|
2001
|
|
|
Lehenik, eztabaida baten baitan eta eztabaidaren baitatik sortzen da: pentsalaria ez da
|
bere
buruarekin duen bakarrizketa bati esker munduaz jabetzen, teoria alternatiboekin duen eztabaida bati esker baizik; filosofia elkarrizketa bat da. Eta lorpen hori eskuratzeko baldintza batzuk bete behar dira, eztabaida orok ez baitu ezagutzara bideratzen.
|
|
2004
|
|
|
Munduarekiko eta
|
bere
buruarekiko duen ardurari (eginbeharraren matrizeari, alegia) uko egin diezaioke gizakiak eta ez gutxitan hala egiten du; baina hori egitean, bere arduragabeziak bere izatea kolokan jartzen du, gizakiak abiarazia zuen izate proiektutik urrunduz. Nortasun guztiz egolatriko eta patologikoak ez badira, askatasunaren eta arduraren arteko dialektika tentsio handiz bizi ohi dute gizakiek, tentsio hori maila eta era askotakoa izan daitekeelarik.
|
|
2005
|
|
|
Guk, aurrerantzean, eskubide deituko diogu, modurik zehatzen eta hertsienean. Horretan sartzen da nork
|
bere
buruaren gainean duen ahalmena, askatasuna izenekoa, eta beste batzuen gainekoa, gurasoena nahiz jaunarena. Jabaria da osoa, edo, osoa baino gutxiagokoa, gozamen, bahi eta kredituaren kasuan bezalaxe, azken horri zorra kontrajartzen zaiola.
|
|
2009
|
|
|
Gizakiaren bere buruarekiko harremanaren antzaldaketa erradikalak gizon eta emakumearen arteko harremanen aldaketan aurkitzen du bere egiaren froga. " Emakumearekiko harremanetan, emakumea atseginzaletasun kolektiboaren ehiza eta zerbitzaria baita, gizakiak
|
bere
buruarekiko duen degradazio mugaezina adierazten da. Zeren harreman horren sekretuak, ekibokorik gabeko adierazpen erabatekoa, agerikoa eta desestalia aurkitzen du gizonak emakumearekiko dituen harremanetan eta generikoa, naturala eta zuzena den harremana atzemateko moduan.
|
|
|
Gaur egun modakoa omen da klaseak deseginak daudela aldarrikatzea. Egiaztapen hori lanaren organizazioaren mutazio handiaren, eta proletalgoak
|
bere
buruaz zuen irudiaren lausotzearen gain oinarritzen da. Klase baten identitatea ez da esentzia aldaezina, esperientzia historikoen, borroka eta lorpenen emaitza baizik.
|
|
2014
|
|
|
25 Erraza da demostratzea Nietzscheren eta Wagnerren arteko harremanen barne eszisioa, hau da, Wagnerri egin zizkion eraso lazgarriek frogatzen dutela Nietzschek ezin zuela gainetik kendu Wagnerren itzala; ordea, eszisio hori gorabehera (edo eszisio horrengatik, hobeki esan), Nietzscheren posizio subjektiboa amaierako Wagnerrek
|
bere
buruarengan zuen konfiantza baino askoz autentikoagoa zen.
|
|
2016
|
|
|
237. " Gogoan dugu[...] natura osoan nahimenaren objektibazioaren maila guztietan derrigor etengabeko borroka bat zegoela espezie guztietako banakoen artean eta horren berorren bitartez bizitzeko nahimenak
|
bere
buruarekiko duen antagonismo barnekoa adierazten zela. Objektibazioaren maila gorenean [gizon emakumearenean] beste guztia bezala fenomeno hori ere argitasun jasoagoan aurkezten da, eta horregatik areago deszifratzen da.
|