ditugula alegia. Eta horraino Platonek erran duena eta berak erraten diguna, gutti goitti beitti, antzekoa da; berdina ez erratearren.
|