|
2003
|
|
|
Hainbeste neke heriotzarekin, gero emazteak tiroa jota hiltzeko. Baina nik ez nuen nahi, ez nuen hil nahi –errepikatu zuen eta berriro ere, malkoek gainez egin baliote bezala, negarrez hasi zen eta, burua makurtuz,
|
bi
eskuekin aurpegia estali zuen, ura ahurka edaten duenaren tankeran, eta berriro burua altxatu zuenean aurpegia erabat desitxuratua zuen, malkoen ordez behazuna edo pozoiren bat xurgatu balu bezala.
|
|
2008
|
|
|
Lekukoren batzuek diotenez, emakume gazte batek hautsi omen zuen begira zeudenen hesia, eta, hilotzaren ondoan belauniko jarririk, azken besarkada bat eman omen zion mahai zapiaren gainetik. Gero, zutitu,
|
bi
eskuekin aurpegia ezkutatuz negar zotin batzuk egin eta alde egin omen zuen. Beltzez jantzia zihoala esan dute eta ile horia kokotean anabasan loturik zeramala.
|
|
2009
|
|
|
Egun batean, sendategiko kaperan Jauna hartzera zihoàn istantean doi, gaixo batek eztul egin zuen; egun hartan, Maria Bibianak ez zuen ostia irentsi bere jarlekura iritsi bezain laster, ohi zuen bezala; aitzitik: hamar hamabi segundotan eduki zuen mihi gainean, lehen hiruzpalau segundotan arnas erritmoa ere bizkortu zitzaion?, irentsi ez irentsi, burua makurtuta eta
|
bi
eskuez aurpegia estalita, azkenean irentsi zuen arte; zer ote zuen Maria Bibianak une hartan buruan eta zerk estutzen zuen barrutik, zalantza hartan murgilduta egoteko?; bazilo bat irudikatu ote zuen, paraxutista baten antzera ostian lur hartzen?; hura, baina, sakrilegio hutsa zen, Jaun infinituki garbia ezin baitzitekeen zikinkeria ezin zikinago harekin nahastu!; Jaun infinituki garbia ez al zen... pobreak eta fortuna gaiztoak bazter utziak, ezinduak eta legenardunak?
|
|
|
Egun batean, sendategiko kaperan Jauna hartzera zihoàn istantean doi, gaixo batek eztul egin zuen; egun hartan, Maria Bibianak ez zuen ostia irentsi bere jarlekura iritsi bezain laster, ohi zuen bezala; aitzitik: hamar hamabi segundotan eduki zuen mihi gainean –lehen hiruzpalau segundotan arnas erritmoa ere bizkortu zitzaion–, irentsi ez irentsi, burua makurtuta eta
|
bi
eskuez aurpegia estalita, azkenean irentsi zuen arte; zer ote zuen Maria Bibianak une hartan buruan eta zerk estutzen zuen barrutik, zalantza hartan murgilduta egoteko?; bazilo bat irudikatu ote zuen, paraxutista baten antzera ostian lur hartzen?; hura, baina, sakrilegio hutsa zen, Jaun infinituki garbia ezin baitzitekeen zikinkeria ezin zikinago harekin nahastu!; Jaun infinituki garbia ez al zen... pobreak eta fortuna gaiztoak bazter utziak, ezinduak eta legenardunak... baita tuberkulosoak ere?; irakurketa sinboliko baten arabera, besterik ez zitzaien esaten ari, ausaz, Jainkoa munduko tuberkuloso guztiei:
|
|
2019
|
|
|
Inaxio Sabineren ondoan eseri, eta pentsakor geratzen da, esan behar duena ongi hausnartu nahiko balu bezala. Gero,
|
bi
eskuez aurpegia estaltzen du, bere begi gorriztak soilik ageri dituela.
|
|
2022
|
|
|
Emakume horrekin egon gabe etxeratzen banintzen behin eta berriz damutuko nintzela jakitun, beregana abiatu nintzen oinez. Berehala ohartu bide zen zein nintzen, zeraman saskia lurrean utzi eta
|
bi
eskuak aurpegira eraman baitzituen eta jarrera horretan itxaron baitzidan metro batzuetara gerturatu nintzen arte. Ez zuen diosalik egin, ez zuen nire izenik aipatu, korrika labur baten buruan lepotik zintzilikatu zitzaidan eta orduan bai, orduan hasi zen nire izena xuxurlatzen.
|