|
2009
|
|
|
Hortaz, komeni da subjektutzat" gu" hartzen dugunean," ni" a nahitaez" gu" ez bihurtzea," gu" ren izenean inoren" ni" a ez baztertzea edo gutxiestea, hemen eta hemengoak
|
ditugun
bi hizkuntzen artean bereizketarik ez egitea, subjektu horren arabera hizkuntza bat nagusi eta, ondorioz, bestea bigarren mailako ez egitea, edozein delarik lehen edo bigarren mailako. Ezer onik ez dakar inori esateak berea ez beste bat dela hizkuntza nagusia.
|
|
|
Integrazioa baita bizikidetza ahalbidetzen duena. Gureak
|
ditugun
bi hizkuntzen koexistentzia hutsa baino askoz helburu aurreratuago eta demokratikoagoa da euskal gizarte osoarentzat, bi hizkuntzen bizikidetza.
|
|
|
Hizkuntza pluraltasun hori, Euskararen Legearen hitzaurrean jasotzen denez, guztientzat aberasgarri litzatekeen ikuspegi integratzaile batetik egituratu eta hezurmamitu nahi izan zuten. Hizkuntza pluraltasuna, aberastasun aukera izaki, herritar guztiek beregana zezaten nahi izan zuten 1982ko hitzarmengileek, hots, gureak
|
ditugun
bi hizkuntzak herritar bakoitzak bere hizkuntza izan ditzala, bat berari ere uko egin beharrik gabe. Inork ez dezala bere burua deseroso, are gutxiago arrotz, atzeman, Euskadin euskara (edo gaztelania) erabili nahi izateagatik eta erabiltzeagatik:
|
|
|
Gela eta solairu askotako etxea, kolore ugari eta dekorazio ezberdinen erakustoki izango den etxea, baina etxe bakarra, hori da helburua; inondik ere ez bata bestearen ondoan kokaturiko bi etxe, inola ere ez euren artean nola halako harremanak dituzten bi familia bizilagun, baizik eta belaunaldi, sexu, adin, izaera, pentsamolde politiko, ideologiko eta erlijioso ezberdinetako kideez osaturiko familia bakarra. Hori zen 1982ko Hitzarmenaren eta Legearen helburua, bizikidetzaren helburua, finean, geureak
|
ditugun
bi hizkuntzak gizarte bakarrean integratzea.
|
|
|
Euskal gizartearen ezaugarri nagusietariko bat da hizkuntza aniztasuna, eta ez daukagu saltzeko. Hizkuntza aniztasun horren islarik behinena da gureak
|
ditugun
bi hizkuntzen, euskararen eta gaztelaniaren, euskararen eta frantsesaren, arteko elebitasuna eta bizikidetza (horren ondoan, gure gizarte txiki honetan ere luzatu dira eleaniztasunaren adarrak:
|
|
2010
|
|
|
1) ikasleen jatorria kontuan hartuz, hau da, immigrazio hizkuntzak ere kontuan hartuz, eta 2) ikasleen jatorria kontuan hartu gabe, gutxienez hiru hizkuntzen esperientzia neurtuz: bertan
|
ditugun
bi hizkuntzak, euskara eta espainiera, eta ingelesa.
|
|
2011
|
|
|
Baina gure gizarte konplexuan mintzairen arteko harremanak aztertzeko baliagarriak al zaizkigu dikotomia paretzat agertutako kategoria horiek? ...astoak" dituztela onartu du baina diglosiaren oinarrian dagoen konpartimentazio soziofuntzionalaren ikusmolde hierarkiko eta dikotomikoa ez du zalantzan jarri. demolinguistikoki, oro har, gure elebitasun tasa apal apala da eta horrek zaildu egiten du mintzairen erabilera tokibanatzeko edozein planteamendu (zalbidek arnasgune deitzen dituen horietan kontua bertzelakoa bada ere). erabiltzen ohi
|
ditugun
bi hizkuntzen konpartimentazio soziofuntzionala posiblea litzateke gizartea elebiduna balitz, elebiduna portzentaje oso oso altuan; eta elebidunok hizkuntzen arteko hautua erabilera esparruka eginen bagenu. Baina ez da hori, urrundik ere, gure egoera. eskura ditugun hizkuntzekin eratzen ditugun harremanak ez ditugu irmoki eta zorrozki tokibanatzen. ezin dugu. zalbideren iritziz, behinola izandako konpartimentazioa galduxe dago:
|
|
|
Erabiltzen ohi
|
ditugun
bi hizkuntzen konpartimentazio soziofuntzionala posiblea litzateke gizartea elebiduna balitz, elebiduna portzentaje osooso altuan; eta elebidunok hizkuntzen arteko hautua erabileraesparruka eginen bagenu.
|