|
2000
|
|
|
" Zital jokatzen ari zara", eta hurrengoa botatzen diodala: " Badakit gaizki jokatzen ari naizela, baina dena
|
den
ez dut hobeki jokatu nahi";" Ados" esan dezake, noski; hurrengoa esango luke:
|
|
2001
|
|
|
Eta, ondorioz, berbaitango gauzez ez dago esakune sintetikorik egiterik. Kantek bere filosofia eraikitzeko eskatzen duen aurrebaldintza bakarra zerbaitek gu espazioan eta denboran afektatzea da, baina afekzio horren aurretik hori zer ote
|
den
ez zaio inoiz interesatu; eta, egiatan espazioaren eta denboraren baldintzen aurretik eta hauetatik at geratzen denez, ezin da aztertu ere egin eta berari buruz egindako galderak ez du zentzurik: X ezezagun eta ezagutezin bat da.
|
|
|
Nia ezagutzaren oinarrizko baldintza da, baina ni hori zer
|
den
ez dago argi, eta ikusiko dugunez hori galdetzeak arazo asko sortuko ditu. Beti ere esperientzia ahalgarri batekin loturan agertzen da.
|
|
2004
|
|
|
Mundua nola
|
den
ez zaio axola goren denari. Jainkoak ez du munduan bere burua ezagutarazten (6.432).
|
|
2005
|
|
|
Jakituriarik gabeko animalia guztiengan ikusten dugu euren izaerak konpentsazio legearen bidez diharduela. Beste animaliei kalte egiten die euretaz profitatzeko, gaitza zer
|
den
ez baitakite. Gizakiak, aldiz, ongiaren eta gaizkiaren jakitatea izan eta kalte egitetik kanpo dihardu, bere buruaren kaltean izanda ere.
|
|
2006
|
|
|
Badirudi Humek balio moralentzako txoko bat aurkitu nahi duela, subjektibismo gordinetik urrun dagoena eta objektibismoan erortzen ez dena. Hori posible ote
|
den
ez dago batere garbi. Hurrengo atalean, beste ikuspuntu batetik, gai horri helduko diogu berriro ere.
|
|
2008
|
|
|
errealitate sentigarriez gain, ba al dago bestelako substantziarik ala ez? ...rrenak, zortzigarrenak eta hamahirugarrenak, hain zuzen) zentzumenez gaindiko substantziaren existentzia garatzen dute; IV liburuan, badena den aldetik ikertzen duena fisikariaren gainean dagoela eta bere ikergaia substantzia lehena dela baieztatzen du (3, 1005b30); bestalde, ez kontraesanaren printzipioa aztertzen ari dela, diren guztien artean" bestelako substantzia bat, zeinetan suertatzen
|
den
ez inongo mugimendurik, ez usteldurarik, ezta sorrerarik ere" badagoela baieztatzen du (5, 1009a37); VI liburuan, espresuki baieztatzen du substantzia sentigarriez gain bestelako substantziarik ez balego, zientzia lehena fisika litzatekeela, baina nolabaiteko substantzia geldia balego, hura aurrekoa eta filosofia lehenaren ikergaia litzatekeela (1, 1026a27); VII liburuan, espresuki planteatz... Azkenik, Aristotelesek substantzia horren existentziaren frogapenak eta motor geldiaren ezaugarriak XII liburuan (6 ataletan gehienbat) garatuko ditu, ikerketa horrekin filosofia lehenaren proiektuari amaiera borobila emanez23.
|
|
2011
|
|
|
mundua, ezagutua izateko, era jakin batean eman behar zaio subjektu ezagutzaileari. Mundua bere baitan zer
|
den
ez dugu ezagutzen, subjektu ezagutzaileari nola ageri zaion baizik; hots, mundu ezagutuaren izaera subjektuala da (subjektiboa esaten duguna gehienetan). Subjektu ezagutzaile hori (ezagutza estrikto edo zientziarena) ez da Newton edo Einstein, ezpada transzendentala da, unibertsala; h. d., berak ez dauka historiarik, ez da subjektu enpirikoren bat, baizik ezagutzaren aprioriko baldintzen bilduma da:
|
|
2013
|
|
|
Jainko batek zentzua eman al diezaioke bizitzari? Bizitzaren zentzua zertan
|
den
ez baldin badakigu, zer da Jainkoak ematen duena?
|
|
2017
|
|
|
Horrek adierazten du nik Bestea objektu gisa atzemateak, probabilitatearen mugetatik irten gabe eta probabilitate horren beraren kausaz, funtsean Bestearen oinarrizko atzemate batera igortzen duela non eta Bestea jada ez zaidan agertzen objektu gisa, baizik eta ‘pertsonazko presentzia’ gisa. Hitz batean esateko, Bestea objektu probable izateko, eta ez objektuzko amets, bere objektutasunak ez du igorri behar jatorrizko bakartasun batera nire eskumenetik kanpo legokeena, baizik eta funtsezko erlazio batera, non eta Bestea agertzen
|
den
ez nik beraz dudan ezagutzaren bitartez baina beste modu batean. Teoria klasikoak hizpidean daude giza organismo ikusi orok zerbaitetara igortzen duela aintzakotzat hartzen dutenean, eta zerbait hori dela bere probabilitatearen funtsa eta bermea.
|