|
2006
|
|
|
Ohi baino gar apalagoaz aditu nituen ministroaren hitzak. Jainkoak barka,
|
buruan
pentsamendu goxoagoak zebilzkidan Erreformaren garaipena baino.
|
|
2009
|
|
|
hautsi ezin zuelako, ez erabat bederen, burgeskume bat baitzen, azken batean, burgesiaren balio eskalari nolabait estekatua jarraitzen zuena, zer zen, bada, bere malenkonia hura, bihotza eta bihotzeko adorea lotzen zizkiona eta etsipen existentzial batez kutsatzen zuena??, Chaplinek behin argi eta garbi esan zion bezala: burges txiki maitagarria haiz, baina burges txiki handi bat, funtsean; garaipenaren eguna zen, bai, baina kontua da Domingok ez zuela garaipen hura ospatu nahi, antza, berak bi egun lehenago ospatu zuelako ospatu beharrekoa, uztailaren 25ean hegazkinak kuartel militarrean bonba jaurti ahala, edo
|
buruan
pentsamendu soka hura zuelako, korapiloz josia, barrutik itotzeraino estutzen zuena eta garaipena behar bezala ospatzea eragozten ziona, halakoa baitzen komandantearen gorpuak sorrarazten zizkiòn sentimendu kontrajarrien zerrenda; Domingok ez zuen, beraz, garaipena ospatu nahi, are gutxiago etsaien gorpuei iseka eginez: istant hartan bazirudien, gainera, itoaldiak ez ezik asperraldiak ere setiatuta zegoelako edo, ezinegon ageriko bat nagusitu zitzaiola, halako eran, non huts handirik gabe baiezta baitzitekeen ezen bi jauzik laburbildu zutela Domingoren azken segundoetako barne prozesua, desinteresetik mespretxura eta mespretxutik ezinegonera; ezinegonari bide emateko, baina, itotzen eta aspertzen zuèn egoerari ihes egitea beste erremediorik ez zuen, ausaz, eta, hala, lehenengo aitzakia asmatzen zuela, asmatu beharrik ere ez zuen, egia esan, hain zen sarkorra gorpuari zeriòn kirats ustela?, ezpainak itxuragabeki bildu, nazka keinu bat egin eta honela esan zien bi lagunei:
|
|
|
Domingok, beharbada, gorpuaren irudiari zehatz erreparatuta, gizon bat ikusi zuen, etsai bat baino gehiago –Domingo ebanjelioko Jesusen mireslea zen, azken batean–, gizon guztien patu gaiztoa adierazten ari zitzaiona; Domingori, beharbada, etxeko munstroarekin –Benjamin Mariarekin– inoiz gertatu zitzaion bezala, errukiaren ezusteko hazia hozitu zitzaion orduan ere, militar matxinatuen aurka senti zezakeèn gorrotoaren lurretan... hantxe, bere baitaren baitan; Domingok, beharbada, aita anaien irudia zuen buruan, eta bere buruari galdetzen ari zitzaion zer iraultza zen hura, anaia anaiaren aurrean jartzen zuena eta semea aitaren aurka; baina baliteke, halaber, Domingo bere burua madarikatzen aritzea, bere iraganarekin –etxekoekiko loturekin eta haiengandik jasotako heziketarekin– hautsi ezin zuelako, ez erabat bederen, burgeskume bat baitzen, azken batean, burgesiaren balio eskalari nolabait estekatua jarraitzen zuena –zer zen, bada, bere malenkonia hura, bihotza eta bihotzeko adorea lotzen zizkiona eta etsipen existentzial batez kutsatzen zuena? –, Chaplinek behin argi eta garbi esan zion bezala: burges txiki maitagarria haiz, baina burges txiki handi bat, funtsean; garaipenaren eguna zen, bai, baina kontua da Domingok ez zuela garaipen hura ospatu nahi, antza, berak bi egun lehenago ospatu zuelako ospatu beharrekoa, uztailaren 25ean hegazkinak kuartel militarrean bonba jaurti ahala, edo
|
buruan
