|
2002
|
|
|
Eta, itsasoa maite zuen arren, gorrotatu egin zuen une hartan, bere burua ere gorrotatzen zuen neurri gabeko neurrian. Nekatu eta ahitu egiten
|
baitzuen
nork bere buruaren kontra borroka egin behar izateak, eta nekatu eta ahitu egiten baitzuen, halaber, olatuak beso zituèn olagarro erraldoi hari etengabe aurre egin behar izateak. Olagarro izugarri bat bezala agertzen baitzitzaion Sarari itsasoa usu.
|
|
2005
|
|
|
Aitak debekatua zidan halako kontuetan parte hartzea, baina, hala ere, ahal nuen guztietan inguratzen nintzen batzarra egiten ari zirenen artera. Zirraragarria gertatzen zitzaidan hura; bazirudien jende hark erabakitzen zuela gizadi osoaren etorkizuna; zer gizadiarena!, unibertso osoarena ere esan zitekeen, hainbesteko ahalegina eta grina jartzen
|
baitzuen
nork bereari eusten. Ni frontoiaren beste aldean jartzen nintzen, behiala komunista igo ohi zen bidezidor hartara ematen zuen atakaren ondoan, eta iruditzen zitzaidan ezen handik, edozein mementotan, gerra hastean erreketeengandik ihesi joandako komunista hura agertuko zela berriro, eskopeta bizkarrean zuela eta" gora Errepublika" oihukatuz, ukabila jasota, frontoian bildutako jendea ikusirik hunkituta, hainbeste urte igarota ura bere bidera itzulia zela pentsatuz.
|
|
2010
|
|
|
Aitak, beraz, bere amorru eta bere ezinikusi hura zuen, ordura arte bere aurka bideratu zuena baina Jainkoaren aurka ere bidera zezakeena: aski zuen hartarako Haren agindua haustea, Jainkoak bekatu mortaltzat
|
baitzuen
nork bere burua hiltzea; eta orduan, ispiluari, bere buruari, alegia, tiro egin ondoren, bere buruari egin zion tiro. Jainkoari, alegia?, horra nola ulertzen dudan nik aitari gertatua.
|
|
|
Aitak, beraz, bere amorru eta bere ezinikusi hura zuen, ordura arte bere aurka bideratu zuena baina Jainkoaren aurka ere bidera zezakeena: aski zuen hartarako Haren agindua haustea, Jainkoak bekatu mortaltzat
|
baitzuen
nork bere burua hiltzea; eta orduan, ispiluari —bere buruari, alegia— tiro egin ondoren, bere buruari egin zion tiro —Jainkoari, alegia—, horra nola ulertzen dudan nik aitari gertatua.
|
|
2014
|
|
|
Etxeetako argi piztuek baizik ez zuten han inor bizi zen zantzurik adierazten, bestela dena zen mortu. Aita geltokitik aldentzen ikusi zuten, Peugeotaren atzeko argietako bat itzalita zeramala, eta denak eskua altxatuta geratu ziren, autoa bistatik galdu zuten arte, nor bere pentsamenduetan murgilduta, trenaren zain egoteko uneak ematen
|
baitzuen
nor bere baitan biltzeko tenorea, nork bere etorkizunaren nondik norakoez gogoeta egitekoa. Horregatik zihoazen isilik txarteldegirako bidean, ama poltsak eskuetan hartuta, Nagore bere kuxinari helduta, eta beste biak aurretik oinez, elkarren aldamenean, ezer esan gabe.
|