|
2010
|
|
|
Itzulpengintzaren kontra deus ez dut funtsean, atzerriko gauzak gure plazer guziarentzat heltzen zaizkigu bide horretatik eta irakurtzen dugun anitz gauza frantsesez edo euskaraz dira, baina beste hizkuntzetarik heldu. Euskal idazle profesionalek
|
beren
obrak itzulirik agerrarazi nahi izatea normal zait eta ongi egina izan dadin indar ezartzea lehentasuna ere. Arras bestalde zait erraten den gauza guzien itzulpen sistematikoa," egun on/ bonjour".
|
|
2018
|
|
|
Hari erantsi zitzaion mendearen bukaera aldera Done Saturdi eta San Fermin santuen inguruan Juan Joaquin de Berdun Guendulainek egin zuen hagiografia (1693). Orri hauei gehitu behar dizkiegu Esteban de Garibaik (1571), Juan Briz Martinezek (1620), Pedro de Agramont y Zaldibarrek (1634), Arnaut Oihenartek (1656), Sancho de Abarcak (1675), eta, bereziki, Jose de Moret eta Francisco de Alesonek, Anales del reino de Navarra ren egileek,
|
beren
obretan Iruñeari egin zizkioten aipamenak.
|
|
2020
|
|
|
balio hori ez dela obra baten berezko dohain hutsa nahiz berezkotik ere eduki behar duen, baizik eta baduela, osagarri, erantsitako zerbait ere; Jainko batek, botere batek erantsitako extra bat. Gerta litekeela, beraz, bi pintore on egotea, parekoak
|
beren
obrari dagokionez, eta halere sozialki antipodetan gertatzea; bietako bat erabat ezagun, aberats, omendu, hauspotu —aipatutako espresionistak, Andy Warhol, Salvador Dalf... —, eta bestea, Van Gogh bere garaian bezala, bizitza sozialeko kondar. Irakurri Saundersen azterketa adibide gehiago nahi badituzue.
|
|
2021
|
|
|
"
|
beren
obrak beste liburu batzuei zukua ateraz egiten dituzten" idazleei. Beste komedia egile batek liburutegi pribatu bat erabili zuen eszena baten dekoratu gisa.
|
|
|
Lehenbiziko izenburu finko, bakar eta mugiezinak antzezlanenak izan ziren. Antzerkigile atenastarrak aitzindariak izan ziren
|
beren
obrei izena jartzen, eta haiekin hartzen zuten parte lehiaketa publikoetan. Bestetik, nahasmendu oro saihestu behar zuten obra iragartzean edo sustatzean edo irabazle deklaratzean.
|
|
|
Oro har, greziarrek eta erromatarrek
|
beren
obra literarioei eman zizkieten izenak laburrak dira, soilak eta asmo handirik gabeak. Monotonoak iruditzen zaizkigu, originaltasunik gabeak, burokratikoak.
|
|
|
Desagertu ziren irriari buruzko tratatu aristotelikoaren ale guztiak, eta, aldiz, problemarik gabe iraun du bizirik lanaren beste erdiak, tragediari eskainitakoak. Komediagile greziar ugarik estreinatu zituzten
|
beren
obrak antzoki suhar beteetan, baina haietako bakar batenak salbatu dira: Aristofanesenak.
|
|
|
Idazle guztiak ez ziren ausartu imajinatzera
|
beren
obrek hain bizialdi luzea izanen zutela. Martzialek —haren lana ez zen ailegatu eskolara— ez zuen halako fantasia baikorrik.
|
|
|
genero lirikoa —Hostia eta Perila—, laudorioak —Akonia Fabia Paulina—, epigramak —Kornifizia—, elegiak —Sulpizia—, satira —beste Sulpizia bat—, gutunak Kornelia, Servilia, Klodia, Pilia, Zezilia Atika, Terentzia, Tulia, Publilia, Fulvia, Azia, Oktavia Gaztea, Julia Drusila, memoriak AgripinaHiru hizlariren izenak ezagutzen ditugu, utzi zitzaien denbora tarte laburrean hartan jardun zutenak Hortentsia, Mesia eta Karfania. Ez dago epika, tragedia edo komedia landu zuen emakume idazle bakar baten berririk txikiena ere, ezin izanen baitzuten inondik inora ere
|
beren
obra eraman agertokietara.
|