|
2000
|
|
|
...nik Rubenekin dendan zer gertatu den jakin nahi luke, baina nekez jakingo du ez dela ezertxo ere gertatu; nekez jakingo du, azkenean, ez Clevelandeko jatetxean ez Grand Canyoneko jaitsieran aitortu ez nion guztia azaldu diodala (guztia, Karmeloren ibilerak eta helburuak salbu, ez baitut nahi bien arteko harremana inondik ere ozpintzea); nekez jakingo du nik burua Rubenen bularraldean pausatua egin
|
dudala
nire aitorpena, hark beso bat sorbaldan ezarri, eta besteaz ilea laztan  tzen zidan bitartean; nekez jakingo du, hitz eta pitz, berealdiko lasaitua hartu dudala, hain lasaitu handia azkenean lokartu egin bainaiz; eta Karmelok nekez jakingo du, azkenik, ni neu izan naizela lehen harritua egunsentian Rubenen dendan esnatu naizenean...
|
|
2002
|
|
|
Ez zait erantzuna heltzen, ez dakit nitaz ari diren. Dakidana da nolabaiteko atsegina sentitu
|
dudala
nitaz ari daitezkeela pentsatze hutsaz. Okinak eskua jaso didanean bezalako kilima.
|
|
2003
|
|
|
Hala bada, jakizu espresaren gehiegizko berotasunean lo nentorrela, inpentsan esku bat sumatu
|
dudala
nirea ukituz. Begiak zabaldu aurretik esnatu naiz, eta begiak zabaltzeko beldur izan naiz:
|
|
2008
|
|
|
Aste bete barru han egongo naizela. Ez nauela aireportuan jaso behar, urduri jarriko nintzatekeela nire bila etorriko balitz eta nahiago
|
dudala
nire denbora hartu aireportutik hirirako bidea egiteko. Itzulera, niri bakarrik dagokidan zerbait da.
|
|
|
Erotuta hago, ala? Eta zer uste duk egingo
|
dudala
nire lanarekin. Utzi?
|
|
2009
|
|
|
Sendatu egin nahi dut! Baina berriro esaten dizut fiskaltzaren aurreko salaketa bat utzi
|
dudala
nire notarioaren esku. Egin nire kontra pauso bat edo etsai ekintza bat eta hortxe piztuko da eskandalua.
|
|
|
Hiru aste barru eginda izango
|
dudala
nire peluka berria agindu dit Nuriak.
|
|
|
Nuria lasaitzen ahalegindu izan naiz. Hiru aste barru, beranduenez, eginda edukiko
|
dudala
nire peluka berria agindu dit; lehenago amaituko balute, telefonoz deituko didala esan dit.
|
|
|
Medikuek esaten didatena betetzen bada, nik ez dut ezagutuko, bi hilabete lehenago joana izango bainaiz. Imajinatzen paratuta, batzuetan iruditzen zait bilobari lekua egiteko
|
dudala
nik nahitaez hil beharra. Hobe izango dut burutaziook albo batera uzten baditut eta lehenbailehen azaltzen badizut zein den hil baino lehenagoko nire bigarren ardura.
|
|
2010
|
|
|
Eta nire azken hitzak batez ere zeuei agur esateko. Esan nahi dizuet beste etapa berri bat irekiko
|
dudala
nire bizitzan. Ez da zaila izango, ez baitzait inoiz ahaztu herri honetako gizon emakumeak berotzen eta bustitzen dituzten eguzki eta euri berberak berotzen eta bustitzen gaituztela Lehendakariok.
|
|
|
Goiz argi batean ekarri nuen lehenengoa, sasi txoriaren habiatik botatako arrautza oskoltxo ttikia. Gaur, bai pozik ikusi
|
dudala
nire koartoko leihoan beste oskoltxo erdi ttikia. Gure komentuaren horma lodi eta sakon hauek, leihoaren kanpotik xafla zabaltxoa baitute.
