|
2001
|
|
|
Magnetismoa ez dugu zuzenean esperimentatzen, baizik eta berak dituen eraginen bidez, baina sentsuak finagoak edo bestelakoak balira egingo genuke Kanten arabera. Kontua da bere eraginek
|
bere
errealitatea erakuts dezaketela, haiek espazioan eta denboran agertu baitute.
|
|
|
Askatasunaren adigaia,
|
bere
errealitatea arrazoimen praktikoaren lege apodiktiko baten bitartez frogatzen den neurrian, arrazoimen hutsaren sistemaren eraikuntza osoaren giltzarria da, [arrazoimen] espekulatiboa barne.19
|
|
2004
|
|
|
Gizakien jokabidezko eskema, ordea, ezberdina da. Estimuluen aurrean era pasibo batean edota modu erreaktibo hutsean erantzun beharrean, aukera edo ahalbide ezberdinetako estimulu edo egoera bezala hartzen ditu,
|
bere
errealitate gisa hartuz. Hartara, bere erantzunak ez dira biologiko hutsak.
|
|
|
Subjektuak mundua (gauzak, bere burua, beste gizakideak) begien aurrean jar dezake, nolabait esatearren, hura hobeki edo modu berezi batez objektibatzeko, baina munduaren parte izateari utzi gabe, bere mundua baita. " Bere mundua" diogu, subjektuak berak —beste subjektu guztiekin batera— egin/ egiten baitu mundu
|
bere
errealitatea. Subjektua, haatik, ez da ezer mundurik gabe, munduak egiten baitu gizakia subjektu.
|
|
2005
|
|
|
" gizabanako bakoitza errealitatean ageri den ideia bat da" 24 eta" giza-indibidualitate bakoitza agerpenean errotutako ideia bat da" 25 Perspektiba propio batetik bada ere, honela ikusi dugu jada, gizabanako bakoitza gizadiaren konkrezio oso bat da eta, honengatik, bakoitzak bere bidetik eta etengabean ekin behar dio bere garapen prozesuari. Pertsona beti
|
bere
errealitate indibidualaren eta bere posibilitate idealaren arteko esparru mugikorrean kokatzen da, alegia, jada denetik etorkizunean izatera irits daitekeenerako balantza batean bezala. Antropologiaren zereginak, modu honetan, bi alde ditu:
|
|
|
Humboldten obra osoa, printzipioz eta aipatu bezala," antropologia pedagogiko" bat edota" pedagogia antropologiko" bat bezala kontsidera daiteke. Gizakia
|
bere
errealitatean ezagutu nahi du eta, zentzu honetan, haren idatzi guztiei kutsu antropologiko bat darie; baina honetaz gain gizakia bere posibilitatean ulertu nahi du eta, honengatik, horiei kutsu pedagogiko bat ere igartzen zaie. Haren ustetan bi aspektu hauek ezin dira erabat banandu, are gehiago, bera sinetsita dago biak elkarrekin lantzearen onuraz:
|
|
2007
|
|
|
...elkar suposatzen duten kontzeptuak dira3 Azken batean, Fullat ek dioen bezala," bai hezkuntza jarduera bai pedagogia estudioa, biak, gizakiaren errepresentazio bati daude lotuak" 4 Kontua da, hemen," norbait" hezten dugula —ez bakarrik" zerbait" irakasten— eta, horrenbestez, pedagogoak ezinbestean kontsideratu behar duela gizakia (anthropos), bai kulturalki
|
bere
errealitate historikoan bai filosofikoki bere ahalmen potentzialean5 Hemendik jaiotzen dira, gurera zuzenean etorriz, gizakiaren humanizazio prozesua (paideia) argitzen saiatzen diren" hezkuntzaren antropologia kulturala" eta" hezkuntzaren antropologia filosofikoa". Lehenengoak —zientzia enpiriko bezala— hezkuntzaren lorpen errealak ikertzen ditu gehienbat, eta bigarrenak —jakintza hermeneutiko gisa— hezkuntzaren beraren posibilitateei buruzko hausnarketa egiten du batez ere.
|
|
|
Hizkuntzak, bada, funtzio antropologiko sakon, zabal eta konplexua du berez, eta, egiaz, horren lekuko da berorrek gizarte eta giza zientzia guztietan betetzen duen aparteko papera: esan dezakegu, batez ere gizarte zientziei begira, gizakia ezin dela
|
bere
errealitate historikoan ezagutu bere hizkuntza aztertu gabe, alegia, gizabanakoak eta gizataldeak nahitaez behar direla izan kontsideratuak euren hizkuntzekiko harremanean. Aipatzekoa da ere, bereziki giza zientziei begira, gizakiari ezin zaiola bere proiekzio idealerantz bultzatu hizkuntzatik at, hau da, gizabanakoei eta gizataldeei euren garapen prozesuan laguntzeko ezinbestekoa dela euren hizkuntzez baliatzea.
|
|
2009
|
|
|
Eta egiaren instantzien arabera osatzen da gizakia eta gizakia osatzen den arabera eratzen da egia. Zerbaiten egia esatea, aldez edo moldez, hura egiazko bihurtzea da, hura
|
bere
errealitatean sortzea; baina alderantzizko norabidea ere baliozko da: egiazkoaren esku hartzea hura problema bihurtzeko, ezagutze prozesuan sarrarazteko bide bat da.
|
|
2011
|
|
|
Eredu transpertsonalak dio gure ohiko kontzientzia jarrera defentsibo batek mugatzen duela, eta kontrakzio edo uzkurdura bat eragiten diola; horrek hautemate prozesuan deformazio bat eragiten du. Aldiz, gogamenaren geldiuneak kontzientzia zabaltzea eragin omen dezake, eta kontzientziaren alterazio egoerak sortu; egoera horietako bakoitzak
|
bere
errealitate irudia agerraraziko luke eta berari dagozkion testuinguru eta edukiak bultzatu. Kontzientzia zabaltze horren agerpen ezaugarria honetan legoke:
|
|
2017
|
|
|
Izate hori nire Bestearentzako izatea da, hain zuzen, oinarrian aurkakoak eta zentzuz alderantzizkoak diren bi ezeztapenen artean zatikatua dagoen izate hori; Bestea ez baita berak intuizioz daukan Ni hori eta nik ez baitaukat ni naizen Ni horren intuiziorik. Nolanahi ere, batak sortutako eta besteak bere gain hartutako Ni horrek
|
bere
errealitate absolutua zeretik ateratzen du, bera da bereizketa posible bakarra bi izateren artean izateko moduan funtsean berdintsuak direnak eta elkarri zuzenean presente zaizkionak, ezen ez baita euren artean erdibideko terminorik zilegi, kontzientzia kontzientziak bakarrik muga dezakeenez gero.
|
|
|
Bestalde, nuke ‘enoxn' ’ fenomenologikoaren menpe ezarri, horrek mundua parentesien artean jartzea baitu xede, kontzientzia transzendentala
|
bere
errealitate absolutuan deskubritzeko. Operazio hori orokorrean posible den edo ez esatea ez dagokigu orain.
|