|
2010
|
|
|
Izagirre doktoreak ezin hobeto ikusi ninduen; galdetu zidan ea bere aholku guztiak jarraitzen nituen: ea arnasketa ariketak egiten nituen, alegia, eta bizikleta zuhurtasunez erabiltzen, eta nik baietz; baina nik banuen amarekin konpontzeko kontu bat, ez
|
bainuen
ahaztekoa amak egin zidana, noiz eta Felipe Gastaminzari etxera etortzea eragotzi baitzion, niri ere, bide batez, txistua jotzea eragozten zidala: hura nuen, bai, buruan, eta nola ikusten bainuen amarekiko harremanak hobera egin zuela, era nabarmenean egin ere azken bolada hartan, zirt edo zart egiteko mementoa iritsi zela iritzita, halaxe mintzatu nintzaion mediku jaunari:
|
|
|
Baina, Zapiain estimatuari ez ezik, zuri ere asko zor dizut, Damaso, garai batean zurekin oso kezkatuta egon banintzen ere? ez
|
bainuen
ahazten zu fedegabea zinelako susmoak piztu zuela nigan halako ezinegon bat, burua galtzera eta suizidio saiora eraman ninduena; horregatik, Jainkoak ukituta Haren altzora itzuli nintzenean, zuregana jo nuen, berandu gabe,, salbamendu operazio, batean, ea ateismoaren ur nahasi zurrunbilotsuetatik erreskatatzen zintudan; nirea erabaki sendoa zen, eta halaxe aritu nintzaizun, biok hizketan hasi ez beste, konbertso bat banintz bezala, zer besterik nintzen, bada??, Jainkoa gora eta Jainkoa behera?. Hain gozo hartu nau Jainkoak bere magalean, ez dut irudikatu ere egin nahi neure bizitza gozotasun horretatik urrun.
|
|
|
ume bidenteak??, bukatu nuen, nola edo hala;. Bai bai?, esan zidan atsoak, atzetik hitzak parrastan atera eta batean toki bat seinalatzen zidala, eta bestean bestea, hatza ederki luzatuta; hain euskara azkar itxian mintzatu zitzaidan, non in albis geratu bainintzen;. Bai bai?: hori bakarrik ulertu nion; eta, jakina, arestian erraldoi sentitu nintzena ipotx sentitu nintzen segundo gutxi batzuk geroago; baina ni euskararekin eta egoskorra naiz, eta badakizu zer bururatu zitzaidan orduan?; zuk ere asmatuko zenuen, Damaso!;. Esan diezadakezu???, horixe bururatu zitzaidan, ezinbestean bururatu ere, upel bat izerdi kostatu zitzaidana ez
|
bainuen
ahazteko, antza!; atsoari beste galdera bat egitera nindoakionean, baina, haria galdu nuen, haria eta burua, zentzua ez, ordea, itxuraz, zentzuak jarri baitzizkidan hurrengo hitzak mihian, zorionez:
|
|
|
esan zuen? eta ni, bat batean, zutaz gogoratu nintzen, Damaso, ez
|
bainuen
ahazten zuk jaurti zenidàn biraoa, Jainkoaren existentzia eta haren ontasuna zalantzan jartzen zituena.
|
|
|
Zer gertatu zitzaion amari Pagoagako hartan?; benetan gertatu ote zitzaion gertatzekoa edo deabruaren kontua izan ote zen guztia?; ez
|
bainuen
ahaztekoa, alde horretatik, hiriburuko itsasikara iragarri zuèn bidentearen kasua, doña Carmen Sidoniak guri jakinarazi ziguna, emakumeak kontatutakoaren arabera, bidenteari ez baitzitzaion Ama Birjina agertu, berari hala iruditu arren, deabrua baizik, bigarren agerketan berretsi ahal izan zuenez, Ama Birjinaren mantupetik buztan bat ateratzen ikusi zuenean; hala, bada, ba ote zuen kasu hark amarenarekin zerikusirik?; nik, baina, ez nuen amaren soinekopetik buztanik ateratzen ikusi?; ai, nola katramila daitekeen bizitza soil eta lau bat halako kontuekin, baita gure xalotasun tolesgabetasunak nahastu ere, handik aurrera, ama ikusten nuen bakoitzean, imajinatzen ez nuen, bada, buztan batekin hor nonbait, irudi lizuna imajinatze hutsak guztiz zikintzen ninduela, errugabea ere banintzen arren?!