|
|
2011
|
|
|
Poesiari dagokionez, diziplina falta baino gehiago da ez
|
dudala
nik poesia hola sentitzen, inspirazio falta handi bat, batzuetan ez duzula... ez da esateko zerbait eduki edo ez, baizik eta arnasa falta zaizula, Orixek esaten zuen, Goi arnasa edo arnasa falta zaizula. Ez duzu arnasarik.
|
|
|
Poesiari dagokionez, nik uste dut azken hiru liburuetan nitaratu naizela batez ere, horietan sakondu
|
dudala
nire izatean eta nire pentsamenduan, nire barne egitura moral eta psikologikoan; horien aurreko liburuetan pixka bat galduago ibili nintzen. Nik uste dut poeta gisa Zentzu antzaldatuen poemategian hasi nintzela ni izaten, literaturan batzuetan egiten ditugun piruetak eta itxurakeriak alde batera utzita.
|
|
2018
|
|
|
Hirea, ordea, ezin eramango ditek. Heuk esan duk lehentxeago zalditik astora egin
|
dudala
nik bidaia. Trufa degiok nire asto apalari...
|
|
2019
|
|
|
Horregatik izango da. Eta esaten dit badakiela sufritu ere besteek baino gehiago sufritzen
|
dudala
nik. Baina espeziala naizelako omen da.
|
|
|
Baina zuzenketak eta aldaketak egiteaz baino harago jo nahi nuke: erabakita baldin badaukat neuk itzuliko
|
dudala
nire lana, itzulpenaren zain utziko nituzke euskaraz sortzen zaizkidan arazoak, berdindu ezin ditudan bideko zulo sintaktikoak, hainbat pasarte girotzeko falta zaizkidan mekanismoak. Horrelako asko ondo gaindituak ditu gaztelaniak âlantzearen lantzez finkatuakâ, naturalak egiten zaizkigu erdaraz, baina herren egiten digute euskaraz.
|
|
|
Baina, jolin! eztabaida punttu bat piztea nahi
|
dudala
nik... Zuek segi...
|
|
|
Baina, ez dio zenbataren kopuruak batere inporta. Badakit hala uste duenaren baitan ez
|
dudala
nik bere uste hori aise aldatuko: hala pentsatzen duenak halaxe pentsatzen jarraituko diola gerokoan ere.
|
|
2020
|
|
|
Mariannek ez du horrela korrika irten beharrik ni etxera etorri naizelako bakarrik, esan zion Lorrainek. Niri poz handia ematen dit hura ikusteak, badakizu oso maitea
|
dudala
nik Marianne.
|
|
|
Plathen liburutik itzulitako pasarte bat ere irakurri zion amak: " sentitzen dut ez
|
dudala
nire bizitza biziko liburuetan eta ipuinetan denboran betiko berpizten ez naizen arte". Entzun ahala, otu zitzaidan" argazkietan" esan izan balu," liburuetan eta ipuinetan" esan beharrean, nitaz ari zela, eta, bat bateko zalantza batek kolpatuta, patatak mozteko aiztoa laga nuen:
|
|
2021
|
|
|
Avignongo emakumeak mozkorturik egongo ote ziren gau hartan ere? Badirudi hala behar
|
dudala
nik ere egoera honi aurre egiteko. Ardo botila erakutsi didazu eta okasio berezi baterako erosi duzula esan.