pentsamendu soka hura zuelako, korapiloz josia, barrutik itotzeraino estutzen zuena eta garaipena behar bezala ospatzea eragozten ziona, halakoa baitzen komandantearen gorpuak sorrarazten zizkiòn sentimendu kontrajarrien zerrenda; Domingok ez zuen, beraz, garaipena ospatu nahi, are gutxiago etsaien gorpuei iseka eginez: istant hartan bazirudien, gainera, itoaldiak ez ezik asperraldiak ere setiatuta zegoelako edo, ezinegon ageriko bat nagusitu zitzaiola, halako eran, non huts handirik gabe baiezta baitzitekeen ezen bi jauzik laburbildu zutela Domingoren azken segundoetako barne prozesua, desinteresetik mespretxura eta mespretxutik ezinegonera; ezinegonari bide emateko, baina, itotzen eta aspertzen zuèn egoerari ihes egitea beste erremediorik ez zuen, ausaz, eta, hala, lehenengo aitzakia asmatzen zuela –asmatu beharrik ere ez zuen, egia esan, hain zen sarkorra gorpuari zeriòn kirats ustela–, ezpainak itxuragabeki bildu, nazka keinu bat egin eta honela esan zien bi lagunei:
|
|
2010
|
|
|
Ez nian esan," hator, besarka nazak, biluztu hadi, jo egidak larrua, erotu nazak, harramazka nazak, zupa nazak, edan nazak, hirea nauk, behar haut, ezin diat gehiago", ez, istorio bat kontatzeko eskatu nian. Hortxe sumatzen hindudan, ahoa erdi irekita, arnas egitera ere ausartu gabe ia, agertu bezala desagertuko nintzen beldur, eta
|
buruan
pentsamenduak trumilka, egoera aztertzen, arriskuen kalkulu amaigabeak egiten, horrelako egoera batean nola erreakzionatu behar den ezin asmatuz, zein den erreakzio egokiena asmatu nahian. Nire presentziaren inguruko gorabehera guztiak xehatzen garuneko errotarrian.
|
|
2012
|
|
|
Hasieran bere buruarekin hitz egiten zuen, baina, une batetik aurrera, hori ere ez. Ez zuen
|
buruan
pentsamendurik aurkitzen, irudien zapping bat besterik ez, irudi bat bestearen atzean, inolako zentzurik gabe. Ez zuen ezertan kontzentratzeko gaitasunik.
|
|
2014
|
|
|
Oso kontzentratuta joaten naiz, lasterketan murgilduta, eta konturatu gabe irensten ditut metroak. Denerako astia dago, eta neure
|
buruan
pentsamendu positiboak nagusitzen dira: familia, lagunak, jarraitzaile duzun jendea, bidean animoak ematen dizkizuna, amaieran zain daukazun dutxa beroa, entrenatzen bakarrik egin dituzun orduak... denak dauka zentzua!
|
|
2015
|
|
|
dardar batean nindukan gaitza. Nire
|
buruan
pentsamendurik beltzenak landatzen zituen sukarra.
|
|
2017
|
|
|
Pentsatu nuen zeinen nazkagarri eta zitalak diren gizakien umeak egoera hilkor honetan, gure berezko premiek zenbat umiliatzen gaituzten, eta hein batean are txakurren mailan jartzen[?] Beraz, erabaki nuen nolakoa izan behar zuen nire praktika ohikoak, naturaren behar bati edo besteari erantzun behar diodanean, hori bera aukera bihurtuz nire
|
buruan
pentsamendu santu, noble eta jainkozko bat osatzeko (ibid.).
|
|
|
Pekinez kanpoko herri batean 20 urte bete berri han nengoen ni zirrara orgasmo batekin sorgin orratz baten zorionarekin
|
buruan
pentsamendu bat ere ez, eta han nengoen ni esnatzearen beldur bizitza den orgasmo honetatik.
|
|
2019
|
|
|
Jaisten hasi zen. Harri arteko urrats bakoitzak arreta eskatzen zion, are handiagoa malda pikoan behera, baina lan teknikoa ez zen oztopo
|
buruan
pentsamenduak libre ibil zitezen.
|
|
2021
|
|
|
Pasabide horretatik pasetako orduan, mutikotako atrebentzia eta besteak bestekoa nintzala demostrau behar neban. Sartzen nintzan bertan, baina atoan, handik barrurantza ninoiala, nire
|
buruan
pensamentu larriak hasten ziran: Hemen estugune honetan katigituten banok, bertan geratuko nok, ez aurrera, ez atzera, ta zelan urtengo ioat?
|
|
|
Ezin azal dezaket halakoetan etxea niretzat izateak ematen didan plazera. Bozgorailuan abesti itsaskor hori, Nothing' s Gonna Hurt You Baby, Cara Salimando ren bertsioan, komuneko ispilua lurrunduta,
|
buruan
pentsamendurik ez eta ni geraezin. Hitz emandako ordua baino hogei minutu beranduago iristeko ahaleginak egin ditut.
|