2002
|
|
Bernardo Atxagak Bilboko Bidebarrieta liburutegian eman zuen hitzaldi famatuan, zati txiki batean baino ez zuen hitz egin euskal kulturaren egoera tamalgarriaz, eta, hala eta guztiz ere, sekulako oihartzuna izan zuen (halakoak entzutea oso ezohikoa den seinale). Pello Lizarralde, bestalde, Larrepetit bere
|
azken
eleberria zela-eta egin zizkioten elkarrizketetan euskal literaturaren orainaz tonu kritikoan mintzatu zen, halakoak esanez (besteak beste): " oraindik txapela kendu gabe ari garela uste dut, topikoetan oraindik oso arituak gara eta uste dut ausardia falta zaigula.
|
2009
|
|
1939ko maiatzaren 18an hasi zen Gringoire" astekari paristar, politiko eta literarioa" emanaldika argitaratzen Les Échelles du Levant2, Irène Némirovsky" eleberrigile eslaviar bikainaren"
|
azken
eleberria, aldizka idazten baitzuen astekari horretan 1933az geroztik.
|
|
karikaturak gustuko zituen garaian, modaz pasea zen zorroztasuna. 1942ko uztailaren 15ean, bi egunez atxilotuta eduki ondoren Pithiviers eko esparruan sartu zutenean, Present astekari petaindarrean azaldu zen Irène Némirovskyk bizirik zela argitaratu zuen
|
azken
eleberri laburra. Begien bistakoa da obra horretan gure egilearen etsipena:
|
2011
|
|
Fayardek traizionaturik, La Revue des Deux Mondesek ahaztuta, Gringoirek 1942an bazter utzia, ez ote zen sentitzen Irène Némirovsky bere
|
azken
eleberrietan hain ohikoak diren pertsonaia matxinatuek mendeku hartu baliote bezala. Sert hegaldiko laguntzailea da, Laguna eta emaztea aingeru deuseztatzaile bihurturik.
|
2012
|
|
gure amaren
|
azken
eleberri hau
|
2022
|
|
50 Guy de Maupassantek bukaturik utzi zuen
|
azken
eleberria (1890).
|
|
" Oso némirovskyarra litzateke" 72 idatzi zuen, urratu zuen" bideaz" oharturik eta bere eleberri autobiografikoenerako lasai erabiltzeko askatasuna gozatuz. Kalifikatibo hori Suite frantsesa obrarako erabili nahi bagenu, esan genuke egilearen
|
azken
eleberria ere zalantza gabe némirovskyarra dela baina ez gehiegi. Hala, eleberriaren hainbat alderdi némirovskyartzat har badaitezke ere, bigarren planoan kokatuak daudela ematen du elementu berriekin alderatzen badira.
|
|
Irène Némirovsky ez zen Parisera sekula itzuliko, ez zuen eleberri gehiago argitaratuko, ez zen aurrerantzean frantsesa izango, eta atxilotua izateko hersturan biziko zen handik harat. Les Chiens et les Loups(" Zakurrak eta otsoak"), 1940an bere izenaz agertu zuen
|
azken
eleberrian azaldu ziren immigratu doilorrei erreserbaturiko" kontzentrazio esparru" hura ez zen, beraz, irudipen hutsa.
|
|
Txani RodrÃguezen
|
azken
eleberriko protagonista, Irune, alde guztietatik da maitagarria: ez du bikotekiderik, ez du seme alabarik, bakarrik edaten du tabernetan, gizajendea nahiko ergela dela dio âkafea eta esnea konbinatzeko asmatu ditugun hamaika moduen hariraâ, maiteminduta dagoen jendeak molestatzen du, ondo pasatzen saiatzen ari diren taldeak ikusteak tristatzen, etxean bakarrik lo ez egiteagatik batzen da protestan ari diren langileen kanpaldira.
|
|
egun oraindik ere esaten badiote adibidez Hondarribiko gizon bat aurkeztuko diotela, berak imajinatzen du gizon hori horail âgero eta ugariagoak diren ile zuriak onartzen badira, adosâ, beltzaran âilunpetan batez ereâ, begirada ozeaniko batekin âgehi miopiarekin, win winâ eta bizkar babesle baten jabe âzeina okerragotzen ari den, eskuinetarantzâ. Labur, Bernardo Atxagari bezala dena gustatu zaidala niri ere Txani RodrÃguezen
|
azken
eleberritik.
|