|
|
2022
|
|
|
...zuk egunez pizteko eta beste batzuk gauez lo egiteko, asko behar ditut, zeren nirea bezalako berriketari eustearen indarrez azkenean oreka biokimikoa galdu egiten da, baina hori ere ez da inoiz gertatuko, gertatu ezin litekeena da, baina gertatu ezin litekeen hori guztia aurreikustearen indarrez sinapsien puntan daukat heriotza, ez dakit horiek nola isilarazi, eta zinez esaten dizut burmuin hau ez
|
dudala
nirea, nire amarena da, zeren zahartzean haren larbaren tamaina hartu du, beherantz hazi da altxapeka eta lurrari atxiki zaio amak baino hobeto egiteko beldurrez, horra, ez da amak baino hobeto egin behar, batez ere hura bere txikitasunak hiltzen badu, era horretara baliteke amak bere burua haur batek gainditua ikustea, zeinari konpainia leiala eskatu baitzion aita putatik putara zebilen bitartea... Eta inguruan ditudan gizonen kohortearen artean badira medikuak ere, osasun gaietan jakintsu diren horietakoak, horiek nire sexuaz arduratzen dira, beren buruaz seguru, zientziari eta tresneria ginekologikoari guztiz emanak dira zernahiri bezain arin, eta ni ohean bezeroekin etzanik, edo diban batean keixuka, edo irakasleen belaunetan kulunkan, gora begira etzanik ni larrubizirik eta sabaiari begira, hankak zabalik, oinak burdina zuriko euskarrietan ditudala, ia larrubizirik, medikua nitaz noiz arduratuko zain, nire kasuaz, nire kasua zoro infektatuaren kasua da, eta gero jela, eskularruak eta azterketaren hoztasuna, harraskagailua eta medikuaren hitzak, guneari buruzko esplikazioa, nik aldizkari medikuek erakusten dutenaren bitartez baizik irudikatu ez nezakeen hori, eta dena ongi dagoela ematen duela esango dit, uteroaren lepoak ez duela anomaliarik ageri, beharbada gorri samar dagoela baina besterik gabe, eta gero galdetuko dit egunean zenbat bezero ikusten ditudan, sei zazpi, egunaren eta umorearen arabera, senaren kontrakoari une horretan diodan erresistentzia preziatuaren arabera, eta esango dit emaitzak astebete barru izango ditudala, telefonoz hots egingo didatela testak positiboak baldin badira eta hiru hilabete barru berriz ikusiko nauela, eta beharbada usteko duzu ni lasai nagoela honenbestez, puta zirrikitua normal dudalako, hein batean lanez gainezka besterik ez, gorritasuna da lekuko, baina ez, hitzordu bakoitzaren amaieran aurretik esana didatena berriz esateko eskatzen baitiet, izan zintzo sendagile jauna, nola da posible ni normal egotea, hiltzeko zorian nagoela tematsu esaten ari natzaizu, eta nola izan liteke normala nire sexua, enkontru sare baten barruan galdurik dago ezagutzea posible ez den neurriraino, eta horrela nire sexuaren zorigaitzetik nire buruaren zorigaitzera igarotzen gara, eta hobeko duzu zorigaitzak zenbait pilularen bidez arindu, automatismo eta autista klaska horietan ez berriz erortzeko, pilulak behar ditut, batzuk egunez pizteko eta beste batzuk gauez lo egiteko, asko behar ditut, zeren nirea bezalako berriketari eustearen indarrez azkenean oreka biokimikoa galdu egiten da, baina hori ere ez da inoiz gertatuko, gertatu ezin litekeena da, baina gertatu ezin litekeen hori guztia aurreikustearen indarrez sinapsien puntan daukat heriotza, ez dakit horiek nola isilarazi, eta zinez esaten dizut burmuin hau ez dudala nirea, nire amarena da, zeren zahartzean haren larbaren tamaina hartu du, beherantz hazi da altxapeka eta lurrari atxiki zaio amak baino hobeto egiteko beldurrez, horra, ez da amak baino hobeto egin behar, batez ere hura bere txikitasunak hiltzen badu, era horretara baliteke amak bere burua haur batek gainditua ikustea, zeinari konpainia