|
2000
|
|
|
Halarik ere, derradan ezen esperientza hartarik ere ez nintzela esku hutsik jalgi, zeren, logika guztien arabera iguriki zitekeen bezala, kolpe haren eraginaz, kolpetik ikasi bainuen ikasi beharrekoa, lezione bakar ezin emankorrago hartan, eta deliberatu nuela, handik harat, ezen zuhurra izan behar nuela, azeriak bezala, zeinak,
|
badu
ere bere biloa erakusten, ez baitu bere asmorik biluzten, eta entseiatu beharra nuela, halatan, baldin inguruko giroa ez banuen aldeko, mihiaren bridatzerat eta arrazoinbide eta ateraldi bitxi haien ezkutatzerat eta disimulatzerat.
|
|
2003
|
|
|
Nazio bakoitzak
|
badu
ere bere Ohitura berezien araberako bizia eramaiteko eskubidea, baztertuz, jakina, edozein oinarrizko giza eskubide bortxatzeko bidea, eta bereziki herri gutituen zapalkuntza. Nazio bakoitzak badu, beraz, bere Geroa eraikitzeko eskubidea, hezkuntza egokia emanez bere belaunaldi berriei.
|
|
2006
|
|
|
Honek frogatzen duena –pentsatuko litzateke–, doi doi alderantzizkoa da logikoki: alegia, euskal arrazak (herriak) kulturarik ekoiztu ez
|
badu
ere berak, euskarak (hizkuntzak) gaitasuna baduela kultura espresatzeko, gutxienez besteri hartutakoa. Hizkuntzak ez luke arazorik, berriz ere hori egiten jarraitu nahi badu" kultur kontzeptu" famatu horiekin.
|
|
2012
|
|
|
Gizakia: ezer berezia izan gabe bere burua berezitzat daukan hantustea, bere eboluzioaz egin duen kontakizunean uste baitu animalia izateari utzi ziola Jainko bihurtzeko, eta bidean doala bere eginahalaz gero eta Jainkotasunetik hurbilago, horretarako gero eta animaliago portatu behar
|
badu
ere bere garaikideekin.
|
|
2014
|
|
|
(aberria edozeren, eta kontzientziaren beraren gainetik), Stephan Decatur almiral iparramerikarrak 1816an Norfolken topa batean esan ei zuena, nazionalismo erradikalenaren debisatzat jotzen da. Astakeria horixe da 1878an Renanek, eta ez festa bateko umorean, deklaratzen duena, militarrak baino erudizio poxi bat gehiagoz janzten
|
badu
ere bere asmoa (Zizeronen esakuneaz baliatuz,, errare... malo cum Platone, quam cum istis [pitagorikoekin] vera sentire?, Tusc. I, 17, 39).
|
|
2019
|
|
|
Gizarte primitiboetan, mendekotasun horretaz ez dira jabetzen eta ez da planteatzen, baina hor da, zuzen zuzenean eta berez; errazagoa da hura mediatizatzea gizonak bere buruaren kontzientzia argiagoa hartu duenez geroztik, bere burua berresten eta kontrajartzen ausartu denez geroztik. Eta, egiaz, gizona transzendentzia gisa mamitzen da, proiektu gisa, baita emana zaion zerbaiten moduan hautematen baldin
|
badu
ere bere burua, pasibo moduan, euriaren eta eguzkiaren gorabeheren mendeko; orduan ere, espiritua eta borondatea berresten dira gizonarengan, bizitzaren nahasmenduaren eta kontingentziaren kontra. Modu askotan emakumeak hezurmamitzen duen arbaso totemikoa, izan animalia edo izan arbola, printzipio maskulino bat da, argiago nahiz lausoago; emakumeak haragizko existentzia iraunarazten du, baina elikatzaile hutsa da, ez sortzailea; ez du sortzen inolako alorretan; tribuaren biziari eusten dio haurrak eta ogia emanez, ez besterik; immanentziara kondenatua dago; gizartearen alderdi estatikoa baino ez dagokio, bere baitan itxitako alderdi hori.
|