2010
|
|
beste atzerapentxo bat ere bai, zer gutxiago!; azkenik, belauna jada leiho koskan nuenean, txistu hotsak entzun nituen, Jainkoagana eraman nindutenak: bizi senak eraman ninduen, alegia, Helenaganako maitasunak porrot egin ondoren beste maitasun gai bat behar bainuen, beste amorante bat, huts egin ez zezakeena sekula santan, bizi sena aitzakia gehiago asmatzeko
|
beharrean
egon ez zedin, biziak biziari eusteko ahaleginean.
|
|
bizi senak iratzarri zizkidan, alegia; ondoren, leihoa ireki nuen, neure burua handik botatzeko asmotan, baina orduan —orduantxe, hain zuzen ere— bizi senak Bécquerren ahotsa jarri zidan belarrian, nire bizitzak agur poema bat merezi zuen eta... beste atzerapentxo bat ere bai, zer gutxiago!; azkenik, belauna jada leiho koskan nuenean, txistu hotsak entzun nituen, Jainkoagana eraman nindutenak: bizi senak eraman ninduen, alegia, Helenaganako maitasunak porrot egin ondoren beste maitasun gai bat behar bainuen, beste amorante bat, huts egin ez zezakeena sekula santan, bizi sena aitzakia gehiago asmatzeko
|
beharrean
egon ez zedin, biziak biziari eusteko ahaleginean.
|
2018
|
|
Bide batez, orain, afera polikiago azterturik, esan
|
beharrean
nago ez dela erabat egia ez zegoela desadostasunik maiordomo handiak nor ziren zehaztean. Esan behar nuke ez zegoela benetako desadostasunik halako kontuetan iritzi jantzia zeukaten erazko profesionalen artean.
|
2021
|
|
Aitortu
|
beharrean
nago ez dakidala oso zehatz mehatz nire irakasle superjator eta hiperkontzenziatu hau zertaz ari den, zer adierazi nahi didan edo zer demontre entzun ote duen nire anaiaren kontura. Jakin badakit, ordea, kasu egitekotan eta oraingoz nire bizikleta gorde bakarrik egin duen agure tripontzia errudun ez den nahaspila batean sartuko dudala ustekabean.
|
|
Egia esan, Mâreden minikontsolari ekin baino lehenago halako joko txatxuetan etxetik at iragan ohi dituen ordu guztiak benetan aspergarria egiten zitzaizkidan, pena eta guzti ematen zidan nire adiskidea orain nagoen zoko baztertu honetan ezkutatuta eta bakar bakarrik irudikatzeak. Baina aitortu
|
beharrean
nago ez dela nik uste bezain aspergarria. Behin botoei gogoz ekin eta gero, eta batez ere jokoaren nondik norakoak ikasita, denbora zirimola modura joaten da inguratzen zaituen guzti guztia ahaztuz.
|
|
Joan doaz udako hilabete luzeak, aspergarriak eta bakardadean; gutun amaigabeak idazten dizkiogu lagunari; huts egindako enkontruaz kontsolatzeko, kontu handiz jasotzen ditugu familiako aspaldiko ezagunek edo senide zaharrek gutaz emandako aldeko iritziak, eta lagunari transkribatzen dizkiogu; hark ere antzeko gutunak egiten dizkigu, senide zaharrek haren adimenaz edo ederraz emandako aldeko iritziekin. Udazkenean, geure buruari aitortu
|
beharrean
gaude ez dela aparteko ezer gertatu; baina ez gaude ilusioa galdurik, udazkena iritsia baita, bizitasunez eta atseginez elkartzen gara berriz lagunarekin eta gainerako adiskideekin; pozarren barneratzen gara udazkenean, pertsona egokia, agian, kale kantoian izango dugu zain.
|