leiala eskatu baitzion aita putatik putara zebilen bitartean, beraz ni baino lehen ama sendatu litzateke, bestela ez dut uste gauza batere efikaza izango zenik, aski litzateke amaz behin bakarrik pentsatzea nire burua atzera amarena izateko, lehenago ere esana dudala uste dut, bizkarrean eta besoetan daramat ama, lepotik zintzilik eta nire oinetan mataza eginik, aldi berean diren eta ez diren era guztietara daramat, horra zergatik egin lidaketen zintzurra, larruazala erauzi, suntsitu egin ninduketen artean sehaskan nengoenean, sarraskitu egin zuketen amaren txakur haginkadek markatu zuten guztia, laurdenkatu egin ninduketen hezur huts utzi arte, eta amak bere karga pisua uzteko azalerarik izango ez zukeen unean bera ez beste izango zatekeen pertsona bihurtuko nintzatekeen, dudarik gabe hilik nengokeen baina egina nukeen balentria, inoren alaba ere ez izatea, amari panpina kentzeko garaia zatekeen, bai, amak kaiolako txoriak bezalakoak dira, baten bat behar dute aurrean kantuan hasiko badira, horra zergatik egoten diren luzaroan ispiluaren aurrean beren buruei begira, eskuetako orban ilunak kontari, beren zorigaitza kontu kontari aurrean auditorio bat balute bezala, auditorio horrek haiekin batera negar egin balu bezala, herriko puta izatetik kargugabetu balituzte bezala, eta elkarri begiratzen diote begiradaren bat bereganatzeko eta seguru egoteko begirada horiek beti hortxe izango dituztela betiere ezkutatu nahi izaten dituzten zimurren historietan pausatzeko prest, elkarri begiratzen diote berdin baten konpainia izateko eta batak besteari esateko zein krudela den bizia, inor ez denean ere ikusiak izateko exigentzia inposatzen dute, bata besteari esaten diote kaiolako bizi hauxe dela egin ahal duten bakarra, zeren denborarekin handik lekutzeko behar den indarra galdu dute eta gaurgero bizia ez dago murruetako izerdi artean hazten diren kakalardoen mikrokosmoan baizik.
|
|
|
Eta inguruan ditudan gizonen kohortearen artean badira medikuak ere, osasun gaietan jakintsu diren horietakoak, horiek nire sexuaz arduratzen dira, beren buruaz seguru, zientziari eta tresneria ginekologikoari guztiz emanak dira zernahiri bezain arin, eta ni ohean bezeroekin etzanik, edo diban batean keixuka, edo irakasleen belaunetan kulunkan, gora begira etzanik ni larrubizirik eta sabaiari begira, hankak zabalik, oinak burdina zuriko euskarrietan ditudala, ia larrubizirik, medikua nitaz noiz arduratuko zain, nire kasuaz, nire kasua zoro infektatuaren kasua da, eta gero jela, eskularruak eta azterketaren hoztasuna, harraskagailua eta medikuaren hitzak, guneari buruzko esplikazioa, nik aldizkari medikuek erakusten dutenaren bitartez baizik irudikatu ez nezakeen hori, eta dena ongi dagoela ematen duela esango dit, uteroaren lepoak ez duela anomaliarik ageri, beharbada gorri samar dagoela baina besterik gabe, eta gero galdetuko dit egunean zenbat bezero ikusten ditudan, sei zazpi, egunaren eta umorearen arabera, senaren kontrakoari une horretan diodan erresistentzia preziatuaren arabera, eta esango dit emaitzak astebete barru izango ditudala, telefonoz hots egingo didatela testak positiboak baldin badira eta hiru hilabete barru berriz ikusiko nauela, eta beharbada usteko duzu ni lasai nagoela honenbestez, puta zirrikitua normal dudalako, hein batean lanez gainezka besterik ez, gorritasuna da lekuko, baina ez, hitzordu bakoitzaren amaieran aurretik esana didatena berriz esateko eskatzen baitiet, izan zintzo sendagile jauna, nola da posible ni normal egotea, hiltzeko zorian nagoela tematsu esaten ari natzaizu, eta nola izan liteke