|
2008
|
|
|
Markes jauna ohetik jaiki zen, ez ziztuan, haatik, erantzun hartan luzatzeak ere
|
bere
esanahia baitzuen, ausaz, luzaldiaren tarte hura agintzen zuenaren (ez al zuen ezkontzaren ohiko formulak emazteak senarraren mendeko behar zuela agintzen?) adierazpide bat balitz bezala, adierazleari berari jauzi bat egiteko baimena aitortzen ziona, benetako agintearen planotik komenientzien planorainokoa?, jantzi zen, markesa andereak negar egiteko puntuan zirudien, baina ez zuen egiten, harrot... eta, gelatik alde egin aurretik, honela mintzatu zitzaion emazteari, ahots neutro eta gizabidetsu batez:
|
|
|
Markes jauna ohetik jaiki zen –ez ziztuan, haatik, erantzun hartan luzatzeak ere
|
bere
esanahia baitzuen, ausaz, luzaldiaren tarte hura agintzen zuenaren (ez al zuen ezkontzaren ohiko formulak emazteak senarraren mendeko behar zuela agintzen?) adierazpide bat balitz bezala, adierazleari berari jauzi bat egiteko baimena aitortzen ziona, benetako agintearen planotik komenientzien planorainokoa–, jantzi zen –markesa andereak negar egiteko puntuan zirudien, baina ez zuen egit...
|
|
2009
|
|
|
Gabinok zeruraino zabaldu zituen begiak, harri eta zur; Gabinori, izan ere, askotan gertatzen zitzaion hitzek harritzen zutela, esanahitik aparte berezko iman bat balute bezala; hitzek, baina, bakoitzak
|
bere
esanahia zuen, eta hori esaten ari zitzaion Felipe, hitzez hitz. Eta orduan, desarmatua bezala sentitu zen. Gabino, izan ere, bere giroan jaio eta bere giroan bizi izan zen, etxetik ikastetxera eta ikastetxetik etxera, non, ez batean ez bestean, arazo hura ez baitzen eztabaidatu ere egiten, arazoa arazotzat ere ez zutelako, ausaz, edo baztertu egiten zutelako, besterik gabe; bai, egia zen Felipek jakitera eman ziola azken bolada hartan beste errealitate bat, euskalduntasunarekin lotua, baina errealitate berri hura onartzetik zaharra ukatzerainoko tartea ez zen, ez, nolanahikoa!; non geratzen ziren, bada, gurasoekin eta anai arrebekin ikusi zituèn, plaza militarreko komandante eta teniente koronelek gonbidatuta?
|
|
|
Aitak mirespen puntu batez so egiten zion semeari; begirada hari, ordea, berehala jarri zion irri maltzur bat kontrapuntu, testuinguru hartan
|
bere
esanahia zuena: bai, oztopo bat jarriko zion semeari, ea nondik irteten zen:
|
|
|
Aitak mirespen puntu batez so egiten zion semeari; begirada hari, ordea, berehala jarri zion irri maltzur bat kontrapuntu, testuinguru hartan
|
bere
esanahia zuena: bai, oztopo bat jarriko zion semeari, ea nondik irteten zen:
|
|
|
Gabinok zeruraino zabaldu zituen begiak, harri eta zur; Gabinori, izan ere, askotan gertatzen zitzaion hitzek harritzen zutela, esanahitik aparte berezko iman bat balute bezala; hitzek, baina, bakoitzak
|
bere
esanahia zuen, eta hori esaten ari zitzaion Felipe, hitzez hitz. Eta orduan, desarmatua bezala sentitu zen. Gabino, izan ere, bere giroan jaio eta bere giroan bizi izan zen, etxetik ikastetxera eta ikastetxetik etxera, non, ez batean ez bestean, arazo hura ez baitzen eztabaidatu ere egiten, arazoa arazotzat ere ez zutelako, ausaz, edo baztertu egiten zutelako, besterik gabe; bai, egia zen Felipek jakitera eman ziola azken bolada hartan beste errealitate bat, euskalduntasunarekin lotua, baina errealitate berri hura onartzetik zaharra ukatzerainoko tartea ez zen, ez, nolanahikoa!; non geratzen ziren, bada, gurasoekin eta anai arrebekin ikusi zituèn –plaza militarreko komandante eta teniente koronelek gonbidatuta– desfile militarrak, zeinetan buruzagi eta soldaduek Espainiako bandera baitzuten aberriaren alde odola ematerainoko sakrifizioaren sinbolo sakratutzat?; non geratzen ziren banda militarrak bandera haren ohorez jotzen zituèn martxak, edo soldaduek kantatzen edo ahopekatzen zituztèn kantuak eta himnoak, hitz handiz josiak eta bera –Gabino– hainbeste hunkitzen zutenak?; eta batez ere, non geratzen zitzaion egunerokotasun hura, espainiarren espainiartasunak moldatua eta guztira zabaldua, baita Euskal Herriko zokorik zokoenetara ere?; espainiartasun hura, bai, Gabinok, airea bera bezala, gauza ohikotzat eta normaltzat zuena... betikotzat ere bai, Gabinok ez baitzuen giro hura baizik arnastu betidanik; horregatik zegoen, ziurki, harri eta zur, apur bat deseroso ere bai –norabide hartan emandako pauso bakar batek berarekin ekar zezakeen orbetarren espazio espiritualarekiko haustura–:
|
|
2018
|
|
|
–Arteak zuzenean lan egiten du esanahitze prozesuarekin. Formak zuzenean ikertu ahal izateko toki pribilegiatua da, formak
|
bere
esanahiarekiko duen harremana baztertuta. Horrek laguntzen digu irudi baten eta esanahi baten arteko harremana erlatibizatzen.
|