|
|
|
—aditz laguntzailearen bila urratutako bidean, baina, gogoa txoritara joan zitzaidan— ume bidenteak?", bukatu nuen, nola edo hala;" Bai bai", esan zidan atsoak, atzetik hitzak parrastan atera eta batean toki bat seinalatzen zidala, eta bestean bestea, hatza ederki luzatuta; hain euskara azkar itxian mintzatu zitzaidan, non in albis geratu bainintzen;" Bai bai": hori bakarrik ulertu nion; eta, jakina, arestian erraldoi sentitu nintzena ipotx sentitu nintzen segundo gutxi batzuk geroago; baina ni euskararekin eta egoskorra naiz, eta badakizu zer bururatu zitzaidan orduan?; zuk ere asmatuko zenuen, Damaso!;" Esan diezadakezu...?", horixe bururatu zitzaidan, ezinbestean bururatu ere, upel bat izerdi kostatu zitzaidana ez
|
bainuen
ahazteko, antza!; atsoari beste galdera bat egitera nindoakionean, baina, haria galdu nuen, haria eta burua... zentzua ez, ordea, itxuraz, zentzuak jarri baitzizkidan hurrengo hitzak mihian, zorionez: " Eskerrik asko, emakumea"; atsoa pozik utzi nuen behintzat, irri ezin zabalago batekin agurtu baininduen;" Zer esan dizu?" galdetu zidan amak; atsoari keinuak ulertu nizkion, eta neure kalkuluak egin nituen:
|
|
|
" Ez nuen sinesten, baina orain sinesten dut! Barkatu, Andre Maria Pagoagakoa!" esan zuen... eta ni, bat batean, zutaz gogoratu nintzen, Damaso, ez
|
bainuen
ahazten zuk jaurti zenidàn biraoa, Jainkoaren existentzia eta haren ontasuna zalantzan jartzen zituena.
|
|
|
Egun hartan —Primo de Riveraren gobernua eroria ote zen... — Izagirre doktoreak ezin hobeto ikusi ninduen; galdetu zidan ea bere aholku guztiak jarraitzen nituen: ea arnasketa ariketak egiten nituen, alegia, eta bizikleta zuhurtasunez erabiltzen, eta nik baietz; baina nik banuen amarekin konpontzeko kontu bat, ez
|
bainuen
ahaztekoa amak egin zidana, noiz eta Felipe Gastaminzari etxera etortzea eragotzi baitzion, niri ere, bide batez, txistua jotzea eragozten zidala: hura nuen, bai, buruan, eta nola ikusten bainuen amarekiko harremanak hobera egin zuela, era nabarmenean egin ere azken bolada hartan, zirt edo zart egiteko mementoa iritsi zela iritzita, halaxe mintzatu nintzaion mediku jaunari:
|
|
|
Baina, Zapiain estimatuari ez ezik, zuri ere asko zor dizut, Damaso, garai batean zurekin oso kezkatuta egon banintzen ere... ez
|
bainuen
ahazten zu fedegabea zinelako susmoak piztu zuela nigan halako ezinegon bat, burua galtzera eta suizidio saiora eraman ninduena; horregatik, Jainkoak ukituta Haren altzora itzuli nintzenean, zuregana jo nuen, berandu gabe," salbamendu operazio" batean, ea ateismoaren ur nahasi zurrunbilotsuetatik erreskatatzen zintudan; nirea erabaki sendoa zen, eta halaxe aritu nintzaizun, biok hizketa... Apaiz egingo naiz" esan nizun, halako zerbait—; Jainkoak ni ukitu ninduen, bai, eta ez nuen dudan jarri Jainkoak ukituak zu ere ukituko zintuela, orduantxe ukitu ere, ezinbestean; zuk, baina, esaldi bakarrarekin erantzun zenion, ordainean, nire hitz jarioari:
|
|
|
Zer gertatu zitzaion amari Pagoagako hartan?; benetan gertatu ote zitzaion gertatzekoa edo deabruaren kontua izan ote zen guztia?; ez
|
bainuen
ahaztekoa, alde horretatik, hiriburuko itsasikara iragarri zuèn bidentearen kasua, doña Carmen Sidoniak guri jakinarazi ziguna... emakumeak kontatutakoaren arabera, bidenteari ez baitzitzaion Ama Birjina agertu, berari hala iruditu arren, deabrua baizik, bigarren agerketan berretsi ahal izan zuenez, Ama Birjinaren mantupetik buztan bat ateratzen ikusi zuenean; hala, bada, ba ote zuen kasu hark ...
|