normala nire sexua, enkontru sare baten barruan galdurik dago ezagutzea posible ez den neurriraino, eta horrela nire sexuaren zorigaitzetik nire buruaren zorigaitzera igarotzen gara, eta hobeko duzu zorigaitzak zenbait pilularen bidez arindu, automatismo eta autista klaska horietan ez berriz erortzeko, pilulak behar ditut, batzuk egunez pizteko eta beste batzuk gauez lo egiteko, asko behar ditut, zeren nirea bezalako berriketari eustearen indarrez azkenean oreka biokimikoa galdu egiten da, baina hori ere ez da inoiz gertatuko, gertatu ezin litekeena da, baina gertatu ezin litekeen hori guztia aurreikustearen indarrez sinapsien puntan daukat heriotza, ez dakit horiek nola isilarazi, eta zinez esaten dizut burmuin hau ez dudala nirea, nire amarena da, zeren zahartzean haren larbaren tamaina hartu du, beherantz hazi da altxapeka eta lurrari atxiki zaio amak baino hobeto egiteko beldurrez, horra, ez da amak baino hobeto egin behar, batez ere hura bere txikitasunak hiltzen badu, era horretara baliteke amak bere burua haur batek gainditua ikustea, zeinari konpainia leiala eskatu baitzion aita putatik putara zebilen bitartean, beraz ni baino lehen ama sendatu litzateke, bestela ez dut uste gauza batere efikaza izango zenik, aski litzateke amaz behin bakarrik pentsatzea nire burua atzera amarena izateko, lehenago ere esana dudala uste dut, bizkarrean eta besoetan daramat ama, lepotik zintzilik eta nire oinetan mataza eginik, aldi berean diren eta ez diren era guztietara daramat, horra zergatik egin lidaketen zintzurra, larruazala erauzi, suntsitu egin ninduketen artean sehaskan nengoenean, sarraskitu egin zuketen amaren txakur haginkadek markatu zuten guztia, laurdenkatu egin ninduketen hezur huts utzi arte, eta amak bere karga pisua uzteko azalerarik izango ez zukeen unean bera ez beste izango zatekeen pertsona bihurtuko nintzatekeen, dudarik gabe hilik nengokeen baina egina nukeen balentria, inoren alaba ere ez izatea, amari panpina kentzeko garaia zatekeen, bai, amak kaiolako txoriak bezalakoak dira, baten bat behar dute aurrean kantuan hasiko badira, horra zergatik egoten diren luzaroan ispiluaren aurrean beren buruei begira, eskuetako orban ilunak kontari, beren zorigaitza kontu kontari aurrean auditorio bat balute bezala, auditorio horrek haiekin batera negar egin balu bezala, herriko puta izatetik kargugabetu balituzte bezala, eta elkarri begiratzen diote begiradaren bat bereganatzeko eta seguru egoteko begirada horiek beti hortxe izango dituztela betiere ezkutatu nahi izaten dituzten zimurren historietan pausatzeko prest, elkarri begiratzen diote berdin baten konpainia izateko eta batak besteari esateko zein krudela den bizia, inor ez denean ere ikusiak izateko exigentzia inposatzen dute, bata ...zuk egunez pizteko eta beste batzuk gauez lo egiteko, asko behar ditut, zeren nirea bezalako berriketari eustearen indarrez azkenean oreka biokimikoa galdu egiten da, baina hori ere ez da inoiz gertatuko, gertatu ezin litekeena da, baina gertatu ezin litekeen hori guztia aurreikustearen indarrez sinapsien puntan daukat heriotza, ez dakit horiek nola isilarazi, eta zinez esaten dizut burmuin hau ez
|
dudala
nirea, nire amarena da, zeren zahartzean haren larbaren tamaina hartu du, beherantz hazi da altxapeka eta lurrari atxiki zaio amak baino hobeto egiteko beldurrez, horra, ez da amak baino hobeto egin behar, batez ere hura bere txikitasunak hiltzen badu, era horretara baliteke amak bere burua haur batek gainditua ikustea, zeinari konpainia leiala eskatu baitzion aita putatik putara zebilen bitartea...
|